When a vulcano meets a hurricane |Ferrai

♛Ferrai

"Kijk eens aan," Met een valse grijns op zijn lippen gebrand bekeek hij het verwoeste gebied. Het gebied was herstellende, maar zou nooit meer in zijn oude glorie terecht komen. De zwarte boomstammen, het triest dode gras onder zijn klauwen, het was een chaos. Takken kraakte onder zijn poten zodra hij zich dieper in de omgeving bevond. Hij kon zijn eigen ogen amper geloven- het was de perfecte plek voor trainingen. De omgevallen takken en bomen zorgde voor een moeilijk te betreden pad en een buitenstaander zou hier sneller verdwaald raken dan gedacht. Behendig sprong hij op een half omgevallen boomstam, het schors knelde onder zijn nagels en brokkelde af wat geluidloos op de grond onder hem voel. De ravenzwarte kater snoof en liep een stukje omhoog zodat hij met zijn hellblauwen ogen de omgeving beter kon afspeuren. Hoe nonchalant, koud of arrogant hij ook over kon komen, er waren altijd momenten waarbij hij verlangde naar het gezelschap van zijn zus of moeder. Tevergeefs, hij was alleen en dat zinde hem eigenlijk ook prima. Alhoewel, zodra hij zijn ogen iets verfijnde merkte hij een beweging op tussen de bomen en zwarte plekken door, dichterbij dan hij had verwacht. Langzaam drukte hij zijn oren naar achteren toe.