{Open}They are long gone

Een gebroken blik lag in haar blauwe kijkers toen ze naar haar oude nest keek. Minder dan 3 maanden geleden had ze hier nog met haar broer, vader en moeder gelegen. Totdat ze op een dag had besloten te vertrekken, om de wereld te ontdekken. Al snel was ze verdwaald geraakt, en met moeite had ze op jonge leeftijd overleefd, niet meer de weg terug wetend naar haar nest. Maar nu, na al die maanden had ze het gevonden.
Ze had de warme vacht van haar moeder verwacht, de speelse liefde van haar broer en de vriendelijkheid van haar vader. Geen van allen gebeurde echter, ze was alleen. Waar Eclipse, Windcall en Meadow ook heen waren, ze hadden haar achtergelaten.
De kitten zakte snikkend door haar poten en krulde zich op in haar oude hol onder de boom. Wat moest ze nu?



-open!

De rode poes liep met een grote grijns op haar gezicht het rogue gebied door, Ze had niet echt een reden om hier te zijn maar dat had te eigenlijk nooit het was gewoon voor de lol meer niet, Even shoot haar gedachten naar hurricane hoe zou het nu met hem gaan? snel schudde ze die gedachten van zich af Hurricane was een grote en sterke kater hij kan prima voor zich zelf zorgen, Na een tijdje van lopen rook de poes een geur een geur die overal rond hing maar hier het sterkste was, ' Laten we eens kijken van welke rogue die geur is' brat knikte en versnelde haar pas al snel kwam ze bij een nest het rook hier allen noor rogue, Al was een vage windclan geur ook te reuken toen brat wat dichter bij kwam verwachte ze katten allen het was helemaal leeg hier, Even trok ze een wenkbrouw op ' Hallooo? is hier iemand?' maiwude ze met een luide stem, Haar blauwe ogen keken het gebied nog even goed door, Het leek hier echt verlaten te zijn.

Haar tranen trokken donkere lijnen in haar vacht, voordat ze zachtjes op de grond uit elkaar spatten. Normaal zou ze nooit zo openlijk huilen, gezien haar al snel geleerd was dat dat een teken van zwakte was, en zwakte moest je niet tonen. Maar nu, nu ze hier alleen zat, kon ze het niet stoppen. Maanden was dit haar enige houvast geweest, het idee dat ze ooit weer terug zou keren hier, dat ze het ooit weer terug zou vinden. Maar nu ze hier eindelijk was, was ze alleen. Wat moest ze nu? Het was een wonder dat ze het zo lang had overleefd in haar eentje, ze wist niet of ze dat nog lang kon volhouden. Zich aansluitend bij die stomme boskatten? Dat was geen optie. De Bloodclan, die enge clan die in de stad woonde? Ze wist het niet, de naam schrok haar nogal af.
Wat moest ze toch doen?
Een nieuwe geur drong tot haar door en met betraand ogen keek ze op toen er een rossige poes naar binnen stapte. Snel schoot ze naar het achterste deel van het donkere hol, hopend dat de poes haar niet zou zien. ' Hallooo? is hier iemand?' miauwde de vreemdeling luid. Farai slikte snel haar tranen weg en probeerde zich weer sterk voor te doen. "Ja, ik."Ze wilde de kat hier verjagen, weer alleen zijn. Maar ze wist dat ze dat niet zou kunnen. "Kun je alsjeblieft weg gaan."Hoewel ze haar best deed zich sterk voor te doen, trilde haar stem nog van de tranen.

De poes haalde shouders op het leek er op dat hier niemand aanwezig was, net voordat de rode poes wilden gaan zitten hoorde ze een stem "Ja, ik." haar oren schoten gelijk overeind met een ruk draaide ze zich naar de richting van waar de stem vandaan kwam, de poes liep naar een boom toen al snel was het duidelijk dat een klein katertje zich daar verstopt had "Kun je alsjeblieft weg gaan.'' de stem klonk trillend, Weer haalde brat haar wenkbrauw op wat deed deze kitten hier zo alleen? ' Zij is vast hier achter gelaten' brat kwam met haar kop wat dichter bij de kattin ' Ben je hier alleen?' vroeg ze op een kille toon, met een strake blik keek ze de kattin aan al was ze niet zo goed te zien het was nogal donker in het holletje.

Ze besefte pas later dat ze zich beter stil had kunnen houden, misschien was de kat dan vertrokken. Maar ze had haar woorden al uitgesproken, en voordat ze het wist stapte een rossige poes op haar af. Door de duisternis kon ze de vreemdeling maar slecht zien, wat het alleen nog maar enger maakte. Farai slikte en veegde verwoed de tranen van haar snuit af, hopend dat de poes het niet had gezien. Ze was niet zwak, ze mocht niet zwak zijn. ' Ben je hier alleen?'vroeg de vreemdeling nadat ze haar kop dichterbij had gehaald. Even keek de poes haar aan, maar daarna wendde ze haar blik af, niet precies wetend wat ze moest zeggen. Was het wel slim om te bekennen dat ze alleen was? Haar ogen gleden af naar de halsband die de kat droeg, enkele tanden hingen er dreigend aan. Nee, misschien toch niet zo'n slim plan. "Hier wel, maar mijn familie is hier vlakbij." loog ze dan ook.

"Hier wel, maar mijn familie is hier vlakbij." het was duidelijk dat de kattin loog, De poes keek haar ongeiterreseerd aan, ' Ach laat haar gewoon' de poes knikte en maakte meer afstand tussen haar en de rogie die nog steeds in het holletje zat ' Tegen mij liegen he?' siste ze naar de kattin terwijl ze naar de rand van het gebied liep maar bleef nog net staan ' Weetje, Jij gaat het echt niet in je eentje redden je verhongerd of je word opgegeten, Oh en geloof me jouw ouders komen niet meer terug hoor en ze zijn ook niet hier in de buurt anders had ik ze wel geroken' expres bleef ze staan rustig wachtend op de reactie van de kleine poes, Al verwachte ze niet veel van haar.

Het werd haar al snel duidelijk dat haar leugen niet geloofd werd. Het was niet gek ook, de geuren hier waren oud, bijna weggevaagd. Misschien was het dom geweest om het te proberen, maar wat kon ze er nu nog aan doen? ' Tegen mij liegen he?' Siste de poes terwijl deze naar de rand van het gebied liep. ' Weetje, Jij gaat het echt niet in je eentje redden je verhongerd of je word opgegeten, Oh en geloof me jouw ouders komen niet meer terug hoor en ze zijn ook niet hier in de buurt anders had ik ze wel geroken' miauwde de vreemdeling. Er flikkerde iets van in haar ijs blauwe ogen, die woorden staken als messen. "Ga weg."Beval ze ferm, niet bang voor de vreemdeling. Je kon het dapper noemen, al was het eerder dom. Echter was de poes nooit echt bang geweest voor anderen. Voorzichtig, dat wel, maar als het erop aankwam was ze absoluut niet bang haar stem te laten horen.

"Ga weg."Beval de rogue, Brat schoot in de lach meende ze dat nou? ' Jij bent hier niet in de positie op bevellen te geven kleintje' siste de rode poes ze liep weer naar de boom toe en ging recht voor de ging zitten zodat ze er niet uit kon, ' Lets tell this kitten the true' klonk een duivelse stem de poes begon te grinniken Plus ik denk dat ik nog even blijf' ze liet haar kop zakken zodat haar kop op de zelfde level zat als de poes, ' Face it kit, Je ouders hebben je achter gelaten je bent alleen en je gaat hoogst waarschijnlijk hier dood' Brats gezicht veranderde in een duivelse blik, haar stem was kil en scherp zodat de peos hard goed zou kunnen horen

Niks van wat ze zei leek iets uit te maken, sterker nog, het maakte het alleen maar erger. ' Jij bent hier niet in de positie op bevellen te geven kleintje' siste de vreemdeling. Farai vernauwde haar blauwe ogen tot spleetjes toen de kat weer op haar af kwam lopen om de uitgang te versperren. Farai bewoog zich niet, maar tikte enkel met haar kleine staartje op de grond. "Plus ik denk dat ik nog even blijf' Ze haatte deze poes nu al, ze haatte alles aan de andere kat. Waarom liet deze haar niet gewoon alleen? Was dat teveel gevraagd?
Kennelijk wel.
' Face it kit, Je ouders hebben je achter gelaten je bent alleen en je gaat hoogst waarschijnlijk hier dood' Nu stond Farai kwaad op, geraakt door die woorden. "Dat zouden ze nooit doen!"Woede fonkelde in haar nog waterige ogen. Kwaad sloeg ze met haar staart. "Heb je niets beters te doen ofzo?" siste ze. "Je moet wel heel zielig zijn als je je tijd besteed aan het kleineren van jonge katten."Snauwde ze kwaad. Het boeide haar niets dat ze waarschijnlijk in de problemen zou komen, ze zou er vast wel weer onderuit komen. En niet? Ach, dan was het jammer.

Het irriteerde de kitten mateloos dat deze poes haar woorden niet serieus leek te nemen. Hoe durfde ze?! Deze poes kende haar ouders niet, ze kon en mocht er niets over zeggen. Eclipse, Windcall en haar broertje zouden haar niet achter laten, echt niet?
Toch knaagde het aan haar, want immers was ze nu wel hier alleen, en leek het er verdomd veel op dat ze inderdaad waren weggegaan zonder haar.
De poes schudde haar kop, nee! Ze mocht niet zo gaan denken, dit kwam allemaal door die stomme poes. ' Ik probeer je iets wijs te maken'grinnikte deze, alsof ze er daadwerkelijk van overtuigd was dat ze iets goed deed. "Nou, als je het niet door hebt, het wordt gewaardeerd."Snauwde Farai pissig, waarna ze naar de opening liep die de poes versperde. "Schuif op."Miauwde ze, ze zou haar ouders gaan zoeken ook!

"Nou, als je het niet door hebt, het wordt gewaardeerd."Snauwde de rouge pissig, geïrriteerd snoof de rode kattin in de lucht deze rogue had echt een grote mond,"Schuif op."Miauwde ze de poes vervolgens terwijl ze naar de opening liep waar ze voor zat brat keek de poes met een opgetrokken wenkbrauw op wilden ze haar ouders nou gaan zoeken? ' Luister eens je wilt niet weten hoe aardig ik nu ben, Ik had je al lang kunnen doden als ik wilden' siste ze ' laat haar het zelf maar uitzoeken' brat stond op en deed een stap naar achter op de opeining van de boom vrij te maken 'Maar als je mij niet geloof, See for yourself' met dat gezegt te hebben ging de poes zitten en keek stark naar de kleine rouge, Ze zou opgeven moment de hoop wel verliezen zo gaat het altijd.

Ruziënde stemmen trokken haar aandacht. Weifelend keek ze naar de grens; dit was niet haar gebied en ze kon in de problemen komen als ze zomaar andermans gebied betrad. Daar had ze niet veel zin in, maar aan de andere kant was ze hier toch binnenkort weg. Pootje voor pootje stapte ze over de geurmarkering en trippelde toen op de steeds harder wordende stemmen af. Ze zag daar Farai, een kitten die ze laatst nog is getraind had, en een kat met angstaanjagende hondentanden om haar nek - die herkende ze wel, dat was de BloodClan. "L-laat haar met rust," miauwde Omen zachtjes, en glimlachte vriendelijk naar Farai. Ze zou die BloodClanner wegjagen voor de kitten. Ze was misschien niet de slimste, dacht ze bitter, maar sterk en groot was ze zeker wel aangezien ze zelf achtergelaten was door haar ouders.

'Luister eens je wilt niet weten hoe aardig ik nu ben, Ik had je al lang kunnen doden als ik wilden' Farai slikte even bij die woorden. Ze wist dat het waar was, ze was immers nog een kitten. Ze had zichzelf een beetje geleerd te vechten en te vluchten, maar ze zou niet kunnen ontkomen aan de machtige klauwen van deze poes. Gelukkig leek ze niet van plan te zijn haar daadwerkelijk aan te vallen. De poes schoof zelfs opzij. 'Maar als je mij niet geloof, See for yourself' De blauwe ogen van de poes keken haar strak aan, en Farai beantwoordde die blik koppig. "Ik zal ze vinden."Miauwde ze vastbesloten, al lag de twijfel in haar ogen. De geuren die hier hingen waren oud. God mocht weten waar ze nu waren.
Plots drong een bekende geur tot haar door. "L-laat haar met rust," Vol blijdschap en opluchting keek Farai naar Omen. Ze was hier om haar te helpen! Zonder nog verder na te denken stormde ze op de grote poes af en begroef haar neus in diens warme vacht. "Omen."Mompelde terwijl ze zich tegen de poes aandrukte. Ze had deze kat helemaal niet zo goed gekend, maar na die maanden van zwerven en angst, was het zo ongelooflijk fijn voor haar om weer iemand tegen te komen die haar bekend was.

. "L-laat haar met rust," klonk het zachtjes, Brat draaide zich met een ruk om het was duidelijk aan de stem te horen dat het niet van de kitten kwam maar dat een newe kat op was komen dagen een oudere poes wel rogue, een luide grom verlate haar mond ze deed een stap richting de andere rogue ze hoorde de kitten iets mompelen "Omen." dat moest haar naam zijn de kitten stormde op de andere rogue af ' Ze kennen elkaar dus?' klonk het vragend, brat begon zachtjes te grinniken ' Kijk eens Omen waar was al die tijd? vroeg ze grijzend terwijl ze naar de kitten keek 'Kennen jullie elkaar?' vroeg ze vervolgens met een grijs, dit werd interresant