were are they?

Goldenmoon luisterde naar redeye. Ze schrok toen redeye zei dat ze niet altijd een rogeu was geweest. Een clan kat met de naam redkit. Ze keek naar thunderstrike en toen naar redeye. "Dat kan zijn redeye, maar hoe ben je dan uit je clan geraakt?" Zei ze op een zachte toon. Het was niet jhaar bedoeling om het argesief te laten klinken. "Je hoeft niet te antwoorden als je dat niet wilt hoor." Zei ze er voor de zekerheid bij. "Thunderstrike heb jij ooit met een anderjong genaamd redkit gespeelt?" Dat kon wel zijn ze waren ongeveer even oud toch. Zou redeye oot een thunderclan jong geweest zijn zou thunderstrike haar zeker gekent hebben. Ze keek weer even naar rdeye en snowlight die naast haar zat. Opeens kwam er een lichte geur haar neus binnen. Het was moeilijk te ruiken want de wint waaide van hun weg. Ze rook bloed, muis en een kat. Ze opende haar mond om de geur exstra goed te kunnen ruiken. Het was een rogeu dat was wel zeker. "We zijn hier niet alleen." Siste ze. "Er is hier iemand op ons of op jou teritorium redeye." Ze keek de drie katten eens goed aan. "Ruiken jullie dat niet? Heel lichtjes." Ze was zeker dat ze het niet droomde en ze spande haar spieren. Terwijl ze wachte op een antwoord van één van de drie katten. Gingen haar nagels in uit in uit en luisterde en keek rond naar het kleinste geluidje. Of een beweegin en misschien een scherpere heur.

Redeye zuchtte. hier kwam het moment. Mijn ouders zijn lang geleden omgekomen bij een gevecht met Riverclan. Ik zag ze voor mijn ogen dood gaan. Ik was het kamp uitgeslopen, aangezien iedereen bezig was met het gevecht hadden ze mij niet gezien. Ik was de katten van ooit mijn clan gevolgd, mijn moeder werd voor mijn ogen aangevallen door een Riverclan kat en mijn vader probeerde haar te beschermen, tevergeefs.." Redeye zuchtte onhoorbaar en ze hoorde Goldenmoon iets tegen Thunderstrike zeggen, ze had geen intresse om te weten wat het was. Al hoorde ze licht iets over haar vroegere naam en spelen. " Dat zal waarschijnlijk sterk zijn, dankzij mijn kleur ogen ben ik altijd gepest geweest door de andere kittens. Er was maar een kit die ooit met mij heeft gepraat en oprecht aardig was. Ik herinner zijn naam niet meer. Ik weet niet eens meer of het een kater of een poes was. Alles is nog zo vaag. " Ze sprak zacht want ze dacht iets verderop te horen wat op een kat leek. Golden moon hoorde het ook duidelijk en siste naar haar. "We zijn hier niet alleen. Er is hier iemand op ons of op jou teritorium redeye." Redeye stelde haar oren op scherp, Op het Tunderclan terrein hoorde ze bosjes heen en weer bewegen, het was volkomen windstil en dat kon dus alleen maar zijn omdat er een kat langs was gelopen. Ze hoorde nergens anders een kat, behalve eentje die iets zat te eten, op het Rogue terrein. '' Zo te horen op beide, de kat heeft gejaagd op jullie Territorium, ik hoor de struiken nog nazwaaien van de bewegingen van de kat. Hij of zij eet nu op het Rogue gebied." Redeye gromde diep. Zo bracht de kat elke Rogue in gevaar die in de buurt van de grens liep. De kat zit een paar honderd meter verderop zo te horen.

Nadat hij had gesproken had Snowlight geknikt. "Goldenmoon, Snowlight en Thunderstrike, er is iets dat ik jullie moet vertellen, iets dat al lang zwaar op mijn hart ligt." De grote gestreepte kater draaide zijn massieve kop naar Redeye en keek haar strak aan. Hij rolde met zijn diepgroene ogen en sloeg zijn gestreepte staart om zijn gespierde voorpoten. "Wat dan? Wij. Of ik, sta open." Zei Snowlight en Thunderstrike rolde opnieuw met zijn ogen. '' Alsof ik veel keus heb..'' Mompelde hij bot en keek naar de lucht. "Jullie allemaal, maar aangezien Thunderstrike dat gene net tegen jou zei neem ik aan dat jij mij heel waarschijnlijk wel zal begrijpen.'' Gaf Redeye antwoord aan Snowlight. Hij rolde opnieuw met zijn diepgroene ogen. Waarom zou ik het willen begrijpen? Dacht hij in stilte, maar sprak het niet uit. "Ik ben niet altijd een Rogue geweest. Toen ik kitten was stond ik ooit bekend als Redkit. Ik heb ooit bij een clan gehoord ook al weet ik niet meer welke.'' Sprak Redeye opnieuw en Thunderstrike. '' En waarom moeten wij dat weten? Ik zie het nut er niet van in dat wij dat moeten weten,'' sprak hij koeltjes. "Dat kan zijn redeye, maar hoe ben je dan uit je clan geraakt?" Zei Goldenmoon naast hem maar hij rook al een onbekende geur. Het puntje van zijn staart begon hevig op en neer te tikken tegen de grond. '' Mijn ouders zijn lang geleden omgekomen bij een gevecht met Riverclan. Ik zag ze voor mijn ogen dood gaan. Ik was het kamp uitgeslopen, aangezien iedereen bezig was met het gevecht hadden ze mij niet gezien. Ik was de katten van ooit mijn clan gevolgd, mijn moeder werd voor mijn ogen aangevallen door een Riverclan kat en mijn vader probeerde haar te beschermen, tevergeefs.." Gaf Redeye toen antwoord, maar Thunderstrike had zijn kop omgedraaid en keek om zich heen. "Thunderstrike heb jij ooit met een anderjong genaamd Redkit gespeelt?" Thunderstrike draaide wijn kop weer om toen hij Goldenmoon tegen hem hoorde spreken. '' Als ik ooit, hoe lang geleden dan ook met een kitten heb gespeeld, als kitten, dan zou ik zijn of haar geur moeiteloos nog herkennen.'' Begon hij scherp te spreken, maar zijn oren waren naar de omgeving gedraaid. '' En als ik de geur niet ken zal ik heus een naam niet vergeten,'' vervolgde hij geirriteerd. ''Dat zal waarschijnlijk sterk zijn, dankzij mijn kleur ogen ben ik altijd gepest geweest door de andere kittens. Er was maar een kit die ooit met mij heeft gepraat en oprecht aardig was. Ik herinner zijn naam niet meer. Ik weet niet eens meer of het een kater of een poes was. Alles is nog zo vaag. " Thunderstrike rolde met zijn ogen met een blik van zei-ik-het-niet? "We zijn hier niet alleen." Siste Goldenmoon en Thunderstrike keek alweer om zich heen. Hij had het al geroken, het was een poes. ''Er is hier iemand op ons of op jou teritorium Redeye." Vervolgde Goldenmoon. "Ruiken jullie dat niet? Heel lichtjes." Vroeg Goldenmoon en Thunderstrike richtte zijn blik op haar. '' Ja dat rook ik een tijdje geleden al,'' sprak hij geirriteerd en zwaaide nu volledig met zijn staart. Hij richtte zijn blik op Redeye toen ze weer sprak. ''Zo te horen op beide, de kat heeft gejaagd op jullie Territorium, ik hoor de struiken nog nazwaaien van de bewegingen van de kat. Hij of zij eet nu op het Rogue gebied." Thunderstrike knikte. '' Dat is inderdaad waar,'' zei hij serieus en stond op, waardoor zijn spieren nog duidelijker te zien waren. Gespannen keek hij rond en snoof de lucht diep in. Stilletjes zakte hij door zijn poten en begn zonder wat te zeggen in de richting van de onbekende geur te sluipen. Hij wist niet of de rest hem zou volgen maar toch sloop hij verder totdat hij de lucht echt scherp rook. Snel en soepel klom hij in een boom en klom op een stevig uitziende tak en keek neer op een zilveren poes en snoof zacht. Hij hoopte dat ze hem niet zou ruiken of zien.

Nog voor de de geur van Thunderclan katten werd sterker begon te ruiken had ze de resten van de prooi begraven en Silverlight merkte dat ze haar hadden op gemerkt in hun gebied. Verveel zwiepte ze met haar staart en stond op. Ze had geen zin om onder de ogen van de Thunderclan te gaan jagen en trippelde naar de rivier die niet ver van de plek lag waar zij had gejaagd. Ze boog haar kop naar voren en drink wat fris water en zpoelde zo ook alle geursporen van de net gedoden prooi weg. Met haar poten half in het water liep ze een stukje heen en weer zodat ook alle geur van de prooi van haar poten spoelden. Haar blik werd getrokken door een vogel die buiten het gebied van de Thunderclan hipte. In jachthouding sloop ze op de merel af en bleef laag bij de grond zodat ze vogel haar niet meteen zou zien. Op een konijnen sprong afstand bleef ze even stil staan wiebbelde even met haar achterwerk en sprong. De merel werd overvallen door haar verrassingsaanval en ze boorde haar klauwen in de huid van het diertje en beet het meteen dood. De merel had niet de tijd gehad om het uit te schreeuwen en Silverlight zag een paar ogen tussen de bladeren van een boom. Haar ogen glommen gevaarlijk ondeugend. Ze wa nog jong en lapte de meeste regels aan haar laars. Ze had het tweebeennest verlaten voor een leven in het wild en zindien was ze sterker geworden en gespierder. De geur van de tweebenen was al zeker meer dan 6 manen niet meer te ruiken en nu was enkel en allen haar eigen kattinnen geur te ruiken. Hoewel Silverlight wist dat er niet gejaagd mocht worden in de clan gebieden had ze daar maling aan. Maar onder de ogen van een Thunderclan kat liep ze toch naar de grens, maar samen met de net gedoden merel en zwiepte hem over de grens heen en draaide zich om. Die kat mocht de merel hebben voor wat hoort wat zei ze wel eens. Silverlight liep naar een door tweebeen gemaakte steen en sprong daarop en draaide zich om, om naar de merel te kijken of die werd gepakt? Haar zittende houding was niet direct uitdagend, maar zeker niet respectvol tegen over de kat die haar in de gaten hielt!

ze luisterde naar redeye en thunderstrike. "Ja dat rook ik al een tijdje geleden al" Zei haar clan genoot. In haar ooren was het presies een beetje spottend. Maar daar trok ze zich niets van aan. Thunderstrike stond op een keek even rond. Toen sloop hij naar de heur toe. Goldenmoon haf snowlight een licht tikje en volgede thunderstrike stilletjes. Hij klom in een boom. Maar zij ging in een struik gewas zitten. Waar thundrstrike haar nog kon zien, maar de onbekende kat niet. Het was een zilvere poes, die naar de rivier toe ging. De poes begon te drinken, er kwam een merel aan wippen. De onbekende kat sloop er naar toe en dode het meteen. Daarna liep ze naar de grens en liet de merel leggen. Zij zelf ging zitten op een steen, dat gemaakt was door tweebenen. Wat dacht die kat wel even jagen op hun teritorium, en dan presies wachten tot ze de vogel. Die de poes had gevangen kwamen haalen. "Wat een lef" dacht goldenmoon in zich zelf. Ze keek even naar thunderstrike mischien haf hij een teken. Toen keek ze naar snowlight en redeye. Volgens de krijgscode was het verboden andersmans prooi te nemen. Ze spande haar spieren, het was ieriterend te zien hoe die kat daar zat. Wat ze ook ging doen golden ging die merel zeker niet paken. Deze keer was ze bereid om te vechten als dat moest. Ookal begon ze te beseffen wat de poes wilde. Zij had gejaagt op hun teritorium, en voor die vangst wou ze iets terug heven. Ze konden haar ook niet zomaar aanvalen. De poes zat al over de grens Ze keek weer even naar thunderstrike, hij was ouder dus had hij ook meer ervaring. Goldenmoon was nouwlijks een week krijger. Dus ze wachte stil af, tot dat een van de andere drie katten misschien iets deet.

Redeye volgde de twee katten. Thunderstrike ging in een boom zitten en Goldenmoon tussen een struik. Redeye zelf besloot van het hoge gras gebruik te maken en ging diep door haar poten. Ze hadden de vreemde kat zo goed als ingesloten met nog maar een open plek. Het dier zou niet ontkomen. Wat hij ook wou. Ze keek zijdelings naar de twee Tunderclan katten en zakte nog verder door haar poten. Ze wou absoluut onopgemerkt blijven. Terwijl de poes ging drinken gromde Redeye onhoorbaar. Daarna liep de poes naar de grens en even dacht Redeye dat ze er weer over zou gaan, maar ze gooide de merel die ze had gevangen over de grens en ging zitten op een door tweebeen gemaakt ding van steen. Redeye bleef laag bij de grond en wachtte tot de andere katten zouden reageren. Zo te zien wou de poes perse zien wie de merel zou claimen. Redeye zag aan haar houding dat ze nog een jonge kat zou moeten zijn. Maar iets ouder als Goldenmoon. Ze zat er arrogant bij alsof zij de belangrijkste Rogue was van dit gebied. Redeye haatte van dit soort katten, zelfs meer als ze de katten van de Riverclan haatte. Ze dachten dat ze heel wat waren, waarschijnlijk kwam dat omdat ze van tweebenen af kwamen die hun verwende. Redeye zag de dikke staart en vacht van de poes en wist bijna zeker dat ze een tweebeen kat was geweest. Ze wachtte geduldig af op Thunderstrike, aangezien hij de oudste was besloot ze dat hij het beste als eerst kon handelen. Ze keek half naar de grote kater en wachtte op zijn teken.

Verschillende katten geuren drongen haar neusgaten binnen. Ze waren met meerdere. Silverlight wiebelde even met haar oren. Ze hoorde iets achter zich het gestamp van tweebenen. Ze veroorlofde zich een blik over haar schouder en zag een tweetal grote tweebeners met hun jongen. Lightheart glmlachte bij een herinnering aan het tweebeennest haar ouders Silverlight en haar broers en zussen waren op gegroeit. Die hadden ook tweebeen jongen. Silverlight bleef ze aankijken toen een van de tweebeen jongen zich los maakten en naar haar toe waggelde. Ze was benieuwd naar wat het kind ging doen? De ouders van het jong riepen nog naar haar dat ze niet te ver weg moest lopen. Het tweebeen jong was hooguit in mensen jaren een jaar of 5. Silverlight dacht aan een leuk spelletje en draaide haar rug naar het bos toe. Het tweebeen jong was nu niet meer dan een paar muisen lengte bij haar vandaan en stak haar handtje naar Silverlight uit. De zilveren poes begon zacht te grommen, maar het tweebeen jong scheen zich er niks van aan te trekken en deed nog een paar stappen dichterbij en stond nu met haar buik tegen de steen aan waar Silverlight op zat. Haar staart zwiepte boos heen en weer en haar gegrom werd luider en luider tot een van de tweebeen ouders het hoorden. Silverlight zag hem verbaasd op kijken en haar grijns werd vals. Net nog voor het tweebeen jong haar haren zou raken beet Silverlight in het handtje van het kind en liet daarna los om niet van de steen getrokken te worden. Het tweebeen jong gilde van pijn en keek haar met grote verbaasde ogen aan. tranen biggelde over haar gezichtje, maar Silverlight was nog niet klaar met het tweebeen jong. Ze ging staan en blies vurieus naar het kind. Het tweebeen jong viel achterover en probeerde op te gaan staan, maar het lukte haar maar half. Silverlight sprong van de steen af en landen boven op het ruggetje van het tweebeen jong. Met haar nagels diep in de huid van het kindje beet ze het in de schouder en sprong daarna weg van het tweebeen jogn buiten berijk van het kind. Silverlight haren rezen te bergen en ze blies nogmaals naar het jong. Een van de tweebeen ouders kwam snel aan rennen naar hun verwonden jong en riep boze woorden naar Silverlight. Dat liet ze niet op zich zitten en kwam dreigend op de tweebeen ouder af. Deze werd bang, maar wilde zijn jong bij haar vandaan halen en liep met een grote boog om de zilveren poes heen en tilde het kind op. Silverlight blies nijdig en sprong naar de man toe en klauwde zijn blote been open, maar dook meteen weg om de trap die de tweebener gaf te ontwijken. Silverlight sprong weer op de steen en wiebbelde met haar oren. Ze hoorde geritsel en zag de tweebenen zich terug trekken naar hun nesten. Ze draaide haar blik terug naar het woud en wachten af op wat komen ging, terwijl ze haar klauwen waste in alle rust.

Thunderstrike wist dat de rest hem volgde, althans Goldenmoon en Redeye volgden zijn voetstappen. Hij hoorde ze lopen, maar nu keek hij neer op de zilveren poes. Zijn staartpuntje bewoog even op en neer, en langzaam besefte hij dat de anderen niks deden. Ze wachtte op hem. Hij keek even naar de andere twee katten en toen weer naar de poes, ze had hem gezien. Hij wist het zeker, want ze ging zitten en keek op. Hoewel haar houding geen enkel respect had tegenover hem, hij was niet vijandig. Even zwiepte hij geïrriteerd met zijn staart. Nog altijd wachtte Redeye en Goldenmoon op een teken van hem. Het verbaasde hem zeer, dat ze gewoon zijn bevelen zouden opvolgen.

Uit het niets sprong de grote gespierde bruingestreepte naar beneden, terug naar de grond waar hij op thuishoorde. Soepel liep hij op de poes af maar dook naar achteren zodra er een tweebeenjong aankwam. Woest blies hij en legde zijn oren in zijn nek. De onbekende poes had de tweebeen al aangevallen, maar Thunderstrike bleef onbewogen staan. Zachtjes zwaaide zijn staart heen en weer. Zijn oren lagen plat op zijn grove kop en hij zakte door zijn poten. Zodra de tweebeen weg was stapte hij behoedzaam weer naar voren en gebaarde instinctief de rest om hem te volgen. '' Wat doe jij op territoria waar je niet thuishoort!'' Snauwde de grote kater de onbekende zilveren toe. Opnieuw deed hij een paar stappen naar voren totdat hij voor de poes stond. Hij keek haar recht in de ogen en blies opnieuw.


[omg, schaamt zich voor deze flutpost]

Een grote bruin gestreepte Kater naar beneden, maar hij deed niets tegen de tweebeners die zij had weg gejaagd. Zijn staart gaf een teken aan de andere katten, maar Silverlight Leek er niets om te geven. Haar blik bleef neutraal in die van de boze ogen van de Thunderclan kat kijken. 'Als de prooi zich niet eerder laat zien.' zei Silverlight droogjes, maar haar lichaam begon op een plekje heel erg te jeuken door de chip die de tweebeners haar ooit hadden gegeven. Ze kon zich niet inhouden en vervloekte het stukje metaal dat soms erg lastig kon zijn. Silverlight begon met haar achterpoot over haar schouderblad te krabben en ze voelde de chip verschuiven. Binnensmonds wat onverstaanbaar mompelend likte zij zich even op die plek waar ze net had gekrabd en keek daarna de kater weer rustig aan. Ze had zins de vrij van de mensen was al een hekel aan katten die dachten dat ze bepaalde grond stukken als die van hen beschouwden. 'Sorry voor de onderbreking, maar wat ik neem krijg je weer van me terug of hebben je ogen dicht gezeten?' Vroeg Silverlight op het laatste en ze keek even voorbij de kater en zag de twee andere katten aankomen. Ze hoopte ergens dat het op vechten aankwam zodat ze misschien van het stukje metaal af zou zijn dat onder haar huid zat?

Redeye kwam grommend overeind. Thunderstrike had het teken gegeven en samen met Goldenmoon liep ze laag bij de grond in de richting van de poes. Ze gromde licht en keek naar de poes. Toen ze op een arrogante toon ''Sorry voor de onderbreking, maar wat ik neem krijg je weer van me terug of hebben je ogen dicht gezeten?' zei tegen Thunderstrike. Redeye kwam licht omhoog en liet haar vlijmscherpe tanden zien aan de Rogue die zich duidelijk te goed voor de regels voelde. Ze kwam nog verder omhoog en zette haar nagels uit. Ze zou deze poes wel eens wat laten zien. Redeye schudde haar hoofd en herstelde zich, Dit was niet haar gevecht. Maar die van de Thunderclan katten. Ze stond er alleen maar bij zodat de poes niet zou vluchten het Rogue gebied in. Ze keek even snel naar Thunderstrike die nogsteeds drijgend naar de poes keek. Zij zelf probeerde zo veel mogelijk van de ontsnappingsroutes van de poes zo klein mogelijk te maken. Er kwam een felle windvlaag die haar haren overeind deden staan en een angstaanjagende vorm gaven. Haar ogen innig rood en haar Vacht diep zwart. Ze zuchtte. "Waarom joeg jij op Thunderclan Territorium, weet je dan niet dat dat verboden is?" Vroeg Redeye half gefrustreerd. Ze had geen zin in problemen maar deze kat had duidelijk zin in een gevecht. Redeye gaapte en wachtte tot Goldenmoon, Snowlight of Thunderstrike wat zou doen

Tunderstrike had een teken geheven. Samen met redeye sloop ze laag bij de grond naar hem toe. De ziveren poes was grof en onbeschoft bezig. Het leek wel alsof ze een gevecht wou. Goldenmoon spande haar spieren en trok haar klauwen in, uit, in, uit. "Waarom joeg jij op thunderclan teritorium, weet je dan niet dat, dat verboden is?" vroeg redeye een beetje gefustreed. De zilveren poes had net een tweebeen jong aangevallen. Dus ze had waarscheinlijk wel wat lef. Maar ze was ooit ook zeker een poesiepoes geweest. Dat kon je goed zien aan haar vacht en staard. "Natuurlijk weet ze dat" Gromde goldenmoon. "Alleen is ze zo'n kat dat denkt dat ze alles mag!" Ze wist zeker dat het in zo'n aard was. Ze keek even in de ogen van de poes en blies boos. Toen keek ze een keer naar redeye en haar twee clangenoten. Zij zelf wou egenlijk een gevecht vermijden. maar als de poes er één wou dan kon ze dat krijgen. Goldenmoon zou vechten voor haar clan. Maar in haar zelf bidde ze toch naar de sterrenclan. Ze keek even naar de lucht terwijl ze dat deet. Maar haar spieren bleven gespannen en haar ogen waren groene vlamen geworden. Groene vlamen door bescherming voor haar teritorium.

Schouder op halend keek ze naar de poes met de rode ogen. 'Scourge met zijn groep katten jaagd ook op de gebieden van de clan's. Dat heeft een van de katten die zich bij hem aangesloten heeft zelf vertelt.' Zei Silverlight en ze keek de zwarte poes met een kalme blik aan. Een lapjes poes zei ook iets en Silverlight trok even een zuur gezicht, maar herstelde zich snel weer en vronste haar wenkbrauwen. 'Waarom delen de clan's hun gebieden eigenlijk niet met elkaar?' Vroeg de zilveren poes met een nieuwschierige intressen. Alles wat ze gehoord had van de clan's was ons terrein, ons terrein! Ze begreep die katten niet. wat als de clan's buiten hun terrein joegen buiten tussen de nesten van de tweebenen, dan zou ze ook niet zo vreemd gaan doen met ons terrein! Haar blik gleed van de ene kat naar de andere en haar haren rezen ietsjes op. Ze kon altijd zo kwaad worden van die rommel die de clan katten uitkraamde.

"Waarom joeg jij op thunderclan teritorium, weet je dan niet dat, dat verboden is?" vroeg redeye een beetje gefustreed. De zilveren poes had net een tweebeen jong aangevallen. Snowlight had net als vroeger op haar plek gebleven en gewoon haar mond gehouden. Zoals ze altijd deed. "Natuurlijk weet ze dat" Gromde goldenmoon. "Alleen is ze zo'n kat dat denkt dat ze alles mag!" Snow keek naar de grijze kat er blies nijdig. Dat was de eerste keer dat ze in het hele gesprek, sins de kat erbij kwam, een geluid had gemaakt, ja je kon toch moeilijk de hele tijd je mond houden? Snow zag aan de kat en aan Goldenmoon dat ze niet ver van een gevecht zouden zijn. Ze zuchte en keek naar de twee, toen naar Redeye en Thunderstrike.

-sorry dat ik steeds niet reageerde, mijn pc mailt pas na twee reacties...-

Een vierde kat blies nijdig, maar Silverlight reageerde niet op haar en hoore iets achter zich, waarbij ze haar oor naar achteren zwenkten. Het was het geluid van een hond. Het moest een grote hond zijn want zijn pootstappen waren erg zwaar. Silverlight wist niet wat de katten zouden doen als ze om zou kijken, maar ze deed het toch. Een grote rotweiler kwam aan stuiven en zijn tweebener rende schreeuwend achter hem aan. Niet langer meer op de andere katten lettend sprong ze hoog genoeg op over Redeye heen te springen en landen vlak achter de zwarte poes. Ze had een dikke staart en was niet van plan om hier lekker rustig met deze katten te blijven spreken. Silverlight renden vol op de hond in die luid begon te blaffen. Net voor de kolos haar wilde grijpen Schot ze opzij zodat de hond in de lucht hapte. Silverlight zetten zich af en sprong boven op de rug van de hond en zetten haar klauwen diep in zijn huid. Zonder op te letten waar het beest heen ging probeerde dier haar van zijn rug te krijgen, maar Silverlight zag war hij heen ging en grijnsde breed, maar dat was niet te zien. Net voor de hond op de katten in zou rennen zetten Silerlight zich weer af en landen op het gras en stoof een heel eind weg zodat ze kon kijken hoe de groep katten die eerst rond haar heen had gezeten met deze hond zouden doen?

Thunderstrike hield zijn ogen nog altijd op de zilverkleurige poes. Het scheen haar niet veel uit te maken wat ze gedaan had. Langzaam stak hij zijn gestreepte poot uit en zette zijn klauw in de vogel die de zilveren poes had gevangen. Langzaam trok hij het diertje naar zich toe. Dit zou gewoon extra eten worden voor zijn Clan. Het kon hem nu even niks schelen wat anderen vonden. Langzaam zette hij zijn pels op en sloeg zijn nagels uit. De irritatie was duidelijk in zijn ogen te lezen, maar dezondanks alles had hij totaal geen zin om te gaan vechten. Hij lichtte geschrokken zijn kop toen hij geblaf hoorde. Hij zag de Zilveren poes op de aanstormende hond springen. Maar de hond kwam zijn richting in, en in de richting van de rest. Er trok een rilling over zijn ruggengraat en zijn oren schoten naar achteren. Snel bang was hij niet maar dit was angstaanjagend. Voorzichtig deed hij een stap naar achteren en keek naar de anderen. Zodra de hond echt naar hen toekwam bleef hij staan en zwaaide met zijn staart. '' Nu de boom in!'' Riep hij luid en voelde de adrenaline door zijn lijf pompen. Vanuit het niets sprong hij op de hond af en boorde zijn klauwen in de kop van het dier. Zodra het beest hem van zich af had geschud rende hij rechtstreeks op de onbekende rogue af, met de hond op zijn hielen. Zijn oren lagen nog altijd plat in zijn nek en hij spande zijn spieren aan met elke stap dat hij nam.

Redeye wou bijna doen wat de kater zei en zat al half in de boom. Ze zag hoe de kater op de hond sprong. Thunderstrike werd van de hond afgeschud en de kater rende recht op de rogue af. Redeye liet zich uit de boom vallen en rende in de richting van de hond. Ze nam een grote sprong en zette haar nagels in de flank van de hond. Hij had duidelijk niet op haar gelet en was verrast van haar scherpe nagels. De verassing duurde niet lang, met zijn achterpoot sloeg het dier haar van zich af. Ze viel hard op de grond maar ze sprong grommend overeind. De zwarte poes liep grommend achteruit en keek het grote beest aan recht in zijn ogen. Hij had een moordzuchtige blik in zijn ogen. Ze keek even snel weg naar Thunderstrike. Ze gromde nog eens naar het grote dier. Ze sloeg haar nagels nog verder uit en sprong op het dier zijn neus. Voor hij iets kon doen zette ze haar nagels diep in zijn neus. Redeye beet vel tussen zijn ogen in en sprong via zijn rug op de grond. De hond draaide zich snel om naar haar en keek haar grommend aan.

De kater van de Thunderclan sprong op de hond zijn kop, die hem afschudden en naar haar toe renden. Silverlight voelde zich vereert door zijn aankomst, maar dook weg voor de kater bij haar was toen ze zag dat de zwarte poes de hond aanviel, maar niet weg renden om op veilige afstand te komen. De hond was te druk met de zwarte poes om zich nog langer op de andere katten te consentreren. Silverlight sprong hoog langs de Thunderclan kater heen en draafde in de richting van de hond. Haar poten daverde over de grassinge bodem. De silveren poes sprong hoog op en landen bovn op de hond waarbij ze haar klauwen diep in zijn hondenvel boorden. Silerlight zat op zijn heup en daar drong ze haar klauwn echt diep genoeg zodat de hond jankend zich rond draaide, maar Silverlight hielt zich goed vast en wanneer de hond naar haar wilde grijpen sloeg ze boos naar zijn neus. De hond had het niet meer en stoof ervandoor in de richting van de tweebeners. Silverlight grijnsde vals en beet de hond in zijn rug. Ze zag de Thundeclan kat, maar ze sprong er nog niet vanaf ze had veel te veel plezier. De tweebeners kwamen nog sneller aanhollen, maar Silverlight liet de hond los en sprong van de hond af met haar klauwen diep in zijn huid borend tijdens de afsprong. Ze koos zorgvuldig een zachte plek in het hoge gras en landen soepel op haar poten. Ze keek naar de hond en grijnsde nog steeds. De tweebeners grepen de jankende hond vast en bekeken hem bezorgd. Nog voor Silverlight zich naar de andere katten kon draaien voelde ze een scherpe pijn die over haar gechipte schouder heen ging. Silverlight keek verbaad om in de ogen van een kat en voelde hoe iets weg glipte onder haar huid vandaan en de vreselijke jeuk was verdwenen.

Goldenmoon deed wat thunderstrike vroeg.Ookal kon ze er moeilijk tegen niets te doen. Toen redeye begon tvechten met de hond sprong ze ook de boom uit. Ze holde naar redeye en de hond toe. Maar de zilveren poes zat alweer op de hond. Ze ging naast redeye staan. "Gaat het" Vroeg ze. Maar ze ging meteen naar thunderstrike toen de hond zich omdraaide. "Gaat het" vroeg ze ook aan thunderstrike. Ze was woedend op de zilvere poes, maar ze had het onder controle. Nu was het haar beurt iets te doen. Ze rende de hond en de kat achterna. Toen de poes van de hond sprong, en even de hond na keek. Zette ze zich schrap. Toen de zilvere poes zich net wou omdraaien zette ze haar nagels in de poes haar schouders. Ze voelde iets los komen maar wist niet wat het was. De poes keek verbaast in haar ogen en zei keek neidig terug. Ze liet de poes los en zette ee paar stappen achter uit. Haar spieren gespanen en haar nagels klaar staan voor een gevecht. Ze keek even naar de grond. Daar lag iets zilvers, iets van de tweebenen. "Dat is omdat ik je zo graag heb." zei ze op een harde toon. Het was dat ding die los was gekomen toen ze haar nagels, in het vel van de poes had gezet. Weer liep ze een beetje achteruit. "Ga je me niet bedanken." Zei ze een beetje vals. Goldenmoon vond dat ze nu vals uit kwam. Nu wachte ze tot de zilveren poes of thunder, snowlighte, redeye iets gingen doen.

Het was de lapjes poes die haar van het kriebbelende ding had bevrijd. Even bewoog Silverlight haar poot in elke mogelijke hoek en zetten hem daarna weer neer. Silverlight keek naar het zilveren ding op de grond en boog haar kop naar voren en snuffelde er even aan, voor zij zich terug trok en het ding een mep verkocht. De woorden van de lapjes poes trokken haar aandacht en ze keek haar weer aan. 'Ja bedankt voor het weg halen van dat irritante ding. Je hebt me een hoop jeuk bespaart.' zei Silverlight nog een beetje bedust en ze schudden zich over haar hele lichaam en begon het wondtje te likken. 'Jullie wilde katten hebben het maar gemakkelijk om zonder die irritante tweebeners te leven!' blies Silverlight niet in het bijzonder tegen de lapjes poes en haar staart zwiepte speels heen en weer. Soms kon je aan haar ogen zien dat ze iets van plan was, maar meestal was het iets ontdeugends van plan was. Maar nu stond er een dankbare blik in en ook iets speels. Hoewel ze oud genoeg was om niet langer meer aan spelen te denken haalde ze dus vaak ontdeugende dingen uit. Silverlight begon te spinnen en likte haar wond weer schoon.

'Ja bedankt voor het weg halen van dat irritante ding'Jullie wilde katten hebben het maar gemakkelijk om zonder die irritante tweebeners te leven!'. Je hebt me een hoop jeuk bespaart. Blies de boes. M%aart goldenmoon kon voelen dat het niet tegen haar bedoelt was. Ze leek iets van plan te zijn, maar dan ook weer niet. "Fijn voo je." zei ze tegen de zilveren poes kil. Ze stapte achter uit naar thunderstrike toe. Toen keek ze naar redeye en snowlight. Ze keek even kil naar thunderstrike. "Ik ga me niet bemoeien met je." Zei ze eerst op een rustige toon. "Maar normaal mag je die vogel niet mee nemen." Ze keek hem niet aan. "Maar het zou een zonde zijn om zo'n vogel te laten rotten." Zei ze toen snel voor hij iets kon zeggen. In zich zelf was ze er niet helemaal blij mee. Maar ergens volde het ook eerlijk aan. Ze zuchte licht, zou hij nog boos zijn over redeye. Snowlight had nog niets gezecht in die tijd. Vast bezich met iets. Ze schudde zich uit en keek weer naar de zilveren poes. toen fluisterde ze naar tunderstrike. "Moeten we nu iets doen tegen haar of laten we het zo." Ergens wou ze het zo laten. Maar deze poes had wel gejaagt in hun gebied. Maar dan heeft ze ook weer een prooi gevangen voor hun. Het was verwarend en ze wachte nu rustig op een antwoord van één van hen.