Goodmorning {Nothernlight}

Handen grepen naar hem, hij ronkte. De lichtinval speelde vrolijk met de omgeving. Een warme vuurplaats waar een gezellig vuurtje knisperde. Het geluid van tevreden ademende wezens. De handen hielden hem vast, pakten hem op en drukte hem tegen hun lijf. Hij ronkte, liet twee keer een schattig miauwtje horen. Vervolgens zette de zachte handen hem terug op de grond. Hij wreef zich tegen diens lange poten. Dan het hemelse geluid, voedsel in een rommelende zak. Gevolgd door voedsel die melodisch weergalmde tegen een metalen oppervlak. Eten. Ronkend stapt hij erheen. Maar plots verdween alles, het vrolijke nest. De aardige wezens, het heerlijke voedsel. En werd verplaatst door een kille wind, ijzige regen en een half opgegeten, miezerige muis. N

Nee!

Met een schattig gaapje ontwaakte de kitten, wakker geschokt door de droom die een nachtmerrie werd. Hij stond wankel recht en keek naar de katten om hem heen. Brindleleaf, Quietkit, Yellowkit, Lizardkit, Tigerkit. Meer kende hij nog niet zo goed, maar dat kwam wel. Ja je had nog andere kittens, maar deze kende hij gewoon niet zo goed als deze kittens waarmee al dagen en nachten beleefd had. Hij keek traag om zich heen, waarna hij bij de nursery opening ging zitten.

gapend van de zon die recht op haar gezichtje scheen werd de poes wakker vanuit haar droom. De droom die ze vaker had, de enige herinnering aan haar ouders voor ze overleden toen ze amper twee moons oud was. Ze had geluk gehad dat de moeder van Northerndancer haar had opgevangen, maar toch het voelde niet als thuis. Niet als hoe het hoorde, alles deed ze er aan om zich af te sluiten voor anderen tot op zo een punt dat ze niet eens meer vriendelijk was tegen andere katten. Enkel vals en gemeen en het boeide haar niet eens meer.
Haar kleine ranke pootjes zette zich buiten de warriorden, hoe zij in godsnaam warrior kon zijn geworden begreep ze zelf ook niet echt. Als Apprentice voerde ze geen hol uit, als warrior ook niet maar goed het was nu eenmaal gebeurt. Ze zag de kleine kater zitten in de opening van de nursery en duwde hem zo achterover met haar poot toen ze langs liep. Zijn kop stond haar gewoon niet aan.

Er kwam een lichte poes aan met een donkere kop, ze leek op een berg! Althans ze was even groot en dik enzo als een berg. Ze kwam precies recht op hem af en de kitten begon hevig op en neer te springen van enthousiasme. Yes yes yes yes, iemand leuk om mee te spelen of te praten! Hij was zo blij en glimlachte zo breed dat hij zich erg gekwetst voelde toen de poes hem neerhaalde met haar poot. "Hé!" riep hij kwaad. Waarna hij rechtsprong en achter de poes aanliep met een kittenpasje.