Leopardskin

Leopardskin's karakter topic.

Persoonlijkheid

Leopardskin is een nieuwsgierige kattin, en als het er op aankomt zal ze iemand aanvallen. Op dit moment is ze zwanger. De kattin zal altijd iemand die hulp nodig heeft helpen, zelfs al is het een Clankat of een Rogue die ze niet kent. Ze is getekend door haar verleden, en daar zal ze af en toe een beetje grimmig van zijn, maar over het algemeen is ze een aardige en opgewekte kattin.

Uiterlijk

Leopardskin is een kortharige bengaalse kattin, ze heeft een paar littekens, een op haar voorhoofd, een op haar rechter schouder en een op haar linker schouder, deze zijn allemaal van een gevecht met Clankatten. Ze heeft er nog een op haar rug, van een gevecht met een das.


Crush: Memphis (Misschien snel mates worden? Met kittens is dat wel zo handig.)

Verleden

Net geboren

Leopardskin lag bij haar moeder, ze was de eerstgeborene en de enige overlevende, ze haar moeder wanhopig de andere drie kittens likken, maar het was al te laat, Leopardskin was gulzig aan het drinken bij haar moeder. Haar vader zat liefdevol naar haar te kijken.

Kitten tijd

Leopardskin liep door het bos, ze was vlakbij vierboom en wist dat ze daar niet veilig was, alle Clans patrouilleerden daar, en als Rogue was je daar nog wel het minst veilig. Ze rende naar haar ouders toe, "Mama, papa, waarom heet ik eigenlijk Leopardskin? Jullie hebben Rogue namen, maar ik heb een Clannaam!" Haar moeder antwoordde "Wij hebben jou Leopardskin genoemd zodat je hier veilig zou zijn en niet als een Rogue gezien zou worden." "Oh" zei de kitten verbaasd, "Maar ik wil een Rogue naam!" "Nu heb je al een naam!" Zei haar vader geirriteerd tegen haar, "Oke!" En de bengaalse kitten liep weer weg, het bos in. Even later liep ze tegen een grote kat op, "Sorry" zei de kitten tegen de grote kat, "niks sorry! Van welke Clan ben jij kleine? Dan zal ik je eens even terug brengen!" Leopardskin beantwoorde die vraag niet, maar rende ervandoor, "Mama! Papa!" Ze schreeuwde zo hard als ze maar kon, maar de grote kat haalde haar in "Nou?" Leopardskin verstijfde ineens van de angst, ze wist dat ze moest zeggen dat ze een Rogue was, anders zou ze misschien nooit wegkomen uit een Clankamp. "Ik-ik ben een Rogue" stamelde de kitten wanhopig. De kat zei niets, hij zwiepte met zijn poot naar de kleine kitten, ze kon hem net ontwijken, maar hij raakte wel haar schouder, "Auw!" Riep ze, ze rende ervandoor, naar haar ouders, ze wist dat ze eigenlijk bij haar ouders had moeten blijven maar al die andere keren ging het wel goed. Ze kwam bij haar ouders aan, de kat was gestopt bij een grens, en ze was veilig, haar schouder bloedde heftig, en ze wist niet wat ze moest doen of zeggen, ze vertraagde haar pas en liep naar het nest toe. "Ik ben aangevallen" zei ze tenslotte, "Och kleintje!" Riep haar moeder bezorgd tegen de kitten. "Het is maar een schrammetje hoor!" Riep de kitten tegen haar moeder, maar ze wist zelf al dat het ernstiger was dan een schrammetje. Na een tijdje had haar moeder wat spinnenwebben gevonden en drukte ze tegen de schouder van de kitten aan. "Dankje mama" zei Leopardskin tegen haar, en ze ging tegen haar moeder aanliggen om wat te drinken.

Het verhaal

Leopardskin was op jacht, ze was al een volwassen kat en kon zichzelf prima redden, ze zorgde nu ook een beetje voor haar ouders, die zichzelf ook prima konden redden maar het wel erg fijn vonden om geholpen te worden door hun dochter. De kattin hoorde geritsel in de bosjes, ze rook een konijn, ze spande haar spieren aan, en sprong er op af. Ze had het konijn gevangen en nu snel terug bedacht de Rogue zich, ze was immers een Rogue en de Clans zouden het niet erg op prijs stellen een Rogue op hun territorium aan te treffen, ze rende terug naar haar ouders, ze rook een verse Clangeur die regelrecht naar het hol van haar ouders leidde, ze rende er op af, wetend dat er iets mis was liet ze het konijn vallen om haar vaart te versnellen. Eenmaal aangekomen bij het hol zag ze haar ouders vechten tegen drie Clankatten, ze waren hulpeloos tegenover zo veel jonge, sterke katten. Leopardskin sprong ertussen, ze zou haar ouders beschermen, koste wat kost. Ze viel de brutaalste eerst aan, ze krabde zijn neus open, het was raak, bloed sijpelde uit zijn neus, maar hij trok zich er kennelijk niks van aan, hij vocht nog even sterk door. Leopardskin werd aangevallen door alle drie tegelijk, en even dacht ze dat dit haar eind was, toen vielen twee andere katten aan, haar ouders, ze trokken de katten van Leopardskin af, en de kattin viel uitgeput op de grond. Nog maar een paar secondes later hoorde ze een ijselijke gil, ze sprong op, ze zag haar moeder op de grond gedrukt door de grootste kat, ineens vol met nieuwe energie sprong ze bovenop de kat, en trok hem van haar moeder af, ondertussen werd haar vader aangevallen, ze hielp hem om de katten te verjagen. Toen de katten weg waren zag ze haar ouders hulpeloos op de grond liggen, "Mam! Pap! Hou vol!" Riep Leopardskin naar haar ouders, ze zocht wat spinnenrag en drukte het op hun wonden, zichzelf vergetend. Haar ouders keken haar dankbaar en trots aan, Leopardskin voelde opluchting dat haar ouders het misschien toch nog zouden redden totdat haar moeder tegen haar zei "Leopardskin, het is tijd, we houden van je wat je ook doet, en we zullen je altijd bijstaan." Leopardskin voelde een traan over haar wang rollen in de gedachte dat haar moeders woorden waar waren. "Ga jezelf verzorgen, je bent zwaargewond." Zei haar vader tegen haar, Leopardskin deed wat hij zei en nam afscheid van haar ouders, "Ik ga, ik zal altijd van jullie houden, ik zal naar het Rogue Territory vluchten." en met die woorden likte ze haar ouders voor de laatste keer, ze zag hun ademhaling verzwakken, totdat het stopte, daarna vluchtte ze naar het vroegere SkyClan territorium, ze bezocht dat altijd als ze verdrietig was, en nu was dat de perfecte plek of te herstellen. Na een paar dagen was ze genoeg hersteld om naar het Rogue Territory te reizen en ging er naartoe, het was de veiligste plek om naartoe te gaan. Na een paar dagen was ze in het Rogue Territory aangekomen en is daar een eigen plekje gaan zoeken.


Dit was het verhaal van Leopardskin.