Am I in home or am I in hell?|+Yu

Met een verwarde blik in haar ogen keek de zwarte kattin neer op het BloodClankamp. Ze zat na te denken, had ze wel een goede keuze gemaakt? De Young One liet een zucht ontsnappen. Ze voelde zich totaal niet thuis. Alsof zij de kleinste van alle was. Ookal waren er echte BloodClankittens. Haar rode ogen leken nogal minder enthousiaster dan toen ze de Elite net joinde. Nu leek het alsof ze opgaf. Ze moest gewoon wachten tot ze warrior was en de Clan overnemen. Maar nee, ze moest nota bene voor de Elite kiezen en een andere toekomst krijgen dan StarClan had voorspelt. StarClan. Die woorden deden haar ogen versmallen. Als kitten geloofde ze die Clan niet. Echt superdom dat haar sibs het wel deden. Maar ach, misschien was ze toch de verstandige van het nest.

- First Yu

De zwoele avond was perfect voor het luieren, iets wat Yu dan ook zeker deed. Plus, ze vond het leuk om katten te bekijken. Haar blik was nu gevallen op een zwarte kat die rond haar leeftijd leek. Deze had een verwarde blik in haar ogen, interessant. Soepel gleed ze uit de boom, en vergezelde de andere young one. "Goedenavond, " Grijnsde ze. Deze moest nieuw zijn, ze herkende het kopje niet. "Is het kamp moeilijk te zien, of pieker je ergens over?" Ze bewoog vloeiend, en liep een rondje om haar heen. Er stond nog steeds een enorme grijns op haar gezicht. "Wat is je naam?"

Nietsvermoedend dat een zwartwitte gedaante op haar afliep likte de kattin haar poot om het over haar oren te doen. "Goedenavond, Is het kamp moeilijk te zien, of pieker je ergens over?" Ramona keek voor een paar seconden geërgerd op. Maar algauw verdween haar blik en nam plaats voor een vriendelijke. Eindelijk iemand van haar leeftijd. 'Hoe raad je het?' vroeg de poes niet zo enthousiast als zij zelf verwacht had. Waren de Elite katten echt helderziend? Toch kwam de kattin bekend voor, om de één of andere reden. Ondanks dat ze haar nog nooit gezien had? Waar had ze die ogen en houding ook alweer gezien? "Wat is je naam?" Dat was wel een makkelijke vraag. 'Ramona,' antwoordde ze nu meer zelfverzekerder.

Een paar rode ogen begroette haar, eerst onvriendelijk, maar die bik verzachtte. 'Hoe raad je het?' Of het sarcasme was of niet, Yu besloot het positief te beantwoorden. "Geheimpje~" Antwoordde ze speels. Ze miste dit, de laatste keer dat ze dit kon doen was met Vosje, en die had ze al manen niet meer gedaan. "Maar ik weet je naam nog steeds niet, en eerlijk gezegd ben ik best benieuwd." Gespeeld ernstig keek ze de ander aan. Ze had wel behoefde aan een leeftijdsgenootje. "Yu is de mijne, aangenaam." De poes keek de vreemde strak aan, hopend nog iets te zien. Later zou ze wel terug komen op waarom ze hier was, haar geschiedenis, etcetera. Informatie is macht, en was zij nou handig in informatie verzamelen.