Lotte
208
Actief
| |
|  Onderwerp: A hard knock life  zo 30 aug 2015 - 21:45 | |
| De kattin zuchtte, ze hield van het rustige leventje. Ze was sinds kort warrior geworden wat nog eventjes wennen was. Haar zwart-witte pels glinsterde onder het maanlicht en haar blauwgrijze ogen waren weer helder. Je kon denken dat ze niets had meegemaakt. Maar vanbinnen stierf ze, langzaam en pijnlijk. Toch vertelde de poes het niet. Het zou de toestand alleen maar verergeren. Ze klom een steile heuvel op en keek om zich heen. De wind blies hierboven harder dan tevoren. Maar Lost was daar al gewend aan geraakt. Sterker nog; ze was erin gegroeid. Ze was hier geboren, in de wind. Het liet haar vrij voelen, vrij van haar problemen en emoties. Ze sloot haar ogen voor eventjes en genoot van de stilte en leegte. De poes dacht aan de toekomst, kreeg ze liefde? Kreeg ze kittens? Ondanks dat ze oud genoeg was rilde de poes bij het woord 'kittens'. Daar was ze ver van klaar voor. En de poes had momenteel geen hebzucht met liefdes. Het bracht problemen. Nu richtte de poes zich op vriendschappen, want die had je harder nodig. Vooral de goede vrienden, maar die had ze nog niet. Omdat ze nogal... arrogant was. Volgens haar. |
|
Beertje «
160
Actief
| |
| | Onderwerp: Re: A hard knock life ma 31 aug 2015 - 21:55 | |
|
Foxfang hield van nachtelijke wandelingen. Jagen zou niet gaan, want de konijnen zouden slapen en dan zou hij ook niet kunnen zien waar hij liep. De grote kater stapte dan ook gewoontjes door het territorium en niet in jacht houding. In de middag was het gevecht met de Bloodclanner geweest. De pijn in zijn poot was weg, gelukkig was het gewoon uit de kom geschoten. Maar een kras in zijn nek deed behoorlijk pijn. De wind die erin streek deed daar niet veel goeds aan, hoewel de kou het een beetje verdoofde. Een kat trok zijn aandacht. Het was niet te missen omdat ze op een steile heuvel zat. Foxfang stapte op haar af, zijn nagels uitgeslagen om niet te vallen. Hij bereikte de platte top en ging naast haar zitten. Hij was van achteren gekomen, dus hopelijk had hij haar niet laten schrikken. Nah... niet dat het hem veel deed. "Lostlife," miauwde hij met zijn gladde stem. Zijn liegebeest stem, maar dat wist niemand. Hij wisselde wel vaker van glad naar rokerig en dus dachten ze dat het normaal was.
|
|
