My lullaby

Onderwerp: My lullaby wo 15 jul 2015 - 0:23

De zwarte deputy stapte de nursery binnen. Veel was ze daar niet, alleen in de avond om bij haar kittens te zijn. Misschien werd het haar kwalijk genomen door haar drie kleine kittens, maar ze voelde geen keuze. Ze moest zichzelf bezig houden, anders ging ze zich afreageren om haar drie kleine kittens. Dat wou ze niet, haar warriors konden beter slachtoffer zijn van hoe ze er nu bij zat dan haar kittens. Innerghost kroop op haar nest en krulde zich om haar drie kittens heen. Soms werden ze wakker en soms bleven ze doorslapen. Ze zou wel zien.

OOC: Swiftkit, Lionkit & Leopardkit
Open.

Onderwerp: Re: My lullaby vr 17 jul 2015 - 9:57

Sinds Leopardkit een keertje de sterren had gezien was zijn nieuwsgierigheid uitgegroeid tot meer dan alleen de dag. Jammer genoeg had hij nog veel slaap nodig en was het effect van zo lang mogelijk opblijven en actief doen dat hij nu al in slaap was gedoezeld. Hij was een redelijk diepe slaper, maar omdat hij in zijn volste wakker wou blijven kon het nog eens voorkomen dat hij wakker werd. Dat was ook toen er ineens een warmtebron bij kwam. Met een geeuw opende hij zijn oogjes en zag dat zijn mama erbij was gekomen. Hij vond het altijd fijn als ze er was en deed er alles aan om haar trots te maken. Maar de rood met witte kitten leek er nooit problemen mee te hebben dat Innerghost weg ging overdag, in het begin wel maar nu wist hij dat de clan voor ging dankzij haar rang. Het zorgde er alleen voor dat zijn verlangen om een goede warrior te worden groeide. Hij grijnsde lichtjes en kroop voorzichtig dichterbij, om daarna wat brutaal tussen zijn moeders poten te gaan liggen, maar hij deed het graag. ‘Hea mama’ op een toon die duidelijk maakte dat hij eerst nog wat wou zeggen voor ze van hem af was. Hij legde zijn kopje op haar warme vacht en rolde zich op, al bleef zijn blik op zijn moeder gericht.

Onderwerp: Re: My lullaby za 18 jul 2015 - 15:01

Elke avond weer voelde ze die akelige schuldgevoel dat ze alleen 's avonds bij haar kittens was. Vaak sliepen ze dan en soms werden ze wakker. Maar dat was niet genoeg. Overdag trof ze haar kittens wel eens in het kamp, wanneer ze terug kwam van een patrouille of voordat ze weg ging. Ook zag zij ze wel eens wanneer ze patrouilles aan het organiseren was, dan huppelden de beestjes om haar heen. Altijd even fijn vond ze het niet, maar ze kon het hun niet kwalijk nemen. Haar eerdere nestjes daarentegen hadden wel een betere moeder mogen kennen. Ook dat liet haar schuldig voelen. Innerghost voelde beweging naast zich en keek op toen Leopardkit tussen haar poten kroop. Brutaal mormeltje, maar ze vond het niet erg. "Hea mama," begroette hij haar. "Hallo, kleine warrior," snorde ze terwijl ze hem een likje over zijn kopje gaf. "Wat voor avonturen heb jij mogen beleven?" Vroeg ze met een zacht gespin in haar stem.

Onderwerp: Re: My lullaby za 18 jul 2015 - 15:44

Hij keek als de pure onschuld omhoog toen hij eenmaal lag. Zijn lange staart lag nog onhandig over de poot van zijn moeder, maar hij was te loom het op te merken. Bij het likje sloot hij tevreden zijn oogjes en probeerde haar gespin na te doen, wat door zijn nog altijd kitten hoge stemmetje vreemd klonk. Hij bedoelde het in ieder geval goed. Bij haar vraag, waar hij ook op had gewacht, kwam de kwajongens blik weer in zijn ogen. ‘Ik heb een verenbeest aangevallen, en zijn vleugel toen op de prooistapel gelegd. Daar kwam Airpaw naar me toe en zei dat ik een geweldige warrior zou worden’ Hij klonk trots en tevreden, overtuigt dat hij het beest echt had gedood. Jammer genoeg was het een oude prooi geweest, al half opgegeten en nog niet opgeruimd. Toen kwam er nog meer in hem op dat hij moest vertellen. ‘Verder heb ik vrienden gemaakt zoals de Queens wouden, en met een warrior naar de sterren gekeken’ Nou, dat was dus zijn dag geweest. De Queens wouden dat hij vrienden ging maken om hem wat socialer te maken, en zo was hij vrienden geworden met Windpaw. Later, toen net de zon onder was, had hij met Inkswan sterren gekeken. Maar niet te lang, want anders had hij hier nu niet gelegen.

Onderwerp: Re: My lullaby za 18 jul 2015 - 15:58

Het was altijd zo jammer dat wanneer Innerghost terug kwam de nursery in, dat zijzelf ook moe was en graag wou gaan slapen. Maar dat kon ze niet maken, zeker niet nu dat Leopardkit zijn grootse verhalen die Innerghost zelf nauwelijks mee kreeg ging vertellen. Die wou ze wel weten natuurlijk. "Ik heb een verenbeest aangevallen, en zijn vleugel toen op de prooistapel gelegd. Daar kwam Airpaw naar me toe en zei dat ik een geweldige warrior zou worden," vertelde hij trots. Innerghost glimlachte trots. "Dat klinkt heel goed, zo te horen ben jij straks de beste jager van jou generatie," miauwde ze trots. "Misschien zelfs van alle generaties," vervolgde ze. "Verder heb ik vrienden gemaakt zoals de Queens wouden, en met een warrior naar de sterren gekeken," vervolgde Leopardkit. "Klinkt heel goed, kleine warrior," snorde ze. "En wat zag je allemaal aan de sterren?" Vroeg ze. Ook vroeg ze zich af waarom ze niet had opgemerkt dat er een avond was dat hij dus niet in zijn nest lag? Het maakte niet uit, ze ging hem niet straffen. Was ook nergens voor nodig, het klonk onschuldig en goed en het was met een warrior.

Onderwerp: Re: My lullaby za 18 jul 2015 - 16:11

Leopardkit had de geweldige eigenschap nooit té moe te zijn wanneer een ander slaap wou. Zijn energie uitbarstingen kwamen op vreemde momenten. En hoewel hij nu netjes en rustig lag, betekende dat niet dat hij zomaar in slaap zou vallen. Natuurlijk was het al buiten zijn bedtijd en zou hij morgen ochtend wel langer doorslapen, maar voor nu ging hij niks missen. Vooral niet toen zijn moeder trots leek te zijn op hem. Dat immers zijn grootste doel, zijn mama moest trots op hem zijn, net zoals de clan. Hij wou het gewoon allemaal goed doen, en de toon van zijn moeder zorgde ervoor dat hij begon te stralen. ‘Ik hoop het, grote zus Fawnstep zei dat ze haar warriornaam had gekregen omdat ze goed kan jagen. Dus misschien ik ook wel’ Hij probeerde bescheiden te blijven, zoals Lurkingpaw had gezegd dat goed was. Maar hij verried nu ook meteen dat hij meer dan eens zijn zus lastig viel nu ze in de Nursery lag. En aan zijn toon was te merken dat hij zijn zus erg mocht. Al hielt hij van elk familielid, want familie was belangrijk. Bij de vraag dacht hij eventjes na. Wat had hij gezien? ‘Inkswan zei dat er bilj- bilwoenen sterren zijn en dat het allemaal Starclan warriors zijn.’ Het telwoord was wat moeilijk, maar dat was wel wat de warrior hem had gezegd. Maar wat had hij zelf gezien? ‘Sommige Queens zeggen dat er monsters buiten zijn als het donker is, maar er waren geen monsters. Alleen heel veel lichtjes, ik vond ze mooi’ Verder wist hij er niet veel over te zeggen. Hij had wat koppig geklonken in zijn verklaring dat de Queens gelogen hadden over monsters. Al was dit enkel gezegd als verhaaltje zodat de jonge kitten binnen bleven. Het had dus niet gewerkt bij Leopardkit.

Onderwerp: Re: My lullaby za 18 jul 2015 - 16:35

Innerghost had veel vertrouwen in Leopardkit. Misschien zou hij ooit haar pad vervullen. Al had ze die vertrouwen wel bij al haar kinderen, al waren het vooral Leopardkit en Ravenheart die haar trots maakte als haar zonen. Fawnstep was naïef en gebroken, zij moest weer helen en dan kon ze weer de warrior zij die ze altijd in haar gezien had. Aurynight was wel een goede warrior, Littlestrem was een geweldige medicine cat geweest en leek haar draad nu weer op te pakken als goede warrior. Ook had ze veel vertrouwen in Lionkit en Swiftkit. "Ik hoop het, grote zus Fawnstep zei dat ze haar warriornaam had gekregen omdat ze goed kan jagen. Dus misschien ik ook wel," klonk de stem van Leopardkit. "Ik geloof dat jij je naam zou ontvangen omdat je goed bent in jagen én vechten, maar ook om je sterke persoonlijkheid, ook heel belangrijk," snorde Innerghost. Ze kon nu al allerlei warrior namen voor hem verzinnen. Leopardroar, Leopardrun, Leopardleap, Leopardslash, prachtige namen. "Inkswan zei dat er bilj- bilwoenen sterren zijn en dat het allemaal Starclan warriors zijn." Innerghost lachte. "Ja, dat klopt helemaal," snorde ze. "Wist je dat je veel meer in de sterren kan zien dan alleen de warriors? Als je alle sterren met denkbeeldige lijntjes verbind kan je zomaar een grote aloude tijger, leeuw of luipaard zien," snorde ze. "Aan de grote aloude Luipaard heb jij jouw naam te danken," snorde ze. "Zij waren sterk, slim en snel en voor wat ik nu al zien kan, bezit jij dat ook," snorde ze. "Sommige Queens zeggen dat er monsters buiten zijn als het donker is, maar er waren geen monsters. Alleen heel veel lichtjes, ik vond ze mooi," zei Leopardkit. Innerghost glimlachte. "De Queen had wel gelijk. Vossen, bijvoorbeeld, zijn veel meer actief in de avond, net als uilen. Zij zijn gevaarlijk, maar in het kamp ben je veilig. En ik vind het goed, zolang je niet alleen naar buiten gaat en niet te vaak, want je moet ook goed slapen in de avond," vervolgde Innerghost waarna ze nog een likje over zijn kop gaf en vervolgens haar eigen kop naar Leopardkit neer legde. Ze zou nog niet slapen, maar zo kon ze ook met hem kletsen.

Onderwerp: Re: My lullaby za 18 jul 2015 - 20:58

‘Ik kan niet wachten tot ik mag trainen, nog maar drie manen, en dan zal ik heel erg mijn best doen’ In tegenstelling tot de meeste kittens, die zouden zeuren, had hij toch wel begrepen dat hij netjes moest wachten. Voor een deel had hij deze wijsheid aan Roughpaw te danken. Want als zij het hem niet had uitgelegd was hij nooit van zijn geloof af gegaan. Dus had hij besloten maar gewoon af te tellen. En hij was al op de helft, en hij zou zorgen dat hij een voorsprong op de andere had. Hij keek even in de even blauwe ogen die hij zelf had. ‘Waarom heb je eigenlijk jouw naam gekregen? Ik heb al van heel katten heel veel leuke redenen gehoord’ Was het al duidelijk dat zijn voornaamste hobby andere ondervragen was? Bij de verdere woorden van zijn moeder luisterde hij aandachtig. Want hij had er geen diertjes in gezien. Blijkbaar hadden ze ook de grote kat waar hij naar vernoemd was. En ook die van zijn zus, de leeuw. ‘Wil je ze me een keer laten zien? Ik zag ze niet, alleen maar stipjes’ Hij klonk teleurgesteld, alsof hij een heel belangrijk geheim niet had gezien. En erover horen was niet genoeg, de kleine kater was nieuwsgierig. Daarom liet hij zich ook niet afschrikken door de volgende woorden van Innerghost. ‘Als ik groot en sterk ben ga ik vossen en uilen wegjagen, dan kunnen alle kittens de sterren zien’ Zijn toon was dapper, alsof hij het al zag gebeuren en hij die taak wel op zich wou nemen. Want als hij het redde hoefde niemand meer binnen te blijven en konden ze allemaal de sterren zien. ‘Ik beloof het mama’ Waarna zijn blik eventjes weer uitdagend werd. ‘Als ik buiten ga kijken neem ik grote zus Fawnstep wel mee, of Roughpaw of Lurkingpaw, of Lionroar’ Somde hij even op, dat waren de katten die hij het belangrijkste vond. Maar hij had de belangrijkste nog niet opgenoemd. Daarom gaf hij lik over de zijkant van zijn moeders snuit, die nu dichtbij lag. ‘Of ik wacht tot je klaar bent en neem jou mee’

Onderwerp: Re: My lullaby zo 19 jul 2015 - 15:44

Innerghost vond het wel fijn zo, met haar zoontje. "Ik kan niet wachten tot ik mag trainen, nog maar drie manen, en dan zal ik heel erg mijn best doen," zei haar zoontje. "Dat geloof ik zeker," snorde ze. Intussen had Innerghost haar kop naast de kitten neergelegd zodat ze hem recht aan kon kijken en geen stijve nek kreeg. "Waarom heb je eigenlijk jouw naam gekregen? Ik heb al van heel katten heel veel leuke redenen gehoord," vroeg Leopardkit vervolgens. De zwarte deputy glimlachte en dacht er even over na. "Waar ik mijn geboorte voegsel aan te danken heb, weet ik niet, omdat mijn ouders me dat nooit hebben kunnen vertellen," miauwde Innerghost met een lichte zucht. "Mijn warrior naam heb ik te danken aan mijn onopvallendheid tijdens zowel het jagen als vechten. Een geest zie je niet snel, mij zie je ook niet snel aankomen," vervolgde Innerghost waarbij haar lippen zich tot een klein grijnsje op krulden. Vervolgens vertelde ze over de sterren en hoe je met denkbeeldige lijntjes vormpjes kon maken, zo kon je ineens de grote katachtigen zien in de sterren. "Wil je ze me een keer laten zien? Ik zag ze niet, alleen maar stipjes," zei Leopardkit wat teleurgesteld. Zachtjes gaf ze hem een tikje met haar neus op zijn kopje. "Ja, natuurlijk," snorde ze. "Dan zal ik je alle grote wezens laten zien," vervolgde ze. Hierna vertelde Leopardkit over dat de Queens hem hadden verteld over de monsters van de nacht. Dit was allemaal zo goed als waar en daar vertelde Innerghost over. "Als ik groot en sterk ben ga ik vossen en uilen wegjagen, dan kunnen alle kittens de sterren zien," was zijn reactie daarop. "Ik beloof het mama," vervolgde hij. Innerghost glimlachte warm. "Je bent een held," snorde ze. "Als ik buiten ga kijken neem ik grote zus Fawnstep wel mee, of Roughpaw of Lurkingpaw, of Lionroar," ging hij verder. Innerghost grinnikte. Ja, Lionroar. Sinds Leopardkit door die slang was aangevallen en Lionroar hem had gered, leek hij onafscheidelijk van de grote ex-Windclan warrior. "Of ik wacht tot je klaar bent en neem jou mee," vervolgde hij. Het gaf haar een steek dat het zo moest zijn. "Ik vind het goed. Wat als ik je nou beloof dat ik morgenavond niks te doen heb en dan samen met jou de leeuwen, tijgers, luipaarden en cheeta's gaan zoeken in de sterren?" Vroeg ze met haar heldere blauwe ogen op die van Leopardkit gericht.

Onderwerp: Re: My lullaby zo 19 jul 2015 - 16:24

Leopardkit vond dit geweldig, gewoon vertellen wat hij allemaal had gedaan en ging doen, plannen maken. Vooral omdat het met zijn moeder was, Innerghost was voor hem het belangrijkste familielid. Hij had niks met zijn vader, of met Leopardgaze. Natuurlijk allemaal leuk en aardig maar hij had nog altijd de overtuiging dat je zelf dit lid in de familie kon kiezen. Maar hij dacht er niet te lang over na en genoot gewoon van het moment. Hij richtte zijn oortjes naar voren toen de zwarte poes weer begon met praten. ‘Daarom ben je vast Deputy geworden. Er is vast niemand zo goed erin als jij’ Er lag een glans in zijn ogen, zijn moeder was een van zijn grootste voorbeelden. In zijn wereld bestond er niemand zo geweldig en goed als zij. In zijn ogen werd dat ook veel te weinig gezegd, dus deed hij nu zijn best duidelijk te maken hoe geweldig zijn mama wel niet was. Toen ze zei dat ze met hem wou gaan kijken deed hij nogmaals zijn snor poging, waardoor plots zijn stem oversloeg. Verbaast had hij zijn oogjes open gesperd en keek naar zijn mama, nu geschrokken door het plotselinge diepe geluid dat hij had gemaakt. Dat was vreemd, hij besloot dat het verder negeren de beste oplossing was. Dus luisterde hij verder naar zijn moeder. Toen ze zei dat ze met hem naar de grote wezens zou kijken, morgen al, keek hij opgewekt op. ‘Heel graag mama’ Uitte hij blij, misschien ietsjes te hard voor het uur van de dag, waarna hij zijn moeder likte tussen haar ogen in. Met zijn ogen twinkelend van vreugde rolde hij zich weer op tussen zijn moeders poten, dicht tegen haar aan. ‘Je bent de beste mama van het hele woud’ sprak hij terwijl hij een kopje gaf in haar lange vacht, deze keer het spinnen achterwegen houden.

Onderwerp: Re: My lullaby wo 22 jul 2015 - 15:48

Zoveel dacht Innerghost er niet meer overna, zij en haar ouders. Ze had haar ouders nauwelijks gekend en kon ze niet eens meer voor de geest halen. Wel wist ze dat haar moeder een zwarte poes was geweest en haar vader ook donker van kleur. Donkergrijs als ze het goed had. Ze vroeg zich soms nog wel eens af of ze nog in leven waren, maar niet vaak, het maakte haar ook niet heel veel meer uit. Antwoord daar op krijgen zou niet mogelijk zijn. Nooit niet. Daarom was ze er wel zoveel mogelijk voor haar kittens, meer dan haar eigen ouders ooit waren geweest. Zíj kende hun ouders tenminste. "Daarom ben je vast Deputy geworden. Er is vast niemand zo goed erin als jij," reageerde Leopardkit op haar uitleg over haar naam. Innerghost lachte. "Onderschat de andere warriors maar niet, hoor," lachte ze. Ze was trots, maar hoefde nou ook weer niet helemaal de hemel in geprezen te worden, al begreep ze Leopardkit wel. Welke kitten wou nou niet de beste ouders van de clan en bij elke kitten waren de ouders de beste in hun ogen. Oké, de meeste kittens dan. "Maar voor jullie zou ik altijd de beste proberen te zijn," snorde ze. De beste moeder, de beste beschermer. Dat kon ze dan wel niet zijn, maar ze kon op z'n minst laten zien dat ze het probeerde en dat deed ze ook. Innerghost vertelde over de grote wezens in de sterren en beloofde hem dat ze er samen naar zouden kijken, morgenavond. Leopardkit begon hierbij luid te spinnen, echter sloeg zijn stemmetje over en hierbij grinnikte Innerghost toen Leopardkit hem verbaasd aankeek met zijn grote ogen. "Heel graag mama," was het antwoord van haar zoontje, misschien iets te luid. "Shh, pas op," snorde ze. "Straks worden de andere Queens wakker en dan krijg je allemaal boze Queens op je dak, chagrijnig en alles," grinnikte ze zachtjes. "Én dan kan ik me weer verantwoorden voor jou," vervolgde ze met een lik over zijn kop. "Je bent de beste mama van het hele woud," zei Leopardkit vervolgens met zijn kopje in haar vacht. "Oh lieverd," snorde ze terwijl ze haar kop over het onderlichaam van Leopardkit neer legde.

Onderwerp: Re: My lullaby vr 24 jul 2015 - 11:13

Leopardkit had al een hele hoop grote en sterke warriors tegen gekomen. En stuk voor stuk keek hij tegen deze katten op. Waarom ook niet, ze waren hetgeen wat hij wou worden. Welke kitten wou nu niet groot en sterk zijn? Hij zeker. Daarom was zijn moeder in zijn ogen ook de beste. Ze was een stuk groter dan de meeste, was sterk en kon zelfs de grootste warriors te baas. Wat wou je nog meer in een moeder? Toen ze verder gingen keek Leopardkit onschuldig omhoog. Tja, dat was ook niet de bedoeling geweest. Maar zijn stem leidde een eigen leventje en had nu al moeite stabiel te blijven. Het was een teken dat hij ouder werd, en dit werd ook beïnvloed door het feit dat hij veel met oudere katten omging. Echt vriendjes van zijn leeftijd had hij niet. Niet dat het erg was, maar het was aan de kitten te merken. Hij probeerde zich groter voor te doen dan eigenlijk de bedoeling was, en faalde er evengoed in. Even geeuwde hij zijn tanden bloot. Stiekem begon hij toch wel moe te worden, al had hij geen zin te gaan slapen. ‘Wat heb jij allemaal gedaan vandaag mama?’ Vroeg hij dus maar. Want tot nu toe had hij alleen maar over zijn avonturen verteld.

Onderwerp: Re: My lullaby do 30 jul 2015 - 1:13

Ze wist wel dat het stemmetje van Leopardkit in ontwikkeling was en dat deze zijn eigen weg leidde. Toch was het wel belangrijk dat hij even rekening hield met de anderen en het bij fluisteren hield. Tevens was het al laat en werd het ook wel tijd dat ze gingen slapen. Morgen zou ze met Leopardkit samen naar de sterren kijken, nu was het tijd om te gaan slapen. Lionkit en Swiftkit lagen allebei al lekker in dromenland en Leopardkit mocht nu ook wel. Innerghost geeuwde even en glimlachte naar haar zoontje. "Wat heb jij allemaal gedaan vandaag mama?" Innerghost was niet van plan het gesprek abrupt te beëindigen, dus beantwoorde ze deze vraag nog, "ik heb de patrouilles georganiseerd, want dat is mijn dagelijkse taak en ben vervolgens op jacht patrouille gegaan," snorde ze. "Hierna heb heb ik de grote trainingen georganiseerd en ook daar één van begeleid," ging ze verder. Ze zou nog niet zeggen dat ze moe was, ze wachtte nog even de mogelijke vragen van haar zoontje af, voordat ze zou gaan slapen en hem de rust in zou brengen.

Onderwerp: Re: My lullaby zo 2 aug 2015 - 15:02

Leopardkit was stiekem wel moe, want tja, zijn energie mocht wel oneindig lijken, hij moest toch opladen. Vandaar dat hij zich mooi opgerold had in zijn nestje en zijn staartje als kussen gebruikte. Toen zijn moeder weer antwoord gaf keek hij opzij, zo haar blik te ontmoeten. Hij draaide zich een beetje om en dacht na over zijn moeder en haar taken. Ze deed echt veel, en zo te horen was haar dag drukker geweest dan de zijne –al was de zijne spannender- En zijn gedachtegangen zorgde ervoor dat hij meer vragen had. Hij keek wel eens toe hoe de patrouilles weg gingen en liep soms in de weg. ‘Hoe weet je wie er allemaal op Patrouille moeten?’ Soms gingen de ene, dan de andere, het leek hem niet logisch. Hierna geeuwde hij breed en rolde zich nogmaals op, waardoor zijn oogjes al dichtvielen.

Onderwerp: Re: My lullaby zo 2 aug 2015 - 21:04

Per dag deden warriors ongeveer twee dingen, twee patrouilles, of twee trainingen, of een patrouille en een training. Innerghost deed er aan mee en organiseerde ze. Daarnaast zorgde ze er voor dat dingen vlot bleven lopen. Anderen in de gaten houden, soms kijken bij de mentoren, hoe zij hun apprentices aanpakte en zo ging het door. ‘Hoe weet je wie er allemaal op Patrouille moeten?’ Innerghost glimlachte. "Door het goed te verdelen en dat te onthouden. Ben jij in de ochtend op patrouille geweest, ga je niet meteen daarna nog eens mee doen aan de middag patrouille, dan zal je bijvoorbeeld ingedeeld worden in de avond jacht patrouille, zodat je ook je rust hebt. Maar je hebt nooit helemaal rust, want ben je in het kamp als warrior zijnde? Dan bewaak je deze ook meteen," vertelde Innerghost, waarna ze geeuwde. "Maar het is al enorm laat, zullen we maar gaan slapen?" Snorde ze, terwijl ze haar staart strakker om haar kittens heen legde.

Onderwerp: Re: My lullaby za 8 aug 2015 - 19:28

Leopardkit luisterde aandachtig, alsof iemand hem later zou overhoren over dit gesprek. Zijn lange staart ging vrolijk heen en weer terwijl hij met grote blauwe ogen opkeek. Hij mocht dan wel moe zijn, hij zou altijd luisteren naar zijn moeder. Ofja, zolang het informatie was. Het klonk heel erg logisch nu ze het zo zei, maar het leek hem wel heel veel om te onthouden. Hij was al trots geweest dat hij zoveel katten in het kamp van naam had leren kennen. Maar zijn mama kon veel meer. De rode kitten knikte dat hij het begrepen had. Toen de zwarte poes voorstelde om te gaan slapen dacht hij er even over na, waarbij de brutale grijns weer op zijn gelaat kwam. ‘Goed dan’ Hij ging comfortabel liggen en keek nog eventjes op naar zijn moeder. ‘Ik ga proberen te dromen over de grote katten in de sterren’ Hij tikte met zijn pootje tegen zijn moeders snorharen. ‘Dan vertel ik het je morgen’

Onderwerp: Re: My lullaby