My eyes glowing in the night | Echopaw

Maybe I have you look but inside I'm different.

It's just too hard to face the truth.

Waren de verhalen die ze had gehoord waar? Ze schudde haar kop, eerst zien dan geloven. de zon zonk steeds meer naar de horizon en al snel was haar pad verduisterd, de sterren begonnen door de wolken heen te schijnen en de maan glom vel. poot voor poot sloop ze veder het stukje landschap in, haar oren stonden waakzaam op hoog. elk geluid kon ze perfect horen. want ja.. hier was geen enkel geluid, alleen het gekrijs van een uil klonk eens in de verte maar meer was er niet. had had de nacht daarvoor geregend en maakte de ondergrond waar ze op liep modderig, haar poten waren dus ook snel bruin verkleurd. haar haren op haar lijf schoten omhoog toen ze veder op een takje hoorde knakken, als het maar geen Bloodclanner was die haar had gevolgd. ze draaide zich met een ruk om toen hij geritsel steeds luider klonk, en al snel zag ze twee ogen uit de duisternis schijnen. "It is normal to spy someone?"

-Just only Echopaw!

Terwijl het donker werd en ze nog steeds niets had gevangen had ze maar besloten om buiten het kamp te blijven die nacht. Ja, ze had haar slaap nodig, maar omdat haar mentor haar toch niet meer trainde hoefde ze nergens voor uitgerust te zijn. Ze schoof een beetje voort, in stilte, en ging ergens in een struikje liggen, dichtbij een meer. Ze rook daar iets wat op muis leek, en ze zou maar wachten tot hij in haar val zou lopen. Haar ogen versmalden toen niet de geur van prooi, maar Bloodclan binnendrong bij haar. Ze bleef liggen; wie weet was de kattin teveel bezig met bloed en dood om haar op te merken. Maar de poes merkte haar op. Met haar meest dreigende houding dook Echopaw de struiken uit. "Yeah," begon ze nonchalant. "Yeah, that's my everyday business,"