{Open} Little me

Er was veel gebeurd, maar het was nu zo rustig de laatste manen.. Het maakte haar bijna behoedzaam, alsof het een stilte voor de storm was, maar Strawberry kon niet ontkennen dat ze genoot van de rust. Twirlfang, of nee wacht, Hades, was nu al zo lang weg, haar kittens waren gegroeid en sterk, ondanks dat het contact wat meer verwaterd was nu ze apprentices waren. Maar ze kon het ze niet kwalijk nemen. Ze waren hard aan het trainen, hun eigen leven aan het opbouwen. Ze ademde eventjes diep in en uit, haar blauwe ogen eventjes sluitend. Nee, de rust was fijn voor de verandering. Ze had gehoopt natuurlijk dat het niet nodig was geweest om zo erg verbaasd te zijn om rust, maar het maakte niet uit. Ze kon alles weer oppakken, hoefde niet meer telkens op het randje te zitten van een depressie en kon doorleven zoals ze geleefd had. Natuurlijk zou ze altijd wel meedragen wat er allemaal gebeurd was. Maar wat haar betrof was ze er sterker en wijzer uitgekomen. Geritsel. De snowshoe poes keek om zich heen en vernauwde haar ogen lichtjes. Misschien was ze er ook wat behoedzamer uitgekomen, maar oké. "Wie is daar?" besloot ze te vragen, nog wel redelijk rustig van toon. Maar Starclan, hopelijk geen rogue of bloodclanner, ze had er gewoon eventjes geen zin in. Het was net zo rustig.

Met grote passen liep hij door het territorium, zijn gedachten overal en nergens. Bloodclan. Starclan, wat háátte hij die clan. En hij had vooral de pesthekel aan Zira. Zijn kop schoot omhoog bij het horen van een stem, en gelijk stond hij stil. Hij had niet door dat er een ander was, en keek recht in de blauwe kijkers van Strawberry. "Glowstick?" Waarom er een vraagteken achterstond, dat wist hij zelf ook niet zo zeker.