When the firefox comes {open}

Een vos in twolegplace, opweg naar bloodclan. Word tegengehouden.

Het warme zonnetje zwakte af, verdween vervolgens onder de grond en maakte plaats voor een witte parel aan de lucht en een koude bries. Alles was donker, donker en koelde al snel af. De robuuste kater strekte zich uit en smakte even half slapend waarna hij om zich heen keek. Hij zag niemand of niets dus legde hij zijn kop weer neer. Voor vanavond had hij geen plaats kunnen bemachtigen in het kamp dus moest hij maar buiten slapen. Hij was door een paar andere bloodclanners letterlijk uit het kamp gejaagd omdat hij nog nieuw was. Stelletje poedels dat het waren, ze hadden niet door dat hij hen met een klauw uitslag zou kunnen neerhalen, ze waren immer jonger geweest dan hem. Maar hij had zijn kop gebogen en voor deze ene keer dan maar s'avonds op jacht gegaan waarna hij zich nu lekker had neergevlijd op de koele stenen in een achtersteegje. Hij stond echter al snel terug recht, een angstaanwekkende, of eerder gezegd stinkende, geur sloop zijn neus binnen. Vos.

Open voor 1 of twee katten.

Howl had gevochten voor haar plekje in het kamp maar was midden in de nacht opgestaan om te gaan lopen. Ze had wel vaker dat ze opeens wakker werd. Slapen ging dan niet meer, dus dan maar lopen. Ze zwiepte haar dikke zwarte staart toen ze door een steegje liep. Haar vacht werd verlicht door de maan en haar oranje-rode ogen glinsterde zo nu en dan in het licht. Ze rook dat er meer Bloodclan katten waren. De sukkels die zich niet meer het kamp in hadden weten te drukken. Maar er kwam ook een andere geur haar neus in. Verderop stond een zwartwitte kater te kijken. Toen de geur duidelijker werd wist ook zij wat dit betekende. "Een vos.." siste ze onder haar adem en snel bewoog ze zich naar de kater. "We moeten dat ding wegjagen."

Cyber keek naar de zwarte kater die aan kwam lopen. Hij had het blijkbaar ook gemerkt, Cyber gromde bij wijze van begroeting. Eigelijk hield hij er niet van iemands hulp bij zoiets te moeten krijgen, maar hij was niet zo dom om te denken een vos op zijn eentje aan te kunnen. "Dat lukt ons wel." Zei hij grijzend, dat ding mocht de clan niet binnenkomen. Hij rook waar de vos vandaan kwam. Hij keek naar de zwarte poes en wees met zijn staart naar een plaats achter een hek. Daar zou de vos zitten. Hij zonk in elkaar en sloop richting de vos, waarna hij op het hek sprong en vervolgens voor de vos sprong.

De wat groter gebouwde poes keek even opzij naar de kater. "Dat lukt ons wel." zei hij tegen haar. Ze knikte. Het moest met twee katten toch wel lukken om dat beest iets angst in te boezemen? "Laten we gaan dan." En de kater vertrok naar het hek waar de vos achter zat. Ze sprong zelf op het hek en zag de zwartwitte kater nog net vallen voor de vos, die stond nu klaar voor aan de aanval. Wat ging zij doen? Ze kon iets heel stoms doen, maar misschien werkte het. "Ga voor de neus!" riep ze terwijl ze zich expres lomp van het hek gaan, nagels uitgeschoten. Ze landde op de vos zijn rug en zette zich wat af met haar nagels. Het beest jelpte in pijn maar natuurlijk mocht het niet veel uithalen. Howl rolde van de vos af en herstelde zich zo snel ze kon. Toen ze zich omdraaide haalde ze uit naar de vos zijn oor en hield strak de bewegingen van de kater en de vos in de gaten. Dit mocht niet fout gaan, het kon haar d'r kop kosten.

Cyber hoorde de poes wat schreeuwen en sprong naar de neus van de vos om uit te halen met zijn klauwen en hij kwam zelfs zo ver dat het hem lukte de vos in zijn neus te bijten, waarna het beest jankte van de pijn en naar hem hapte, hij kon zich niet op tijd opzij werpen. Vervolgens zag hij dat de poes op de rug zat van de vos, de vos jankte weer van pijn en Cyber lachtte even van leedvermaak. Hij sprong naar de ogen van de vos en plante zijn nagels in een van zijn ogen, de vos trok zich direct los van de kat en deinzde achteruit "Pak zijn ander oog!" probeerde hij, misschien dat ze hem blind kregen. Net zoal Cyber de vorige keer een vos uit zijn territorium had weten te verjagen.

De zwarte kat pakte de vos bij zijn oog en Howl haar mond viel open. "Pak zijn ander oog!" riep de kater naar hem. Ze keek hem verbaasd aan. "Denk je dat ik levensmoe ben? Vuile idioot! Je zit direct voor zijn kaken!" En die hoorde ze zeker klapperen naar de kater toe. Die was echt niet goed bij z'n hoofd. Zo roekeloos als maar kon, hoe was het dat die kat nog leefde. Onmogelijk. Howl haalde haar nagels over de wang van de vos en boorde haar tanden in zijn buik, maar heel kort anders liep ze het risico dat hij zich omdraaide en naar haar hapte. Mooi niet, dan mocht die vos die zwartewitte kater wel hebben, zo belangrijk was hij toch niet voor haar.

De zwarte poes vond de kater maar een roekeloze idioot. Ze snapte echt niet dat hij nog leefde, echt niet. De vos leek echter alleen maar bozer te worden van hun escapades om hem weg te krijgen. Ze zuchtte en lette dus even niet op, een klap op haar kop met de grote poot. Howl schudde haar kop even versuft en keek op om te zien hoe er werd gehapt naar haar. Toen ze haar kop schuin weg wilde draaien van de kaken ging er een pijnscheut door haar heen. De vos had haar oor te pakken en die voelde ze nu onder het hefige getrek scheuren. Ze joelde het uit van de pijn, en die triggerde alleen maar meer woede in haar. Haar nagels schoten weer uit en ze jaste ze over de neus van de vos heen. "Rot op met je dikke rode kop. Ga weg voordat ik je ogen uit hun kassen krab, je strot eruit trek en ze er door druk!" grauwde de poes boos, haar nagels in het vel van de vos klemmend. De voelde hoe ze het vel indrongen en ze trok hard. Dit beest ging nu dood. Haar oranje/rode ogen flitste in het beetje maanlicht wat ze hadden en ze beet in het strot van de vos. Ze klampte zich vast en zette zich schrap. Hevige geluiden van het beetje adem wat nu nog door zijn luchtpijp ging hoorde ze. Ze was zo dichtbij nu, loslaten ging niet. De vos wikte en draaide zijn kop en greep haar in haar rug vast, maar in plaats van het uit te gillen van de pijn beet ze nu door. En het werkte. Ze voelde het laatste beetje leven uit het beest kruipen voordat hij slap op de grond kwakte. Howl hinkelde wat naar achter. "Ik zei het je, jij vuile lijkenvreter." mompelde ze. Toen draaide ze zich om naar de zwartwitte kater. Haar ogen weer even boos als net. "Wat denk jij wel niet? Dat dit een spelletje is? Een beetje naar zijn ogen gaan krabben alsof je een kitten aanvalt. Jij hebt duidelijk geen enig idee van wat er allemaal gaande is en wat echte bedreigingen zijn!"

Cyber ging aan de kant zitten en keek toe hoe de zwarte kat de vos vermoordde, hij had hem gewoon willen wegjagen. Was ervan vanuit gegaan dat ze de vos niet aan zouden kunnen, het was dan ook een volwassen vos geweest en de vorige was nog maar een jonge vos geweest. Cyber stak bijna zijn tong uit toen hij een soort standje kreeg van wat nog wel zelfs een jongere poes was. Hij had zich ongemakkelijk gevoeld tijdens het aanvallen van de vos, wist heus wel dat hij niet goed bezig was. Maar boeje, wat gebeurd is is gebeurd. "Ja het is goed miss perfect." zei hij, beetje als een kitten dat zei als hij een standje kreeg. Geïrriteerd dus. "Het is nou eenmaal niet mijn dagelijkse bezigheid een vos aan te vallen."

Howl's oranje-rode ogen stonden woedend te kijken naar de kater tegenover hem. "Ja het is goed miss perfect." Haar klauwen schoten weer uit hun hulzen. Dat liet ze zich niet zomaar vertellen. Ze hief de poot op, klaar om te slaan, maar zette hem weer neer. "Het is nou eenmaal niet mijn dagelijkse bezigheid een vos aan te vallen." Ze rolde met haar ogen. "Dagelijkse bezigheid m'n reet. Je moet weten wat je moet doen." Ze maakte aanstalten om het hek op te springen, maar bedacht zich toch nog. Ze draaide zich om naar hem. "Noem mij nog een keer miss perfect en ik bijt je strot eruit en voer je aan de honden."

Nu was het emmertje van Cyber helemaal vol, dat ze hem eigenlijk uitschold als nietsnut tot daar toe. Maar dat ze zijn strot ging doorbijten? Cyber schoot in de lach. "Sorry miss perfect dat is pas echt je reet." Hij rolde nog net niet over de grond, zijn klauwen had hij al pestend uitgeschoten en zat de poes uit te lachen.

OCC; je kraakt arme Cyby af xD

"Sorry miss perfect dat is pas echt je reet." Een wilde grom kwam uit Howl haar bek terwijl ze zich weer naar de kater omdraaide, dit keer weer met klauwen uitgeschoten. Ze haalde uit naar zijn kop, dit keer echt met de poging om hem vol op zijn kop te raken. Als hij wou vechten met haar kon hij het krijgen. Hij nam haar niet eens serieus! Dat zou hij nog wel voelen. "Jij gaat het nog wel voelen, kitten." Volwassen vond ze de kater echt totaal niet. Hij kon wat haar part oprotten uit de Bloodclan.