That Silence

Onderwerp: That Silence do 20 aug 2015 - 20:09

Nee, die kittenschuur was verschrikkelijk. Teveel gepiep teveel kleine kittens. Dat hoefde hij niet. Hij was anders en wou onmiddellijk hier weg. Sowieso wou hij weg hier, maar iets in zijn hoofd liet hem blijven. Of het was nieuwsgierigheid of het was het feit dat hij het toch nooit zou halen. Waar hij was wist hij namelijk niet. Cole mocht zijn barn uit, met dank aan starclan. Ugh, nee, dat gepiep was verschrikkelijk. Toen de kater zijn schuur uitstapte en die stilte hem omringde kreeg hij een grijns op zijn gezicht. De zwarte kitten liep verder naar de barn van Claw, die hij nog steeds niet helemaal snapte, want op één moment zei hij dat hij zijn vader was en op het andere moment had hij het er niet meer over. Hij had er dan ook wakker van gelegen. Nou ja. Toen de kater aankwam bij Barn One liep hij zonder ook maar iets te zeggen naar binnen, maar het leek alsof iets hem tegenhield bij zijn poten. De kater maakte een soort rare koprol en probeerde als een soort reflex weer op zijn poten te gaan staan. Kort lag hij op zijn buik, maar verbeterde zichzelf snel. Hij ging staan en keek Claw streng aan. Lachen mocht hij niet. Had hij zijn schuur maar schoon moeten maken.

[ Ganzenopdracht] & open

Onderwerp: Re: That Silence ma 24 aug 2015 - 13:20

Met een ruk schoot zijn kop omhoog toen hij gestommel bij zijn barn uitgang hoorde. Zijn oren gleden in zijn nek en de blik in zijn groengele ogen gleed naar de plek waar het geluid vandaan kwam. Wie denderde nou weer ongevraagd zijn barn binnen? Toen hij zag dat het Cole was die met een koprol binnen kwam, schudde hij langzaam zijn kop. “Dat krijg je er nou van als je zomaar mijn barn binnen sjouwt” Hij kon er niets aan doen dat er een grijnsje om zijn lippen kwam, door de strenge manier waarop Cole naar hem keek. “Cole.” Begon hij langzaam. “Je kijkt een beetje vreemd.” Hij grinnikte zachtjes, maar klopte toen op het plekje naast hem met zijn staart. “Je hoort hier niet ongevraagd binnen te komen, maar je bent er nu toch al. Dus zeg het eens, wat is er?” Vervolgde hij op zijn eigen kalme en kille toon. Zijn blik bleef op de kleine kater gericht terwijl hij overeind krabbelde en ging zitten.

Onderwerp: Re: That Silence di 25 aug 2015 - 19:51

Claw kreeg een grijns rond zijn lippen en Cole kneep zijn ogen samen, maar kon het niet laten om toch ergens een grijns rond zijn lippen te laten hangen. "Had jij maar beter moeten schoon maken. Allemaal jouw schuld." Cole probeerde zijn grijns niet te laten zien door zijn hoofd weg te draaien en hij wist het ook al snel te laten verdwijnen. Toen hij een opmerking maakte over zijn blik en grinnikte keek hij terug. "Misschien komt dat, omdat ik net op mijn bek ben gegaan voor jouw neus." De kater grinnikte ook. Zoals wel duidelijk was maakte het hem niet zoveel uit hoe hij praatte. Hij praatte tegen hem als tegen elk ander. Hij was ook zoals elk ander, dus waarom niet? Ja, oké toevallig had hij een grote groep moordenaars achter zijn rug, maar daar ging het niet om. De staart van de andere kater tikte op de grond naast hem aan hij ging tegenover de ander zitten. Vergeleken met de andere kater was hij klein, super klein, maar vergeleken andere kittens was hij groot. Cole was dan ook wel aardig wat gegroeid te laatste tijd, al had zijn hoofd hem soms overspoelt met vragen. "Hoe ging het met zijn moeder en zusjes? Wie was zijn vader nou? Hoorde hij hier echt thuis?", als voorbeelden van die vragen. "Laat ik gelijk met de deur in huis vallen.", begon hij met een zachte lach erachteraan. Zijn groene ogen gingen naar de groene ogen voor hem. "Waarom mag ik niet terug?" Ineens was zijn gezicht best serieus. Het was dan ook raar dat hij niet weg mocht. Hij was maar een kitten, wat was er zo waardevol?

Onderwerp: Re: That Silence wo 26 aug 2015 - 11:03

Een kalme grijns sierde zijn lippen terwijl hij de jonge kater aankeek. “Ik maak ook wel schoon, maar daar expres soms niet. Misschien begrijp je wel waarom.” Een veelbetekenende knipoog volgde. Hij mocht het pit van dit jonge ding, zijn grote bek die hij zonder pardon op durfde te zetten. Dat was ook de reden geweest dat hij Cole zo graag had willen hebben, hij zag iets in de zwarte kater. Hij kon hartelijk lachen om de volgende opmerking van de kitten. “Ach is dat zo Cole.” Er lag een geamuseerde fonkeling in zijn ogen terwijl hij toekeek hoe hij voor hem kwam zitten. Iets nieuwsgierigs schemerde door in zijn houding toen hij doorkreeg dat Cole hier niet voor niets was gekomen, hij wilde iets met hem bespreken. Zijn geamuseerdheid verdween en maakte plaats voor zijn neutrale en kille houding toen de jong kater begon te praten. Dit was een serieus iets. “Omdat jij hier thuishoort.” Zijn blik boorde zich in die van hem. “Jij moet mij dankbaar zijn. Je kunt hier veel meer bereiken dan in die zielige Thunderclan.” Opnieuw kwam het kalme grijnsje om zijn lippen. Al zag je aan hem dat hij geen grapje maakte.

Onderwerp: Re: That Silence wo 26 aug 2015 - 18:05

Claw had een punt. Daar niet schoonmaken was inderdaad handig als je wou dat dit soort dingen gebeurden. De kleine kater knikte dan ook en gaf hem zacht gelijk. Je zag hoe Claw een grijns rond zijn lippen had, maar Cole probeerde er niet al teveel aandacht aan te schenken. Cole zelf was ook wel geamuseerd. Al leek Claw's geamuseerde blik te verdwijnen nadat hij zijn laatste woorden had gezegd. Het was die blik die hij vaker zag dan de andere en hij hield meer van die vorige blik, en met rede. Zijn blik boorde hij in de zijne. Hij maakte opmerkingen over de Thunderclan en over hoe hij hier meer zou kunnen bereiken. Hoorde hij hier thuis dan? Cole had het niet heel erg gevonden hier -behalve dus die vervelende kittens en het feit dat zijn hele familie ergens anders was- , want hij kon zich prima redden tussen al die brutale en best rare kittens. Een kalme grijns kwam op de lippen van de kater voor hem wat hem verwarde. Het klopte nog niet helemaal in zijn hoofd. "Misschien pas ik hier wel heel goed, maar ik ben hier niet geboren. Lightleaf is mijn moeder en die komt uit die zielige Thunderclan." In zijn hoofd bedacht hij al gelijk argumenten die de kater terug kon geven. Zijn vader was onbekend en wat als hij uit de Bloodclan kwam, maar dan had die vader er maar moeten zijn, dan was hij misschien vrijwillig meegegaan. Nu was de enige echte familie in de Thunderclan. Al twijfelde hij zelfs of dat wel familie was.

Onderwerp: Re: That Silence do 27 aug 2015 - 11:56

Hij zag de verwarring bij Cole wel, maar hij reageerde er gewoon niet op. Hij had geen zin om erop in te gaan, waarschijnlijk zou de jonge kater het toch niet begrijpen. Op zijn opmerking reageerde hij echter wel. “Je hoeft niet ergens geboren te zijn om het je thuis te maken. Het gaat om wat je er zelf mee doet om het voor jezelf prettig te maken.” Begon hij nog steeds kalm. “Ze is je moeder ja, maar zeg eens Cole vond je haar sterk? Gaf ze je de aandacht die je verdiend? Hier zal je hard getraind worden en ik ga niet zeggen dat het makkelijk zal zijn, maar je zult er veel sterker uit komen. Ik hoop dat je beseft wat voor kans ik je hier geef.” Vervolgde hij terwijl zijn blik weer doordringend werd. “Het betekend dat ik potentie in je zie en ik kan je vertellen dat ik dat gevoel zelden heb. Zie het als een eer en laat mij zien dat ik de juiste keuze heb gemaakt.” Vervolgde hij toen. Terwijl hij zijn blik op Cole gericht hield en al zijn reacties peilde. Hij hield hem heel scherp in de gaten en dat was niet voor niets. Hij wilde weten hoe de kitten zich eronder voelde en of hij gelijk had gehad, of hij gelijk had gehad dat Cole straks uit eigen wil zou blijven.

Onderwerp: Re: That Silence vr 4 sep 2015 - 11:25

_{De kleine zwarte kater luisterde naar zijn woorden. In zijn oren klonk het ergens wel goed, maar iets hem schreeuwde dat het niet goed was. Zijn familie was hier niet en het voelde alsof zijn 'nieuwe' familie zich niet met zijn leven betrok. Zijn 'nieuwe' moeder sprak hij bijna niet, net zoals zijn 'nieuwe' siblings. Een zucht ging over zijn lippen. Zo jong was de kater niet meer. Het zou niet lang meer duren voordat hij zou gaan trainen en dan zou hij uitstapjes kunnen maken naar de Thunderclan, maar volledig teruggaan? Dat wist hij nog niet zo zeker. Zodra hij vertrouwt werd om het kamp uit te gaan zou hij op pad gaan naar de Thunderclan om Hazel, Sand, Swallow, Blur & Light weer te zien. De kater hield van zijn vrienden natuurlijk, maar hij was altijd de kater die iedereen in de problem wist te brengen. Net zoals nu. Hier konden katten daarmee omgaan leek het. Nou er waren meerdere die zo’n karakter hadden hier. Hier kon hij wat meer zichzelf zijn. Zijn vervelende zelf zeg maar. ”Dat zullen we dan maar zien”, zei hij met een soort sarcastische grijns om zijn gezicht. Zijn gezicht vertrok dan wel alweer snel. ”Ooit zal ik het kamp toch uitmoeten Claw. Je kan me niet voor eeuwig hier houden. De zwarte staart van de best grote kitten sloeg hij ruw om zich heen. ”Ooit zal ik de keuze nog hebben om weg te gaan en dan kan je zien of je de goede keuze hebt gemaakt.” De ogen van de kater dwaalden af ergens anders naar toe. ”Oh en trouwens. Mijn moeder is Thunderclan, mijn vader onbekend. Weet jij daar meer over?” Ooit had hij er iets over geschreeuwd, nu had hij het er nooit meer over. Hij snapte het niet. Kijk als zijn vader een bloodclanner was, was hij nog wel degelijk 'thuis'.}

Onderwerp: Re: That Silence vr 4 sep 2015 - 15:20

Hoe sterk zou zijn nieuwsgierigheid en wil zijn om in de Bloodclan te blijven? Of hoe sterk zou zijn verlangen naar zijn familie zijn? Ja, dat was een risico, maar een risico wat hij bij hem had durven nemen. De kleine kater had iets over hem heen, iets waardoor hij verwachtte dat hij zou blijven. Misschien was het de vechtlust en de leergierigheid, wie zou het zeggen. Hij wist het zelf ook niet zeker. Hij grinnikte even zachtjes terwijl hij langzaam zijn kop schudde. “Ach Cole, die keuze is er niet. Als je het zou proberen dan zullen we je opjagen en net zo lang zoeken totdat we je te pakken hebben. Het is onmogelijk om de Bloodclan te verlaten, behalve dood of op de vlucht. Maar terug naar je familie zal je nooit kunnen. Je zal altijd over je schouders moeten kijken. Ik zie jou niet als een kat die zo’n bestaan zou willen leiden.” Zijn blik bleef strak op die van Cole gericht. “Daar ben jij veel te slim voor.” Vervolgde hij kalm. “Je vader was geen Thunderclanner. Je vader is de kat die er voor gezorgd heeft dat jij je hier ergens eigenlijk wel thuis voelt. Je hoort hier Cole, meer hoef je niet te weten. Soms is te veel weten ook niet goed voor je.” Hij wreef even met zijn poot over het kopje van de kitten. “Je zult een sterke member worden en de beste training krijgen die je je maar kan wensen. Is dat niet genoeg?” Bromde hij toen. Terwijl hij zijn bek weer hield en afwachtte wat de reactie van het zwarte katertje zou zijn.

Onderwerp: Re: That Silence za 5 sep 2015 - 16:19

“Ach Cole, die keuze is er niet. Als je het zou proberen dan zullen we je opjagen en net zo lang zoeken totdat we je te pakken hebben. Het is onmogelijk om de Bloodclan te verlaten, behalve dood of op de vlucht", zei Claw en hij sloeg het ergens op in zijn hoofd. "Ik zie jou niet als een kat die zo’n bestaan zou willen leiden.” Hij draaide zijn volledige lichaam naar de kater en keek hem aan met zijn bijna standaard grijns. "Gezellig", zei hij op zijn sarcastische toon. "Bedankt voor de motivatie" Een geluid klonk achter hem van spelende kittens en kort keek hij naar buiten, waar hij kort een jongere kitten voorbij zag schieten. "Ik blijf", zei hij toen op ineens een erg serieuze toon, en na de woorden keek hij terug naar de groene ogen van de grotere kater. "Niet dat ik een keuze heb, maar behalve dat mijn familie hier niet is, het voelt wel als thuis." Dit was de eerste keer dat hij dit hardop zei en dan ook gelijk tegen de grote slechte leider. Toch was die grote slechte leider wel een kat waar hij aardig wat contact mee had gehad. Misschien moest hij maar eens nieuwe vrienden gaan maken, maar helaas waren er weinig katers van zijn leeftijd, jammer, maar grotere katten afkraken was natuurlijk net zo leuk. Die gedachtes over bloodclan die hij hardop had gezegd net had hij lang gehad en nu hij het zo hardop zei klonk het ineens echt als een feit. Cole wou blijven, maar de heimwee naar zijn familie was groot en dat zorgde voor zijn twijfels.

Onderwerp: Re: That Silence za 5 sep 2015 - 17:07

Hij haalde even zijn schouders op na het sarcastische antwoord van Cole. “Eerlijkheid duurt het langst Cole.” Zei hij toen simpel. “Je wilt de waarheid toch of had ik een zoetsappig kittenverhaaltje moeten vertellen?” Vervolgde hij kalm terwijl hij de jonge kater aan bleef staren. Langzaam ontstond er een grijnsje om zijn lippen toen de volgende woorden van Cole klonken. “Dat weet ik Cole, dat weet ik. Ik heb het altijd geweten en daar ben ik blij om.” Hij gaf hem een zacht duwtje in zijn zij. “Je zult een geweldige member worden en alle clankatten laten zien wat de Elite allemaal kan.” Vervolgde hij met een trotse fonkeling in zijn ogen. Hij had de juiste keuze gemaakt, maar natuurlijk had hij dat. Cole had precies het karakter die bij een Bloodclanner paste, dat had hij vast van zijn vader. En hij zou hem kneden tot de perfecte member, eentje waar anderen bang voor waren. Daar zou hij wel voor zorgen. Was het niet om zijn eigen gelijk te krijgen dan was het wel om Lightleaf heel erg veel pijn te doen. Hij zou die domme kattin krijgen en dat was hem toch prima gelukt, maar hij zou het nog wat erger maken. Nee, veel erger. Een brede grijns verscheen om zijn lippen.

Onderwerp: Re: That Silence za 5 sep 2015 - 18:02

Claw begon dingen op te zeggen en hij hield zijn oren scherp om het aan te horen. Het was een vage reden die hij had om hier te blijven, maar als hij weg ging waren er ook nog andere consequenties, dus waarom dan ook niet. "Klinkt goed", besloot hij maar te zeggen. Meer vragen had hij eigenlijk niet, maar hij zat hier wel lekker eigenlijk. Toch stond de kater op en keek omhoog naar de grote kater, die een trotse fonkeling had in zijn ogen. "Nou er wordt veel van me verwacht", zei hij toen. "Als ik ouder ben zal ik mijn familie een bezoekje brengen om ze het het nieuws te vertellen dan. En dan moeten ze daar maar mee leven." Zijn blik dreef af naar de grote zwarte poten van Claw en hij liet zich weer zakken. "Of mag dat ook niet van de grote en machtige Claw?" Het sarcastische toontje was terug hoor.

Onderwerp: Re: That Silence zo 6 sep 2015 - 17:49

Hij zei een hele tijd niets toen de kitten over zijn familie begon. Zijn groengele kijkers keken enkel in die van Cole. Toen deed hij zacht brommend zijn bek open, voordat hij wat zei. “Je bent vrij te staan en te gaan waar je wilt zolang het het imago van de Elite maar niet schaad. Ik zou je dus niet tegen kunnen houden. Ik zou het je afraden, maar tegenhouden nee dat niet. Het is jouw keuze Cole, als je er daarna maar voor kiest om weer terug te komen.” Sprak hij toen kalm. Verder ging hij er niet meer over door. Het was nou niet bepaald iets waar hij positief tegenover stond en hij zou er chagrijnig van worden als ze het er te lang over hadden. “Hoe vind je je nieuwe moeder en siblings?” Vroeg hij terwijl hij even zijn poot optilde om er een lik over heen te geven, voordat zijn blik weer naar de jonge kater gleed.

Onderwerp: Re: That Silence ma 7 sep 2015 - 15:49

Het was duidelijk dat de grote kater niet graag wou dat hij zijn familie ging zien, maar als hij niet tegengehouden zou worden dan ging hij gewoon. Hij moest zijn vrienden en familie weer zien. Claw leek niet zo blij te zijn met dit onderwerp en veranderde dan ook al snel. “Hoe vind je je nieuwe moeder en siblings?” 'Nieuwe moeder en siblings' wou hij het niet noemen. Hij had bijna geen contact met ze, dus dan kan je ze niet familie noemen. Ze leken niet echt een move te willen maken in zijn richting en hij was zeker niet van plan om dat te doen. "Praat nooit met ze", zei hij simpeltjes. "Dat maakt ze wel een heel stuk minder irritant dan mijn vorige siblings." Al had de kater nog nooit echt iets goeds over zijn zussen gezegd, hij hield natuurlijk wel van ze en hij wou graag weten waar zij nu doorgingen. Voor Cole voelde het als logeren, maar misschien dacht zijn familie dat hij dood was? Dat was dan ook de rede dat hij zijn gezicht wou laten zien, maar dan één voor één, want anders zouden ze hem naar hun kamp kunnen brengen en dat was nou niet de bedoeling.

Onderwerp: Re: That Silence di 8 sep 2015 - 12:27

Hij grinnikte zachtjes na de woorden van Cole. “Nou dan is dat in ieder geval een vooruitgang, dat ze minder irritant zijn.” Er lag een geamuseerde fonkeling in zijn groengele ogen. “Zie je het al zitten om binnenkort young one te worden?” Vervolgde hij toen nieuwsgierig aan de jonge kater. Het zou nog wel eventjes duren, maar niet ontzettend lang meer. Kittens groeiden zo hard op, dat dacht hij ook elke keer bij zijn eigen kittens. Yu kon al bijna member worden. Dus het was maar zo tijd dat Cole kon beginnen met zijn training en hij vroeg zich af wat de zwarte kitten daar van vond. Als hij een beetje zijn best ging doen dan zou het wel goed met hem komen. Hij was er niet echt bang voor dat hij in de verleiding zou komen terug te gaan naar de Thunderclan. Nee, hij bleef wel. Jonge kittens waren puur, maar je zag ze veranderen. Zo snel ze op de wereld gezet werden vond er al een verandering plaats en werden ze gevormd door de omgeving. Dat zou ook met Cole gebeuren en het zou hem sterker maken.

Onderwerp: Re: That Silence