Awake it seems

Slaperig knipperde Panthergrowl met zijn ogen. De wereld om hem heen was nog vaag en alle geluiden waren dof. Dit kwam omdat hij net pas wakker geworden was en het duurde bij hem vaak even voordat hij klaarwakker was. Zijn oren gleden in zijn nek toen hij eraan dacht dat hij vandaag Galepaw zou moeten trainen, en misschien ook nog wel een training voor Lucidpaw moest verzinnen voor morgen. Iedere dag was hij druk bezig met zijn apprentices; dat vond hij de ene dag wel erg en de andere niet. De dagen dat hij Galepaw had waren verschrikkelijk; ze mochten elkaar allebei niet. Maar als hij Lucidpaw had viel het nog wel mee. Zij was tenminste aardig en respectvol tegenover haar mentor. Meteen zucht opende hij opnieuw zijn ogen en zag toen Rowanlapse, waardoor hij een bijna-hartaanval kreeg. Meteen klaarwakker kwam hij overeind. "StarClan!" miauwde hij, de schrik duidelijk hoorbaar door zijn stem. "Ik schrok me dood man." voegde hij er toen aan toe.

- 1e post Rowanlapse

Rowanlapse lag klaarwakker in zijn nest. Hij kon niet slapen en was dus al een tijdje wakker. Gisteren was het een ceremonie geweest en hij had weer geen apprentice. Hij voelde zich diep gekwetst, maar ergens begreep hij Butter ook wel. Hij bakte niets van het warriorschap. Misschien moest hij maar eens trainingen gaan afkijken en dan het zelf proberen. Hij stond op en wilde net zijn plan uitvoeren toen hij over een mosnest struikelde en plat op de grond ging. Geschrokken keek hij om zich heen, recht in de gele ogen van Panthergrowl. "StarClan!" miauwde die geschrokken. "Ik schrok me dood man." Rowan krabbelde overeind en bleef met haren recht overeind zitten. "I-ik ook... S-sorr-rry." Hij draaide zijn kop om zijn haren plat te likken. Starclan verdomme, waarom hij altijd?

Maar Panthergrowl was niet de enige die geschrokken was, en meteen had hij spijt van zijn ietwat onaardige opmerking naar Rowanlapse - een kater die erom bekend stond om verlegen te zijn. "I-ik ook... S-sorr-rry." Een kleine glimlach kwam op Panther zijn gezicht te staan. Oké, hij was misschien verschrikkelijk wakker geworden en chagrijnig bij ieder ander die dit gedaan zou hebben, maar niet bij Rowan aangezien hij zélf ooit zo'n bange kat geweest was en hierdoor gepest was. "Maakt niet uit, we schrokken allebei." grinnikte hij dus met een sympathieke blik in zijn ogen.