Riverclan Ceremonie [22-08-15]

"Laat alle katten die oud genoeg zijn om hun eigen prooi te vangen zich verzamelen voor een Naamceremonie!" De poes had al klaar gestaan toen de leader haar gewoonlijke oproep deed. Ze wist wat er zou komen. Butterstar had haar er daarstraks nog over aangesproken, iets wat ze niet had geweigerd. Waarom zou ze ook. Ze zou er alles aan doen om apprentices hun laatste trainingen te geven voordat ze een gewilde warrior werden. Het duurde dan ook niet lang voordat ze eindigde met de laatste apprentice, Outpaw. "Outpaw, je hebt nog maar heel even te gaan, en ik weet dat Silvercloud intresse in jou getoont heeft. Zij zal jouw trainen naast Brookpaw, ik weet zeker dat ze een heleboel leuke opdrachten voor jou zal hebben en jij gauw genoeg je Warrior naam zal krijgen." Ze knikte kort bij de woorden van de leader. Het bleef een grote eer dat de poes haar zo vertrouwde dat ze haar zoon aan haar gaf als apprentice, ondanks dat hij bijna klaar was om warrior te worden. Net zoals de andere mentoren liep ze naar voren om haar nieuwe apprentice te begroeten. Ze wist nu al dat ze wel eens met haar twee apprentices een training kon houden. Dan kon Brookpaw ook nog eens wat leren van een kat die op vlak van training al een heel stuk verder stond. Toch zou ze er eerst achter moeten komen hoever hij al stond, want ze had niets gehoord over hoe ver hij met trainingen stond.

Het bekende zinnetje opende een ceremonie, en Panthergrowl liet zijn half-opgegeten vis liggen om te kijken wie er vandaag benoemd zou worden tot warrior, apprentice of mentor. Hij wist dat hij geen apprentice meer zou krijgen aangezien hij er al twee onder zijn hoede had, al wilde hij maar wat graag van die Galekwal af. Een norse uitdrukking gleed over zijn gezicht doordat hij alleen al aan de apprentice dacht. Hij vond zichzelf zoveel, met zijn geweldige familielijn. Panther had een grote hekel aan opscheppers, dus dan kon hij niet anders dan minachting voelen voor Galepaw. Echter richtte hij zijn aandacht weer op Butterstar toen ze de apprentices ging vertellen wie hun mentor zou worden. Fogpaw kreeg Leopardshade, Hushpaw kreeg Creamyfrost en Outpaw kreeg Silvercloud. Zijn gele ogen schoten richting de zilveren poes. Toen de ceremonie afgesloten was, trippelde hij naar haar toe en tikte haar flank aan met zijn grijze staart. "Gefeliciteerd," miauwde hij met een grijnsje. "Hopelijk is jouw apprentice leuker dan de mijne." vervolgde hij hoofdschuddend.

Tag: Silvercloud

Ze zat weer met haar gedachten ergens anders toen er plots iemand haar feliciteerde. "Gefeliciteerd," Ze draaide haar kopje weg van haar nieuwste apprentice en keek nu recht in de ogen van Panthergrowl. Ze haalde even haar ene mondhoek op in een klein glimlachje om het feit dat hij haar kwam feliciteren en knikte even dankbaar. "Hopelijk is jouw apprentice leuker dan de mijne." De poes grinnikte even bij zijn woorden. "Is jouw apprentice dan zo erg?" vroeg ze uiteindelijk dan ook, nieuwsgierig waarom hij dit boven haalde. Ze zou zich niet kunnen inbeelden dat ze een monster van een apprentice had. Of ze had altijd al geluk gehad met haar leerlingen, of ze zag hun slechte aspecten niet direct in. Brookpaw, één van haar huidige apprentices, kon wel eens een franke mond tegen haar opzetten en kwade blikken op haar werpen, maar voor de rest viel dat wel mee. Dat hoorde er toch bij. Right?

De witte poes glimlachte en Panthergrowl glimlachte terug. "Hopelijk is jouw apprentice leuker dan de mijne." voegde hij aan zijn begroeting toe en hief veelbetekenend zijn wenkbrauwen op. Nee, zijn apprentice was niet de leukste. "Is jouw apprentice dan zo erg?" Vroeg Silvercloud hem nieuwsgierig en zachtjes grinnikte hij, waarna hij knikte. Hij keek haar vervolgens aan, al moest hij wel een beetje naar beneden kijken - hij was immers groot en had veel spieren, en bleef een kater. "Ja," beantwoordde Panther haar vraag en haalde zijn schouders op. "Het is Galepaw, de zoon van Bravesoul. Je zou wat van hem verwachten, maar hij is heel erg arrogant. Ik denk dat de roem hem naar het hoofd is gestegen." Vertelde hij haar zonder blikken of blozen. Hij had hem nergens gezien in het kamp en dacht dus ook niet dat hij gehoord zou worden.

Even hield ze haar kopje wat schuin toen hij het bevestigde. "Het is Galepaw, de zoon van Bravesoul. Je zou wat van hem verwachten, maar hij is heel erg arrogant. Ik denk dat de roem hem naar het hoofd is gestegen." Ze hield haar blik op hem gericht terwijl hij sprak. "Dan word het eens tijd om je apprentice wat strenger aan te pakken hé." mauwde ze plagerig en liet haar staart even langs zijn borst gaan. "Ik weet wel dat je gezag hebt over jongere katten, je laat je toch zeker niet doen door een enkele arrogante apprentice?" Ondanks de raad die er achter haar woorden schuilde, kon ze het toch niet laten om even te grijnzen.

"Dan word het eens tijd om je apprentice wat strenger aan te pakken hé." Miauwde Silvercloud plagerig en Panther schudde grijnzend zijn hoofd. "Ik doe mijn best, maar hij wil gewoon niet luisteren." Beantwoordde hij haar met een pruillip en grinnikte toen. Toen opeens de staart van Silver over zijn borst heen ging kreeg hij een grijnsje op zijn gezicht. "Ik weet wel dat je gezag hebt over jongere katten, je laat je toch zeker niet doen door een enkele arrogante apprentice?" Hierbij trok Panthergrowl zijn wenkbrauw op. "Ik heb al tegen hem gedreigd, dat ik hem langer apprentice hou, maar hij zei toen dat ik dan langer met hem zit opgescheept. En het is nog waar ook!" Miauwde hij verontwaardigd maar kon er nu over grinniken. "Toen dreigde ik dat ik hem een mentor zou geven als Snowkiller, je zou denken dat díé voor wat angst zou zorgen, maar toen zei hij dat dat tenminste een warrior was." Hierbij snoof de grote RiverClanner. "Ik lijk net een elder, dit geroddel," grinnikte hij toen en trok zijn wenkbrauwen op in een frons.

Ze had even geglimlacht bij zijn woorden, maar al snel verdween deze glimlach toen ze Butterstar zag aankomen. Ze trok even ongemakkelijk met haar oortjes en liet haar kopje even wat zakken toen de leader het tegen haar had. "Silvercloud zou jij niet eens naar je apprentice gaan?" Yeah, right. Ze kwam ook op het juiste moment. Ze knikte kort en verliet het duo zonder nog verder iets te zeggen. Ze richtte zich direct terug op toen ze hen verlaten had en liep vervolgens naar Outpaw toe. "Sorry dat ik je liet wachten, Outpaw." zei ze met een glimlachje, zoals ze altijd deed. Wat er ook aan de hand was, Silvercloud was altijd vrolijk, ondanks dat ze onder haar voeten kreeg van Butterstar. Ze zette een stapje naar de kater toe en stak haar neusje naar hem uit, om het vertrouwde ritueel uit te voeren.

"Snowkiller heeft al twee apprentices, dat gaat dus niet door Panthergrowl." Oh. Oh, dung. Met een schaapachtige grijns op zijn gezicht geplakt draaide hij zich om en keek naar Butterstar, die duidelijk een groot deel van hun gesprek had overhoord. Nou ja, uiteindelijk was zij wel degene die hij wilde spreken... Maar misschien wel iets tactvoller. Ach wat, wat kon het Panther ook schelen; wat gebeurd was was gebeurd. "Silvercloud zou jij niet eens naar je apprentice gaan?" Zijn grijns verdween van zijn gezicht. Hij had het net een soort van gezellig gehad met haar, waar sloeg dit nou weer op. Maar natuurlijk wist hij dondersgoed dat ze verantwoordelijkheid had en nam het haar dus ook niet kwalijk toen ze zonder iets te zeggen weg liep. Butterstar kon nogal intimiderend zijn. "Als jij een nieuwe apprentice wilt kan je het ook bij mij aangeven en niet roddelen als een elder zoals jij het zo mooi verwoord." De donkergrijze oortjes van Panthergrowl draaiden in zijn nek. "Sorry Butter." Mompelde hij al klonk het niet al te gemeend, en het feit dat hij Butter zei en niet Butterstar was nog een reden om dit niet als een heel goeie verontschuldiging te zien.

Ze voelde al snel Outpaw's neusje, die iets wat ruw, tegen haar snuit werd gedrukt. Ze wiebelde even twijfelend met haar oortjes, maar lachte al snel haar twijfels weg. "Ik kom je morgen wakker maken om te overlopen waar je al staat met je training," deelde ze mee terwijl ze een klein stapje naar achteren zette. Ze zag altijd het enthousiasme van haar allereerste apprentice in elke nieuwe leerling die haar toegewezen kreeg. Dat was iets goeds, maar door deze illusie zag ze niet dat sommige apprentices totaal het tegenovergestelde waren. Bij Brookpaw had ze al wel door dat ze vooral veel om zichzelf gaf en haar graag tegen sprak, maar dat kon ze nog wel aan. Nu nog wel althans. Ze knikte kort naar de kater als teken dat hij nu vrij was. Wat gezegd moest worden was gezegd.