Don't forget bloodclan {Lizardkit en open voor wc}

Foxkit zag alles recht voor zijn ogen afspelen, tot op de dood van Ospreywing op de kop toe. Het was als een mokerslag tegen zijn kop. Hij had willen schreeuwen dat dit niet mocht, maar kon vanaf deze positie niets zien. Hij zag Yellowkit en keek hem bang aan "We moeten Lizardkit gaan helpen!" Maar Yellowkit werd tegengehouden door haar vader. Foxkit beet venijnig in de poot van de vader en liep -Yellowkit achter zich aan trekkend- uit de nursery richting Lizardkit. Zo de Medince cats den in. "Lizard! Alles goed!" niet wetend of Lizard nog bij bewustzijn was ging hij voor haar zitten.

Yellowkit werd door Foxkit meegesleurd naar de medicine cat den. 'Lizard! Alles goed!' Riep hij haar Lizardkit toe. Yellowkit voelde zich ongemakkelijk. Ze kende Lizardkit niet maar wilde graag helpen. Ze begon zachtjes haar wond te likken. 'Sorry als dit pijn doet maar zo maak ik de wond schoon.' Zei ze tussen de likken door. Ze ging snel aan de kant toen Brindleleaf -Lizards moeder- aankwam met spinrag. Gelukkig weet iemand anders nog wat over kruiden enzo... Dacht ze terwijl ze daar hopeloos zat te staren naar Lizardkit. Ze keek even om de hoek en wierp een blik op de gebeurtenissen buiten. 'Het komt goed Lizardkit, een bloodclanner kan niet op tegen de windclan, we zijn sterk!' Zei ze zekerder dan ze eigenlijk was.

Holy... ik heb twee posten gemist -.-

“Wat denk je zelf?” Foxfangs ogen werden groot. Wat had hij nu mis gedaan? “Je kunt jezelf beter nuttig gaan maken.” Alsof zij zich zo nuttig had gemaakt. Hij hinkte wat achteruit. "Hola tijgerin. Bijt mijn neus er niet af." Met een vertrokken gezicht liep hij weg, maar voordat hij eenmaal uit de Med. Cat den was rende er een hoopje kittens naar buiten. "Lizard! Alles goed!" Hij wende zich naar de kittens. "Blijf hier en kom niet in het kamp." Het was belangrijk dat de kittens veilig waren en Brindleleaf zou ze wel beschermen. Hij ontmoette haar boze ogen nog voordat hij de den uit hinkte. Zo snel als zijn 3 poten lopen konden, zo snel liep hij naar de Bloodclanner, die blijkbaar toch gebleven was. Hij duwde wat katten opzij en ging naast Sparrowfeather staan. Ze hadden nu allebei iets aan hun poot, dus konden ze misschien beter samenwerken. Hij was nu niet echt indrukwekkend. Hij moest een kleine rilling onderdrukken. Die kater was ook bang, hij had zoveel opstand niet verwacht. "Als je langs Sparrowfeather wilt, moet je ook langs mij," gromde hij boos.

Thornpaw kon niet slapen. Het weer was verschrikkelijk en de wind loeide, waarbij om de vijf seconde een flits was te zien die de hemel oplichtte. De donder maakte het alleen nog maar erger en bij iedere flits kroop Thorn zich dichter op in een bolletje, waarbij ze haar oren in haar nek duwde. Ze hield niet van onweer, en ze kon er niet van slapen ook. Echter was de volgende schrik die ze kreeg niet van het onweer maar van een stem, die van Lizardkit af leek te komen. Met een ruk kwam ze overeind en rende de apprentice den uit, haar witte vacht stak af tegen alle donkere kleuren. Ze zag dat al een aantal katten zich verzameld hadden, dat Foxfang een zwart met witte kater aanviel. Helaas ging dit niet zoals gepland en eindigde hij met een gebroken poot, of iets in die richting. De witte haren van de apprentice stonden angstig omhoog. Wat moest ze doen? Ze was wel goed in vechten, maar tegen deze rogue kon ze niks beginnen. Foxfang hinkte op Brindleleaf, een queen, af en ze zag dat daar Lizardkit verstopt zat. Meteen rende Thornpaw op Brindleleaf af en keek met bezorgde ogen naar Lizard, waarna ze haar neusje snel tegen die van de kitten duwde. "Het komt goed," murmelde ze zachtjes tegen de dochter van Whitelion en keek vervolgens woest naar de BloodClanner. Hoe durfde hij, hoe durfde hij haar te kitnappen en hoe durfde hij hier terug te komen. Echter was ze niet dapper genoeg om hem aan te vallen, en daar haatte ze zichzelf voor. Ze keek om zich heen, kijkend wie de BloodClanner zou aanvallen. Niemand?

Cybers ogen flitsten van Sparrowfeather naar Teddy, oh oh. Al kon Teddy niet zo veel meer uitrichten met zijn rare poot, hij was nog steeds een bedreiging. Hij besloot zijn grote mond op te zetten. "Ho ho, en dit zijn de twee beste krijgers van Windclan? Een teddybeer met een rare poot en een miserabel katje dat naar kruiden ruikt?" Cyber lachte zich te pletter. Hij wierp zich op de Teddybeer. Hij haalde uit naar diens ogen om hem blind te krijgen. Een volgdende kat verscheen in zijn ooghoeken, maar deze besloot hem wijselijk niet aan te vallen.

Lizardkit had niet opgekeken toen ze Sparrowfeather's staart langs zich voelde gaan en vervolgens in de richting liep van de indringer. Haar blik was gericht op haar, inmiddels rode, borst en haar staartje die een paar centimeter korter was dan eerder. Kort trok de poes met haar oortjes. Ondanks dat ze behoorlijk toegetakeld was was er geen sprankje pijn te voelen. Dat kwam sowieso door de adrenaline die ze had aangemaakt op het moment van de actie. Ze stond een beetje ongemakkelijk op haar pootjes en liet zich vervolgens door haar pootjes zakken, wetend dat ze straks toch omver zou gaan vallen. Haar zicht werd namelijk waziger met de minuut. Toch weigerde ze om haar ogen te sluiten. Ze vernauwde lichtjes haar ogen toen Foxkit en Yellowkit de den in liepen. Ze had nu echt geen zin in lange conversaties. Ze kroop dan ook lictjes weg toen Yellowkit haar tong over haar snee haalde. Dat had ze ook niet nodig. Toch wist ze wat afwezig te knikken op hun eerdere vraag of het goed ging met haar. Even keek ze op toen Brindleleaf Spinrag tegen haar nek hield en daarmee het bloeden probeerde te stelpen. Lizard haalde kort haar lip op in een geluidloze grauw en draaide haar kopje zijdelings weg van Brindleleaf. Nu de adrenaline weg was begon de stekende pijn van haar wonde door te komen. Ze richtte haar, nog steeds duizelingwekkende, blik op Sparrowfeather die nog steeds bij die rogue -Bloodclanner- stond, waarna ze even haar oogjes sloot. Ze had geen fut om te praten of recht te staan dus zei ze maar verder niets.

Tag: Brindle, Fox, Yellow,...
Note: @Yellow: Brindleleaf is niet Lizards moeder ;D

Hij vernauwde zijn ogen bij de woorden van de kater, hoe minachtend en onrespectvol kon je zijn. Vaak werden medicine cats allemaal in hetzelfde hoekje geschoven, katten die iets mankeerden en hierdoor niet goed genoeg waren om warrior te worden, dus werden ze in een aparte den gegooid om wat met kruiden te spelen. Maar voor zijn ongeluk had hij Icyrose, een van de beste warriors die hij ooit had gekend, als mentor gehad. Hij had Wolfsbane gehad die hem de fijne kneepjes van het vak bijleerde. Hij had Brindlepool gehad om meer zelfvertrouwen te kweken. En uiteindelijk stond hij hier dan, geen angst tonende tegenover de BloodClan kater. Sparrowfeather gromde een keertje kort toen de kater in een vechthouding zakte. "Verwacht maar niet dat je hier ongeschonden wegkomt, lijkenvreter!" Op dat moment vergezelde Foxfang zijn zijde, om zo samen een opstopping te vormen voor de kampuitgang zodat de kater niet weg zou komen. Men moest daarbuiten weten dat er niet gesold werd met WindClan. Zeker niet na alle daden die dit wezen op zijn naam had staan. De kater zag er blijkbaar nog lol in ook. Hij stortte zich op Foxfang en klauwde met zijn nagels naar diens ogen. Zo snel als hij kon greep hij in, pakte het beest bij zijn nekvel en gaf er een ruk aan, zodat deze ongetwijfeld wel van zijn mede clangenoot af werd getrokken, nog altijd niet van zijn plek komend. "Haal Everstar en Whitelion," mauwde hij tegen de dichts bijzijnde kat.

Cyber voelde tanden in zijn nekvel en werd met effect van Teddy afgetrokken, hierbij liet hij een protesterende grom horen. Die je lichtjes aan een protesterende kitten liet denken, maar dan gevaarlijker ofcourse. Hij draaide zich grommend en met dikke vacht om naar Sparrowfeather. "Zeg niet dat je even zwak bent als een vogelveertje hé." gromde hij waarna hij zich op de kater stortte. "Dat zou geen fun zijn!" hij haalde uit naar diens schouder met zijn tanden.

Everstar was die ochtend nog voor het eerste licht gaan jagen. Nietsvermoedend kwam ze nu terug met een konijn tussen haar kaken, maar die prooi liet ze meteen vallen toen ze merkte ze de geluiden van een gevecht hoorde. Ze rende op het kabaal af. Vlak voor het kamp waren Foxfang en Sparrowfeather in gevecht met een zwart-witte kater. Everstar wierp een korte blik het kamp in, maar zag niet meer indringers dan deze ene kat. Zonder verdere aarzeling dook ze naar voren. Ze wist niet wat die kat hier deed, maar hij had hier in ieder geval niets te zoeken. Met een grauw en uitgestoken klauwen sprong ze op de rug van de kater, om wie de duidelijke stank van BloodClan hing. "Sparrow, houd afstand", zei ze tegen de medicine cat. Hij had misschien goede training gehad, maar met zijn poot was hij kwetsbaar. Ze konden niet hebben dat hij gewond zou raken.

Nu kreeg hij de volle laag van de BloodClan kater. Sparrowfeather haalde zijn neus een keer op toen hij voelde hoe hij door zijn poten zakte door het gewicht van de andere kater, die vervolgens uithaalde naar zijn schouder waar al snel een paar scherpe snijtanden in verzonken. De medicine kat klemde zijn kaken op elkaar, maar hij had meer pijn gevoeld in zijn leven dan dit. Zelf haalde hij nog een keer uit met zijn klauwen, om zo zijn eigen beetje mee te helpen. Gelukkig verscheen Everstar nu, die de kater voor haar rekening nam en hem beval afstand te nemen. De grote kater kwam overeind, schudde zijn vacht uit en likte een keer over zijn wonde. Foxfang kon eventueel nog wel een handje meehelpen hier, maar deze kater was al verwond en uitgeput, dus kon het niet veel anders dan dat hij geen kans meer bood tegen hun sterke leider. "Dit is de kater van Lizardkit en Oceankit's ontvoering." Zijn blik ging naar de kater terwijl hij een stap naar achter deed en over zijn schouder keek. Snel trippelde hij naar het lijk toe, van de poes, maar het was al te laat geweest. "Ospreywing is dood." Kort boog hij zijn kop, maakte een respectvol gebaar, zwiepte een maal met zijn staart en snelde zich naar zijn den, waar hij Lizardkit had achtergelaten. "Brindleleaf, breng de andere kittens terug naar de nursery. Ik kan ze hier nu niet gebruiken."

Ze probeerde de twee kittens die plots binnen kwamen stormen zo veel mogelijk te negeren. Ze moest zich nou helemaal op Lizardkit blijven concentreren, maar dat ging lastig met twee van die kwebbelkontjes om je heen. Ze knarste haar tanden over elkaar toen Foxfang het ook weer nodig vond om een opmerking te maken. “Ik wil niet eens in de buurt komen van die neus van jou.” Siste ze hem achterna toen hij weer wegliep. Even gleed haar blik naar Thornpaw die ook naar Lizardkit kwam, maar toen richtte ze zich weer op de spinrag. “Wakker blijven Lizard.” Fluisterde ze zacht in het oor van de oudere kitten. Toen Sparrowfeather weer binnen kwam, nam ze opgelucht een hap lucht. Dit was echt niets voor haar, dit kon hij veel beter doen. Ze verbeet de pijn toen ze weer opstond en knikte hem toe. “Kom Foxkit, Yellowkit.” Ze gaf de kittens beide een duwtje de den uit, maar zorgde er wel voor dat ze ze uit de buurt van de Bloodclanner hield. “Jij ook Thornpaw. Komen jullie maar allemaal even bij mij, dan zal ik jullie een verhaal vertellen over de Bloodclan en waarom deze kat dit doet.” Haar oren gleden weer even in haar nek, maar toen toverde ze een glimlach om haar lippen en probeerde de jonge katten verder de Medicine Cat’s den uit te leiden, naar de nursery.

Tag: Foxkit, Yellowkit, Foxfang , Thornpaw, Lizardkit & Sparrowfeather

Foxfang grauwde naar de kater. Hij had zijn poot opgetrokken, maar was daarom niet minder gevaarlijk. Alleen wat onhandiger. Toen de kater op hem vloog en hem overeind duwde zorgde hij dat zijn achterpoten een paar seconden de witte buik schade aanrichtte. Het moment was al snel over toen Sparrowfeather hem eraf trok. Hij zou later wel bedankt zeggen. Fox rolde om en probeerde recht te krabbelen. Hij zocht uiteindelijk toch steun op zijn poot, slecht idee. Hij gromde van de pijn en zakte weer door. Op dat moment vloog een rosse vonk voorbij. Hij herkende de stem van zijn leider. De Medicine kat was verdwenen. Fox waagde nog een poging om op te staan en dat lukte. Hij hinkte naar Everstar en de kater. Grommend bleef hij bij de twee worstelende bollen vacht staan. Elke keer als hij een zwart-wit onbeschermd plekje zag liet hij zijn nagels daarover gaan. Meer kon hij niet doen, je kon moeilijk met twee katten op die Bloodclanner gaan zitten.
Tag: Everstar & Cyber

Nadat ze haar oogjes had gesloten had ze verder niet meer gereageerd op eender wie die iets zei. Ze had wel Thornpaw's geur geroken en haar neusje in haar vacht gevoeld maar voor de rest was haar aandacht wat afgezwakt, totdat ze Brindleleaf's stem hoorde. “Wakker blijven Lizard.” Haar oortjes waren de eerste die wat naar voren schoven en vervolgens opende met een beetje moeite haar oogjes. Ze zag nu ook dat Sparrowfeather terug was en automatisch ging haar blik naar de opening van de den, zoekend naar de indringer. Haar oortjes schoven automatisch terug in haar nek toen ze zag dat Everstar de Elite-kater in de haren was gevlogen. Haar ogen flitste van de ene naar de andere kant toen alles weer wat begon te draaien en ze kneep weer even haar oogjes dicht. Op dat moment voelde ze hoe Brindleleaf recht stond en de andere kittens met zich meer nam. Ook Thorn werd weg gestuurd. Haar oogjes schoten weer open en even ging haar blik naar Sparrowfeather waarna ze haar oogjes naar de grond sloeg. Er was vandaag iemand voor haar gestorven. Dat was het gene wat haar dwars zat. Het feit dat ze een behoorlijk diepe kras bij haar hals had, dat ze een stukje van haar staart miste en ze een stevige klop op haar kopje had gekregen waren iets waar ze minder mee zat.

Tag: Brindle, Sparrow

Yellowkit werd de nursery ingeduwd door Brindleleaf. Haar hart kloppend in haar oren en haar vacht omhoog. Haar vacht ging liggen toen Brindleleaf een verhaal zou vertellen. 'JA! Een verhaal!' Ze vergat even al haar zorgen wat waarschijnlijk ook Brindleleaf's bedoeling was. Ze ging zitten met haar staart om haar heen gekruld. Het verhaal zou over bloodclan gaan. Ze was bang maar ook wel een beetje nieuwsgierig dus luisterde ze aandachtig met alleen oog voor Brindleaf. Vergetend van wat er buiten gebeurde hoorde ze het verhaal aan.

Het gevecht was verbazingwekkend moeilijk, zeker omdat ze nu met twee tegen één vochten. Wat hij heel onsportief vond, haha. De kruidenkittypet leek een beperking te hebben, althans hij had een reden gehad om medicine cat te worden blijkbaar. Maar omdat Teddy hem hielp om telkens de onbeschermde kat aan te vallen kon Cyber steeds moeilijker zijn mannetje staan. Het gevecht voor hem was echter pas over toen hij plots een zwaar gewicht op zich voelde drukken, samen met het gewicht van kruidenkatje. Cyber zonk door zijn benen en viel op de grond, maar al snel werd het gewicht minder toen Sparrowfeather van hem af ging. "Ben je te zwak voor me kittypet?" snauwde Cyber kruidenkatje toe. De rosse poes viel hem venijnig aan, Cyber begon nu zowel boos als bang te worden. Waarom had hij niet met meer binnengedrongen? Gewoon.. je weet wel zoals hij van plan was. Geen weerstand verwachtend, een kitten pakken. Dreigen, waarschuwen en weglopen. Done. Echter had hij veel meer katten op zich gehad die blijkbaar niet bang genoeg waren van Bloodclan, en hem zomaar aanvielen. Cyber zou het Claw moeten melden, er moest meer angst zijn. Cyber voelde klauwen over zijn lijf gaan en besloot de kat een kopstoot te geven.

'Kom Foxkit, Yellowkit' Foxkit keek met gerichte oortjes naar de poes. "Ja Brindle!" Hij liep op kittentredje de poes achterna, zo de nursery uit. Ze kregen te horen dat ze een verhaaltje zou vertellen. "Ja verhaaltjeeeeeeeuh!" joelde hij blij met enkele sprongetjes in de lucht. Hij stormde zo voorbij Brindleleaf de Nursery in. Hoe eerder ze de nursery in waren, hoe eerder het verhaaltje kon beginnen.

Geluid van woeste katten en een onheilspellende geur maakten hem wakker. Ugh, wat was er in StarClansnaam aan de hand? Nog versuft van de slaap kroop de jonge kater naar buiten. Zijn blik kreeg meteen een wakkere, geschrokken uitstraling toen hij katten rondom een grote zwartwitte kat zaten te sissen en sloegen soms naar hem uit. De kitten aprong dieper de nursery binnen maar hield moed in. Poot voor poot kwam hij de nursery uit. Ogen groot van bewondering kee hij naar de BloodClankat. Fox ging dichterbij staan om beter te kijken wat er aan de hand was. Hij keek naar de ingang van de nursery in de hoop niet terug geroepen te moeten worden. Maar geen één queen mocht hem. En dus wouden ze hem vast allesbehalve levend.

Ze ontspande ietsje toen ze doorkreeg dat haar ideetje om de kits mee te krijgen werkte. Gelukkig maar, dat was veel beter dan dat ze tegen zouden stribbelen. Ze ging voor de kittens zitten, met haar staart om haar middel geslagen. “Het verhaal gaat dat de Bloodclan is ontstaan uit een groep rogue katten, katten die uit waren naar macht. Ze hadden een hekel aan clankatten, de katten die geloven in Starclan.” Begon ze haar verhaal terwijl ze Yellowkit en Foxkit om de beurt aankeek. “De eerste leider van de Bloodclan heette Scourge, een gemene kat die moorden pleegde om meer macht te krijgen. Ze willen nog steeds de macht over het hele bos. Het is niet bekend wie nu de leiding heeft, dat houden Bloodclanners zo veel mogelijk geheim. Het zijn gestoorde katten die denken dat Starclan niet bestaat en katten vermoorden voor de lol. Vertrouw nooit een Bloodclanner, dat zie je ook weer met deze. Ze willen alleen maar moorden en dreigen en houdt altijd in je achterkopje dat ze alle clankatten dood willen zien.” De blik in haar goudgele ogen was ernstig geworden. Ze ging het niet mooier maken dan dat het was, ze moesten weten met wie ze te maken hadden. Ze wilde het niet op haar geweten hebben dat ze weer naar buiten stormden om zich in het gevecht te mengen.

Tag: Yellowkit & Foxkit

Geïrriteerd keek Thornpaw op toen ze weg moest van Brindleleaf voor een verhááltje. Hoe oud zag ze eruit, als twee manen? En Sparrowfeather was niet genoeg bescherming voor Lizardkit met zijn manke achterpoot. Ze ging echt niet luisteren naar een verhaal, nee, ze zou goed op Lizardkit passen. Ze had een beschermend gevoel over de zwart-witte kitten die ze nooit eerder voor iemand had gehad, behalve voor Brokenpaw, haar zusje. Ze konden haar toch niet zomaar achter laten daar, onbeschermd in de den, waar de BloodClan kater haar zomaar kon grijpen? Want als ze eerlijk was, had ze nou niet het gevoel dat Sparrowfeather goed kon vechten. Daarom werden katten Medicine Cats. Dus schudde ze koppig haar hoofd, en miauwde een "nee." tegen Brindleleaf, waarna ze koppig voor de ingang ging zitten. Wat ze buiten zag, daar schrok ze van; Everstar in gevecht met de BloodClanner. Thornpaw maakte zichzelf groot zodat mocht de kater deze kant op komen, hij niet zomaar langs haar heen kon. Vechten was toch haar beste kwaliteit.
Tag: Lizardkit&Sparrowfeather

"Dit is de kater van Lizardkit en Oceankit's ontvoering", hoorde ze Sparrowfeather zeggen. De zwart-witte kater snauwde iets naar de medicine cat, maar het was niet meer dan een lege uitdaging, niet de moeite waard om acht op te slaan. De geur van bloed was sterk, maar Everstar meende ook een vage angstgeur in de lucht te proeven. Ah, de BloodClanner begon door te krijgen dat het niet verstandig was geweest om hier te komen. "Ospreywing is dood." Sparrowfeathers woorden waren zacht, maar Everstar kon ze goed verstaan. Ze verstijfde en een grom kwam uit haar keel. Haar bloed begon te koken. Dit was de druppel. Met een woedende grauw sprong ze van de rug van de kater en vloog hem naar de keel.