De morgenzon scheen een goud achtige gloed over het kamp heen. Mousefur werd geeuwend wakker. De helft van de Clan was al opgestaan. Ze was dus echt een uitslaper. Haar kittens huppelde al vrolijk rond, en stoeide lachend met elkaar. Wat een vredige morgen was dit. Wat slaperig keek ze om haar heen. Langzaam stond de Queen op, en rekte zich uit. 'Hier blijven hè?' Miauwde ze tegen Stormkit, Mistykit en Nightkit. Ze gaf ze een liefdevolle blik, en liep de Nursey uit. Meteen al had ze niets te doen. Als moederkat was het eigenlijk je taak om je kittens groot te brengen, en op ze te letten. Maar haar kroost was al oud genoeg om zich daaraan te kunnen houden. Tevreden stak Mousefur haar zwart witte kop om het hoekje van de ingang. Nog steeds was alles veilig en vredig. Maar een soort naar gevoel kwam op in haar buik. Was er soms iets? zou er wat gebeurd zijn..? Het leek wel alsof het haar probeerde te lieden. Wat verbaasd keek ze om zich heen. Ach.. Waarom ook niet. Dan was ze gewoon lekker even buiten. Ze stak haar kop in de lucht, en ademde de heerlijke lentegeur in. Goud kleurige stippels bedekte de grond onder haar. Maar wat was dat? In de verte klonk een harde miauw. Eén maar. Mousefur spitste haar oren. Dat was iemand uit haar Clan! Twee zelfs. Het klonk een beetje angstig, maar toch beschermend. Wat nieuwschierig maar toch een beetje bezorgd volgde de poes het geluid. Een scherpe geur drong haar neus binnen. Een das! Meteen zette ze haar ogen op scherp. Nergens wat te zien.. Maar nog een geur drong haar neus binnen. Een beetje zoetig, maar toch vertrouwd. Was hier een kitten? Mousefur kende de geur van de kitten niet, maar iets in haar zei dat ze erheen moest. Voorzichtig stak de poes haar kop door een struik heen. Haar hart sloeg een paar slagen over. Daar lagen twee kittens. Eén dood, en de andere op sterven na dood. Ze twijfelde niet, en sprong naar voren. Er lagen een paar bloeddruppels op de grond. er was hier kennelijk net een poes bevallen. Maar waarom hier? Midden in het territorium? Haar twee Clan genoten waren ook te ruiken. Hun geursporen liepen richting het ravijn. Heel voorzichtig keek Mousefur er overheen. Daar lagen 3 lijken. Een das, en kater en een net bevallen poes. Dood. Verlamming sloot zich om haar hart heen. Wat verschrikkelijk! Haar moederinstinct kwam gelijk weer naar boven. De kitten! Vlug rende ze erheen, en krulde zich om het rossige katertje. Met medelijden gaf ze er een paar likken overheen. Dit kleintje was waarschijnlijk pas 5 minuten oud, en nu al helemaal alleen. Wat moest ze doen? Mee naar de clan nemen, en hem dan daar verder opvoeden met haar kittens? Bedenkelijk keek ze voor zich uit. Dat was wel de beste reden. Plus, dat ze werkelijk gesmolten was voor dit katertje. De andere kitten lag dood naast haar. Een misselijk gevoel kwam in haar keel op. Deze kitten moest bij haar ouders zijn. Met tegenzin pakte ze het slappe lichaampje op, en liet het heel voorzichtig vallen naast de vader en moeder. Met een brok in haar keel liep ze terug naar de rossige kitten. Ze pakte zijn nekvel beet tussen haar tanden, en begon haar weg terug naar het kamp.
Even later verscheen Mousefur door de ingang van het kamp. Ze zag verscheidene katten verbaasd, en een beetje vijandig naar de kitten kijken. Eenmaal in de Nursey legde ze het gelijk aan haar buik. Ze had waarschijnlijk nog genoeg melk over. Liefdevol keek ze hem aan. 'Wizardkit,' Fluisterde ze. 'Omdat je zo'n bijzondere overlever bent,' Glimlachte ze met een smeltende blik. Ze gaf Wizardkit gelijk nog een lik. Op dat moment zag ze een kat naar binnen stappen. Met een wantrouwende blik op de kitten. Vele katten hadden haar hiermee gezien, voordat ze de Nursey in vluchtte. Wat zou er gebeuren?