Same name, different Clan. [&THORNPAW*]

Thornpaw keek een beetje hulpeloos om zich heen. Hij had van één van de Warrior’s mee gemogen met een patrouille zodat hij toch iets voor de Clan zou doen. Hij was de patrouille echter na vijf minuten alweer kwijtgeraakt doordat hij afgeleid was geraakt door iets. Hij stak zijn neusje in de lucht, maar de geuren gingen in elkaar over waardoor hij zijn Clangenoten niet meer kon herkennen. Hij kon geen enkele van deze geuren herkennen, want niemand was zo vrij geweest om hem van te voren een uitleg te geven. De enige geur die hij kende was die van zijn eigen Clan en die van muis. En de woudgeuren natuurlijk. Hij wist dat hij alles te weten zou komen als hij een mentor zou krijgen die het hem zou uitleggen, maar toch prikkelden zijn poten van frustratie. Ook omdat zijn Clangenoten niet op hem hadden gewacht of zichzelf zelfs niet konden indenken dat hij verloren was geraakt. De zwart-witte kat besloot om gewoon een kant op te gaan. Zo was hij een poosje aan het wandelen totdat hij opeens een schaduw over zich zag vallen. Hij keek omhoog en zag waarschijnlijk een van de grootste bomen die hij ooit had gezien. Toen zijn ogen wat wenden aan het licht, zag hij dat er niet één, maar vier grote reusachtige bomen voor hem stonden. De bomen waar de Elders altijd over praatten! Deze bomen kende hij alleen maar uit verhalen. Maar dan was hier waarschijnlijk ook waar alle Clans samenkwamen elke volle maan en was het daarom ook waarom alle geuren in elkaar overgingen. Zijn poten prikkelden van nervositeit bij het idee dat hij zover van zijn Clan afgedwaald was en zijn weg ook weer terug moest gaan zoeken, maar hij wilde hier graag nog even blijven. Er was toch niemand en de patrouille zou wel weer naar hem zoeken als ze hem misten. Opeens vond Thornpaw het niet erg dat ze hem hadden achtergelaten. Glimlachend cirkelde Thornpaw om de vier grote eiken heen wat hem minstens tien minuten kostte om te doen omdat ze zo groot waren. Het was hier echt prachtig, zeg!