Am I alone?

Onderwerp: Am I alone? ma 10 aug 2015 - 16:10

De normaal zo sterk uitziende kater had zijn kop treurig gebogen en zijn ogen gesloten. Zijn schouders schokten nog lichtjes na en hij snoof een keertje kort. Wat was hij toch ook een zwakkeling, katers hoorden niet te huilen. Hij hield zich liever groot in het bijzijn van anderen, maar als hij op deze plek in het Small Forest was kwamen zijn emoties altijd naar boven. Voor hem bevond zich het graf van zijn vader, Bravesoul. Hij had de kater altijd als zijn voorbeeld gehad, hij had van hem gehouden voor zolang het duurde. Hij miste zijn vader meer dan alles. Galepaw had geen oog meer voor de omgeving, zo overstuur was hij. Maar elke maan bezocht hij deze plek minstens één keer. Hij kon niet los laten. Hopelijk was er niemand in de buurt, anders zouden ze hem zeker meteen in de elders den dumpen. Want welke clan wilde nou zo'n zwakke warrior?

{ Eerste post voor Creamyfrost }

Onderwerp: Re: Am I alone? di 11 aug 2015 - 8:48

Met een schok schrok hij wakker uit de droom. Meteen stond hij rechtop in zijn nest zijn nagels in het mos geboord. Zijn crèmekleurige vacht stond ietsje omhoog terwijl hij angstig om zich heen keek. Een trillerige zucht verliet zijn bek toen het tot hem doordrong dat het maar een droom was geweest. Sommige nachten werd hij verwilderd wakker en andere nachten was er niets aan de hand, er zat ook geen duidelijke lijn in. Hij was er al een paar keer voor naar Whisperwind en Honeypaw geweest, maar hij had op een gegeven moment besloten ze er niet langer mee lastig te vallen. Hij kon wel elke keer kalmerende kruiden vragen, maar het was geen blijvende oplossing. Dus had hij zelf beslist dat hij er maar mee moest leven. Zijn haren gleden weer plat op zijn huid en zijn spieren ontspanden ietsje. Hij verliet de warrior den en sloot even zijn lichtblauwe ogen toen de opkomende zon zijn vacht verwarmde. Het was nou nog niet te warm, het was lekker buiten. Hij deed zijn ogen weer open en liep het camp uit. Hij zou straks Cedarpaw ophalen voor een training, maar eerst moest hij even alleen zijn. Hij wist niet waarom maar zijn poten brachten hem naar het graf van zijn gestorven beste vriend. Hij opende zijn bek en meteen proefde hij de geur van één van zijn peetzonen. Hij rook het verdriet van Galepaw en hij slikte even. Toen liep hij door en ging stilletjes naast de andere kater zitten. Hij legde zijn kop op die van hem en sloeg zijn staart om hem heen. Hij zei niets terwijl hij een troostende lik over de kop van de apprentice gaf.

Onderwerp: Re: Am I alone? wo 12 aug 2015 - 16:22

Eerst had hij niet eens door dat hij benaderd werd door een ander, totdat hij een bekende geur vlak bij hem oppikte en vervolgens al een warme staart om hem heen voelde. Hij keek niet op, reageerde niet door iets te zeggen en trok zelfs niet met zijn oren of opende zijn ogen. Galepaw bleef alleen zo schouder schokkend zitten, zonder echt hardop te huilen. Toch was de vacht rond zijn ogen wat vochtig, voelde hij zich misselijk en verlaten. Zijn peetvader gaf een troostende lik over zijn kop heen en de kater leunde voorzichtig tegen hem aan. Weak. Dat woord spookte door zijn kop heen. Na een tijdje stopte hij en snoof een keertje kort. "Ik ben gewoon een zwakkeling.." mompelde hij toen.

Onderwerp: Re: Am I alone? do 13 aug 2015 - 9:31

Er gleed verrassing over zijn gezicht na de woorden van Galepaw. Hij duwde met zijn kop de kin van de andere kater omhoog, zodat hij hem aan kon kijken. Zijn blik had een warme gloed toen deze in de gele kijkers van Galepaw gleed. “Dat is niet waar Galepaw.” Zijn stem was zacht, maar wel duidelijk om tot de apprentice door te dringen. “Het is juist goed dat je je emoties kunt tonen. Het is zwak als je dat niet zou durven, als je het op zou kroppen en er mee rond zou blijven lopen. Zoals Whisperwind dan zou zeggen; het blijft je achtervolgen en komt twee keer zo hard bij je terug.” Een waterig glimlachje sierde zijn lippen. “Ik begrijp het heel goed. Ik mis hem ook, nog iedere dag.” Hij wreef zijn wang langs die van zijn peetzoon. “Het is goed om dat eruit te huilen en er weer bij stil te staan. Bravesoul zal trots op je zijn, echt waar.” Hij gaf hem nog een lik. “Net zo trots als ik op je ben.” Fluisterde hij er achteraan.

Onderwerp: Re: Am I alone? zo 16 aug 2015 - 9:35

Hij voelde hoe zijn kin omhoog werd geduwd en keek met duidelijk betraande ogen naar zijn peetvader. De kater die zijn eigen vader had uitgekozen voor hen om - mocht er iets met hem gebeuren - voor hen te zorgen. En nu sinds zijn vader heen was gegaan had hij de kater vaak op de achtergrond gezien. Toen hij vroeger buiten speelde met zijn siblings zag hij de kater soms vanaf een afstand kijken. Gale had er eventjes bij stil gestaan, misschien zijn kop zelfs wel gekanteld, maar verder gegaan met spelen. Maar nu keek hij recht in de ogen van de kater, de kater die hij ook echt als zijn tweede vader zag. Zijn woorden drongen tot hem door. Emoties blijven je achtervolgen, al krijg je ze twee keer zo hard terug. De kater knikte een keertje en draaide zijn ogen wat weg zodat ze op de grond konden kijken. Een brok vormde zich in zijn keel toen de kater hem vertelde dat zijn vader trots zou zijn om hem. Net zo trots als hij was. Dat was het voor de kater en hij begon weer te snikken, in de vacht van de warrior. "Het is gewoon niet eerlijk.." jammerde hij zacht.

Onderwerp: Re: Am I alone? ma 17 aug 2015 - 8:37

Troostend begon hij de kop van Galepaw te likken, terwijl de apprentice in zijn vacht begon te snikken. Hij slikte even en schudde toen langzaam zijn kop. “Nee, het is inderdaad niet eerlijk.” Fluisterde hij. Helaas, was er heel veel niet eerlijk. Het was niet eerlijk hoe zijn moeder gestorven was om hem te redden en hoe zijn beste vriend die hem altijd gerust gesteld had en zijn kittens had moeten zien opgroeien was gestorven. Het was niet eerlijk hoe Honeypaw in de rivier terecht was gekomen en daardoor voor haar leven getekend was en het was niet eerlijk hoe de emoties hierbij alle katten die er mee te maken hadden teisterde. Toch deed Starclan alles met een reden, dus hoe vreselijk en hoe cru het ook was het was tijd geweest voor Bravesoul om te gaan. Hij snapte niet waarom en waarschijnlijk zou hij het ook nooit begrijpen. Hij was zelfs soms zo ver geweest dat hij bijna aan Starclan begon te twijfelen, totdat hij zich boos tot de orde riep. Vooral bij de dood van Stormwise en de dood van Bravesoul, maar bij de dood van Stormwise had hij zijn beste vriend nog gehad om hem aan het lachen te maken. Bij Bravesoul had hij het geen probleem gevonden om alles tegen hem te zeggen, maar na zijn dood deed hij dat niet meer. Waardoor hij meer een tikkende tijdbom was geworden. “Maar hij houdt je in de gaten Galepaw en ook al is hij niet meer fysiek bij je, in jouw gedachten stuurt hij je. Waar jij gaat, daar gaat hij ook. Vergeet dat nooit.” Vervolgde hij zacht. Verdriet glinsterde in zijn ogen terwijl hij stopte met het likken van de kop van zijn peetzoon en naar de bomen keek, waar een briesje wind de bladeren liet ritselen.

Onderwerp: Re: Am I alone? vr 21 aug 2015 - 11:07

Volgens zijn peetvader was het leven ook gewoon niet eerlijk. De kater bleef nog even door snikken in de vacht van Creamyfrost, maar trok zichzelf weer tot de realiteit toen de kater verder sprak. Hij haalde zijn kop langzaam uit de vacht van zijn peetvader en keek hem nog met licht betraande ogen aan. Kort knikte de kater op zijn woorden. "Ik zal dat nooit vergeten.." beloofde hij zacht aan zijn peetvader. Kort veegde hij zijn tranen af aan zijn vacht, niemand mocht hem zien huilen. Stel je voor dat zijn mentor hem nu zag, het was wel zo'n gemeen mousebrain die het meteen het hele woud in zou gooien. De gestreepte kater snoof nog een keertje kort en keek naar het graf van zijn vader. "Sorry.." mompelde hij toen in verontschuldiging tegen zijn peetvader.

Onderwerp: Re: Am I alone? zo 23 aug 2015 - 19:27

“Galepaw.” Zijn stem klonk warm, maar duidelijk toen de jonge kater zijn verontschuldigen aanbood. “Zeg nooit sorry voor iets wat je alleen maar kan helpen je beter te voelen. Het lucht op toch, is het niet?” Hij gaf zijn peetzoon nog een lik over zijn kop en volgde daarna zijn blik naar het graf van Bravesoul. Hij wist nog heel goed het moment dat Bravesoul hem gevraagd had peetvader te worden van zijn ongeboren kittens, de ernstige blik in zijn ogen. Het had hem afgeschrikt en hij had het weggelachen, omdat hij er niet bij stil had willen staan. Hij zuchtte even zacht en richtte zijn blik weer op Galepaw. Hij had het niet eerder willen vragen omdat de andere kater zo van streek was geweest, maar hij wilde het toch graag weten. “Hoe gaat het tussen jou en Panthergrowl Galepaw?” Er klonk toch iets van een ondertoon in zijn stem, wat hij zo veel mogelijk probeerde te verbergen. Hij had dingen opgevangen, dingen die hem zorgen baarde.

Onderwerp: Re: Am I alone?