Message from the past

Gisteren was de kater op avontuur geweest buiten het kamp. Doordat hij veel rond de prooistapel gelopen had was de geur van Sinclaw gelukkig al snel vervangen door de geur van vers gevangen prooi. Voor zijn dunne vacht was dat de perfecte maskering. Nu was de kitten buiten aan het spelen, of eerder gezegd aan het oefenen, met een groen blaadje. Hij sprong er bovenop en bleef zo liggen. Zijn oortjes schoten enthousiast naar voren toen hij Brightspots de nursery uit zag lopen. Hij moest haar nog iets zeggen. Daar had hij gisteren namelijk de tijd niet meer voor gehad. "Bright! Bright!" mauwde hij enthousiast en trippelde direct naar haar toe. "Ik moet iets zeggen," zei hij nu iets zachter, wetend dat hij de boodschap van zijn moeder enkel tegen haar mocht zeggen. Het was enkel voor haar oren bestemd.

Enkel Brightspots, andere met toestemming

Haastig doorzocht Brightspots heel de nursery, daarna heel het kamp. Het ging moeizaam, want ze had maar drie poten om op te lopen, dus snel ging het zeker niet. Toen Brightspots er uiteindelijk zeker van was dat Tallkit 'm gepeerd was, riep ze een warrior. Ze vertelde haar verhaal en meteen nam hij twee andere warriors mee en ging het kamp uit om te zoeken. Hierna ging ze de nursery weer naar binnen. Net opdat moment hoorde Brightspots een stemmetje haar naam roepen. "Bright! Bright!" Riep hij. Brightspots stapte op de kit af en gaf hem een lik over zijn kop. "Waar ben je geweest? Je weet dat je het kamp niet uit mag!" Miauwde ze. "Ik moet iets zeggen," zei Tallkit toen wat zachter. Vragend keek ze naar de kitten. Wat dan?

Kort trok de kitten met zijn oortje toen ze hem een lik over zijn kopje gaf en een onschuldig glimlachje verscheen op zijn snoetje bij wat ze vervolgens zei. "Waar ben je geweest? Je weet dat je het kamp niet uit mag!" Even haalde hij zijn schouders op. "Ik weet het." mompelde hij zachtjes en liet even zijn blik naar zijn pootjes gaan. "Maar het was maar heel even," voegde hij er vervolgens aan toe en keek haar vervolgens weer enthousiast aan toen er een vragende blik op haar snoetje stond. Hij moest eerst toch even nadenken over de exacte woorden die hij moest zeggen, maar gelukkig zat het nog goed in zijn kopje. "Darkfire kijkt nog altijd op je rug en doet je de groetjes." Fluisterde hij met blinkende oogjes. Hij had geen flauw idee wie Darkfire was, maar hij zou Sinclaw's boodschap overbrengen.

Brightspots was oprecht bezorgd geweest toen Tallkit verdwenen was uit het kamp. Als of het haar eigen kitten was geweest. Nu was hij gelukkig terug en terecht. "Ik weet het," mompelde de kitten zachtjes. "Waarom deed je het dan?" Murmelde ze terug. "Maar het was maar heel even," zei de kitten alsof dat het goed maakte. "Zelfs dat is niet toegestaan, Tallkit," murmelde ze, gevolgd door een tweede, corrigerende lik. Tallkit zweeg even en de woorden die erna kwamen lieten haar hart stil staan. "Darkfire kijkt nog altijd op je rug en doet je de groetjes." Brightspots verstarde en bewoog wat naar achteren om Tallkit recht aan te kunnen kijken. "W-wat zei je d-daar?" Ratelde ze verbaasd en iet wat angstig, echter probeerde ze dat te verbergen.

"Zelfs dat is niet toegestaan, Tallkit," Zijn mondhoek schoot kort omhoog in een kleine glimlach bij de tweede, corrigerende, lik die ze over zijn kopje gaf. Even draaide Talkit zijn kopje zijdelings om toen er een groepje apprentices vertrok om te jagen. NOg even en hij zou daar ook tussen lopen. Hij liet zijn blik terug naar Brightspots gaan en hield even zijn kopje wat schuin bij het zien van haar verstarde blik. Had hij iets verkeerds gezegd? "W-wat zei je d-daar?" Had hij gemompeld? "Uhm, dat Darkfire er nog steeds is en dat hij je in de gaten houd." mauwde hij, gebruik makend van andere woorden. Even keek hij bedenkelijk naar de grond voor hem, waarna hij direct terug naar Bright keek. "En hij deed groetjes!" voegde hij er iets te enthousiast aan toe. Even ging zijn blik naar de rotsenformatie waar Silverstar verbleef. Daar zouden ze toch nog eens naar toe gaan? "Wanneer gaan we naar papa?" mauwde hij met zijn oortjes nog steeds enthousiast naar voren. Hij had totaal niet door wat de betekenis was achter de boodschap die hij door had gegeven aan Brightspots, laat staan wat er allemaal achter school.

Brightspots had haar oren niet kunnen geloven en dacht ook oprecht dat ze het verkeerd verstaan had. Dat kon niet anders, hoe kon Tallkit hier anders bij gekomen zijn. Oh nee, Starclan, hij had Darkfire toch niet gezien toen hij even het kamp uit was geweest. Starclan, nee, dat kon niet. Dat mócht niet. "Uhm, dat Darkfire er nog steeds is en dat hij je in de gaten houd." En toch had ze het niet verkeerd verstaan, hij zei het gewoon weer. "En hij deed groetjes!" Brightspots knipperde vol ongeloof met haar ogen en de angst droop bijna van haar af intussen. "H-heb je hem gezien dan?" Vroeg ze zo kalm en rustig mogelijk. "Wanneer gaan we naar papa?" Miauwde Tallkit toen uit het niets. Brightspots slikte en glimlachte toen. "Wanneer de Sharing Tongues zijn mag je hem wel opzoeken, nu is hij bezig, het leven van een leader is heel zwaar en druk," miauwde ze rustig. Tallkit kon hier niets aan doen, helemaal niets. Ze zou het de kitten niet kwalijk nemen.

Tallkit hield zijn blik op de queen gericht en trok even me zijn oortjes bij het zien van haar emotie. HIj had die emotie nog nooit gezien, dus hij wist ook niet goed wat dat betekende. "H-heb je hem gezien dan?" Hij schudde zijn kopje bij haar vraag die ze stelde. Hij wist zelfs niet wie dat precies was, al had hij al wel eens een schim van hem gezien toen ze in Shadowclan waren? Ja! Dat was toen Beekit er plots levenloos bij lag. Een glimlach verscheen op zijn snoetje toen ze zei dat ze bij de volgende sharing tongues de leader zouden bezoeken. "Straks?"

Tallkit schudde met zijn kopje op haar vraag en kort fronste Brightspots even. "Nee? Hoe kom je hierbij dan?" Vroeg ze vervolgens op zachte stem. Ze wou niet dreigend overkomen bij de kitten. Ze wou gewoon weten waar dit weg kwam. Vervolgens ging het over wanneer Tallkit Silverstar kon zien. Nog steeds wist de gevlekte poes niet zeker of hij wel de vader was, maar ze zou het de kitten niet ontnemen, gezien zijn moeder hem al had verstoten. "Straks?" Vroeg Tallkit toen. Brightspots knikte. "Ja, straks," murmelde ze.

"Nee? Hoe kom je hierbij dan?" Even had de kater zijn blik op zijn pootjes gericht bij de volgende vraag van de Queen. Hij zou dit niet mogen zeggen, maar er was hem ook verteld om de beste warrior te worden van Thunderclan en warriors mochten niet liegen. Deze gedachten bracht hem dan ook wat in tweestrijd met zichzelf. "Ik, euhm..." Hij begon al te praten voordat hij een degelijk antwoord klaar had liggen. Even ging zijn blik naar Brightspots en kort trok hij met zijn oortjes. "Het was een boodschap," mompelde hij nu een beetje nerveus, wetend dat hij niets had verklapt, maar toch iets geantwoord had. Op haar laatste opmerking over sharing tongues had hij zelfs niets meer geantwoord, omdat hij net zijn volledige aandacht had gevestigd op het zoeken van een goed antwoord.

Brightspots werd misselijk van het idee dat Darkfire haar nog steeds in de gaten hield. Ze werd bang en wist dat de komende nachten weer moeizaam zouden gaan worden. Hoe kon ze ooit eens uit dit spiraaltje komen? Hoe kon ze nou eens sterker worden? Fysiek zal het sowieso niets meer worden. Als ze nu Darkfire zou treffen, was ze weerloos. Tallkit begon aan een antwoord en nerveus wachtte ze het volledige antwoord af. "Het was een boodschap," zei Tallkit uiteindelijk. "Van wie..?" Vroeg ze zacht, terwijl ze rustig haar staart om Tallkit heen legde om hem te laten weten dat het oké was.

Tallkit had zijn oogjes kort op zijn pootjes gericht. Een boodschap doorgeven was moeilijker dan hij gedacht had, dat zag hij nu wel. "Van wie..?" Zijn blik bleef op de grond gericht, al ging deze heel even naar de staart van Brightspots toen ze haar staart om hem sloeg. "Van mama," zei hij uiteindelijk na een behoorlijk lange stilte. Zijn oortjes schoven nu terug naar voren en hij richtte zijn blik weer wat enthousiaster op Bright.