Oh hi...

Nat bos was geweldig, na zulke warme dagen als dat ze hadden gehad was niets welkomer dan een beetje druppels op je vacht en de wind in je gezicht. Wind die nu plots ook een ongewenste geur meebracht. De kater herkende hem meteen, mede omdat het een duidelijke geur was, maar ook mede omdat er maar een kat dom genoeg was het Shadowclan territorium binnen te dringen. Zijn clan stond bekend als de meest strijdlustigste clan, en misschien waren ze dat ook wel. Hij was in ieder geval niet van plan stil te blijven staan, de warrior sprong snel naar daar waar de geur vandaan kwam, en liep haast tegen de kleinere poes op. Hij werd nota bene begroet! Tall gromde, "Niks hi, doei."

Hij irriteerde zich alleen al aan haar stem, iets wat een nieuwe ervaring was want hij irriteerde zich nooit zo snel. Vandaar dat hij even dramatisch met zijn ogen draaide, en toen de muis voor haar wegsloeg, net langs haar neus zodat ze de wind erlangs voelde gaan. Zijn ogen stonden bloedje serieus. "Ik zei," Begon hij, zijn toon laag en snelheid langzaam, "Doei." Heerlijk die drama, jammer dat hij films nooit zou begrijpen, hij had ze waarschijnlijk geweldig gevonden.

De kater rolde met zijn ogen toen degene tegenover hem de oude 'verhonger' kaart speelde. Hij keek haar teleurgesteld aan en schudde weemoedig zijn hoofd. "Je hebt ons door," Antwoordde hij droogjes, en gaf de kleine poes toen een duw. "Nu wegwezen," Het zou voor haar een fiks stuk erger af kunnen lopen dan slechts Tall die het haar vroeg, de kater had vergeleken met zijn clangenoten een engelengeduld met anderen. Natuurlijk kwam aan elk geduld een einde, dus erg lang had ze niet meer.

Hij rolde met zijn ogen toen de ander spottend reageerde op zijn duw, waarom zag ze niet in dat het heel wat beter was dan als hij aan zou vallen? Ja, de kat had meer ervaring dan hij, en oke, misschien zou ze ook wendbaarder zijn, maar als hij eens goed naar de situatie keek was hij met zijn kracht/snelheid verhouding, en haar ondervoedheid, toch echt een stuk beter af. Vandaar dat hij haar aankeek, en zijn oren geïrriteerd in de nek legde. "Vlieg op," Mauwde hij nog eens, duidelijk moe van het gesprek, "Ik heb geen zin je erg te moeten verwonden, en waarom zou je dat willen? Voor mijn part ga je naar Windclan toe, maar ga weg,"

Hij luisterde niet eens volledig naar wat de ander zei, zodra hem duidelijk werd dat ze niet van plan was weg te gaan sloeg hij zijn klauwen uit en kwam dreigend dichterbij. De ander zou dan, als ze naar achteren stapte, dichter bij de grens van het Shadowclan gebied komen en dus sneller weg zijn. Bovendien was zijn geduld nu wel redelijk op en zette hij zijn daden nog meer kracht bij door uit te slaan met zijn voorpoot, of hij iets raakte wist Tall niet zeker, het was gewoon de bedoeling te melden dat het menens was.

De kater was veel fitter dan de poes voor hem, en had ook nog mee dat hij getraind was voor ontmoetingen als deze. Daarom kostte het hem niet al teveel moeite weg te duiken voor haar tegenaanval, en snel nog eens te proberen met zijn poot haar neus te raken, halverwege wende hij zijn poot echter af naar haar poten en sprong met zijn hele lichaam naar voren om te proberen zijn tegenstander in de nek te kunnen pakken. Ze moest hier weg.

Hij keek even verbaasd op toen de poes plots van hem wegsprong en wegrende naar de boom. Zijn gedachten snelden naar de voordelen van deze actie. Hij kon er nog geen vinden, toch was de kater niet van plan hiermee zijn aanval stop te zetten, en zodra de poes naar de boom sprong vloog hij achter haar aan, was ze serieus van plan omhoog te gaan? Hij kon zich wel iets slimmers bedenken, maar misschien was dit allemaal een schijnbeweging.

Oke, ze ging letterlijk de boom in, en hij was dus echt niet van plan haar te volgen. Vandaar dat de kater een noodstop maakte, en voor de stam tot stilstand kwam. Hij keek de poes rustig na, die de boom in klom, en ging zitten om het zichzelf makkelijker te maken. Alles wat hij hoefde te doen was wachten, er waren ooit katten geweest die van boom tot boom sprongen maar deze boom stond alleen en bovendien waren dat getrainde Skyclan katten geweest, no way dat zij dat kon.

Oke, om eerlijk te zijn ging zijn nek pijn doen, en dus liep de kater een eindje weg van de boom om niet zo stijl omhoog te hoeven kijken. Ja hij was zo erg dat hij ging blijven wachten, dus waarom het niet een beetje comfortabeler maken? Hij had een betere plek om te zitten, had de afgelopen nachten ongetwijfeld beter geslapen en had ook nog eens allesbehalve humor en de poes daarboven had wel bewezen dat dat bij haar anders zat. Niet dat hij van plan was om niets te doen terwijl hij hier zat, integendeel, nu maar eens erachter komen waarom ze niet gewoon weg ging. "Duss, waarom wilde je ook alweer niet weg?" Vroeg hij rustig, straight to the point, "Het had je een hoop ellende bespaard,"