The wise, the brave, the owl

In de tijd dat ze kitten was, was er een queen in de Nursery geweest die overal wat over wist te vertellen. The wise. Zo was er ook een verhaal geweest over de uil van de Owltree. Een andere queen wist te vertellen dat ze vaak de uil had gebruikt voor het zoeken van prooi. Die queen had zelfs de uil een keer achtervolgd vanaf een hele korte afstand wat blijkbaar iets bijzonders was. The brave. Nu het leafbare was en er weinig prooi was kon het verhaal van de queens wel eens van pas komen. Rousepaw was richting de Owltree gelopen om te zien of de uil er was. Als dat zo zou zijn kon ze wachten tot die ging jagen en de uil dan volgen naar een gebied waar prooi zou zijn. Aangekomen bij de boom liet ze haar blauwe ogen over de takken glijden. Na een hele tijd zoeken, op het moment dat ze wilde opgeven, zag ze iets bewegen. Een grote bruine vogel zijn bijna helemaal bovenaan de boom. The owl. Met grote ogen keek ze naar het dier dat hoog in de boom zat. Nu was het alleen hopen dat de uil snel zou uitvliegen om te gaan jagen. Na een tijdje staan kijken was Rousepaw toch maar gaan zitten gezien ze het gevoel kreeg dat het nog wel een tijdje zou gaan duren. Ook kreeg ze al zittend minder last van haar nek. Er kwam alleen vrij weinig beweging in de uil, ondanks dat bleef ze zich op het dier concentreren.

{Eerste post voor Salmonpaw}

"Waar zit jij naar te staren?" De stem liet Rousepaw schrikken waardoor er een kleine rilling over haar hele lichaam ging en ze een klein sprongetje maakte. Zodra ze omkeek viel de bruine apprentice haar op. Het was een apprentice van haar clan, ze kende de ander echter niet zo goed. Haar naam had iets met vis te maken, wat precies wist de apprentice niet meer. De toon er van had niet heel vrolijk geklonken, zij had zelf de ander niets aangedaan dus moest er iets aan de hand zijn. "Waarom zo grumpy?" Vroeg Rousepaw de kattin voor ze haar blik weer naar de boom wendde en de uil opnieuw opzocht. Binnen enkele secondes had ze hem gevonden nu ze wist waar hij ongeveer zat. "En ik kijk naar de uil zodat ik weet waar ik het beste kan gaan jagen." Antwoordde Rousepaw op een rustige en vriendelijke toon in de hoop de ander niet nog geïrriteerder te maken als dat ze al was.

"Waarom denk je?" Werd er door de kattin terug gesnauwd. Rousepaw keek over haar schouder recht in de ogen van de ander. "Zie ik er helderziend uit dan? Ik krijg geen berichten van Starclan hoor." Zei ze waarna ze haar kop weer richting de uil in de boom draaide. Er zat nog steeds geen beweging in het bruine dier. "Nou, die ziet er niet uit alsof hij de komende uren nog in beweging gaat komen. Als je nog iets wil vangen vandaag, kun je volgens mij beter zelf op zoek gaan", Rousepaw stond op en draaide zich om op de woorden van de kattin. "Zie ik er uit als een ervaren jager dan, huh?" De vrolijkheid in haar was weer eens lichtelijk gesnapt. Nu dat gebeurt was zou dit gesprek waarschijnlijk niet al te vriendelijk meer worden.

De bruine kattin snoof geërgerd na haar worden. Oh Starclan, hier zou het komen "BloodClan! Je wilt toch niet zeggen dat jij niet gek wordt van hun aanwezigheid?" Bij het horen van het woord 'Bloodclan' liet de silver tabby haar nagels de grond in zinken. "Hun stank is overal", siste de apprentice haar toe alsof zij er iets aan zou kunnen doen. "Nee, je ziet eruit als een idiote kitten die niet eens het verstand heeft om deze rotsituatie te snappen", vervolgde de kattin bot. De jonge apprentice kreeg het gevoel dat haar bloed kookte. Rousepaw sloot haar ogen en liet een diepe zucht klinken, rustig blijven nu. Als ze boos zou worden zou het alleen maar tot vervelendere situaties leiden, daar wist ze alles vanaf. "En aan jou valt duidelijk te merken dat je ook maar geen flauw benul hebt van wat mij is overkomen." Antwoordde ze rustig waarna ze doodleuk terug keek in de richting van de uil. Het beest had zijn ogen inmiddels geopend. Waarschijnlijk door de twee kattinnen die onderaan de boom zo hard hadden staan praten. "Of je verder wil met dit gesprek is aan jou."

Het bleef even stil aan de kant van de andere apprentice. Dat gaf Rousepaw de kans om haar hoofd nog wat verder af te koelen tot ze weer helemaal rustig was. Veel beweging kwam er nog niet in de uil, ze had alleen geen andere opties. Hopen dat de uil uit zou vliegen was haar enige kans om iets te vangen. "Wat is er gebeurd dan?" Rousepaw draaide haar kop over haar schouder en keek de ander even aan. Ze vertelde het normaal aan niemand, helemaal niet aan mensen die haar irriteerde. Waarom zou ze het dan aan de apprentice vertellen? Ze wist wat er zou gaan gebeuren als ze het vertelde, dat gebeurde elke keer, bij iedere kat. "Vertel ik liever niet, is niet bepaald iets om trots op te zijn. Snap je?" Zei ze met een serieuze blik in haar ogen om duidelijk te maken dat ze meende wat ze zei. Het was toch ook weer haar eigen schuld, als ze niet boos was geworden had ze dat niet gezegd en was die vraag ook niet gekomen.

"Kom op, nou heb je er al iets over gezegd. Het is gemeen om er eerst over te beginnen en er dan vervolgens niks over te zeggen", reageerde de bruine kattin. Rousepaw versmalde haar ogen kort, het plan van de ander was haar wel duidelijk. Waarschijnlijk zou ze door gaan tot ze achter haar geheim kwam. "Ze zeggen trouwens toch altijd dat 'erover' praten helpt?" Licht schudde de zilvertabby met haar kop op die woorden. "Ik wil er gewoon niet over praten en in mijn geval gaat dat me ook niet hebben." Vertelde de kattin met een zelfverzekerde toon in haar stem. Ze wilde de ander duidelijk maken dat ze het echt niet ging vertellen. "Weet je wat: als jij deze vraag van mij beantwoord, zal ik er een van jou beantwoorden", stelde de andere apprentice voor. Weer schudde Rousepaw haar kop. "Ik heb niets te vragen aan jou."

"Ben ik niet interessant genoeg?" Vroeg de ander plagerig op haar laatste antwoord. Ze kon nu heel bot doen door te zeggen dat ze kattin het bij het juiste eind had of er niet op in gaan. Rousepaw koos voor de tweede optie. "Maar toe nou, Rouse, waar ben je bang voor?" Vroeg de apprentice op een wat serieuzere en rustigere toon dan haar vorige vraag. "Ik kan uitstekend geheimen bewaren en ik ben voor zo ver ik weet best wel ruimdenkend, dus ik zal je ook nergens voor veroordelen." Vervolgde Fishpaw haar poging tot het overhalen. Rousepaw liet een luide zucht klinken om duidelijk te maken dat ze er niet echt zin in had. "Luister Fishy ik ben nergens bang voor, genoeg katten weten het en daar ga jij niet een van worden." Zei de zilvertabby op de serieuze toon die ze zo nu en dan aannam.

Het bleek geen slimme zet te zijn om de ander Fishy te noemen. Ze kon van de apprentice aflezen dat ze het niet op prijs stelde. "Laat maar zitten, ik hoef het niet te weten", bromde de kattin haar toe. Ze waren weer terug bij af, of bijna. De bruine apprentice was weer chagrijnig maar Rousepaw was nu ook niet al te vrolijk meer. Ze had het al lastig genoeg zonder mentor, dit was zo'n beetje haar enige optie. En dan werd ze weer aan de pijnlijke reden herinnerd waarom ze op die plaats zat door een andere apprentice die vervolgens ook nog eens de precieze reden wilde weten en daar dus naar vraagde tot die weer chagrijnig werd omdat ze haar zin niet kreeg. "Het is dat ik weet dat je ouder bent, ik zou het tegenovergestelde zeggen als ik naar je gedrag kijk. Ik bedoel je gaat toch niet boos worden omdat ik je één ding niet zeg?"

"Oh, hou toch je kop", werd er meteen naar haar terug gesnauwd. "Je hoeft me niet te gaan beledigen alleen omdat ik een vraag stelde." Rousepaw keek een beetje meer omhoog terwijl ze wat lucht door haar tanden heen zoog om zo een sissend geluid te maken. "Is het dan zo onbegrijpelijk dat ik chagrijnig wordt van dit hele gedoe?" Vervolgde de bruine apprentice op een toon die duidelijk maakte dat ze zeker niet vrolijk was. "Nouuu", begon de zilvertabby waarna ze haar ogen op de andere apprentice richtte. "Ja. Er zijn zo veel ergere dingen om pissig om te zijn dan dit." Vertelde ze met een vrij serieuze blik in haar ogen voor ze haar blik weer afwendde. Waar zat die uil nog ook al weer? Haar ogen gleden de takken van de boom weer af, zoekend naar de goed gecamoufleerde vogel.