Incubus {Open}

De duisternis was overal, overal om haar heen. Lizard kneep haar oogjes toe toen haar slaap werd verstoord door een zwart gat. Haar oogjes schoten direct open en de kitten trok zichzelf snel recht waarna ze direct richting de uitgang van de nursery liep. Terwijl ze dat deed zakte ze door haar pootjes en krabbelde snel recht. Eenmaal buiten liet ze haar kopje naar de nursery gaan. Haar vacht stond angstig recht en Lizardkit kneep haar oogjes bedenkelijk dicht. Gewoon een droom, gewoon een droom. Ze opende voorzichtig één van haar oogjes om te controleren of er toch niet plots een rogue tevoorschijn zou komen, iets wat helemaal niet gebeurde. Ze jammerde zachtjes en zakte wat door haar pootjes. Ze weigerde om terug naar binnen te gaan. Niemand die haar daar terug naar binnen zou krijgen. Daarom bleef, voor zolang de nacht nog zou duren, aan de ingang van de nursery zitten. Even schoot haar blik naar de sterrenhemel. Waarom zorgde haar mama er niet voor dat al de nachtmerries weg bleven. Lizardkit richtte haar oogjes weer op haar poten, hopend dat ze op één of andere manier toch haar slaap weer zou kunnen hervatten. Ze zette haar vacht op tegen de koude nachtlucht.

Geïrriteerd werd Thornpaw wakker. Ze had gejammer in haar slaap gehoord en was er wakker van geworden, waarna de slaap haar niet meer wilde vatten. Met een grote gaap kwam ze overeind en trippelde de apprentice den uit. Ze keek om zich heen en haar blik viel op Lizardkit. "Vond je he-" Halverwege haar onaardige zin kapte Thorn deze af. Oh ja. Door de slaap was ze even vergeten dat deze kitten gekidnapt was door een stel rogues, en dat zou wel is de reden van het jammeren kunnen zijn. Haar boze gezicht ontspande zich en ze trippelde naar de kitten toe, waarna ze ernaast ging liggen. "Wat is er?" miauwde ze vervolgens al een stuk minder chagrijnig.

"Vond je he-" Haar oortjes richtte zich naar voren toen ze een stem hoorde maar haar oogjes hield ze nog steeds op haar poten gericht. Pas toen ze een vacht naast zich voelde keek ze voorzichtig op om te zien wie er bij haar was komen liggen. Ze herkende de poes als Thornpaw, Whitelion's apprentice. "Wat is er?" Ze ontweek oogcontact met de poes en liet haar blik terug naar haar pootjes gaan. "Ik had een droo-" Ze onderbrak al snel haar zin. "Ik had een nachtmerrie," zei ze zachtjes en trok even met haar oortjes.

"Ik had een droo-" Klonk het onzeker, maar algauw pakte de kitten haar zin weer op. "Ik had een nachtmerrie," miauwde deze zacht en Thornpaw knikte. Ze sloeg haar staart om de kitten heen. "Was het over de rogues?" vroeg ze, ze gebruikte expres niet de namen, dat was misschien nog te moeilijk voor Lizardkit. Ze herinnerde zich nu pas dat de kitten een kit van Whitelion was, dus ze zou die maar goed behandelen alsof het een porseleinen pop was of iets in die richting - ze had al genoeg ruzie's of meningsverschillen met haar mentor.

Ze sloeg haar oogjes naar de grond toen de poes vroeg of het de rogues waren. Kort schudde ze haar kopje. Het waren niet precies de rogues, maar vooral het duistere hol waar ze bijna 2moons in hadden gezeten. Het was er dan wel aan gelinkt, maar het was heel wat anders dan dat. "Iik zat gewoon in een zwart gat waar geen uitgang was." mompelde ze kort en duwde voorzichtig haar vachtje tegen die van de apprentice. Ze was normaal niet zo naar katten die ze minder kende, maar het gaf haar wel wat troost. "Ik wil niet terug naar binnen." fluisterde ze zachtjes en keek nu even op naar Thornpaw. Tegenover de nursery was de den van de warriors en de den van Sparrowfeather vele groter. Oneerlijk vond ze.

Foxkit stond op in de nursery en gaapte, het was erg warm maar bij de ingang kon je een koude wind voelen. De rode kater liep naar buiten met zijn vacht alle kanten op. Alweer een nachtmerrie, altijd hetzelfde. Maar verschillend tegelijk. Plots wendde zijn blik af op Lizardkit en een apprentice. De jonge kat besloot maar ook te joinen aangezien hij een band moest maken met de kittens... Zonder... Gevecht. Met een paar passen kwwam hij bij dat groepje aan. "Is het erg als ik meedoe?" vroeg hij vriendelijk.

Als ik niet mee mag doen negeer je dit maar

Een wazige gestalte boog zich grijnzend boven Fox, nee niet boven Fox. Boven een bloedmooie gestalte. Deze lag slap op de grond, onbeweeglijk. De wind scheerde met een vreselijk gepiep tussen de bomen door, en werd meegevoerd over de heide landen aan de andere kant van de grens. Foxkit stond recht, "mammie?" Was dit zijn mama? Hij  zag kleine kittens, Verschrikkelijk klein en gevoelig. De gestalte greens naar hem, het was niet meer dan een grijzige vage schim. Hij zag dat de gestalte een zwart witte kitten oppikte en wegsmeet, met dodelijk gevolg. Een flits van een groot raar zwart-wit diet, die over het dode lichaampje stond (panda), het keek hem aan en verdween plots. Hij hoordz geschreeuw, geschreeuw van zijn mams. "Nee!" Schreeuwde de rosse kitten. Dan overal bloed, heel het landschap. En geschreeuw en nog meer bloed. "Nee!" Hij schoot wakker. Huilend liep hij uit de nursery maar stootte daar op drie anderen. Hij bleef op een afstandje  bang naar hen kijken. 

OCC: gsm post + mag ik binnenvallen? + nachtmerrie plaag cx + zijn mams werd vermoord door Sushi bij de geboorte

De kitten schudde haar kop. Nee? Haar nachtmerrie ging niet over de rogues? Wat in StarClans naam had die Lizard nog meer meegemaakt dat enger was? "Iik zat gewoon in een zwart gat waar geen uitgang was." hierbij kwam er een kleine glimlach op de snoet van Thorn. Een zwart gat, dat was niet prettig - al helemaal als er geen uitgang was. Toen ze de vacht van Lizardkit opeens tegen haar eigen vacht aanvoelde keek ze verrast, maar duwde de ander niet weg. "Ik wil niet terug naar binnen." klonk het toen en Thorn knikte begrijpelijk. "Je mag hier gerust even blijven zitten, hoor." fluisterde ze zachtjes terug en sloeg haar poot om het zwart-witte poesje heen. Zo zaten ze even stil, maar toen hoorde Thornpaw gestommel achter zich. Ze draaide haar kop zo ver ze kon om om te kijken wie het was, en zag nóg een kitten, al had ze geen idee wie dat dan weer was. "Is het erg als ik meedoe?" miauwde de rode kater en ze keek twijfelend naar hem. Ze kon natuurlijk moeilijk nee zeggen, maar ze was geen opvang. "Neh." miauwde ze dus een beetje afwezig en klopte met haar staart naast zich. Misschien had de andere kitten ook wel een nachtmerrie gehad, wist zij veel. Toen klonk er weer geschreeuw vanuit de nursery en verbaasd door alle activiteit die daar 's nachts eigenlijk was en vol medelijden met alle queens keek Thorn opnieuw achter zich. Een rode kitten - Foxkit, als ze het niet verkeerd had - kwam naar hen toe maar bleef op een afstandje. "Hey, wat is er?" miauwde ze ook tegen deze kitten, en haar stem klonk dit keer niet afwezig maar vriendelijk. Kittens vond ze wel leuk, al zou ze zelf de verantwoordelijkheid niet willen hebben.