Let's see, what came back to me?! (Barksound en Open)

Dagen waren voorbij gegaan, haar lichaam sterkte aan met de dag, al zag ze er nog steeds zwak uit. Haar vachtje had nog niet alle glans terug, en haar ogen staarden nog vaak afwezig voor zich uit. Haar eens prachtige oceaankleurige ogen hadden te veel gezien, Rogues en in een dassenhol opgesloten zitten, had veel indruk op de kitten gewerkt. Ze was nu al weer 5 manen, bijna de leeftijd om Apprentice te worden, om er op uit te gaan. Ergens zag ze daar wel enorm tegen op. Haar broer, Whitelion zou haar misschien altijd proberen te helpen en beschermen, maar ze had nog een lange weg te gaan. Ze had in ieder geval in de afgelopen halve maan steeds minder last gehad van haar wonden, ze zou op tijd genezen zijn om Apprentice te worden zodra ze haar 6 manen naderde. Langzaam hees de kitten zich uit haar nest, die nu nog in de Nursery lag voordat ze met kordate passen naar buiten trippelde. Het was moeilijk geweest in die ruimte te zitten, enkel leken de nachtmerries steeds minder indruk achter te laten. Desnoods zou ze bij haar broer, die tevens de Deputy was op bezoek gaan. Ondanks de vele fouten van haar broer, bleef hij familie en hadden ze een sterke band. Ze hoopte dat haar broer nog lang mocht leven, dat ze samen nog eens konden jagen. Al was die kans er wel, zij was al bijna Apprentice, dan konden ze vast een keer samen op stap! Haar ogen gleden over het kamp, die behoorlijk rustig was, voordat ze naar een zwarte kater toe liep. Was hij niet ooit een van Whitelions Apprentices geweest? Langzaam bewoog ze haar oortjes even, voordat ze de kater nieuwsgierig en nadenkend aan keek. Was het niet ene Bark... Barksound of zo? Haar neusje trilde even voordat ze langzaam ging zitten, en woordeloos het kamp in staarde, het puntje van haar staart wiebelde rustig over de grond heen.