No More {GrizzlyFace}

Met onzekere passen liep de poes langs een smalle weg, haar vacht tintelde door de angst maar Rina vermande zich. Elke dag moest ze hier langs om voedsel te vinden, zo erg is het niet. Rina werd er trouwens al gewend aan. Maar ze rook bloed en rogues, wat haar wat bang maakte. Ze had nog nooit een rogue vertrouwd en misschien bleef het zo. De kattin herrinerde zich nog toen die rogue haar aanviel. Ze zuchtte, die rogue was haar beste vriendin, was... tot ze een groep richtte en haar moest aanvallen. Rina was beschadigd, geestelijk als lichamelijk. Plots besefte ze dat ze pas midden in de dichte straat stond, ze moest opschieten voor iemand kwam.

- Only Grizzlyface

GrizzlyFace trok een stuk vlees van een kippenpoot af, zonet gestolen van een Twoleg. trots nam die nog een hap van het verrukkelijke vlees, geïrriteerd trok die met zijn oor. en zwiepte zachtjes met zijn staart, toen hij pootstappen hoorde. hij bleef liggen en schoof het stuk vlees dichterbij, hij kon niet reuken wat voorn kat het was. door de geur van bloed en zijn stuk vlees, rustig keek hij omzich heen. veder op zag hij een rossige poes onzeker lopen, een valse lach krulde op zijn gezicht. hij stond op, en sloop geluidloos dichterbij. zijn klauwen waren uit zijn hulzen geschoten, hij wou zich net aanspannen om te springen. tot er iets in zijn kop begon dringen was zij het? was ze het echt?! snel rende hij op haar af en riep blij Daisy ben jij dat! zijn staart zwiepte blij in de lucht en zijn ogen straalde na maanden iets van vreugde.

Eh...Rina is rossig :/

Plots liep een kater blij naar haar toe, zijn gezicht was een deel vol met littekens en Rina dook ineen. Daisy ben jij dat! zijn staart zwiepte blij in de lucht. ´D-doe me niets.´ piepte ze van angst en legde haar voorpoten voor haar ogen. ´N-nee, ik ben geen Daisy, ik ken geen Daisy´ Stotterde ze. Haar groene ogen vol met angst.

de rossige poes dook in een en piepte D-doe me niets hij keek haar verbaasd aan waarom zou hij een oude vriendin pijn doen? N-nee, ik ben geen Daisy, ik ken geen Daisy stotterde ze. zijn staart ging dood op de grond liggen, en zijn ogen straalde totaal geen emotie uit. met een diepe zucht zei hij tegen de poes het spijt me, ik dacht dat je iemand anders was hij likte schamend zijn poot en keek haar weer aan. do not be afraid darling mauwde hij, na een kleine stilte. de poes was blijkbaar erg geschrokken van hem, hij ging zitten en keek de poes aan. hij probeerde vriendelijk te kijken maar dat ging moeilijk.

het spijt me, ik dacht dat je iemand anders was Rina knikte begrijpend. ´Dat heb ik ook vaak´ gaf ze toe. Een beetje bijkomend van de schrik ging ze ook zitten. do not be afraid darling mauwde de kater. Vervolgens probeerde hij een vriendelijke glimlach te maken, wat best moeilijk was. ´Wat doe je hier eigenlijk?´ durfde de poes eindelijk te vragen. Meestal waren rogues bij hun territorium.

flut, again

de poes knikte en zei Dat heb ik ook vaak en ging ook zitten. Wat doe je hier eigenlijk? vroeg de poes uiteindelijk, hij wist het eigenlijk ook niet precies. zijn poten leidde hem altijd naar plekken, gewoon, beetje rondneuzen zei die, en legde zijn staart bij zijn poten. en wat doe jij hier? het is gevaarlijk hier alleen voor zo'n mooie dame

~same x3

Rina knikte bij zijn antwoord. Ze keek naar haar witte poot en begon die ritmisch te likken. en wat doe jij hier? het is gevaarlijk hier alleen voor zo'n mooie dame Rina keek op, sinds wanneer noemde een onbekende, gevaarlijke rogue haar mooi? Een beetje in de war keek ze naar haar poten. ´Op zoek naar eten, ik woon niet meer in een huis.´ antwoordde ze kortaf. Ze voelde zich ongemakkelijk hier.

Op zoek naar eten, ik woon niet meer in een huis. hij keek haar aan, was ze weggelopen? hoezo? hoezo? vroeg hij nieuwsgierig. hij merkte dat de poes zich een beetje ongemakelijke voelde, dus probeerde hij van onderwerp te veranderen. en wat is je naam? vroeg hij nog even snel.

hoezo? vroeg de kater nieuwsgierig. Ugh, waarom wou iedereen het weten? 'Niets in het bijzonder,' antwoordde ze maar. Ze haatte haar verleden en wou niet alles duizend keer gaan zeggen om die duistere momenten weer terug te krijgen. en wat is je naam? was de snelle vraag. 'Rina, vrienden noemen mij Rin of Rintin. Not a big deal.' haar stem was zacht maar langzaamaan werd het steeds zelfverzekerder.