Hello and goodbye [Open]

Onderwerp: Hello and goodbye [Open] di 21 jul 2015 - 22:38

Goldenpaw wist niet waarom haar poten zich naar de waterfall brachten, maar ze liet het maar gebeuren. Ze was een beetje loom door de hitte, maar toch wouden haar pootjes weer een op pad. Ze had het territorium al verkend, maar toch vond ze het leuk om alles nog een keer te zien. Ze had al een goed plekje in de schaduw onder de tweebeenbrug gevonden. maar de warmte van de zon maakte de lucht benauwd. Goldenpaw zuchtte, maar ging uiteindelijk onder een boom liggen. daar was weliswaar wat minder schaduw, maar ze kreeg er wel lucht. maar dat lag weer helemaal niet lekker, want er lagen allemaal takjes. Goldenpaw rolde met haar ogen en ging weer ergens anders liggen. Dat plekje lag weer vol in de zon en verblindde haar ogen. Uiteindelijk ging de jonge apprentice maar zwemmen. Dan kreeg ze tenminste verkoeling van het water.

~open yay

Er lag een rustige blik in zijn lichtblauwe ogen. Het was lang geleden dat hij die rust uitstraalde die hij nou deed. Hij was enkel nog zichzelf wanneer hij zijn apprentices trainde. Eigenlijk loog hij tegen iedereen, zelfs tegen zijn vrienden waar hij bij beweerde dat het goed met hem ging. Het leek ook echt goed met hem te gaan, maar diep in zijn hart zat nog steeds diezelfde strop. Hij had de trauma’s en pijn diep weggestopt, maar er hoefde maar dit te gebeuren en hij zou compleet in paniek raken, eigenlijk ging het dus helemaal niet goed. Als hij bezig was met zijn apprentices dan voelde hij zich nuttig en kon hij ontspannen, maar voor de rest was hij meer een tikkende tijdbom. Het gesprek met Butterstar had hem goed gedaan en had even die rust teruggebracht die zou kenmerkend voor hem was, maar het was maar de vraag voor hoelang. Hij trippelde door Riverclan territorium richting de waterval. Hij bewoog zijn oren toen hij het geluid hoorde van een zwemmende kat en meteen deed hij zijn bek open om de geur in zich op te nemen, het was Goldenpaw. Hij stapte uit de struiken en ging aan de waterkant zitten. “Goedemorgen Goldenpaw.” Zijn stem klonk vriendelijk terwijl zijn blik zich op de jonge apprentice richtte.

"Goedemorgen Goldenpaw" Goldenpaw keek even op, maar het was alleen maar Creamyfrost. Ze ontspande zich weer en zei: "Hallo!" Ze keek even naar zijn lange vacht."Stik je niet zo´n beetje met al dat haar?" Ze concentreerde zich weer even op het zwemmen, wat al aardig lukte. Ze keek hem stralend aan." Kijk! Ik kan het al best goed hé?" Meteen toen ze het had gezegd verloor ze controle over het water en ging kopje onder. Proestend kwam ze weer boven en haastte ze zich naar de oever. Druipend stond ze op de kant. "Laat maar.."

Hij grinnikte zacht om de logica van de jonge poes en knikte toen. “Het is inderdaad nogal warm zo, maar volgens mij maakt het niet zoveel verschil wat voor soort vacht je hebt. Het is allemaal warm.” Hij fronste even terwijl hij toekeek hoe ze in het water rond spartelde. “Ja, dat doe je heel goed. Zorg er alleen wel voor dat je er niet te lang…” Hij had zijn zin nog niet afgemaakt of ze ging kopje onder. “Holla Golden.” Hij wilde haar al bij haar nekvel grijpen om haar op het land te trekken, maar ze klauterde zelf al uit het water. “Stapje voor stapje Goldenpaw. Je moet er voor zorgen dat je poten niet moe worden, want dan ga je kopje onder.” Hij glimlachte vriendelijk naar haar. “Maar wat doe jij hier eigenlijk alleen? Je weet toch dat Butterstar niemand alleen het kamp uit wil hebben met het gevaar van de dassen, zeker geen apprentices.” Hij keek haar ietsje streng aan, maar dat hield hij niet zo lang vol. Toen verzachtte zijn blik alweer en trok hij lichtjes met zijn oren.

"Het is inderdaad nogal warm zo, maar volgens mij maakt het niet zoveel uit wat voor soort vacht je hebt. Het is allemaal warm. antwoorde Creamyfrost op haar vraag. "Dus katten met een korte vacht hebben het net zo warm als katten met lange vacht?" vroeg ze ongelovig. Ze was al bezig om Creamyfrosts instructies op te volgen, maar zijn zin ging verloren omdat De jonge apprentice al onder water was. "Holla Golden." hoorde ze toen ze weer boven kwam en naar de kant spetterde. "Stapje voor stapje Goldenpaw. Je moet ervoor zorgen dat je poten niet moe worden, want dan ga je kopje onder. Hij glimlachte naar haar. Het rode poesje schudde zich even uit, en ging toen naast hem zitten. "Maar wat doe jij hier eigenlijk alleen? Je weet toch dat Butterstar niemand alleen uit het kamp wil hebben met het gevaar van de dassen, zeker geen apprentices." De kater keek haar een beetje streng aan, en Goldenpaw keek schuldig terug. Ze wist wel dat het niet mocht, maar ze had er geen moment bij stilgestaan dat het ook voor haar geldde. "Ik ben gewoon te opgewonden omdat ik nu apprentice ben. flapte ze eruit. "En ik móet toch leren om te zwemmen?

Hij haalde even zijn schouders op. “Zeker weten doe ik het natuurlijk niet, want ik heb geen korte vacht. Ik hoor katten met een korte vacht alleen net zo veel puffen en hijgen als katten met een lange vacht.” Nee, hij kon dat niet met zekerheid zeggen. Hij giste enkel maar veel maakte het niet uit. Toen ze naast hem op de kant zat keek hij haar aan. Hij zei er niets over dat ze hem helemaal nat had gespetterd. Het was warm weer dus dat droogte wel weer. Hij vond het eigenlijk wel verfrissend. “Ik snap dat je opgewonden bent, maar je moet altijd voorzichtig blijven. We willen je niet kwijt Goldenpaw.” Hij glimlachte naar haar. “En ik snap ook dat je wilt leren zwemmen, maar wacht de volgende keer op Graywing. Ik weet heel zeker dat hij je het met alle liefde wil uitleggen. Hij is namelijk gek op zwemmen, wist je dat?” Graywing was inmiddels een hele goede vriend van hem geworden. De kater deed hem een beetje aan Bravesoul denken en de band die ze hadden gehad. Al zou niemand kunnen tippen aan Bravesoul, dat was onmogelijk in Creamyfrost zijn ogen.

Goldenpaw lachte. Toen ze naast hem zat besefte ze dat ze hem had natgespetterd en keek hem met een verontschuldigende blik aan. Hij en antwoorde: "Ik snap dat je opgewonden bent, maar we willen je niet kwijt Goldenpaw. En ik snap dat je wilt leren zwemmen, maar wacht de volgende keer op Graywing. Ik weet heel zeker dat hij je het met alle liefde wil uitleggen. Hij is namelijk gek op zwemmen, wist je dat?" Goldenpaw keek verbaasd. "Echt waar?"

Hij zag haar verontschuldigende blik, waardoor hij even geruststellend met zijn oren wiebelde. “Het is niet erg. Het is toch heel warm.” Hij knipoogde naar haar voordat zijn blik weer naar het water gleed. De rivier kabbelde rustig langs hen heen met soms zilveren flitsen als er een vis langs schoot. Hij keek op toen Goldenpaw op zijn opmerking reageerde. “Jazeker. Graywing is één van mijn beste vrienden en ik kan je verzekeren dat hij gek is op water.” Hij gaf haar een zacht stootje tegen haar schouder, maar toen werd hij opnieuw afgeleid door het water. Zijn blik werd naar de zilveren flitsen getrokken. “Heb je al geoefend met vissen?” Vroeg hij toen.

Creamyfrost wiebelde even met zijn oren. "Het is niet erg. Het is toch heel warm." De kater knipoogde even naar haar, en wendde toen zijn hoofd weer af naar de rivier. Goldenpaw volgde zijn blik en zag dat hij naar de vissen keek. "Jazeker. Graywing is één van mijn beste vrienden en ik kan je verzekeren dat hij gek is op water." Goldenpaw kreeg een stootje tegen haar schouder. Ze stond op toen Creamyfrost een nieuwe vraag stelde. "Nee, maar zo te zien zou ik er geeneen te pakken kunnen krijgen." Ze bewonderde de snelheid waarmee de zilveren schimmen door het water schoten, en ging toen wat dichter bij de kant staan. Ze keek heel geconcentreerd, en toen ze weer een vis zag sprong ze omhoog en landde in het water. Dom. Niks gevangen, en ook nog eens alle vissen weggejaagd met haar geplons. "Zie je?"

De jonge poes bewoog rustig haar poten door het water heen. Een wilg die op de oever stond zorgde voor precies genoeg schaduw om haar huid op een prettige temperatuur te houden. Rustig liet Olmpaw zich door haar poten zakken bij een ondiep stukje, zodat haar rug bijna volledig onder water kwam. Ja, dit was prettig! Als ze dit vaker deed zou ze al goed voorbereid zijn op zwemtraining. Haar oude mentor had haar wel wat les gegeven met zwemmen, maar zeker nog niet veel. Het was een kwestie van wachten op een nieuwe mentor, nu.
Ze stond op en schudde de waterdruppels uit haar vacht. Hé, dat was lekker geweest. Ze speurde de omgeving af en kneep haar ogen een beetje dicht om alles goed te kunne zien. De waterval was niet al te ver weg. Misschien kon ze daar wel wat prooi proberen te vangen? Ja, dat klonk als een goed idee! Rustig stapte Olmpaw door het gras, ze was blij dat het water op haar vacht nog wat verkoeling bracht. Ze kon echt niet tegen extreme warmte.
Toen ze bij de waterval arriveerde merkte ze twee andere katten op. Creamyfrost en een rode poes. Wie was zij ookalweer... Goldenpaw, toch? De bleke poes trippelde in de richting van de twee katten en hield halt op een afstand van ongeveer drie staartlengtes, opeens verlegen. Ze had deze twee katten nog niet vaak gesproken. 'Goedemiddag' miauwde ze beleefd terwijl ze kort met haar staart zwiepte. 'Aan het vissen, neem ik aan?' zei ze met een korte grinnik onder haar stem, terwijl ze nog steeds wat afstand tussen de twee katten en haarzelf had. Een beetje nerveus was ze wel, zo andere katten als eerste aanspreken was niet iets wat ze vaak zo maar deed.

(Als ik mag? Very Happy

)

Hij gaf eerst geen antwoord maar wachtte af wat ze ging doen. Hij wist dat Goldenpaw nogal enthousiast was en hij kon wel bijna raden wat ze ging doen. Hij ging niet ingrijpen, want ze zou zelf wel ondervinden wat er zou gebeuren. Zelf ondervinden was meestal de beste manier om te leren. Hij glimlachte daarom ook rustig toen ze na haar geplons weer tegen hem sprak. “Ik zie het ja.” Hij klopte met zijn staart naast hem op de kant dat ze weer uit het water moest komen. “Houdt altijd in je achterhoofd dat een vis vele malen sneller is dan jij. Je moet hem vangen door hem net een stapje voor te zijn en er boven op springen heeft dus geen zin, dan loop je net een stapje achter de feiten aan." Hij knikte naar de vissen die langzaam aan weer wat dichter naar de waterkant kwamen. “Zorg er altijd voor dat je zelf rustig bent en als je een vis in je ooghoek aan ziet komen maak dan een beweging door het water. Kijk zo.” Hij deed voor wat hij bedoelde. Hij maakte een schepbeweging door het water waarmee als er een vis net door je poot heen zwom je de vis op het land kon slingeren. “Hallo Olmpaw.” Hij keek om naar de andere apprentice. Hij had haar wel al opgemerkt maar hij had eerst zijn verhaal af willen maken voordat hij op haar reageerde. “Ik doe wat technieken voor inderdaad. Wil je ook meekijken?” Zijn oren wiebelden vriendelijk heen en weer.

Onderwerp: Re: Hello and goodbye [Open]