Rise {Ripa}

Spierpijn had haar een beetje in haar nest gehouden, maar ze had nu toch echt behoefde aan buitenlucht. Ze trippelde het kamp door, maar ontweek oogcontact. Yu voelde zich de laatste tijd niet erg goed. Gefrustreerd, pisnijdig, wanhopig en verdrietig. Ze had even iemand nodig die haar opving. Met Jafar had ze vrijwel geen contact meer, iets wat haar boos maakte. Had ze eindelijk een vriend, was het zo snel weer over. Misschien moest ze meer met andere young-one's omgaan. Misschien.
Warm licht scheen buiten het kamp, met een broeierige atmosfeer. De gevlekte kattin liet haar ogen ronddwalen, en herkende uiteindelijk een tabby vacht. Haar 'knight'. Ze had niet verwacht dat hij ermee zou doorzetten, maar zijn gezelschap was welkom. "Hey," Sprak de poes terwijl ze naast hem ging zitten.

Ripa was net weer klaar met de taakjes van Claw, hij had best wel veel mee gemaakt toen hij weg was. Hij werd er erg verward door, hij wist niet echt meer wat goed was voor hem of juist voor anderen maar Claw had hem gered dus moest hij nar hem luisteren. Hij keek naar de grond en sloeg zijn staart om zich heen, zijn oren spitste toen hij de dochter hoorde van Claw. Hij draaide zich naar haar toe, "Hey," Sprak de poes terwijl ze naast hem ging zitten. Hij glimlachten, "Hey Yu hoe is het?" Sprak hij met een knikje. Hij stond op en wees met zijn kopje naar een plek waar weinig Bloodclanners waren, hij liep daar naar toe en wachtte tot dat zij er was zodat hij daar kon gaan liggen. Ergens in de schaduw zodat zijn wonden konden drogen, deze wonden waren van Zira. Hij staarde haar aan, zijn glimlach verdween. "Ik heb je gefaald." Mompelde hij teleur gesteld en keek naar de grond, hij kneep met zijn klauwen in de grond. Hij had verloren tegen haar, hij had moeten winnen. Yu zou er vast weinig van weten, "ik heb voor jouw tegen Zira gevochten." Zei hij en keek haar aan met een serieuze trouwe blik. Hij stopte met praten en was van plan om weg te lopen maar bleef liggen, dit moest ze weten. Hij zou ook Zira dienen, hij had een weddenschap voor haar gehouden. Hier zou Yu niet blij mee zijn, "ik wilde jouw een dienst bewijzen, Zira zou jouw moeten dienen als ik had gewonnen.." Zei hij met een klein glimlachje maar die verdween weer. Hij had haar klap moeten ontwijken, hij was dan niet knock-out gegaan. Hij had gewoon kunnen winnen, die stomme wonden die hij altijd droeg. "sorry Yu," Bieden hij zijn excuses aan, hij beet op zijn lippen. Hij bleef stil en schudden zijn hoofd, ander onderwerp. "Maar heb je iets leuks gedaan?" Vroeg hij vrolijk, iets vrolijker. Hij ging namelijk de laatste tijd om met Brat maar hij had beloofd om er voor Yu te zijn en dat was hij ook, hopelijk.

Ze werd warm begroet. "Hey Yu hoe is het?" "Wel oke,"Gelijk viel haar de wonden op. Lichtelijk bezorgd keek ze er naar, en trok haar bek al open. Ripa wenkte echter naar een plekje in de schaduw. Hij keek serieus nu, wat de kattin nog bezorgder was. "Ik heb je gefaald." Niet begrijpend keek ze hem aan. Hij had bloedende wonden! Iemand moest daar voor zorgen! "ik heb voor jouw tegen Zira gevochten." Haar ogen sperde open. Hij had gevochten? Voor haar? Waarom in vredesnaam? "Waarom zou je dat doe-" "ik wilde jouw een dienst bewijzen, Zira zou jouw moeten dienen als ik had gewonnen.." Haar bek zakte open. Hij was dapper, maar dat was een idioot idee. "sorry Yu," "Waarom zeg je sorry? Waarom vocht je voor mij?" Het frustreerde haar een beetje dat hij zichzelf pijn deed, erger nog; voor haar. Erger nog; hij probeerde het onderwerp te veranderen. "Maar heb je iets leuks gedaan?" "Nee, nee, je bent gewond!" Ze realiseerde zich dat ze misschien een beetje boos klonk. Ze verzachtte haar toon en blik. "Je moet niet zomaar iemand bevechten voor mij, helemaal je commander niet. Ik wil niet dat je jezelf pijn doet." De zwart-witte kattin keek beter naar de wonden over zijn lichaam. Voorzichtig raakte ze er een aan. Ze keek op, recht in zijn ogen. "Dit moet schoongemaakt worden, anders gaat het misschien infecteren." Ze hield zijn blik vast, en wou even serieus blijven. Ripa had pijn, misschien wel haar enige vriend, door haar. Zira had geheid iets terug gevraagd, maar dat maakte niet uit. Ze was toch al commander. De poes had besloten even afstand te nemen. Later zou ze nog wel haar excuses aanbieden aan haar vader, maar ze zou haar afstand houden. Ze zou zich veiliger voelen zo.

Ripa zag hoe Yu verward leek te zijn, alleen hij begreep niet hoe. Waarom was ze zo gestrest, wat was er met haar aan de hand. Hij wilde alleen dat ze blij was, "Wel oke," Zei ze op zijn vraag. Hij knikte erop, "Goed zo." Glimlachte hij naar haar. Ze zaten samen in de schaduw en het was wel goed hoe het was, het voelde goed. "Waarom zou je dat doe-" Zei ze waarna haar mond open zakten, hij bleef stil en staarde haar stil aan. Hij sloeg zijn staart om haar heen om haar gerust te stellen, ze leek een beetje gestrest omdat hij voor haar had gevochten. "Waarom zeg je sorry? Waarom vocht je voor mij?" Zei ze gestrest, ze leek een beetje in paniek om wat er was gebeurt. Ook toen hij het onderwerp wilde veranderen wist hij niet meer hoe het moest, ze leek zo erg in paniek. Hij antwoorde niet op haar vraag. "Nee, nee, je bent gewond!" Sprak ze, hij haalde zijn staart weg en sloeg dat om een paar van zijn wonden heen. Hij wilde dat voor haar verbergen waarom zou dat haar boeien, hij wilde haar blij zien en niet in de staat die ze nu was. "Je moet niet zomaar iemand bevechten voor mij, helemaal je commander niet. Ik wil niet dat je jezelf pijn doet." Zei ze direct daarna en probeerde zijn wonden aan te raken waarna ze hem diep in de ogen keek. Hij keek haar aan, hij opende zijn mond. "Ik doe dit voor jouw, ik moest er toch voor je zijn. Ik zag hoe kwaad je werd dat Zira commandant werd het eerste wat ik wilde wat ze moest doen was jouw commandant maken als ik zou winnen, alleen dat kon ze niet doen." Zei hij eerlijk, hij likte zijn borst af. Zijn wonden zouden wel helen, hij vocht namelijk best veel voor Claw maar ook deze keer voor haar. "Dit moet schoongemaakt worden, anders gaat het misschien infecteren." Sprak ze dringend. Hij schudden zijn kop, "dat maakt niet eens uit. Ik moet zo veel mogelijk dienen voor Claw, ik kan dus niet zitten genezen of ieder geval moeilijk." Sprak hij. Hij slikte even, hij drukte zich wat beter tegen Yu aan.

"Ik doe dit voor jouw, ik moest er toch voor je zijn. Ik zag hoe kwaad je werd dat Zira commandant werd het eerste wat ik wilde wat ze moest doen was jouw commandant maken als ik zou winnen, alleen dat kon ze niet doen." Midden in haar onderzoeken stopte ze, en keek ze hem opnieuw niet begrijpend aan. "Nee gekkie, hoe kan je er voor me zijn als je jezelf maar pijn blijft doen? " Yu realiseerde zich dat ze al een tijdje in zijn ogen aan het staren was en verplaatste haar blik snel naar de wond die ze aan het bekijken was. "Dat Zira commander is kan jij net zo min iets aan doen als ik. Bovendien ben ik veel te jong daarvoor." De poes keek op en schonk hem een glimlach. "Dus niet meer doen, oke?" Ooit had ze iets gehoord over spinrag om het bloeden te stelpen, maar het bloedde niet meer zo hevig... Op dit moment wenste de young-one dat ze wat meer wist over genezende kruiden. Dat was misschien het enige wat die clans goed deden was hun kennis. Met brute kracht kon je heel wat, maar zonder strategie kon je er niks mee. "dat maakt niet eens uit. Ik moet zo veel mogelijk dienen voor Claw, ik kan dus niet zitten genezen of ieder geval moeilijk." Ineens was ze zich heel bewust van zijn vacht tegen de hare. "Je geest heeft vechtlust voor eeuwig, daar twijfel ik niet aan. Maar je lichaam gaat het op een moment begeven." Yu leunde tegen hem aan, en sloot haar ogen even. "Wil je deze week een beetje rustiger aan doen, al is het maar voor mij?" Ze voelde zich comfortabel en veilig, zijn borstvacht was warm en zacht. Ze kon zijn hart horen kloppen, een grappig geluid.

Ripa lag nog naast de jonge kattin Yu, hij staarde haar aan. Ze leek altijd wel nu een tegenwoord tegen hem te gebruiken, niet dat het erg was maar hij moest er naar luisteren. "Nee gekkie, hoe kan je er voor me zijn als je jezelf maar pijn blijft doen? " Zei ze, ze staarde al een tijdje met haar groene kijkers in zijn rode ogen. Hij wiebelde kort met zijn oor toen haar blik veranderde en keek naar zijn wonden, hij keek naar zijn poten even. Hij diende Claw maar de meeste katten hadden hem iets verteld dat Claw hem voor loog, hij schudden even zijn kop. Dat zou hij nooit doen, zijn blik ging weer naar Yu toe. Zij was Claws dochter dus zij moest er meer van weten, hij opende zijn mond om wat te zeggen maar stopte toen de hare open ging. "Dat Zira commander is kan jij net zo min iets aan doen als ik. Bovendien ben ik veel te jong daarvoor." De poes keek op en schonk hem een glimlach. "Dus niet meer doen, oke?" Miauwde Yu daarna. Hij staarde haar aan, ze konden er wel wat aan doen alleen zou hij tegen al zijn rechten in gaan. Hij sloeg met zijn staart en keek haar aan, hij probeerde recht op te staan en keek de verte in. Hij gaf geen antwoord op haar vraag of andere tekst, het bleef stil. Hij had overal wel last van maar hij kon het, hij kon Yu dienen en moest alles voor haar doen. Alleen had Zira ook gewonnen en kon hem alles dus vragen en dat zou hij dan moeten doen, hij bleef stil en klapte zijn nagels uit. Alleen spitste hij zijn oren toen de kattin begon, "Je geest heeft vechtlust voor eeuwig, daar twijfel ik niet aan. Maar je lichaam gaat het op een moment begeven." Yu leunde tegen hem aan, en sloot haar ogen even ter wel ze het sprak. "Wil je deze week een beetje rustiger aan doen, al is het maar voor mij?" Vroeg ze, hij knikte. Hij moest doen wat ze vroeg, hij ging weer naast haar liggen en staarde haar aan. Het werd gewoon stil, hij opende zijn mond. "Ik zal alles voor je doen Yu." Antwoorde hij en gaf haar een lik over haar wang heen. Zijn ogen tuurde langs de hare, "ik wil gewoon dat jij het goed heb." Sprak hij en voelde haar zwart witte vacht tegen de zijne aan. Hij staarde naar de lucht, alles leek zo vreemd.

"Ik zal alles voor je doen Yu." Het was geruststellend, maar ook verontrustend. Verontrustend om te weten dat dit enkel was om haar status, slechts omdat ze 'de dochter was van'. Al haar vrienden leken bij haar weg te lopen. Ze voelde een lik over haar wang, eentje die haar terug bracht naar de huidige situatie. Ze wenste dat ze onaanraakbaar was, dat niks haar pijn kon doen, dat niks haar iets kon schelen. Al was ze er niet al te lang geleden achtergekomen dat dat onmogelijk was, want hoe sterk je ook bent, je zal altijd een zwakte hebben. "ik wil gewoon dat jij het goed heb." De woorden leken langs haar heen te gaan. Het enige wat echt door haar kop spookte, een harde stem die keer op keer schalde: Dit is slechts om wat je bent, niet wie. Had Jafar het ook geweten? Nee toch? Yu's gezicht veranderde in neutraal. Dit was om Claw. Ze hield van haar vader, maar ze begreep nu waarom Ripa zo veel om haar gaf. Het was om Claw. En hij was de enige die ze kon vertrouwen. De young one schoof op, en ontmoette zijn blik, dit keer vurig, boos. Haar gezicht was ijskoud, als vertelde haar blik iets anders. "Je hoeft niet meer voor mij te zorgen." Sprak ze kil. Ze stond op, en gebaarde met haar staart om zich heen. "You're free, knight. Dismissed of your duties." Ze begon te lopen, weg van hem, weg van hier. Waarom duwde ze hem weg? Waarom? Ze wist het niet, ze wist wel dat ze nu niemand wilde zien.

Hij keek naar Yu, zijn gezicht betrok toen de hare weg zakten. Ze leek ergens aan te denken, zijn ogen keken wijd open haar aan. Haar blik zakte weg en de warmte verliet haar lichaam, ze schoof op. Hij zag dat een kille rustige blik op kwam, hij wiebelde met zijn oren. Hij wilde alles voor haar doen, ze betekende veel voor hem. Hij moest ook van Claw op haar letten, ze opende haar mond. Haar zwart witte vacht werd gestreeld door de wind, hij kneden de grond even. "Je hoeft niet meer voor mij te zorgen." Sprak Yu kil. Ze stond op, hij keek haar aan. Waarom stond ze op, wat was er met haar. Dit was moeilijk voor hem, iets speelde in haar hoofd waarvan hij niks wist. Hij moest wel voor haar zorgen, dat was zijn ding. Alleen ze maakten een gebaar met haar staart waarna haar mond weer open ging. "You're free, knight. Dismissed of your duties." Zei ze en ze liep weg. Hij stond op en probeerde met zijn poot haar voorpoot beet te pakken, zijn rode ogen stonden wijd open. Niet van woeden niet van haat, van verdriet. Hij ging recht voor haar staan en keek haar aan, hij wilde haar blik zien. Hij wilde haar zien, iets liet hem denken. Iets van vroeger, een van de eerste ontmoetingen. Hij schudden zijn kop en keek haar aan, zijn ogen werden iets waziger. "Ben je er zeker van?" Vroeg hij rustig en voorzichtig waarna hij knielde, eigenlijk wilde hij erop in gaan. Tegen haar spreken, misschien schreeuwen maar hij moest zich in houden. Hij sloeg zijn oren in zijn nek, hij keek haar aan. Alleen keek hij al vlug naar zijn poten, ze leek op Claw. Kil en streng was ze, maar dat maakten hem niet eens uit. Het gene wat hem uit maakten was dat ze veilig zou zijn, dit had nu niks te maken met Claw. Helemaal niks, hij stond op en wachten op haar antwoord. Hij wilde niet wachten, hij keek met zijn ogen haar aan. "Yu." Begon hij, deze keer heel serieus. Hij wilde het er eigenlijk niet uit gooien maar besloot maar om te beginnen, hij opende zijn mond. Het voelde als of hij een brok in zijn keel had, "Je bent bijzonder voor me, ik wil je dienen omdat.." Even stopten hij met spreken en keek weg. Hoe moest hij zo iets verwoorden, hij beet op zijn lip. Nee, hij zal het anders moeten verwoorden dan dat hij zou moeten. Claw zal hem als hij wilde zeggen wat hij wilde straf geven, hij schudden zijn kop. "Ik wil dat je veilig bent, jij bent de enige die ik heb." Vervolgde hij iets zachter, stiekem had hij iets anders willen zeggen maar hij zei in plaats van niks meer. Als hij had gezegd wat hij wilde zeggen zou het anders uitgepakt zijn, hij keek haar aan.

De kater deed een poging haar poot vast te pakken, die ze soepel ontweek. Ze draaide zich echter wel om, met een emotieloze blik in haar ogen. Ze had hier geen tijd voor, ze moest weg voordat haar masker zou breken. "Ben je er zeker van?" Zijn stem was helder, maar zijn ogen niet. Ze bleef hem recht aankijken. "Did I stutter?" De stem van de poes was stem sarcastisch, en ze voelde iets in haar opborrelen: macht. Macht omdat ze zichzelf hierboven kon zetten, controle over haar lichaam, over haar emoties. "Yu." Spreek mijn naam niet uit alsof je hem kent. "Je bent bijzonder voor me, ik wil je dienen omdat.." Sterk blijven nu, niet in zijn leugens trappen. Weg lopen. Nu. Dan is het klaar. Hoe de kater nu voor haar stond, leek hij zo kwetsbaar. "Ik wil dat je veilig bent, jij bent de enige die ik heb." Leugens. Ze behield haar monotone gezicht, ze behield haar ijzigheid. Ze was onaanraakbaar. Yu wist precies wat ze moest doen om van hem af te komen, maar eigenlijk wilde ze die woorden niet zeggen. Ze moest wel. "Jij die voor mij zorgt is een last voor mij!" Ze voelde iets in haar ogen prikken maar wist het nog even uit te houden. "Focus er eerst maar eens op dat je je positie behoud." Na een dodelijke blik liep ze weg op hoog tempo. Ze voelde nu iets opwellen in haar ooghoeken.

Ripa staarde naar Yu, zijn ogen keken haar vol zorgen aan. Ze was bijzonder voor hem, ze had hem vaak uit de problemen geholpen en ze had veel over zijn verleden verteld. Hij waardeerde zoveel van haar, alleen leek ze het niet te willen. Een emotieloze blik die hem aanstaarden, "Did I stutter?" De stem van de poes was sarcastisch, hij hoorde dat en hij kneep zijn ogen dicht waarna hij zijn kop schudden. Hij moest er voor haar zijn, waarom wilde ze niet meer gediend worden. Waarom was dit zo, hij wilde gewoon. Hij keek naar de grond, iets maakten hem schuldig van binnen want dit was allemaal zijn stomme schuld. Hij deed alles verkeerd, hij wilde zoveel voor haar doen maar hij had haar helemaal gebroken leek het. Hij moest dan maar stoppen als ze dat wilden, alleen ze betekende zoveel. "Jij die voor mij zorgt is een last voor mij!" Schreeuwde ze woedend eruit, hij schrok van haar reactie en versmalden zijn ogen. Een steek in zijn hart leek er te gaan, het leek als of ze een speer door hem heen stak. "Focus er eerst maar eens op dat je je positie behoud." Zei ze kil en hard, het kwam pijnlijk aan. Helemaal dat ze zich omdraaide, ze leek zo kwaad. "Sorry meesteres Yu, ik zal je niet meer lastig vallen." Vervolgde hij, hij had het expres zo uitgedrukt gemaakt omdat ze het ook zo liet zien. Ze wilde het niet meer, dus dit werd het laatste. Hij draaide zich om en ging daar zitten, hij sloeg zijn staart om zich heen en staarde naar de kille grond. Het was allemaal zijn schuld, hij deed alles verkeerd en daarom was hij zo'n last voor Yu. Hoe kon hij, hoe kon hij dat doen. Hij was niet goed, hij kon niks goed. Hij wilde er voor Yu zijn, alles doen om haar liefdevolle glimlach te zien. Nu was Yu er niet meer, allemaal zijn schuld. Hij had het gewoon anders moeten doen, waarom was hij zo DOM. Hij sloot zijn ogen en er gleed een traan over zijn wang heen die daarna op de grond viel, waarna meerdere volgden. Hij schudden zijn kop en bleef alleen zitten, hoe kon hij..

Onderwerp: Re: Rise {Ripa} $Rise {Ripa} Icon_minitime$