Wide Awake (Sparrowfeather)

Voor een jonge kitten die erg gewond was, bleef ze een sterk vechtertje, ze weigerde op te geven en deed haar best zo nu en dan wakker te worden. Toch was ze erg verzwakt waardoor ze langere tijd in een bewusteloze staat verkeerde. De keren dat ze wakker werd, kon ze nauwelijks duidelijk spreken, en keek ze wat glazig en wazig voor haar uit. Het was lastig om vol te houden, om telkens op nieuw wakker te worden, en te bedenken dat er misschien Rogues in de buurt waren. Toch hield ze zich sterk. Sparrowfeather was altijd in de buurt, het was immers zijn den en ondanks zijn manke poot vertrouwde ze er op dat hij ook nog wel een flinke beet uit kon delen mocht het nodig zijn. Toch had ze niet meer gesproken sinds ze was binnengebracht door Whitelion en met moeite had verteld waar ze was geweest. Nu waren het enkel een paar woorden geweest, maar genoeg om haar leider en haar broer te helpen. Ze wist niet wat ze van plan waren geweest, of ze Abysspaw nog gingen zoeken, maar ze maakte zich er wel zorgen om.

Lizardkit had niets met Abysspaw gehad, en leek niet door te hebben dat Abysspaw ze niet alleen had willen laten. In de hoop dat de wonden nog beperkt bleven. Een groot deel van de wonden die de kitten uiteindelijk had opgelopen, kwam door de manier waarop ze naar Whitelion had weten te stommelen. Ze had zich door haar duizeligheid en door de toen al ernstige hoofdwond een paar keer goed vergist en een paar goed bloedende wonden gecreëerd. Toch was haar hoofdwond uiteindelijk de wond die het ernstigst was geweest, die haar soms misselijk maakte. Die voor de andere wonden had gezorgd. Ze wist dat als Everstar de Rogues aan wou pakken, het snel zou gebeuren. Ze moest er voor zorgen dat niet alleen Lizardkit haar mening kwijt kon over Abysspaw. Want uiteindelijk had Abysspaw goed voor haar gezorgd. Als ze zo vermoeid was, zorgde de Apprentice er nog steeds voor dat ze genoeg eten kreeg, ze gaf zelfs soms delen van haar voedsel aan de kit. Dat terwijl ze zelf ook moest eten, en als het nodig was, zou Abysspaw beschermen. Ze had ze niet alleen aan het lot over gelaten.

Een van haar oceaankleurige ogen opende zich ineens. Verrast keek de kitten rond, in de duistere den. De geur van kruiden en andere medicijnen was sterk, maar dat was enkel een geruststelling. De geur was namelijk heel erg anders dan die in het hol waar ze gevangen hadden gezeten. De kitten bewoog haar oortjes voordat ze haar andere oog met een zachte piep opende. Ze voelde zich iets sterker dan ze zich de afgelopen dagen had gevoeld, maar voelde zich tevens alleen en bang. Haar kopje kon ze optillen, met wel wat moeite, maar het wou. Haar ogen zochten naar een bekend gestalte. De langharige Medicine Cat of misschien haar broer. Die naar alle waarschijnlijkheid in de Warriors Den zou liggen. De kitten bewoog voorzichtig omdat ze inmiddels kramp in haar spieren had en stond wankel op. Ze moest een bekend iemand vinden, en haar stem was nog zwak. Misschien kon ze op zoek gaan naar Sparrowfeather. 'Sparry?' Klonk er zwakjes, met een onrustige stem. Waar was hij, sliep hij misschien? Ze wist dan ook niet in welk deel van de den ze was. Toch moest ze hem vinden. 'Sparry!' Klonk er nu harder maar gebroken. Waar was iedereen? Waarna de kitten door haar poten zakte en versuft bleef liggen. 'Sparry!' riep ze nu nog harder, met haar schorre stem. In de hoop dat de kater haar wel zou vinden. Waarom was ze niet gewoon blijven liggen? Een tergende zucht verliet haar dan ook, voordat ze haar kopje neerlegde.

Het geluk leek aan haar zijde deze keer, Sparrowfeather leek haar geroep gehoord te hebben en kwam een kijkje nemen in de den. Nog steeds wist de kitten niet precies waar ze lag, maar het was een grote opluchting dat ze een bekende zag. Haar oceaankleurige oogjes glommen van trots en plezier zodra ze door had dat de kater in de buurt was en ze hem zonder een wazig beeld kon zien. "Sparrowfeather!" Begroette ze haar grote vriend met een kleine glimlach. Waarna ze een geeuw onderdrukte, haar kopje voelde zwaar en dof aan, alsof iemand er te vaak met een steen tegen aan had geslagen. Een zachte en onrustige snuif, liet blijken hoe ze er werkelijk over dacht. Ze was misschien niet meer alleen, maar dat betekende niet dat ze zich op het minst veilig voelde. Ze was niet alleen, enkel waar was Abysspaw, zou ze ooit terug komen? Inmiddels werd ze door de sterk gebouwde kater in het nest gelegd, waarna ze haar kopje even wat vermoeid liet hangen, en haar staartje strak om zich heen sloeg. "Alles oké?" Mauwde de vriendelijke kater, met zijn warme en even vriendelijke stem. De kitten knipperde even met haar oogjes. "Eerlijk," murmelde de kitten met haar schorre stem, ergens deed het zeer, waardoor ze zachtjes kuchte. "Eerlijk gezegd, heb ik honger Sparrowfeather," bracht de kitten even schor uit als daarnet, een frons stond op haar gezichtje. "Mijn spieren doen zeer, ze werken niet mee," mauwde ze gefrustreerd, waarmee ze aangaf dat, dat de voornaamste reden was dat ze ongeveer een meter buiten haar nest had vertoefd. Elke beweging voelde alsof er een messteek in haar lichaampje bij kwam. Ze hield haar ogen halfdicht, zodat ze naar de kater in het halfdonker kon turen. "Waar ben ik?" Vroeg de kitten zachtjes, niet alleen verward door de welbekende plek, als wel door het feit dat ze in een warm nest lag. "Zijn Cyber en Jeff weg?" Mauwde de kitten ineens, alsof ze haar best deed helder te blijven. Ze drukte zichzelf met moeite op zodat ze de kater beter aan kon kijken, een beetje duizelig bleef ze doodstil zitten waarna ze met haar neusje in zijn vacht snoof. De vertrouwde geur van Windclan. "Windclan? Hoe is het met mam, en Whitelion?" Ging de kitten op haar schorre manier verder, haar keel voelde rauw aan, en droog. Ze hoestte een beetje waarna ze onrustig met haar staart zwiepte. "Is Lizard ook terug?" Murmelde de kitten, waarna haar stem een beetje weg stierf. Haar puntje van haar staart zwiepte wat de enige beweging was die ze maakte, waarna ze in de verte en in het niets bleef staren. Alsof de herinneringen langzaam hun intrede weer maakte. Een gespannen en pijnlijke blik stond in haar ogen.