We're part of a story, part of a tale. We're all on this journey, no one is to stay. Where ever it's going. What is the way?
Welcome
Warrior Cats is een rollenspel gebaseerd op de serie 'Warriors' van Erin Hunter. Je verkent hier al schrijvend de geliefde wereld van de Clankatten, rogues en kittypets. Dit doe je door je eigen karakter aan te maken, waarbij je bijna alles zelf mag bepalen over uiterlijk en karakter. Wild of tam, goed of slecht, sociaal of eenling? Help jij oorlogen te voorkomen? Of ben je een van de katten die hongerig opzoek is naar een groter territorium en meer macht? Het kan allemaal op Warrior Cats.
KIND OF WEATHER
NEWLEAF
Season
Newleaf, 10°C - 20°C
Langzaam maar zeker komen de eerste bloemen weer op. De zon breekt weer door wat zorgt voor een aantal warme dagen. Newleaf zet alles in volle bloei.
Lost keek naar de grens van WindClan dat eindigde bij Fourtrees. Haar vacht was nat van de regen en de druppels vielen nog van de puntjes af. Haar blauwgrijze ogen zochten naar een grijze, tabby vacht. Het was vandaag weer eens tijd van de meeting met Skypaw. De kattin slaakte een diepe zucht, geen geur noch vacht te zien. Sky was één van haar goede vrienden. Eigenlijk was hij de enige kater die ze kon vertrouwen. Haar blik gleed op een boom waar de leaders altijd op zaten en het nieuws verpreidden. Lost haar staart zakte teleurgesteld naar beneden toen ze zag dat de maan op z'n hoogst was. Blijkbaar was hij te druk of had hij hun meeting al vergeten. Met een zwaar hart besloot de poes op te geven en het maar te laten. Het had toch geen nut meer.
Half hijgend sprong hij uit de brede rivier dat met Fourtrees grensde. Hij kon via de stenen gaan maar dan zouden de RiverClanwarriors makkelijk zijn geur volgen en vinden. Door het water rook je het amper en het was toch al aan het regenen dus vel bewijs hadden ze niet. Sky wist dat hij snel moest zijn, want de maan had al zijn hoogste punt berijkt en blijkbaar zou Lostpaw al weggaan en boos op hem zijn. Zijn grijze pels donkervan de nattigheid rende hij Fourtrees op. Hij zag hoe de poes al wou weggaan. "Wacht!" miauwde de apprentice. Zo snel hij kon rende hij achter haar aan. Met een korte sliding stopte hij voor haar. "Het spijt me, maar sinds ik apprentice ben moet ik..." zijn zin kon hij niet afmaken. In plaats ervan kek hij geallarmeerd te lucht in, was er een valk in de buurt of lag het aan hem? Hij kon de geur van de vogel niet ruiken door de regen, maar hij zag hem wel voorbijvliegen, toch? "Bukken," siste hij zo zacht mogelijk. De kater deed ook wat hij depoes had bevolen en kroop langzaam onder de boom. In de hoop dat de poes hetzelfde zou doen.