Frostlove

Onderwerp: Frostlove wo 19 aug 2015 - 11:13

Weet je wie hij al lang niet meer had gezien. Frostpaw. Natuurlijk was het allemaal wel awkward omdat ze een crush op hem had gehad -hij ging er maar vanuit dat het over was- en naja de verdere gebeurtenissen. Hij was partners geweest met Runningvole, kittens ermee gekregen waar vrijwel niemand van af wist en hij was Medicine cat geworden. Vooral vreemd omdat Frostpaw eigenlijk voor die rang had geleerd. Misschien zat ze elkaar daarom niet meer zo vaak hadden gezien. Maar Ace had zin in wat sociaal contact met wat vrienden. Hij mocht nu ook wel oudere vrienden hebben, en natuurlijk zijn p.i.c Tall. Maar hij miste de katten waar hij mee opgegroeid was. Arcane, Snowy -zelfs Snowy ja-, Cherry en natuurlijk Running. Frostpaw hoorde ook bij dat lijstje. Vandaar dat hij zo onopvallend als een grote poofbal kon zijn in de kampuitgang zat, wachtend tot hij de bekende poes zag. En ja hoor, daar kwam ze al. Grijnzend liep hij achter haar aan en gaf haar een duwtje, of in ieder geval leek het hem maar een zacht duwtje.. 'Hey Frost' sprak hij grijnzend.

Onderwerp: Re: Frostlove wo 19 aug 2015 - 11:49

Frostpaw slenterde verveeld door de bossen van de ShadowClan, diep in gedachten verzonken. Ze zuchtte, denkend aan vroeger. Aan Daisy, aan Brokensoul die sinds kort haar laatste loodjes gelegd had, aan haar vader en moeder, maar vooral aan haar vrienden van vroeger. De vrienden die haar hadden gesteund in de moeilijke tijden. En dan had ze het natuurlijk over Acepaw, die ondertussen warrior was geworden.
Kort na de dood van Brokensoul had ze een ziekte opgelopen, waardoor ze moest stoppen met haar opleiding als Medicine Cat Apprentice, en ook haar trainingen als gewone Apprentice vielen stil. Acefray had haar taken overgenomen en was nu zelfs al Medicine Cat. Ze voelde zich verschrikkelijk, over alles wat er die tijden gebeurd was. Zeker omdat ze steeds zo awkward deed door haar gevoelens voor Ace. Ze voelde zich op de een of andere manier schuldig, ook al wist Frost niet eens waarvoor.
Intussen bereikte ze de ingang van het camp. Ze staarde wat voor zich uit en wankelde richting de Apprentice den. Plots voelde ze een stevige por tegen haar zij. Ze wankelde nog steeds, dus viel bijna omver. Verward staarde ze de kat aan die haar deze duw gegeven had. Zijn prachtige, bekende en verwarmende stem sprak: 'Hey Frost'. Er stond een grijns op zijn gezicht, zoals gewoonlijk. Een beetje ongemakkelijk probeerde ze geforceerd haar mondhoeken omhoog te trekken. Ze stotterde een beetje, omdat ze al een hele tijd niet meer met Acefray gesproken had. 'Hey Ace.. Euhm, ik ben blij voor je, dat jij nu Medicine Cat bent. Je verdiend het echt!', zei Fro. Haar ogen verzachtten stilaan weer, en haar glimlach werd oprechter.