Little ones

Met een stevige tred liep ze door, een kalme, maar toch redelijk koele blik. Even spotte ze wat kits en kort wandelde ze erheen. "Dag kleintjes," klonk er even. "Ik wil jullie iets vertellen, gaan jullie luisteren of lastig doen?" klonk er even een stuk nijdiger. "Want dan wil ik graag dat jullie weggaan, dit is even belangrijk," een zucht van haar lippen. Dit moest erin.

{Kits ofc}

Met grote bange oogjes keek de rosse kitten op naar de lichtgekleurde poes die heel chagrijnig deed. Snel knikte Redkit. Was dit niet Snowdrop, de deputy? Dan was het nog belangrijker om alles te doen wat ze zei, toch? Snel trippelde de kleine kitten naar de deputy toe, waar ze ging zitten. "I-ik luister w-wel..", hakkelde ze. De witte poes mocht niet boos worden op haar, wie weet mocht ze dan geen warrior worden..

Tallkit zat voor een enkele keer alleen bij de ingang van het kamp. Hij was vroeg deze ochtend nog het kamp uit geglipt en dacht nu na over wat hij nu eigenlijk moest doen. Het kamp uitglippen zou hij niet meer doen, dat hoorde niet. Kort trok hij met zijn oortje. Toch was hij blij geweest dat hij zijn moeder gezien had, ondanks haar norse blik. Zijn oortjes schoten direct naar voren toen de deputy naar hen toekwam en hen zei om te luisteren. De oudere kitten trok zichzelf meteen recht en trippelde naar de poes toe. Hij was nieuwsgierig, heel nieuwsgierig, maar hield deze keer zijn vragen voor zich. Er waren genoeg andere kittens die de vragen al stelden, dus luisteren was nu het enige wat hij deed.

De eerste reactie kwam van een kit af en ze knikte even naar haar, braaf zo. Bij de woorden van Sandkit die nogal nijdig een waarom maakte, keek de Deputy even kalm naar haar, de koelte in haar blik kwam niet overeen met haar houding die gespannen stond hm. Snowkit was nijdiger, dus even wierp de grote kattin een nogal harde blik op haar neer. "Jullie kunnen zo verder spelen als jullie willen," klonk er even zacht van haar lippen af. Even keek ze rond toen het stil was. "Hoe oud zijn jullie allemaal?" klonk er even waarna ze kort even ging zitten en haar staart rond haar pootjes sloeg. "Ik neem aan dat de meeste van jullie denken zo apprentice te worden," klonk er vervolgens van haar af.

Hij had een oortje in zijn bek van één of andere random kit waarmee hij lekker aan het stoeien was, toen de deputy binnen kwam lopen en opeens een grote bek opzette. Verontwaardigd keek Hazelkit op van zijn spel en luisterde naar haar worden. "Hè?" Vroeg hij nadat ze gevraagd had of ze weg wilde gaan - of had ze het niet tegen hem? Hij snapte er nú al niks meer van. "Hoe oud zijn jullie allemaal?" Ah, dat was een leuke vraag. Want ja, Hazel was wel de alleroudste natuurlijk. "3 Moons maar ik ben de oudste van mijn nest," miauwde hij hard en trots waarna hij zijn borst vooruit stak. "Ik neem aan dat de meeste van jullie denken zo apprentice te worden," hierbij knikte hij driftig. Natuurlijk, hij was er al helemaal klaar voor. "Ja, of ik kan eigenlijk ook al wel warrior worden," miauwde hij en een twinkel kwam in zijn ogen. "Of deputy." Hierbij zakte hij door zijn voorpootjes en stak zijn kont in de lucht, waarna hij wild met zijn staart zwiepte; hij had haar zojuist uitgedaagd voor een gevecht. Kom maar op!

Tallkit stapte nu iets meer naar voren en werkte zich een weg tussen al de andere kittens door. "Hoe oud zijn jullie allemaal?" Een enthouasiaste glimlach verscheen op zijn snoetje. "5moons!" mauwde hij direct met grote oogjes en keek de deputy recht aan. "Ik neem aan dat de meeste van jullie denken zo apprentice te worden," Hij schudde direct zijn kopje. "Ik denk dat niet, ik weet het zeker." zei hij enthousiast. Hij keek al langer uit naar het apprentice worden, maar nu kwam het wel degelijk al in zicht. Even hield hij zijn kopje schuin. Waarom vroeg ze dit in Starclansnaam eigenlijk? "Waarom?" vroeg hij er dan ook simpel achter en liet even zijn blik naar de andere kittens gaan. Hij was hier op dit moment één van de oudste, wat hem toch wel wat trotser maakte.

Een heleboel andere kittens kwamen er bij, waardoor Redkit steeds ietsje meer ineenkromp. Ze hadden ook bijna allemaal wel iets te zeggen van commentaar. Wat was er nu zo moeilijk aan luisteren naar de deputy? Toen deze vroeg hoe oud ze waren, antwoordden drie van haar siblings al snel. Ook Redkit mengde zich zachtjes in deze kakofonie van leeftijden. "D-drie m-moons, zoals m-mijn sib-blings..", hakkelde ze. De oudste kitten, Tallkit, maakte dat ook meteen duidelijk dat hij de oudste was. Om eerlijk te zijn wou de rosse kitten nog geen apprentice worden, ze wou nog veilig in haar moeders nest slapen en de grote boze wereld nog niet hoeven in gaan..

De meeste die reageerden waren dus rond de 3 moons. Daar kon ze nog niks mee, jammer genoeg. Echt glinsterde haar ogen kort toen ze de jonge Tallkit hoorde spreken. Was die inmiddels alweer 5 moons? Dat was perfect. "Tallkit," klonk er kort. "Kom jij maar even mee," En ze draaide zich even kalmpjes om. Met een korte beweging wenkte ze de jonge kateer mee te komen naar de uitgang van het kamp. Echter bleef ze even eerst staan, haar blik gleed even kalm langs de kits. "Palekit, jij ook," Daarna bleef haar koele blik even hangen op Coldkit. Daarna keek ze kalm naar het nestje van Glowstick. "Jullie zijn helaas nog te jong, maar wat jullie wel kunnen doen, is de apprentices helpen met de dens op te ruimen," klonk er even. Hoe vroeger ze dat jobje beu waren, hoe meer ze ze kon gaan pushen en het als straf zou kunnen opdragen, dus dat kwam ook nog eens goed uit.

De jonge kater had een trotse houding aangenomen en liet zijn blik even over elk individu gaan, totdat de deputy plots zijn naam zei. "Tallkit," Zijn naam? "Kom jij maar even mee," Zijn oortjes schoten direct wat meer naar voren. Hij was als enige uitgekozen. Hij werkte zich een weg tussen de andere kits door zodat hij uiteindelijk naar de deputy stond. "Palekit, jij ook," Hij richtte zijn blik op de calico-poes gaan die amper een moon jonger als hem was. Misschien koos Snowdrop hen wel uit omdat ze de oudste waren. Toch wist hij niet zo goed waarvoor ze hen bij haar geroepen had. En wat ze in starclansname bij de ingang van het kamp gingen zoeken. Hij zocht voor een kort moment Palekit's ogen op, in de hoop dat het poesje misschien meer wist. Zij draaide zich echter direct tot de deputy en verklaarde dat haar sibling even oud was dan haar.

Al snel kwam de tabby. Mooi zo. Straks kon ze even zien hoe hij was. ‘Mijn broer Coldkit is ook 4 manen, net als ik’ Klonk er even van de calico. Kort vernauwde de deputy haar ogen. Haar goudgele ogen bleven even hangen bij de kit. "Ja," klonk er even. "Goed om te weten," klonk er kalmpjes. "Maar hij is niet geschikt voor wat ik nu wil doen," een blik op hem gericht. "Het leven is oneerlijk," vervolgde ze kalmpjes. "Maar dit zal nooit voor hem werken," klonk er even. Even knipperde ze met haar ogen. "Dus, Palekit," klonk er kalmpjes. "Ik stel je voor een keuze, kom je mee, of niet?" haar stem ijzig koud. "Anders fix ik zo wel een andere kit, je bent namelijk niet de enigste die hiervoor geschikt is,"

De kater had in stilte gekeken naar de discussie tussen de deputy en Pale. Een kleine grijns was op zijn snoetje verschenen. "Anders fix ik zo wel een andere kit, je bent namelijk niet de enigste die hiervoor geschikt is," Hij richtte zijn blik automatisch op de poes die moest antwoorden. Blijven of hier blijven. Tall zou al lang gekozen hebben, maar Pale leek er iets langer over na te denken. ‘Ik kom mee,’ Hij knikte kort, bijna goedkeurend, toen ze dat zei en draaide zich vervolgens deels om om het tempo van de deputy te kunnen volgen.