Ticking clocks

Waarom moest het zo lastig zijn voor anderen om stil te slapen? Nieuwe kits snurkten als volwassen beren - hij had er verhalen over gehoord en was er heilig van overtuigd dat het waar was - en queens bleven maar wakker worden, verplaatsen, staart eerst hier en dan weer daar. Serieus, wat moest een kit doen om slaap te krijgen hier?! Blijkbaar dus naar buiten gaan, en dat was wat Cold deed, het kamp in. Ofwel, voor de den gaan zitten omhoog kijkende, dat was waar de echte kracht lag. In de ruimte om hen heen, al zag niemand dat leek het wel.

- Open & SPT

Oke, misschien was hij niet al te subtiel geweest in zijn aftocht en had hij gemerkt dat Pale wakker zou worden als hij verplaatste, maar het was toch echt haar eigen beslissing naar buiten te komen! Vandaar dat hij enkel zijn wenkbrauw optrok en daarna zijn blik weer omhoog richtte, dit moest zij toch ook wel mooi vinden, maar of ze de kracht die erin schuilde doorhad wist Cold niet. Misschien wel, misschien was ze de enige die hem zou begrijpen. De rust die ze uitstraalde belette hem echter er iets over te zeggen, zij had duidelijk geen zin om te praten, en hij was niet het persoon een gesprek te starten.

Nog steeds hield hij het stil, steeds meer omdat de rust van de nacht ook hem goed deed, geen vreemde katten die niets snapten. Slechts hem, de macht van de natuur, en zijn zusje, dat overleefde hij nog wel. Toch reageerde de zwart witte kater niet geïrriteerd toen Pale de stilte doorbrak, en een oprecht geïnteresseerde vraag stelde. Het ging over iets wat hij snapte, waar hij zich verbonden mee voelde, en Pale zou wel beter weten dan daar grapjes over maken. Vandaar dat de kater knikte, nog steeds naar boven kijkende, zijn ogen weerspiegelden de lichtjes. "Niet van de ene op de andere dag, maar over tijd, ja," Voegde hij zacht aan zijn korte antwoord toe, redelijk onzeker over het geven van meer info dan gevraagd was, het was zo lastig als iets je interesseerde.

Hij was opgegaan in de sterren, maar elke sukkel voelde de plotselinge verandering van een beest dat tegen je aan ging liggen. Hij verstijfde dan ook even, en keek toen met vernauwde ogen naar de poes. Ze wist dat hij het niets vond, maar het toe moest laten omdat zij het geweldig vond, waarom was hij ook alweer aardig tegen haar? Inderdaad, weinig redenen tot nu toe. Toch maakte de poes het al snel weer goed, ze vroeg hem om meer te vertellen, alles te vertellen, een vrijbrief die ze niet tegen hem zou gebruiken, en de kater begon alweer wat te ontspannen terwijl hij weer naar boven keek en zijn bevindingen begon uit te leggen aan de poes. "Er zijn een paar samenstellingen van de sterren die vormen vormen, zoals een vierkant, nu bijna recht boven ons, daar heb je trouwens ook een kleinere van ergens.." Hij viel even stil terwijl zijn ogen de nacht af speurden, en een kleine schok van opwinding ging door hem heen zodra hij de constellatie gevonden had, "Daar!" Riep hij zachtjes, ook al wist hij dat Pale haar ogen dicht had. "Verder heb je sterren die feller zijn dan de anderen, waarschijnlijk zouden de elders zeggen dat het de grote leiders van vroeger waren die feller branden door hun goede daden," Hij geloofde er geen zak van, het leken hem eerder hogere machten die naar hem keken, die hem op het pad hielden en die hem duidelijk maakten voor wat hij bedoelt was. Zij die alles samenhielden, geen way dat dat Starclan kon zijn, zij waren vast een van de zacht brandende sterren, misbaar en onbelangrijk. "Misschien laat de ster zijn kracht wel zien door hoe fel hij brandt, de felle ster houd ons heelal misschien wel bij elkaar, moet je nagaan Pale, stel we zouden uitverkoren zijn de kracht over te nemen van de ster.." Zijn zusje en hij, heersend over hun wereld, de trotse machthouders die hen ermee hielpen. Klonk dat niet geweldig?