The little ones and the big one!

Nightkit was nu een kitten van een halve moon jong. Ze kon wat lopen, ze kon wat praten en ze kon zien. Het lopen was dan klunzig en ze struikelde, strompelde en kroop meer dan dat ze liep, het zien was helemaal in orde en het praten was nog slordig en vervormd. Het paste helemaal bij haar leeftijd. Nightkit strompelde het nest uit van Snowynight en plofte op de grond. Ze kon er nog niet uit klimmen dus moest ze zichzelf er als het waren uit rollen. Ze had zichzelf wel geleerd dan niet op haar kopje te vallen als de laatste keer. Dát had echt pijn gedaan en ze had er nog een aantal dagen last van gehad ook. Met een piepje keek Nightkit om zich heen, opzoek naar haar volgende avontuur om weer een leuke fantasie van te maken.

OOC: Eerste posts voor Hailkit & Leopardkit.

Niemand hielt hem tegen, niemand, hij moest en zal een apprentice worden. En omdat je in die saaie muffe den niet kon laten zien hoe awsome je was moest hij wel even wegsneaken. Hoe kon het ook anders? Daarbij waren er nu eindelijk andere bewoners in de Nursery. En daar moest hij natuurlijk ook contact mee krijgen. Vrienden maken was nu eenmaal niet zijn beste punt maar omdat het belangrijk was kon hij een poging wagen. Misschien kreeg hij wel een kitten leger opgesteld. Dan zou Lionkit eens verbaast opkijken. Wmhahaha. Grijnzend liep hij dus verder naar de Nursery, waar hij tevreden naar binnen keek en even zijn ogen aan liet passen aan het geringe licht. Hierna stapte hij opgewekt binnen en liet zijn kop even bijdraaien. Zijn wond begon lichtelijk te ontsteken door zijn fysieke inspanningen, die hij eigenlijk nog niet mocht doen. Daarbij was van dat kleine stukje rennen zijn flanken al bezweet door de opkomende koorts, waardoor tevens zijn oogjes een glans hadden. Hij zag eruit alsof hij ieder moment in kon storten, maar de kitten accepteerde dat feit niet en drukte die vervelende dingen weg. Hij keek even rond en vond met zijn blik uiteindelijk een kitten. Hij fronste even terwijl hij diens naam probeerde op te brengen, hij had er wel iets van gehoord bij de Queens. Het schoot hem niet te binnen, waardoor hij besloot op het poesje af te lopen. 'Hey, ik ben L-' Hij had zoals altijd zijn borst vooruit gestoken bij de begroeting, maar zijn stem was bij zijn naam zo omhoog geschoten dat hij even moest stoppen. Wat zachter en hopelijk met meer controle vervolgde hij zichzelf. 'Ik ben Leopardkit'

Langzaam bewoog de witte kitten zich vooruit door het nest. Zo nu en dan botste ze tegen een van de kleine bollen aan en ook nog een keer of twee tegen de grote bol waar het voedsel vandaan kwam. Bij het plotselinge voorover vallen en een harde ondergrond raken liet de kitten een piepje horen. Ze kon nog niet het zelfde geluid produceren als vele andere die zich in de omgeving bevonden. Even schudde de kitten met haar lijfje, piepte nog een paar keer van de pijn en begon weer te kruipen. Deze keer kwam ze tegen een middelgrote bol aan. Het was groter dan de kleine bollen waar ze mee op het zachte lag maar nog een heel stuk kleiner dan de grote bol waarvan ze voedsel kreeg.

{Sorry van de laatheid, kon niet eerder posten}

Onderwerp: Re: The little ones and the big one!