Haar rode ogen tuurde het stukje vallei rond, het was anders dan hun terratorium en het zou eventjes duren tot ze hier gewend was. Maar toch gaf het haar een goed gevoel, een gevoel van overwinning, macht en trots. Met een zwiepende staart trippelde ze dieper het bos in, haar oren gespits op ieder geluidje. Het wat toch anders hier, misschien de stilte? Of het rare gevoel dat zei dit ze hier al eens eerder was geweest, nadenkend beet ze op haar lip. Totaal niet opgemerkt dat een Thunderclanner vederop stond, haar rode ogen strak op het niets gericht liet ze zich bij een boom zakken. Jagen hoefde ze niet meer, dat deden die andere katten nu voor haar.
-Egretpaw