One day it will hunt me down

Het waaide hard waardoor het gras helemaal opzij boog. De wind maakte muziek door de verschillende geluiden tussen gaten en kieren door, bij Highlands. Het was een mooi gezicht en bewees maar weer eens de kracht van de natuur. De crèmekleurige kater stond op een heuveltje, zijn lichtblauwe ogen gesloten. Voor zijn poten lag een klein konijn, die hij gevangen had. Meestal ving hij vis, omdat dat hem veel meer lag. Maar op weg naar Highlands was hij het konijn tegen het lijf gelopen en het was hem gelukt om hem te doden. Het deed zijn ogen weer open en nam een flinke teug lucht. Zijn houding was wat gestrest en dat schemerde ook door in zijn blik. Hij zwiepte met zijn staart terwijl er een koude rilling over zijn ruggengraat gleed. Hij knipperde een paar keer met zijn ogen om het beeld weer weg te krijgen en staarde naar zijn voorpoten. Hij moest maar weer weg gaan, anders zou hij langzaam gek worden. Misschien werd hij dat al, maar hij ging het niet zelf aanmoedigen door te lang alleen te blijven. Hij wilde zich omdraaien om terug naar het kamp te gaan toen een andere Riverclan geur zijn neus binnendrong. “Futuresong.” Fluisterde hij zacht, hij voelde zich betrapt.

[First Futuresong]

Kalmpjes liep ze rond, niet wetend waarom, waar naar toe of iets dergelijks. Maar het maakte haar rustig, en rust was wel iets dat ze even nodig had. Haar hoofd was zo druk en vol met dingen laatste tijd, ze werd er gek van. De deputy was zo in het moment dat ze niet had opgemerkt dat Creamyfrost in de buurt was. Bijna liep ze tegen hem aan maar stopte precies op het juiste moment en keek hem licht geschokt aan, haar gezicht bijna tegen de zijne. "Hallo." Grinnikte ze en zette een stap naar achter.

Ehm, had ze hem nou wel door? Hij wilde bijna een waarschuwing roepen om een akward moment te voorkomen toen ze voor hem stil stond. Ze stond wel heel dichtbij en hij wist even niet wat hij moest zeggen. Hij ontspande weer wat toen ze een stap achteruit deed en de hap lucht die hij ingehouden had blies hij weer uit. “Hallo Futuresong.” Zei hij toen hij zich voldoende hersteld had, om te voorkomen dat zijn stem een octaaf te hoog klonk. Hij ging zitten en wiebelde wat vragend met zijn oren. “Hoe gaat het met je?” Vroeg hij terwijl hij een vriendelijke glimlach om zijn snoet toverde. “Kun je mijn tante nog een beetje in toom houden?” Zijn stem klonk plagerig, waaraan je kon horen dat hij alleen maar een grapje maakte.

Onderwerp: Re: One day it will hunt me down