{ For freedom

Leopardkit lag slapjes in de Medicine den. Het was al een week geleden dat hij aangevallen was en de hele tijd was hij afgewisseld van helder naar slapen. De grote pluizige kater zei dat hij veel rust nodig had, maar dat vond hij maar een slap excuus. De wond in zijn nek was niet al te diep geweest, maar het bloedverlies wel. Na veel lagen van stinkend spul, webben en korstjes leek de wond eindelijk een beetje te dichten. Toch scheurde hij weer open bij veel beweging. Gelukkig was zijn huidje nog soepel en genas snel, waardoor hij in ieder geval geen al te erg litteken zou krijgen -moest hij die bal vacht geloven- Maar de rood witte kitten was het al beu, hij wou niet meer liggen en rusten. Hij had andere er al over gehoord dat zijn zusjes Apprentice werden maar hij misschien een maan moest wachten tot zijn wond heel was. Dat ging hij dus niet laten gebeuren, al werd het zijn einde. De vorige dagen was hij niet ver gekomen, maar vandaag zou het anders zijn. De kitten hief zichzelf met de benodigde pijnsteken omhoog en keek even opzij. Maar Acefray stond met zijn rug naar hem toe gekeerd, of dat dacht hij, het was nogal moeilijk te zien. Hierna liep hij voorzichtig naar de uitgang van de Med den, waar hij gelukkig dichtbij lag en liep eruit. Eindelijk, vrijheid. Op dramatisch doen na keek de kitten nog even achter zich en hupste snel vooruit, waardoor hij tegen iemand opliep. Met grote ogen waarin in een brutale maar ‘onschuldige’ blik lag keek hij omhoog. ‘Euh, heya Slate-‘ Hij werd afgekapt door zijn eigen stem die ineens de diepte in ging. Deze wou de laatste niet echt meer meewerken nu hij van dat kitten toontje af kwam. Dus hielt hij het maar op een smirkje terwijl hij naar achteren stapte. In ieder geval was zijn wond nog dicht.

{ Eerste post Slatefur