My new family (&Alle kittens van Leopardskin en Memphis, en de ouders zelf natuurlijk)

Leopardskin lag in haar hol, haar kittens dronken tevreden. De kattin voelde zich heel gelukkig. Ze likte haar kittens stuik voor stuk, het werd tijd om eens naar buiten te gaan. Leopardskin stond op. "Kom kittens, we gaan naar buiten!" Ze liep rustig naar buiten, en wachtte op haar jongen bij de ingang van het hol.

Thel was moe van zichzelf geworden, hij lag even dood op in zijn nest, alleen stond zijn moeder al gelijk op. Hij keek haar aan van 'wat doe je?', ze was opgestaan. Ter wel hij een stuk achter haar aan het huppelen was, "Kom kittens, we gaan naar buiten!" Zei hun moeder ter wel ze gelijk naar de uitgang liep. Even verward keek hij haar na, moest hij het warme fijne hol verlaten omdat zij zo nodig naar buiten moest. Hij schudden zijn kop en trippelde naar buiten, wachtend op zijn sibs. Castiel moest ook ergens komen, die kende hij het beste. Zijn groene ogen staarde naar zijn moeder, "Mam?" Begon hij. Even twijfelde hij of hij het moest zeggen maar hij moest boven iedereen uit komen, "kunnen we een van die verhalen na spelen die jij ons altijd verteld over die Clans?" Vroeg hij met stralende ogen naar zijn moeder. Ze konden het Clan leven na spelen, wie de leider was en wie de onder leider was dat was het enige wat hij wist. Trots ging hij zitten en sloeg zijn staart rond zijn lichaampje, niemand zou hem stil krijgen.

"Mam?" Leopardskin keek om. "Ja?" Zei ze. "Kunnen we een van die verhalen na spelen die jij ons altijd verteld over die Clans?" Leopardskin zag dat Thel's ogen straalden. "Naruurlijk!" Zei ze met een glimlach op haar gezicht. Ze vind get leuk om naar haar kittens te kijken terwijl ze speelden. En om er af en toe in betrokken te worden was nog wel het leukste.

Perceus lag gewoon wat voor zich uit te staren. Zijn moeder stond op. "Kom kittens, we gaan naar buiten!" Hoorde hij plots zijn moeder zeggen. Perce liep zijn moeder achterna. "Mam?" Hoorde hij Thel beginnen. "kunnen we een van die verhalen na spelen die jij ons altijd verteld over die Clans?" Vroeg zijn sib. "Naruurlijk!" Antwoordde hun moeder. "Ja leuk!" Riep Perceus opgewonden uit

"Ja leuk!" Hoorde ze Perceus, die inmiddels ook naar buiten was gekomen zeggen. Leopardskin glimlachte, wat was het toch leuk om kittens te hebben. Waar was Memphis eigenlijk? Leopardskin zou het liefste alle momenten met hem delen. Maar dat ging helaas niet altijd. Gelukkig had ze nu haar kittens.

Catsiel schudde zijn kopje nadat zijn moeder hem een lik had gegeven. Hij merkte al snel dat ze opstond en vroeg zich af waar ze heen ging. Misschien kon hij wel mee! Hij was het al zo beu als muizenstront om de hele tijd binnen te blijven en niets te doen. Hij wou zijn papa helpen jagen, mos halen voor zijn mama en siblings. Hij wou er alles aan doen om belangrijk te zijn voor zijn familie. Hij hoorde zijn kleine broertje Thel vragen of ze een spelletje konden spelen buiten en zag zijn mama met een glimlach knikken dat ze dat natuurlijk konden. Enthousiast sprong de kleine rossige kater recht naast zijn al net zo enthousiaste broertje Perceus. "Ik wil krijger zijn! De clans zullen nog nooit zo'n goede krijger hebben gezien!" Riep hij pochend uit. Zijn staartje zwiepte heen en weer bij het vooruit zicht om te spelen met zijn siblings en moeder. Vrolijk springt hij naar zijn broertje Thel en geeft hem een tik met zijn staart. "Goed idee, Thel!" snorde Catsiel.