{OPEN} Can you help me?

Ook al had je maar drie poten, was stil zitten helemaal niks. Brightspots wou iets doen en deed daarom de gebruikelijke apprentice taken in de nursery. Echter was dit niet iets dat ze in haar eentje kon doen. Ze klemde wat mos tussen haar borst en kin en droeg deze buiten de nursery, zodat al het vieze mos straks niet meer in de nursery lag. Kort bleef Brightspots iets buiten de nursery staan en keek wat om zich heen. Het was lastig om deze dingen te doen met drie poten en zocht daarom ook eigenlijk naar een apprentice of warrior die niks te doen had, om haar even een pootje te helpen,

OOC: Open.

De witgrijze poes zat in haar eentje net buiten de medicine cat den. Ze was nog steeds boos en verward. Wie moest haar nou goed begeleiden? Het ging zo moeilijk nu. Toen viel haar blauwe oog opeens op een poes die uit de nursery kwam strompelen met mos. Ze deed heel moeilijk, en dat kon ook niet anders want ze had maar drie poten. Haar eigen moeder. Mistpaw aarzelde niet en liep op haar af. "Zal ik je helpen?" terwijl ze al het vieze mos wat op de grond lag achter haar op begon te pakken. "We tillen het samen wel weg." zei met een grijnsje en een knipoog naar haar moeder. Ze wou dat ze meer tijd met haar moeder door had gebracht de laatste paar dagen. Misschien wist zij wel hoe of wat. Misschien moest ze Starclan om antwoorden vragen. "Hwoe is hewt nu mwam?" vroeg ze met mos in haar bek geklemd.

Vermoeid bleef ze even staan waar ze stond, het mos naast haar neer gelegd. Dan waren dit twee nesten en dan moesten er nog een aantal. "Zal ik je helpen?" Klonk er plots en ze zag Mistpaw op haar afkomen. Ze glimlachte warm naar haar kitten. "Hallo, Mistpaw. Dat is lief van je," snorde ze, terwijl ze haar dochter een kopje gaf. "We tillen het samen wel weg." Het grijnsje van haar dochter deed haar glimlachen. "Het lukt ons samen wel, ja," stemde ze met haar in. Brightspots hinkte zich naar de nursery toe en ging naar binnen. Daar greep ze wat vieze mos bij één en Mistpaw deed het zelfde. "Hwoe is hewt nu mwam?" Vroeg Mistpaw met een bek vol mos. Brightspots hinkte de nursery uit en liet de volgende bult vieze mos op de grond vallen. "Het gaat wel goed, het voelt goed om toch nog nuttig te zijn voor de clan," snorde ze. "En eigenlijk past het zijn van een full-time Queen ook beter bij me dan het wezen van een warrior," vervolgde ze. "Er moet nog één nest uit de nursery gehaald worden en dan kunnen we het vieze mos weg brengen," miauwde ze rustig. Tallkit en Banekit vermaakte zich wel terwijl Brightspots even bezig was.

Mist gooide haar vieze mos wat ze vast had op de stapel. "Het gaat wel goed, het voelt goed om toch nog nuttig te zijn voor de clan," Het deed haar goed om te horen dat haar moeder toch nog iets kon doen. Ondanks haar handicap. "En eigenlijk past het zijn van een full-time Queen ook beter bij me dan het wezen van een warrior," Mistpaw knikte. "Dan zijn we het daarover tenminste eens," zei ze terwijl ze terug de nursery in liep om opnieuw vies mos uit de den te schrapen. [b]"Al twijfel ik soms aan de voortgang van mijn opleiding." zei ze toen, twijfelend. Mistpaw haar hart weegde zwaar met het feit dat het soms leek alsof Jayfeather haar niet eens zag staan. Mistpaw pakte het vieze mos en gooide ook dat op de hoop, waar ze wachtte op Brightspots. "Heb jij dat ook gehad toen je warrior aan het worden was?"

Brightspots had haar kittens nooit echt verteld over haar verleden met Darkfire, echt nooit. Misschien wisten ze van verhalen buiten haar om dat Darkfire geen lieve kater was geweest en nare dingen had gedaan, ook naar Brightspots toe, maar toch had ze er nooit over verteld. "Dan zijn we het daarover tenminste eens," zei Mistpaw. "Al twijfel ik soms aan de voortgang van mijn opleiding," zei haar dochter toen. Brightspots vernauwde haar ogen en keek haar dochter aan. "Hoe zo, lieverd?" Vroeg ze toen. "Heb jij dat ook gehad toen je warrior aan het worden was?" Brightspots slikte even. "Dat is een ingewikkeld verhaal, Mistpaw," murmelde Brightspots waarna ze het laatste beetje mos op de vieze stapel legde. "Een kleine tip. Wanneer je mos pakt is het het slimste om dit vast te klemmen tussen je kin en borst, dan kan je meer mos met je mee dragen," vertelde Brightspots. Ja, hier was ze intussen wel ervaren in geworden.

"Hoe zo, lieverd?" Ze haalde nonchalant haar schouders op. Ze wist het zelf ook niet precies, het was een knagend gevoel vanbinnen wat ze niet echt een thuis kon geven. "Ik weet niet... het lijkt soms alsof.. alsof Jayfeather me niet les wil geven of dat hij het druk heeft. Soms is het net alsof hij me helemaal niet binnen wil laten in zijn leven, terwijl ik wel z'n apprentice ben." zei ze rustig. "Een kleine tip. Wanneer je mos pakt is het het slimste om dit vast te klemmen tussen je kin en borst, dan kan je meer mos met je mee dragen," Mistpaw knikte. "Weet ik, ik vind het soms alleen onhandig lopen." zei ze tegen haar. Haar moeder had het gehad over dat het ingewikkeld was geweest. Het verhaal over warrior worden. Ze vroeg zich af wat er dan zo speciaal was geweest of traumatiserend. Mistpaw besloot er verder ook niet over door te vragen. De pakte het mos tussen haar kin en borst. "Laten we dit maar is wegbrengen en nieuw mos gaan halen." Misschien kon ze straks ook nog wat drogen in de zon voor in de medicine cat den, er was niet meer zo heel veel op voorraad.

"Ik weet niet... het lijkt soms alsof.. alsof Jayfeather me niet les wil geven of dat hij het druk heeft. Soms is het net alsof hij me helemaal niet binnen wil laten in zijn leven, terwijl ik wel z'n apprentice ben." Reageerde Mistpaw op haar vraag. Brightspots vernauwde haar groen-gele ogen terwijl ze de woorden liet bezinken. "Praat je hier wel over met je mentor?" Vroeg ze rustig. Vervolgens vroeg Mistpaw naar haar en Brightspots haakte het af met dat het een ingewikkeld verhaal was. Ze hoopte niet dat Mistpaw er mee zou gaan zitten en het toch wou weten. En misschien moesten haar kittens het ook wel weten? Brightspots kon namelijk raar overkomen met haar angsten. "Weet ik, ik vind het soms alleen onhandig lopen." Brightspots glimlachte toen haar dochter dat zei. "Het is wel handig om te kunnen, oefen maar," snorde ze. Mistpaw pakte wat mos tussen haar kin en borst en zei vervolgens dat ze het nu wel konden weg brengen. Brightspots knikte en deed het zelfde. "Ik denk dat dit twee keer heen en weer lopen is, samen," merkte ze op, terwijl ze zoveel mogelijk mos tussen haar kin en borst vast klemde. Vervolgens begon de gevlekte poes te lopen, het kamp uit om het op de gebruikelijke plaats te dumpen.

Brightspots vroeg of ze hier met haar mentor over had gesproken. Mistpaw knikte. "Ik heb laatst een gesprek gehad. Hoewel dat.. matig verhelderend was." zei ze toen. "Jayfeather zat meer te hameren op het feit dat Acefray niet mocht zien dan dat er echt iets anders uit kwam." Hoewel daarna wel de vragen kwamen waar ze op gehoopt had. "Het is wel handig om te kunnen, oefen maar," zei haar moeder tegen haar. Mistpaw knikte. "Ik denk dat dit twee keer heen en weer lopen is, samen," Twee keer heen en weer waggelen. "Oké dan, laten we gaan!" ze liep met Brightspots - op haar tempo natuurlijk - door naar de plek waar ze het mos dumpte. "Wil je meteen nieuwe mee terug nemen? Scheelt zometeen weer lopen." liever lui dan moe, dat was Mistpaw wel. Al noemde ze het zelf liever 'innovatief'.

Mistpaw knikte op haar vraag of ze het er al over had gehad met haar mentor. "Ik heb laatst een gesprek gehad. Hoewel dat.. matig verhelderend was," zei ze toen. "Jayfeather zat meer te hameren op het feit dat Acefray niet mocht zien dan dat er echt iets anders uit kwam." Brightspots fronste bij deze woorden. "Heb het hier eens over met Silverstar, hij kan Jayfeather vast wel naar zijn verstand helpen en verder vind ik dat je Acefray juist moet zien," miauwde ze. Acefray was de kater geweest die haar gered had. "Acefray is een goede kater," snorde ze. Vervolgens gingen ze bezig met het mos weg brengen. "Wil je meteen nieuwe mee terug nemen? Scheelt zometeen weer lopen." Brightspots glimlachte. "Dat klinkt als een goed idee, ik kan dan wel wat lopen, maar met drie poten is toch een stuk zwaarder dan met vier," er kwam veel meer bij kijken wanneer je op drie poten moest gaan lopen. Haar staart hing nu ook vader de andere kant op om het evenwicht goed te houden. Brightspots was er gelukkig wel veel beter in geworden om zich te redden op drie poten. Ze was ook wel een doorzetter. Brightspots dumpte het oude mos en keek om zich heen. "Jij als medicine cat apprentice weet vast wel een goed plekje om droog, vers mos vandaan te halen," merkte ze op, met lichte trots in haar stem.