Saphire

Naam: Saphire
Clan: Rogue
Clanleader: x
Geslacht: She-cat
Leeftijd: 3 jaar

Persoonlijkheid:

Lichaamsbouw: Breed, lijkt een beetje dik - is ze stiekem ook -
Vacht: Grijs
Ogen: Groen
Pootkussens en neus: Zwart
Accessoires: x
Littekens: x

Ouders: Brad en Rosalee
Broers/zussen: Tommy, Boris en Theresa
Overige familie: Neefjes en nichtjes, maar ze heeft geen idee waar ze die kan vinden.
Verliefd op: x
Partner: x
Kittens: Ze had vier kittens, die haar ontnomen zijn door haar ouders. Zij is nog altijd op zoek naar ze.

Toen ik nog maar net een poot op deze aardkloot gezet had, was mijn leven zo gek nog niet. Ik had het stereotype ‘happy family’. Mama, papa, 2 broertjes en een zusje. Al was ik altijd al een beetje h¬et ‘zwarte schaap’ van de familie. Niet omdat ik nu zo’n enorme rebel was – later wel, maar toen nog niet – meer omdat ik de enige was met een donkere vacht. Mijn moeder was een rode kat, witte voorpootjes, witte borst en een witte neus. Mijn zusje leek sprekend op haar. Mijn vader was volledig wit, fel groene ogen. Die ogen, die had ik wel van hem. Schoft dat het was, maar daar kom ik later op terug. Mijn vader was dus spierwit, zwart puntje op zijn staart. Mijn broertjes waren beide een mixje van rood, zwart en wit. En daar kwam ik dan, als laatste, compleet grijs. Niet eens zwart, nee grijs. De meest saaie, teleurstellende kleur van de dag. Maar het gaat niet alleen om uiterlijk. Mijn broertjes en zusjes waren allemaal enorm opgefokt, overenthousiaste katten, ik het tegenovergestelde. Ik was, zelfs toen ik kitten was, de rust zelve. Ik had het niet zo op spelen, rond rennen en vogels afslachten. Ik wilde gewoon rustig in het hoge gras liggen, kijken naar de vogels en er ook maar niet over peinzen nog op te staan. Dit werd mij niet altijd in dank afgenomen. Mijn ouders vonden me vaak lui en ik werd best snel te dik. Ik had gewoon geen behoefte om me zo enorm uit te leven. Wat in mijn ogen allesbehalve een probleem was, maar mijn zusje en broertjes vonden me maar saai.  


Al had ik het niet altijd even naar mijn zin, mijn jeugd was niet verschrikkelijk. Ik had altijd genoeg eten, had een schuilplaats en was nooit alleen. We woonden in principe met zijn allen in een grot in het Zwarte Woud. Het was hier veilig, je kon naar buiten om te drinken uit de rivier en had genoeg ruimte. Voedsel kon je overal vinden, zelfs voor diegene die liever lui dan moe is. Je kon vis vangen in de rivier, vogels genoeg en dan nog kleine insecten die overal rond kruipen. Het was er dus best aangenaam en ik had ook niet weg willen gaan. Als alles anders gelopen was, was ik daar nu nog steeds, vastgeklampt aan mijn mammie en pappie. Walgelijk. Anyways, toen ik ongeveer een jaar oud was begon ik er steeds meer zelf op uit te trekken. Ik begon steeds langere wandelingen te maken, soms was ik een aantal dagen weg. Dit vonden mijn ouders niet altijd even leuk. Ik had er namelijk een houtje van om te vertrekken zonder iets te melden.  Ik zei niet dat ik weg zou gaan, of wanneer ik terug zou zijn. Je kan je vast wel voorstellen wat voor hysterische moeder ik op mijn dak kreeg als ik terug was.  Ik moet je eerlijk zeggen dat het mij weinig interesseerde, of mijn moeder bezorgd was of niet. Ik wilde gewoon mijn eigen plan trekken. Maar in onze families was het dus echt not done  als je wegging voordat je een partner en kittens had. Oftewel ik zat de rest van mijn leven aan mijn ouders vast. Dit was niet helemaal het geval, maar daar kom ik zo op.

Als eerste ging mijn broertje weg, Tommy, hij vond een kat waar hij smoorverliefd op geworden was. Maar wij mochten niet zo maar verliefd op iemand worden, kindjes maken en een lang en gelukkig leven leiden. Nee. De kat van het andere geslacht moest uit dezelfde bloedgroep komen. In het Zwarte Woud had je namelijk twee soorten bloedgroepen. De katten die een pure bloedgroep hadden en de bastaard katten. Wij hadden een pure bloedgroep dus was het ongehoord als je kinderen zou hebben met een bastaard.

Als eerste ging mijn broertje weg, Tommy, hij vond een kat waar hij smoorverliefd op geworden was. Maar wij mochten niet zo maar verliefd op iemand worden, kindjes maken en een lang en gelukkig leven leiden. Nee. De kat van het andere geslacht moest uit dezelfde bloedgroep komen. In het Zwarte Woud had je namelijk twee soorten bloedgroepen. De katten die een pure bloedgroep hadden en de bastaard katten. Wij hadden een pure bloedgroep dus was het ongehoord als je kinderen zou hebben met een bastaard. Gelukkig voor Tommy kwam zijn vriendinnetje Sara door de keuring heen en had ook zij een pure bloedlijn. Mijn zusje volgde hem al snel, een zwarte kater; Bishou. Je voelt de bui vast al hangen. De enige die per toeval een bastaard uitgekozen had, was ik. Ik werd tot over mijn oren verliefd op een zilver kleurige boskat. Toen hij niet door de keuring heen kwam – sorry ik kan zijn naam nog steeds niet uitspreken – was ik kapot. Maar ik was vastberaden om hem niet kwijt te raken. Ik rende met hem weg. Ik wilde mijn leven leiden zoals ik dat wilde. Niet zoals mijn ouders of welke voorouders dan ook mij dat hadden opgedragen. Ik was klaar met het volgen van regels en dan net alles net niet goed genoeg doen. Altijd net op de tweede plaats komen. Nooit kunnen tippen aan de rest. Dus hij en ik renden onze leven samen tegemoet. Maar als dat niet stuk gelopen was, zou ik hier niet zijn dus op naar de drama.

Het duurde niet lang voor mijn ouders ons vonden. We hadden zo’n twee jaar  samen gehad, het waren de beste twee jaar van mijn leven geweest. Ik had ondertussen vier kittens van een aantal weken oud. We hadden ons gevestigd langs de rand van een langzaam kabbelend riviertje. Het was er prachtig, de zon kwam tussen de bomen door, er hing een lage mist. Het rook er fris, zoals een bos zou ruiken. De blaadjes vielen van de bomen, waren oranje gekleurd en het gaf de omgeving een warme gloed. Kortom we waren gelukkig met onze kindjes, zonder regels over bloedlijnen, je mocht houden van wie je wilde.
Tot mijn ouders ons vonden. Maar zij waren niet alleen, zelfs mijn broertjes en zusje waren met ze mee gekomen. Dat allemaal om mij mijn kittens af te nemen en mijn geliefde te vermoorden.. ik mocht blijven leven als ik beloofde nooit terug te komen. Het Zwarte Woud liet ik dan ook voor altijd achter.
Nu ben ik hier. Op zoek naar een nieuw begin..