Risk [Open]

Zachtjes sloop de kitten tussen de huizen blokken door. Boven hem straalde de sterren aan de donkerblauwe hemel. De lucht buiten was klam. Vroeg of laat zou er onweer aan komen. In het gebied dat wat meer natuur bezat had hij een beetje leren jagen en zo af en toe een praatje gemaakt. Het was hem duidelijk geworden dat hij zijn familie daar iniedergeval nooit meer terug zou vinden. Die waren dood of de tweebenen hadden ze van straat geplukt en hun hun vrijheid ontnomen. Dat deden die wezens wel vaker , zo had hij vernomen. Maar Noach wilde niet opgeven. Al was het zeer zinloos om de rest van z'n leven in zijn eentje door te brengen , zonder enige doel. Sommige van de katten die hij ontmoet had leken bij een soort bepaalde groep te horen. Noach had geen idee hoe dat dan in elkaar zou steken. Maar wel was het hem duidelijk geworden dat het gebied waar hij zich eerst bevond niet zulke groepen bezat. Daarom was hij verder gewandeld. En bij toeval hier uit gekomen. Noach ging zitten en keek nieuwsgierig om zich heen. Veel stenen en rare voorwerpen. Een soort ijzeren bomen zonder blaadjes er aan verlichte de straat een beetje. Zijn oren bewogen zich in de richting waar ze zachte pootstappen dachten te horen. Noach keek om. "Hallo?" Miauwde hij vragend.   

Zachte pootstappen naderde hem. Echter was hij eerder nieuwsgierig dan bang. Zijn oren draaide zich richting het geluid en het duurde niet lang voor hij zich de goede kant op had gedraaid. Een grote zwarte kater kwam te voorschijn uit het donker. Noach bleef staan waar hij stond en keek de kater met een beetje bewondering aan. Het leek hem een groot sterk en machtig dier. Zou hij zelf ook ooit zo groot kunnen worden? "Hallo daar"Miauwde hij rustig. Een twinkeling verscheen in de kitten zijn oogjes. Nog nooit had zo'n grote kater zo iets aardigs tegen hem gezegd. Hij zou deze kater dankbaar zijn. Het respect groeide met de seconde. "Ben je verdwaald?"  Vroeg de kater. Noach haalde onzeker zijn schouders op. "Ik ben op zoek naar een thuis. Maar de meeste katten. . . Ze horen ergens bij. Ze accepteren me niet. Ik begrijp het niet." Miauwde hij zachtjes en ergens een beetje verdrietig. Hij hoopte dat de zwarte kater het zou begrijpen.  

"Ik ben op zoek naar een thuis. Maar de meeste katten. . . Ze horen ergens bij. Ze accepteren me niet. Ik begrijp het niet." Miauwde hij zachtjes en ergens een beetje verdrietig op de vraag van de zwarte kater of hij verdwaald was. "Sommige katten zijn gewoon raar."Zei de kater op een toon die de Foxdung redelijk kalmeerde. Dat was waar. Sommige katten waren echt vreemd. Of gewoon heel gemeen. "Waar zijn je ouders? Dan zal ik je naar hen terug brengen."Noach slikte. Hij keek de kater aan. Geen idee hebbende wat hij er va zou vinden. Hij nam die adem. "Vermoord door zo geheten 'Clankatten'. Door die zelfde katten mag ik nergens thuis horen." Miauwde hij. Hij vroeg zich af hoe de kater hier op zou reageren. Wie weet was die zelf wel een Clankat. Of misschien had hij geen medelijden en ging er na een tijdje weer van door. Noach zou moeten afwachten.

De vraag over waar zijn ouders waren viel hem zwaar. Echter wilde hij het de zwarte kater wel vertellen. Te zien aan de kater zijn blik had die ook al ervaring met de clankatten. "Je moet altijd uit de buurt van Clankatten blijven, ze zijn gevaarlijk en niet te vertrouwen."Waarschuwde de kater hem. Noach knikte. "Dat beloof ik." Miauwde hij zacht. Zo onderhand had hij wel door dat die Clankatten niet veel goeds in zich hadden. En zo als beloofd zou hij er ver bij uit de buurt blijven. "Maar als je ouders hier niet zijn, ben je dan helemaal alleen?"Vroeg de kater. Noach knikte. En keek verdrietig naar zijn zwarte pootjes. Het was waar. Hij had niemand meer. Hij was geheel alleen. Even keek hij op. Recht in de geelgroene ogen van de kater. "Is dat erg?"Vroeg hij voorzichtig.

Hij vroeg zich af het slecht was dat hij geen ouders meer had. Betekende dit dat zijn ouders zwak waren geweest? Had hij zwakheid geërfd? Zou de zwarte kater nog wel met hem om willen gaan als hij zwakheid had?! "Is dat erg?"Vroeg hij voorzichtig. Nerveus dat de zwarte kater hem niet zou accepteren. Gelukkig schudden de kater zijn kop wat Noach opvatten als een nee. "Nee, nee hoor. Alleen is het niet veilig om in je eentje rond te zwerven." Zei de kater. Noach knikte. Ja , ja dat begreep hij wel. Zeker nu het bleek dat hij zwakheid had. Daar moest hij echt iets aan gaan doen. Noach besloot de Clankatten te bestempelen tot 'niet-acceptatie-katten' Ze wilde immers niets zeggen tegen wat buiten hun Clan leefde in zijn beleving. "Zal ik je helpen een thuis te vinden?"Vroeg de kater hem. Noach keek op. Met een blik vol eer en blijdschap. "Dank u! U bent de beste kater in het bestaan!" Zei hij en boog diep voor de zwarte kater. Vervolgens ging hij zitten en keek het zwarte dier nieuwsgierig aan. "Waar woont u?"

Toen de zwarte kater zijn hulp aanbood bedankte Noach hem daar uitgebreid voor. Hij was er van overtuigd dat deze kater een grote held was. Hij zei dat de kater de beste in het hele bestaan was en boog diep voor hem. "Dat moet je niet zeggen, je kent me nog maar net."Gaf de kater hem wijs advies.  "Alsjeblieft, dat is niet nodig. Ik ben niet zo heel veel anders dan jou." Was de reactie op Noach zijn buiging. De kater was een ware held. Noach nam de wijze adviezen goed in zich op. Hij zou het nooit meer zomaar zeggen. En nooit meer zomaar buigen. Echter was hij toch wel nieuwsgierig naar deze kater. "Waar woont u?"Vroeg hij. De kater glimlachte flauwtjes. "Bij de Bloodclan, of terwijl de Elite." Noach keek hem met grote bewondering aan. Hij had geen idee wat dat was. Maar het klonk geweldig. "maar voordat we daar over beginnen, ik weet je naam nog niet eens."Okay, als hij het er nu nog niet over wilde hebben dan was dat maar zo. Het zou vanzelf wel aan bod komen. "Ik ben Jinx"Stelde de kater zich zelf voor. Jinx, jinx! War een geweldige naam! Hij wilde ook een coole naam. "Ik ben Noach." Zei hij en luide zijn naam zonder enig enthousiasme in. Je zou bijna zeggen dat hij het met enige afschuw zei. Nee , Noach was niet trots op zijn saaie naam.  

Voordat de zwarte kater meer wilde vertellen over de Elite moest Noach eerst zijn naam zeggen. En dus deed hij dat dan maar. Zonder enig enthousiasme. De zwarte kater stelde zich voor als Jinx. Kijk , met die naam kon je tenminste nog voor de dag komen. In tegenstelling tot Noach. Wat was dat nou voor een naam? Het klonk niet eens goed. De zwarte kater fronste. "Niet tevreden met je naam?"vroeg hij. Niet heel serieus. "Dat klopt ja. Mijn naam is stom. Ik kan er echt niet mee voor de dag komen. Het klinkt zwak."Legde hij uit. Hopelijk begreep de kater zijn lijden. Jinx keek hem aan. "Noach, ik heb een voorstel voor je." Zei hij. Een voorstel?! Dat klonk goed. Alleen aan de kater zijn gezichtsuitdrukking te zien was dit wel een heel zwaar voorstel. "Ik zit dus bij de Elite, dat is een groep katten die bij elkaar leven. Opzich, zou je met mij mee kunnen gaan daarnaar toe. Dan heb je een thuis."Vertelde Jinx. Dat klonk toch echt als een goed voorstel. Daar had hij best wel wat voor over. "Alleen zijn die katten niet altijd even.. Lief.. Ze zijn gehard en het leven zal niet altijd even makkelijk zijn."Vervolgde de kater. Noach keek hem met een doffe blik in zijn ogen aan. Hij was het rondzwerven zat. Hij was de non acceptatie van de buitenwereld zat. Hij was het zat om altijd maar zo zwak te zijn. "Het is jouw keuze, we kunnen ook altijd nog onderdak gaan zoeken bij een paar goede mensen." Noach schudden zijn kop. "Ik wil graag mee. Als ik jullie kan helpen tegen de clan katten dan graag. Kan mij wat schelen of jullie me accepteren. In het begin waarschijnlijk niet. Want ik heb de zwak geërfd van mijn ouders. Maar ik kan trainen. Ik zal trainen. Ik ga mee." Zei emotie loos. Dit was een kwestie van alles of niets. Hij wilde niet naar de tweepoters. Vanuit daar zou hij niets tegen de clans kunnen beginnen. Hier kon hij nuttig zijn. "Ik heb alleen wel een andere naam nodig. Noach , die zwak naam. Dat is geen goed begin." Verklaarde hij.  

Noach was zeker van zijn keuze. Al kittypet zou hij niets kunnen bereiken. Hij wilde groot en sterk worden. Om dan de clan katten te kunnen bevechten. "Je moet niet 'jullie' zeggen, ik accepteer je nu al. Je kan dit, ik zie dat in je ogen. De anderen zullen je vast wel accepteren als je je eenmaal bewezen hebt."Vertelde Jinx hem. Het was een grote eer om dit van de zwarte kater te horen. Noach knikte. Hij zou geen 'jullie' meer zeggen. Nu was het moment daar gekomen. Hij zou met de kater mee gaan en zich zelf bewijzen. Alleen een ding zat hem nog steeds dwars. En dat moest hij even duidelijk maken voordat ze verder konden gaan. "Ik heb alleen wel een andere naam nodig. Noach , die zwak naam. Dat is geen goed begin." Verklaarde hij. Jinx keek hem strak aan. Maar Noach vertrouwde er op dat er een goed antwoord zou komen. "Risk" Zei de zwarte kater. "Risk, omdat je een groot risico neemt om je bij de Elite aan te sluiten."   Vervolgde het dier. Noach knikte. Het was een grote eer een naam van Jinx te krijgen. Dat kon hij niet afwijzen. Bovendien vond hij het een prima naam. "Is dat oké?"Noach grijnsde. "Dat is geweldig. Van af nu ben ik Risk." Stemde hij er mee in. En wachtte vervolgens af wat Jinx zijn verdere plannen zouden zijn.    

Van af nu zou hij dus Risk heten. Kijk dat was een veel betere naam. Daar kon hij trots op zijn. De zwarte kater glimlachte naar hem en Risk keek trots terug. "Mooi. Laten we Claw, de leider van de clan, gaan zoeken, dan kan hij je toelaten."Zei Jinx. Het crème witte katje knikte. Hij benieuwd wie hoe Claw er uit zou zien. Risk verwachte dat de leider hem niet zomaar binnen zou laten. En dat het nog lang zou duren voor ze hem zouden accepteren. Iniedergeval niet tot dat hij bewezen had dat hij van nut was. De zwarte kater was opgestaan en een stukje vooruit gelopen. Risk stond ook op en Jinx keek hem van over zijn schouder aan. "Dit is je laatste kans, weet je zeker dat je bij de Elite wilt?"Vroeg hij. Risk knikte. "Heel zeker." Met die woorden liep hij richting de zwarte kater toe. En zou hem volgen , op naar de , leider.