♡Stories from the heart♡(Fawnstep)

Flintkit

Flintkit duwde slaperig haar kopje tegen haar moeders lange zwarte vacht. Haar oogjes waren nog steeds niet geopend waardoor ze niet al te ver van hun nest af dwaalde. Haar bewegingen werden sterker met de dag, en ze leek niet te herinneren dat haar moeder kort naar hun geboorte zo gestrest was geweest. Toch reageerde de kitten er wel altijd op als haar moeder haar spieren aangespannen hield, ze vroeg zich dan altijd af wat er aan de hand was, toch besefte ze erg weinig. Ze wist niets van de gevaren buiten het kamp af, noch van de grote familie waarvan ze deel was. Een zachte tevreden piep verliet haar mond, voordat ze haar kopje optilde. Ze bewoog langzaam door het nest, wel dichtbij haar moeder blijvend, maar ergens ook nieuwsgierig naar iets nieuws. Ze drukte haar neusje zo nu en dan in de vacht van haar moeder, om er zeker van te zijn dat die in de buurt was.

Ze kon namelijk niet zien waar ze heen bewoog, en het enige herkenningspunt die ze op kon merken was haar moeder. De zachte stem die nu al bekend was, en waarna ze uitkeek. Ze herinnerde zich wel hoe trots haar moeder had geklonken op het moment dat ze haar eerste hele woordje uit had gesproken. Daarmee kon ze aandacht op zich vestigen.'Mwamwa,' piepte het kleintje langzaam, struikelend over de letters. 'Mwamwa,' herhaalde ze het woordje weer. Haar stem was zacht en hoog, waarmee duidelijk werd hoe jong ze eigenlijk was. Haar kopje zocht weer naar de warme vacht, die ze doordat ze om een van haar zussen heen was gekropen, was kwijtgeraakt. Nu verliet een paniekerige piep haar mondje. 'Mwa?' Voordat ze stil in de buurt van haar moeders voorpoten bleef liggen.

Een warme glimlach speelde rond haar lippen terwijl ze haar ogen opende na een kort slaapje en naar haar buik keek. Er lagen maarliefst acht kittens bij haar buik, het dubbele van wat het eerst was geweest. Zeven poezen en één katertje om precies te zijn vielen nu onder haar hoedde. Naast de vier dochters die ze zelf ter wereld had gebracht - Crescentkit, Heavekit, Rainkit en Flintkit - had ze er nog een nestje bijgenomen omdat hun moeder overleden was bij de geboorte - Rosykit, Furzekit, Hailkit en Charkit. Het was een volle boel, maar het beste voor iedereen. Haar aandacht ging uit naar Flintkit die duidelijk om haar vroeg. De andere sliepen, lekker rustig dus nog. "Goedzo, Flintkit," mauwde ze liefkozend en gaf haar een kort neusje in haar vacht. De kit kroop weer iets rond en was haar vacht uiteindelijk kwijt. Een sussend geluidje klonk uit haar mond en ze drukte troostend haar neusje tegen haar kopje aan, waarna nog een warme lik volgde. "Ik ben hier," mauwde ze en pakte Flintkit zacht in haar nekvel, waarna ze haar weer naar zich toe trok.

Flintkit

Meteen nadat Flintkit het enige woordje dat ze kende, uitsprak klonk haar moeders lieve stem. Het was iets dat de kitten altijd zou herkennen en vertrouwen. Dat was wel duidelijk, haar kopje schoot omhoog toen een neusje in haar vacht werd gedrukt. 'Goedzo, Flintkit,' was er liefkozend gezegd, waardoor de kitten haar oortjes naar haar moeders stem bewoog. Nieuwsgierig probeerde ze een van de woorden na te zeggen. 'Gwwo?' Begon ze twijfelachtig. Ze had moeite met de woorden uitspreken omdat haar tong duidelijk niet mee wou werken. Toch was ze snel genoeg weer afgeleid en op onderzoek uit gegaan. Zodra ze haar moeder kwijt was, begon ze onrustig te piepen, waardoor er meteen een reactie kwam. Een sussend geluidje maakte dat de kitten haar poten onhandig richting het geluid probeerde te bewegen, de bewegingen waren nog onhandig en zwak, waardoor het al een wonder op zich was, dat ze zo ver van haar moeder verwijderd was geraakt. Een troostend neusje tegen haar kopje aan maakte dat Flintkit haar kopje rustig liet liggen, haar piepjes werden rustiger totdat ze stil bleef liggen voor haar moeder. Een warme lik over haar kopje maakte dat ze een tevreden zuchtje uit slaakte, voordat ze zachtjes snoof. 'Ik ben hier,' mauwde de liefdevolle stem van haar moeder. De stem die ondanks dat ze moeite moest doen om hem te horen, toch altijd in de buurt was. Daarna werd ze opgetild en naar haar moeder toe getrokken, meteen duwde de kitten tevreden haar neusje in haar moeders lange en zachte vacht. 'Mwamwa, gwoe?' Vroeg ze zachtjes op een onhandige en struikelende manier. Ze probeerde nog steeds het nieuwe woordje uit te spreken, ondanks dat ze onzeker was. De kitten herinnerde zich nog goed hoe trots haar moeder op haar eerste woordje was geweest, waardoor ze graag nog een woordje wou uit leren spreken. Nijdig dat het woordje niet mee wou werken, en duidelijk niet klonk zoals haar moeder het had gezegd, duwde ze haar oortjes in haar nek. Een driftig geluidje verliet haar keel, waarom wou haar tong niet meewerken? 'Gwoewo?' Besloot ze uiteindelijk. Een triomfantelijk kreetje verliet haar mond nu. Ze had het woord gezegd!

Fawnstep keek met een warme blik toe toen het rood-witte poesje probeerde om haar woorden na te praten. Wat was ze toch trots op haar, de eerste rode kit die ze trouwens ter wereld gebracht had en die dus op haar eigen vader leek. Ze leek een beetje nijdig toen het woordje niet helemaal lukte, maar het had natuurlijk ook een aantal moeilijke klanken erin zitten. "Inderdaad, goed zo," mauwde ze snorrend en drukte bemoedigend en ook kalmerend haar neusje weer zacht in de pels van de kitten, waarna er ook nog een snelle lik over haar kopje volgde. "Mama is heel trots," snorde ze zacht en legde haar kop neer op haar poten. Haar blauwe ogen waren nog altijd twinkelend gericht op haar dochtertje.

Flintkit

Met een trots opgeheven kopje had ze haar kopje naar haar moeder gewend. De woorden waren weliswaar lastig, enkel was de kitten vastbesloten het te doen. Ze was erg leergierig, ze moest en zou leren praten. Ze hoorde in de Nursery wel wat vaker geluiden, enkel kon ze nooit wat uit te stemmen opmaken. Nu viel het ook niet op dat ze lichtelijk slechthorend was, omdat ze nog zo jong was. Later zou het misschien iets duidelijker worden. Toch leek de kitten er geen moeite mee te hebben zolang degene die sprak, duidelijk sprak. Zodat ze de tonen na kon spreken. Toch wist ze niet precies wat elk woord betekende, wel wist ze dat haar moeder trots op haar was. Zo klonk haar stem namelijk. De toon in de stem kon haar vertellen of iemand boos, verdrietig, blij enzovoort was. 'Inderdaad, goed zo,' mauwde haar moeder dan ook bemoedigend, waardoor de kitten een trotse piep liet horen. Zie je wel dat ze het kon! Een kalmerend werd er een neusje in haar vacht geduwd. Het gespin van haar moeder zorgde ervoor dat de kitten haar kopje weer ophief en haar pootjes bewoog. Een snelle lik over haar kopje zorgde ervoor dat haar mondje opende en ze een tevreden piep liet horen, hoog en zacht. 'Mama is heel trots,' ging haar moeder verder. Het zachte gesnor maakte dat de kitten haar oortjes nieuwsgierig naar haar moeder bewoog, heel zachtjes wist ze het geluidje naar te doen. Enkel klonk haar gesnor meer als een raar hoestend gepiep. Onbewust waren haar oogjes bijna klaar om geopend te worden, waardoor ze meer bewust zou worden van de grote wereld om haar heen. Dus toen haar linkeroog het eerste opende en met wazige blik een zwarte kattin voor haar zag, liet de kitten een geschrokken piep horen. Onrustig staarde de kitten met haar blauwe oogje haar moeder aan. Veel kon ze nog niet zien, maar wel meer dan toen haar oog nog gesloten was geweest.

Fawnstep hoorde hoe haar dochtertje zachtjes het spinnende geluid na probeerde te doen. Een zachte lach was hoorbaar en ze snorde zelf ook zachtjes. Plots schoot één van de oogjes open, het oog had een blauwe kleur net zoals zijzelf. Net zoals die van haar moeder, als haar andere dochters. Flintkit maakte een geschrokken geluidje en Fawnstep leunde wat naar achter om haar wat meer de ruimte te geven, al glimlachte ze nog wel warm naar haar. "Je ogen zijn open!" mauwde ze trots tegen haar dochtertje en knipperde een keer met haar eigen.

Flintkit

Haar moeder moest lachen zodra ze had geprobeerd te spinnen. De kitten giechelde tevreden, omdat ze haar moeder vrolijk had gemaakt. Ze hield van haar vrolijke moeder, haar moeder was vast de beste in de hele wereld. Ondanks dat ze er duidelijk anders uit zag dan haar moeder, was ze nog steeds haar dochter. Samen met haar andere zussen. Ze wist natuurlijk niet hoe groot haar familie was, en wie er allemaal deel van uit maakten. Maar daar ging het haar ook niet om. Ze had een familie, een hele liever moeder, en genoeg speelmaatjes, zodat ze zich nooit zou vervelen. Het gesnor van haar moeder was altijd geruststellend, dan wist de kitten dat ze veilig was. Ondanks dat ze het niet anders herinnerde. De herinneringen van haar geboorte waren vaag en onbekend. Natuurlijk wist ze wel dat ze er niet van hield als haar moeder gestrestst was, maar verder had ze niets meegekregen. Ze wist dus ook niet van haar overleden nestgenootjes. Ze wist enkel dat ze drie zussen had, en dat er nog een paar andere kittens bij waren gekomen. Ze waren iets later gekomen, maar waarom en hoe besefte de kitten het niet. ZE wist niets over de dood, en Starclan. Net zoals sommige andere onschuldige kittens. Toch was ze geshockt over het feit dat haar linker oogje open was, gelukkig leek haar moeder het op te merken en was ze in staat haar gerust te stellen. De nieuwe wereld kwam haar nu tegemoet. Een prachtige maar toch harde wereld, ondanks dat de kitten dat besef nog miste. 'Je ogen zijn open!' Mauwde haar moeder trots, waarna haar moeders ogen knipperde. De kitten piepte tevreden, het was altijd goed als haar moeder trots was. Ze drukte haar kopje in haar moeders lange, zwarte vacht. Zich langzaam afvragend, hoe ze aan haar rood gevlekte vacht kwam. Haar moeder was zwart, niet rood of wit.

Onderwerp: Re: ♡Stories from the heart♡(Fawnstep)