BOEM

Bloodheart liep rustig bos, de harde ondergrond voelde hard aan haar voetkussentjes. De zon scheen zachtjes maar fel door de bladeren op haar rood witte vacht ineens hoorde ze geritsel uit de bosjes verder op, ze sloop er zacht en voorzichtig naar toe. Ze rook de heerlijke geur die haar neus binnendrong van de duif die in de bosjes aan het scharrelen was. Net voor ze er op wilde springen hoorde de duif haar en vloog angstig en snel weg. Teleurgsteld liep Bloodheart zachtjes op haar tenen verder op zoek naar een andere prooi. Haar buik had honger dus de drang om een prooi te vangen was extra sterk. De zon begon steeds feller te schijnen. Bloodheart zag een spinnetje lopen en sloeg er tegen aan met haar poot. Na er een tijdje met de spin gespeeld te hebben at ze hem vluchtig op, het gaf niet een gevoel van voldoening of enige andere stilling, maar ze moest het er maar mee doen. Bloodheart liep zachtjes verder en weer rook ze die zelfde duif, deze keer zou hij niet ontsnappen. Vluchtig maar stil drukte Bloodheart haar ranke lichaam tegen de grond en sloop stilletjes richting de duif en sprong om om hem te vangen. De duif schok en wilde wegvliegen maar zijn vleugel zat vast in de nagels van Bloodheart. Bloodheart trok de vogel naar beneden en beet hem snel en vluchtig dood.

Een grote gespierde kater liep met zachte passen door het bos. De zon scheen fel en deed zijn lichtbruingestreepte vacht glanzen. Zijn stappen waren groot en soepel. Zijn uiterlijk mocht dan bruut zijn, de kater was zeer vriendelik maar wel beschermend naar zijn Clangenoten. Niet dat er veel Clangenoten bij hem in de buurt zouden komen, maar ach hij had het geaccepteerd. Even bleef de kater staan en keek om zich heen. Hij rook de geur van een onbekende kat, een rogue om precies te zijn. Meteen zette de grote kater zijn vacht op en begon harder te lopen in de richting van de geur van de onbekende kat. het was wel de geur van een poes, maar zelfs voor hen moest je niet vriendelijker doen. Vrouwelijke Rogue's konden net zo onvriendelijk zijn als katers. Onbewust vroeg hij zich af hoe deze kat heette. Zelf droeg hij met trots de naam Thunderstrike, naar de donderslag die er tijdens de ceremonie viel. Zijn diepgroene ogen gleden over de omgeving en zachtjes maar zeer snel liep hij verder. bij de geur van de poes rook hij de geur van een duif. Hij merkte dat hij dichterbij kwam want de geur van de poes werd alsmaar sterker. Zachtjes drong hij zich de bosjes in en bekeek de poes eerst vanuit de bosjes. Zachtjes zwiepte hij met zijn gestreepte staart en stpte toen uit de bosjes vandaan. '' Wie ben je en wat doe je hier?'' Vroeg de grote kater scherp en keek de poes recht aan. Zijn oog viel op de dode duif en hij legde zijn oren in zijn nek. '' Waarom jaag jij hier?'' Vroeg de kater vervolgens en keek om zich heen.

-Ik heb eigenlijk niks gevonden dat jullie zouden kunnen verbeteren, jullie doen het hartstikke goed^^-

Winterstorm liep rustig stap voor stap door het bos, het was een gewone dag, niet te warm, maar ook niet te koud. Het was eigenlijk precies goed. Eigenlijk zou elke dag zo moeten zijn, maar dat kon nou eenmaal niet, er waren nou eenmaal verschillende seizoenen en dat kon je gewoon niet veranderen. Ze liep door en keek naar de omgeving voor haar, het was allemaal zo mooi groen, dat was ook geen wonder in groenblad, maar het gaf haar wel altijd een fijn gevoel, het gevoel dat er ook echt leven in het bos schuilt, het enige probleem dat ze wel had als het zo groen was, was dat ze meer zou opvallen, maar al de begroeiing hielp haar ook om zich te verbergen wat eigenlijk ook weer voordelen opleverde. Zo had elk seizoen wel zijn voordelen en nadelen en je zou er mee moeten kunnen leven, want seizoenen veranderen niet, maar jij kunt je houding ertegenover wel aanpassen. Ze ging verder door het bos heen en ze zette haar zintuigen op alert, misschien zou ze nog iets tegenkomen dat hier niet hoorde of gewoon wat prooi, dan zou ze in ieder geval iets te doen hebben.
Plotseling rook ze de geur van een rogue, maar ook de geur van bloed en er was ook nog een andere geur van Thunderclan bij. Het was duidelijk dat een andere kat van haar clan de rogue ook al had gezien en er ook al naartoe was gegaan. Ze besloot om zo laag mogelijk bij de grond te blijven en door zo dicht mogelijke begroeiing heen zou gaan, zodat ze niet op zou vallen, want dat zou helemaal niet fijn zijn, want straks waren er ergens meer rogues en dan had ze een probleem als ze gezien werd, langzaam maar zeker kwam ze dichterbij, ze kon de katten dan wel niet zien, maar de geur werd sterker, wat aangaf dat ze dichterbij kwam. Ze moest nog één struik door en kon toen de rogue zien staan, ze richtte haar blik iets opzij en zag toen wie de Thunderclan kat was. Het was Thunderstrike en hij had duidelijk al een paar vragen aan de rogue gesteld. Ze besloot dat ze beter uit de struik kon gaan komen, want er leek maar één rogue te zijn. Ze liep de struik uit en ging naast Thunderstrike staan, haar blik op de rogue gericht. Toen merkte ze de duif die de rogue overduidelijk had gedood en haar haren schoten overeind. Hoe durfde deze rogue zomaar prooi te stelen? Ze kneep haar ogen tot spleetjes en keek de rogue aan, afwachtend op de reactie.

Bloodheart keek verschokken op naar de grote en gespierde kater die haar die vragen niet even vriendelijk stelde ''Ik ben Bloodheart en ik jaag hier omdat ik honger heb, hoezo dan?''vroeg ze vriendenlijk en keek naar de kille en hatelijke blik, lichtelijk dook ze ineen. Ergens was ze wel bang voor hem, ze liet de prooi uit haar bek vallen als ze nog een kat uit de bosjes ziet komen. Ze keek naar de witte kat, ergens vond ze de poes mooi. Nog steeds scheen de zon zachtjes door de groene bladeren, een straal kwam net op haar hoofd terecht. Ze voelde zich wel bedreigd door de twee clankatten, tenminste dat vermoeden ze ze had nog nooit echt een clankat ontmoet. Bloodheart haar nieuwsgierigheid werd nu wel groot en ze bracht de moet op om een vraag te stellen ''zijn jullie clankatten'' vroeg ze nieuwsgierig en eek naar de twee katten. Bloodheart voelde zich iets meer op haar gemak, als ze haar als bedreiging zagen was ze wel al aangevallen.


ik heb een mega scherm dus ik hoop dat het langgenoeg is. dit is 5,5 regel bij mij in het boxje :$

ja hij is lang genoeg:P(op mijn laptop dan hea)

Thunderstrike keek de poes nog altijd recht aan, wachtend op een fatsoenlijk antwoord van de poes. het was duidelijk dat ze geschrokken was van zijn plotselinge verschijning. ''Ik ben Bloodheart en ik jaag hier omdat ik honger heb, hoezo dan?'' Vroeg de poes op een vriendelijke toon en dook ineen van zijn hatelijke blik. Hij keek even op toen Winterstorm naast hem vescheen. Toen keerde hij zijn kop weer naar Bloodheart. '' Dit is Thunderclan territoria, niemand anders dan katten van de ThunderClan mogen hier jagen,'' antwoordde Thunderstrike scherp. De rogue had de prooi uit haar bek laten vallen zodra Winterstorm verscheen. Het was duidelijk dat de poes wel bang voor hem was, maar ook nieuwsgierig. ''zijn jullie clankatten?'' Vroeg de poes nu en Thunderstrike knikte. '' Ja wij zijn Warriors van de ThunderClan, en het is onze taak te zorgen dat indringers zoals jij voor goed van ons gebied verdwijnen.'' Mauwde hij koeltjes. Hij zwiepte geirriteerd met zijn gestreepte staart en keek naar Winterstorm. Toen stak hij zijn klauw uit naar de duif die ze had gevangen en trok hem naar zich toe. ie zou hij meenemen voor zijn eigen Clan. dit scheelde hem dan weer wat jagen. Hij richtte zijn diepgroene ogen weer op de Rogue die Bloodheart heette en blies even.

Winterstorm had haar ogen nog steeds op de rogue gericht. Ze snapte niet waarom rogues nou nooit begrepen dat ze hier niet mochten komen, maar dat zou ze waarschijnlijk nooit begrijpen en deze rogue had ze nog nooit eerder gezien, dus misschien wist de poes het niet. Ze zwaaide haar staart ongeduldig heen en weer, ze had de rogue nog net haar naam horen zeggen en de reden waarom ze op de duif had gejaagd, maar ze vond het geen acceptabele reden. "Dit is Thunderclan territoria, niemand anders dan katten van de ThunderClan mogen hier jagen," Hoorde ze Thunderstrike zeggen, ze hoopte dat de rogue het zou begrijpen, want veel zin in een gevecht had ze niet. "Zijn jullie clankatten?" Bij die vraag wilde Winterstorm gaan antwoorden, maar Thunderstrike was haar voor. "Ja wij zijn Warriors van de ThunderClan, en het is onze taak te zorgen dat indringers zoals jij voor goed van ons gebied verdwijnen." Ze knikte. "We zijn er niet van gediend dat een rogue op ons territorium komt en als het moet zullen we je er vanaf jagen." Ze zei maar niet met een gevecht, want straks verwachtte de rogue dat meteen en dan zouden ze misschien aangevallen worden zonder dat ze het wisten en dat was nou net iets wat ze niet wilde. Ze keek de rogue aan en wachtte op haar antwoord.

Bloodheart was erg onder de indruk van hoe de katten elkaar aanvulde en haar gemak sloeg snel om in angst. teleurgesteld keek ze hoe de duif werd weggekaapt voor haar neus, ze wilde hem terugpakken maar bedacht zich snel. Twee tegen een, dat zou ze waarschijnlijk niet erg overleven. Bloodheart durfde niet op te staan om weg te rennen, ze had liever niet dat andere katten haar in de rug konden aanvallen. Bloodheart begon lat te krijgen van de zon die steeds heftiger begon te schijnen. ''maar hebben jullie dit gebied geëigend dan ofzo?'' Achteraf bedacht ze dat het misschien niet zo'n goede vraag was geweest, maar haar nieuwsgierigheid won altijd. Ze keek naar de gespierde kater die naar een tijdje geleden tegen dr blies, snel keek ze om zich heen opzoek naar een uitweg.

Thunderstrike bleef nog altijd naar de Rogue kijken, ze was duidelijk niet op haar gemak meer. "We zijn er niet van gediend dat een rogue op ons territorium komt en als het moet zullen we je er vanaf jagen." Sprak Winderstorm naast hem en nu knikte hij op zijn beurt. Hij keek naar de duif bij zijn poten en toen weer terug naar Bloodheart. In haar ogen zag hij dat ze de duif liever had willen terugpakken maar het niet durfde. Een grijns ontstond rond zijn lichtgekleurde snuit en hij zwaaide met zijn gestreepte staart. De meeste rogue's waren een stuk dapperder dan deze poes. Het verbaasde hem eigenlijk wel. ''maar hebben jullie dit gebied geëigend dan ofzo?'' Thunderstrike keek haar scherp aan. '' Al eeuwen leven wij op dit gebied, en dus heb jij hier niks te zoeken,'' sprak hij kil en deed een stap naar voren. Hij sloeg zijn nagels al uit en spande zijn spieren. Hij zag Bloodheart om zich heen kijken, blijkbaar op zoek naar een uitweg. '' Ben je bang?'' Hij kon het niet laten deze woorden met een honende toon uit te spreken. Zijn diepgroene ogen boorden zich in die van Bloodheart en hij keek om naar Winterstorm, wachtend op wat zij zou doen.

[moet gaan, ben er vanavond laat misschein nog]

Winterstorm was een beetje ongeduldig aan het worden het duurde wel lang voor de rogue begreep dat ze weg moest gaan. Ze had het nog niet eens begrepen, ze was er nog steeds. Ze zuchtte een keer en keek weer naar de rogue, blijkbaar moesten ze het nog duidelijker maken, maar een gevecht wilde ze nou ook weer niet, misschien zou opjagen al genoeg zijn, maar daar zouden ze achter moeten komen en dat betekend dat ze het moesten uittesten. Ze hoorde wat beide katten nog zeiden en begreep niet waarom een rogue zo geïnteresseerd kon zijn, maar ze schoof die gedachte weg en richtte haar blik even op Thunderstrike, hij had zijn nagels al uitgeklapt en ondertussen ook al de duif teruggepakt, misschien zouden ze de rogue bang kunnen maken door niet eens echt aan te vallen, maar de schijn te geven dat het wilden doen. Ze klapte ook haar nagels uit en spande haar spieren, zodat het net leek alsof ze wilde aanvallen, ze was niet van plan om aan te vallen, maar misschien zou dit al wel helpen. Ze zette langzaam haar haren op en keek even opzij naar Thunderstrike, ze wist niet wat hij wilde, maar daar zou ze nog wel achter komen als hij actie zou nemen. Ze trok haar blik weg van Thunderstrike en weer richting de poes. Ze wachtte af wat de rogue zou gaan doen, in de hoop dat ze nu wel begreep dat ze weg moest, of ze zou echt verjaagd worden.

Bloodheart keek naar Thunderstrike's nagels en direct naar zijn ogen die in haar vacht prikte, meer angst bekroop haar. ben je bang? klonk de honende stem van Thunderstrike, ze vond hem nu al niet aardig ''nee ik ben niet bang!'' Klonk haar vastberaden stem waar de angst wel in de horen was. Wegrennen komt angstig over en dat wil ze niet. Maar toen ze zag dat de witte poes haar nagels ook uitsloeg vond ze het wel genoeg en liet haar lange, scherpe nagels in het zand schieten. Bloodheart wilde niet als angsthaas overkomen. Haar angst was in een klap omgeslagen in woede, ze voelde de adrenaline door haar lichaam gieren. Omdat ze ergens wel wist dat een gevecht met twee katten niet slim was maar toh zou ze niet over zich heen laten lopen. De zon was ondertussen erg fel gaan schijnen, maar de bladeren hielden de meeste stralen tegen en net een van de stralen kwam op de kop van Bloodheart terecht.

Thunderstrike had zijn blik weer naar Bloodheart laten glijden. Hij wist dat het niet slim was om nu hem of Winterstorm aan te vallen. ''nee ik ben niet bang!'' Zei Bloodheart vastberaden nadat hij had gevraagd of ze bang was. Hij grinnikte, haar geur zei dat er wel angst in haar zat. Het was ook te horen in haar stem. Hij was zonder angst op dit moment. De grote kater zag hoe Winterstorm haar klauwen ook uitsloeg en haar vacht opzetten. Langzaam begreep hij wat ze probeerde te doen en zette zelf ook zijn vacht op. Even blies hij om nog erger te lijken dan dat hij nu al deed. Hij zag hoe Bloodheart zelf ook haar klauwen uitsloeg en in het zand zette. Zijn grijsn werd alleen maar breder en opnieuw zette hij een stap naar voren, tot hij voor haar neus stond en haar recht aankeek met zijn diepgroene ogen. '' Zou je dat wel doen?'' Sprak hij kil en zwaaide met zijn gestreepte staart. '' Durf jij het risico te nemen voor een twee tegen een gevecht?'' Nog altijd grijnsde hij breed Hij kon er niks aan doen. Hij vond het simpelweg nogal grappig, het feit dat ze zo hier stond al. hij keek nog altijd in haar ogen terwijl de zon naar beneden straalde. In de verte hoorde hij een vogel fluiten en keek even op in die richting. Meteen daarna richtte hij zijn ogen weer op Bloodheart.

Winterstorm bleef de rogue aankijken, ze wilde het liefst dat de rogue weg zou gaan, maar de rogue leek nog steeds geen aanstalten te maken om dat te gaan doen. Ze wist bijna zeker dat dit wel op een soort gevecht uit moest lopen en dat betekende dat ze de rogue alsnog moesten verjagen, alleen hardhandig in plaats van alleen met praten en een beetje opjagen. Ze hoorde wat de rogue zei en was een beetje verbaasd dat een kat nog zoveel vertrouwen in zichzelf had als ze tegenover twee katten stond. De kat was dan wel wat ouder, maar dat gaf niet altijd aan hoe goed iemand in vechten was. Ze zuchtte even onmerkbaar en richtte haar blik even op Thunderstrike, toen die aan het praten was, hij was duidelijk haar meer aan het uitdagen, dan haar wegsturen, maar ze wist dat ze zich er maar in mee moest laten gaan, want ze wilde de rogue geen kans geven om twee katten die eigenlijk hetzelfde zouden moeten willen gingen ruziën om iets waar ze het niet over eens waren. "Denk eens goed na. Denk je nou echt dat je twee getrainde warriors in je eentje aankunt?" Vroeg ze de rogue. Misschien dacht de rogue dat ze het wel kon en zou ze het ook proberen, maar dat zou nog wel blijken. Ze probeerde nog rustig te blijven, want ze wist zelf ook niet echt of ze wel zin had in een gevecht, ook al zou ze wel vechten als het nodig was. Het was alleen al even geleden dat ze voor het laatst een gevechtstraining had gedaan en ze was er dus niet volledig zeker van of het goed zou gaan, maar ze moest er maar gewoon vanuit gaan.

Bloodheart had nog steeds haar nagels uitgestoken in het zand staan. Ze keek naar de twee katten en werd toch weer bang, haar staart zwaaide achter haar langzaam heen en weer. De wind begon op te steken en waaide door haar korte, rode vacht. '' Durf jij het risico te nemen voor een twee tegen een gevecht?'' zei de kater tegen haar. Ze gaf er geen antwoord op. Ze keek naar dr witte poes die wat zei "Denk eens goed na. Denk je nou echt dat je twee getrainde warriors in je eentje aankunt?" Ze dacht na en keek naar de spieren van de kater. ze trok haar nagels in en ze keek nog een keer naar de katten voor ze besloten had er maar vandoor te gaan. Zo snel als ze kon rende ze weg. Bloodheart liet haar poten zo hard rennen als ze kon. Na tien minuten gerent te hebben vond Bloodheart wel dat ze veilig was. Ze ging liggen op haar zij en zuchtte diep. Nu had ze nog meer honger.

sorry

uuhhm wil niet veel zeggen hoor maar mijn kat is al weg gerent..