Am i that wrong? [Icicleshard]

Snel bewoog de kater zich voort. Hij had geen idee hoe hij zich hier over moest voelen. Blij of schuldig? Hij had er geen moment bij stil gestaan Icicleshard pijn te zullen doen met zijn vertrek. Zins hun jacht samen had hij haar al niet meer gezien. En had zo langzamerhand de hoop dat ze terug zou komen opgegeven. Daarna was hij steeds meer in het Rogue gebied gaan rondzwerven en had hij daar vrienden gemaakt. Bijna was hij vertrokken. Maar toen... Hij had haar geroken. Ze was hier , dat moest wel. Waar zou ze al die tijd gezeten hebben? Had ze hem misschien ontlopen? Bleaktail slikte. Niet te veel over nadenken. Na een tijd het geur spoor te hebben gevold kwam hij uit op een kleine open plaats in het bos. Meteen hield hij halt. Daar... aan de andere kant. Daar stond ze! "I-Icicleshard." Zei hij schor en onzeker. Hij had geen idee of ze hem nog wel wilde zien. Bleaktail ging uit van het ergste maar hoopte op het beste.  

Het was haar. Het was haar echt! Nog voor hij iets kon zeggen stromde de poes op hem af en begroef haar snuit in zijn vacht. Bleaktail gaf haar troostend een kopje. "Bleaktail," Zei ze met trillende stem. Hij wilde zeggen dan ze zich niet hoefde te verontschuldigen voor hij lange verdwijning. Maar nog voor hij die kans kreeg zei ze iets wat zijn leven voorgoed zou veranderen. "Het spijt me, ik wou je niet ontlopen maar ik denk dat je vader wordt. Ik wou niet zonder je naar Acefray en...en.." Bleaktail leek te verstenen. Met grote ogen staarde hij Icicleshard. Vader... Maar doe dan?! Natuurlijk wist hij wel hoe! De nacht bij het meer... Maar dat kon niet. Hij was nog helemaal niet klaar voor het vaderschap. Misschien zou hij dat wel nooit zijn. "Vader. . . M-maar daar ben ik helemaal niet goed genoeg voor. Het spijt me. Heb ik-." Stamelde hij lichtelijk in paniek. Hij hoorde de kattin snikken. Bleaktail gaf haar een troostend likje over haar kop. "Het overvalt me nog al. Maar dat betekend niet dat ik geen vader zou willen worden. Laat staan dat ik mijn leven niet met jou zou willen delen. Want natuurlijk wil ik dat , lieve Icicleshard." Zei hij zachtjes. Dat hij daarnet zo openlijk had gezegd wat hij voelde was een wonder. Iets wat je niet van zo iemand als Bleaktail zou verwachten. Maar toch. Het was hem gelukt.    

Icicleshard wist dat het misschien een grote shock was. Zeker voor de kater die vaak zijn gevoelens niet besprak. Tevens was zij erg ingetogen en had ze niet geweten wat ze hiermee aan moest. Straks werd de kater nog boos, ze had het immers al een poosje geheim gehouden. Het troostende kopje van dezelfde kater maakte dat ze iets ontspande, voordat ze het er gewoon uit flapte. Ze was al te lang stil geweest, ze wou dat ze er niet alleen voor stond en Bleaktail had het recht om er van te weten."Vader...M-maar daar ben ik helemaal niet goed genoeg voor. Het spijt me. Ik-." stamelde de kater een beetje paniekerig. Icicleshard verstijfde nu ook. Haar kopje tegen de grijze kater gedrukt en trillend op haar poten. Ergens was ze opgelucht dat hij niet was gaan schreeuwen maar gevoel toonde. Ze gaf hem een onzeker neusje voordat ze haar ogen opende."Ik had het eerder moeten vertellen, maar wou je niet laten schrikken," fluisterde de kattin. Al was het nu al te laat, hij was geschrokken. De enige kater maast haar broer die ze lief had."Het overvalt mij nogal. Maar dat betekend niet dat ik geen vader wil worden. Laat staan dat ik mijn leven niet met jou wil delen. Want natuurlijk wil ik dat, lieve Icicleshard."Ging de kater verder, nadat haar snikken rustiger waren geworden en ze een likje over haar kop had gekregen. Deza chte stem en de lieve woorden zorgde er voor dat de kattin eindelijk ontspande."Ik houdt ook van jou, Bleaktail. Je wordt vast een fantastische vader, voor ónze kits." Het klonk geweldig, om de kittens te dragen van zo'n kater. Samen zouden ze vast een hecht gezinnetje worden."Zou je later met mij naar Acefray willen? Om zeker te zijn dat ik en de kittens gezond zijn?" Vroeg ze zachtjes, Bleaktail erin betrekkend."En wil je echt mijn partner zijn?" Vervolgde ze op zachte emotionele toon. Ze had niet met woorden duidelijk kunnen maken, hoe veel ze van hem hield. Dat was niet mogelijk, zeker nu ze zoveel los had gelaten. Hopelijk wou Bleaktail het samen met haar aan haar broer vertellen, maar eerst moest ze weten of alles goed was.

De kater was ijskoud van binnen geworden. Er zeker van te zijn dat hij nooit een goede vader voor de kittens zou kunnen zijn. Dat het vreselijk van hem was geweest haar bijna in de steek te hebben gelaten. Dat ze hem nu eigenlijk zou moeten haten. Ze moest de waarheid weten. Dat zeker. Plots voelde hij de nes van de poes tegen de zijne aan. Ergens een beetje verbaasd deed hij zijn ogen open. Voor hem stond een gebroken Icicleshard. Trillend op haar poten. Verdrietig en onzeker. "Ik had het eerder moeten vertellen, maar wou je niet laten schrikken,"  Fluisterde ze zachtjes. Bleaktail kwam weer een beetje tot zich zelf. Het was nog iet te laat. Icicleshard had hem nodig! Hij gaf de poes een troostende lik over haar kop. "Het overvalt me nog al. Maar dat betekend niet dat ik geen vader zou willen worden. Laat staan dat ik mijn leven niet met jou zou willen delen. Want natuurlijk wil ik dat , lieve Icicleshard." Zei hij zachtjes. Na deze woorden leek Icicleshard langzaam te kalmeren. "Ik houdt ook van jou, Bleaktail. Je wordt vast een fantastische vader, voor ónze kits." Deze woorden verbaasde hem misschien nog wel meer dan het feit dat hij vader zou worden. Ze hield van hem! Ze had vertrouwen in hem! Bleaktail glimlachte voorzichtig. De kou van binnen trok weg. En maakte plaats voor een warm gevoel van geluk. "Zou je later met mij naar Acefray willen? Om zeker te zijn dat ik en de kittens gezond zijn?"Vroeg ze hem. "En wil je echt mijn partner zijn?"Vervolgde Icicleshard op emotionele toon. Bleaktail kroop dichter tegen haar aan en sloeg voorzichtig zijn staart om haar zij heen. "Natuurlijk wil ik dat. Ik zal je bij staan met alles wat er op je pat komt." Zei hij op een warme en zorgzame toon. "Ja. Aan jou zal ik trouw blijven. Ik hou van je Icicleshard." Zei hij en drukte zijn neus zacht snorrend tegen die van haar.

Icicleshard keek haat geliefde kater aan. Zodra de waarheid en de eerlijke woorden over haar lippen kwamen, keek de kater haar enigzins verbaasd aan. De vraag of hij haar partner wou zijn, zorgde voor een gerustellende reactie. De kater kroop tegen haar aan en sloeg zijn staart om haar heen. De zilvergrijze kattin leunde dankbaar tegen hem aan. Dankbaar voorbhet feit dat hun relatie niet op de klippen leek te lopen. Ze kon niet zonder hem en haar broer. Die ze ook te lang in de duisternis had gehouden."Natuurlijk wil ik dat. Ik zal bij je staan met alles wat op je pad komt." Klonk er op warme en zorgzame toon. Alles, dat betekende ook dat hij de kittens zou accepteren en ze met twee ouders op konden groeien. Een gelukzalig gevoel verspreed zich in haar hart. Enkel het vertellen aan Ashdrizzle zal alles nog mooier malen."Ja. Aan jou zal ik trouw blijven. Ik hou van je Icicleshard." Besloot de kater uiteindelijk. Zijn neus zacht snorrend tegen haar aan gedrukt. Onmiddelijk onspande de kattin en legde ze haar kop voorzichtig tegen de grotere kater zijn schouder. Genietend van het moment. Ze waren nu partners. Samen konden ze het aan. "Dankje Bleaktail. Ik houd ook van jou. We moeten het enkel mijn broer vertellen. De rest hoeft het niet te weten. Wat mij betreft, enkel houdt ik nooit geheimen voor jullie twee. Dus kunnen we hem nu alsjeblieft zoeken?" Fluisterde de kattin liefdevol. Ergens wou ze niet weg van deze plek en gewoon een poos hier zitten met hem. Maar dat kon ze niet.

De vervelende spanning was nu gelukkig verdwenen. Het lag vast. Ze waren partners. Op de vraag of hij mee zou willen naar haar broer had hij duidelijk gemaakt dat hij haar in alle moeilijke tijden zou helpen. En aanwezig zou zijn zodra de poes dat toestond. "Dankje Bleaktail. Ik houd ook van jou. We moeten het enkel mijn broer vertellen. De rest hoeft het niet te weten. Wat mij betreft, enkel houdt ik nooit geheimen voor jullie twee. Dus kunnen we hem nu alsjeblieft zoeken?" Fluisterde Icicleshard. Bleaktail knikte. "Wat mij betreft kunnen we de rest er ook buiten laten." Natuurlijk was hij het er mee eens. Het was namelijk niet bepaald makkelijk om van je zelf te accepteren dat je een poes per ongeluk zwanger had gemaakt. Laat staan dat hij dat nieuws kon delen met de rest. "Een Rogue kat , een hele goede vriend van mij. Misschien vertel ik het hem. Maar alleen als jij dat oké vind." Zei hij. Ravi was wel te vertrouwen. Bovendien kon hij goed met de rode kater praten. Wat er voor zou zorgen dat hij niet alles op zou kroppen. Bleaktail stond op. "Right , we gaan je broer zoeken."Zei hij en glimlachte een beetje naar de poes. Hopelijk was de kater niet ver weg en hadden ze hem snel gevonden. Als hij het zou accepteren zou dat de poes zeker goed doen , leek Bleaktail.    

Ze overlegde over en weer wie ze er wel en niet zouden bij betrekken. Bleaktail vond dat Ravi het recht had om het te weten. En Icicleshard vertelde hem dat ze het graag aan een van haar inmiddels volwassen pleeg kittens wilde vertellen. Gelukkig waren ze het al snel met elkaar eens. "Dan vertel ik het Redpaw en jij het je vriend." Verklaarde de poes en gaf hem een neusje tegen zijn schouder. Bleaktail voelde zich warm van binnen. Nu hij zich wat meer ontspande kwam er meer ruimte voor zijn gevoelens in zijn kop. Hij liet ze toe en legde zich er bij neer. "Right , we gaan je broer zoeken."Het leek hem dat Icicleshard daar niet al te lang meer mee wilde wachten. Dat bleek wel. De poes sprong meteen op. Bleaktail stond op en liep haar achterna. Opzoek naar haar broer.

De poes hield een hoog tempo aan. Bleaktail volgde haar op de voed. Het leek hem dat ze haar broer zo snel mogelijk wilde zien. En daarom had hij beloofd mee te zullen gaan. Dat nam niet weg dat hij erg nerveus was voor de ontmoeting. Voor het zelfde gold zouden hij en haar broer een soort haat tegen elkaar opbouwen. Vanwege het feit dat hij haar had bezwangerd. Per ongeluk... "Ik denk dat ik zijn geur ruik," Wekte Icicleshard hem op uit zijn gedachte. Hij knikte even. En bleef de poes volgen. Hij ging er van uit dat haar broer zich wel in het ShadowClan gebied bevond. Niet veel later bleek dat het idee om elkaar op te zoeken niet alleen bij hun te leven. Een gestreepte kater met heldere blauwe ogen kwam op hen afgelopen. De kater glimlachte en drukte zijn neus tegen de hare aan. Bleaktail kreeg een knikje toegeworpen. Hij knikte terug. "Hoe gaat het ermee, zusje?"Vroeg de kater aan Icicleshard. Bleaktail keek haar aan. En ging zitten. De poes had een lang verhaal te vertellen , dat wist hij. "Goed, Bleaktail is mijn partner."Vertelde ze. Hij keek beide kalm aan. En glimlachte een klein beetje. Het was nog altijd een grote eer voor hem dat ze met hem het leven wilde delen. "En, ik hoop dat je het niet erg vind dat je een oom wordt. Ik ben zwanger."Vervolgde de poes. Ergens wel trots. Bleaktail bleef de twee kalm aan kijken. Maar van binnen was hij bloednerveus dat haar broer naar hem uit zou vallen.  "En hoe is het met jou broer? Nog veel drama in de familie?"  Vroeg de poes aan haar broer. Maar Bleaktail hoorde het al zo wat niet meer. Hij was in gedachte verzonken. Waar het ene na het andere rampscenario zich afspeelde.  

"Oh."Was de eerste reactie van de kater. Op zo'n neutrale toon dat Bleaktail er nog niet goed uit op kon maken wat de kater er van zou denken. Al ging hij er van uit dat het geen aangename verrassing was. Hoe kon het ook anders? Het pas perslotte zijn 'schuld' dat Icicleshard zwanger was. Het had namelijk niet bepaald op zijn planning staan. Ashdrizzle keek hem aan. Nu kon het twee kanten op gaan. De broer van Icicleshard kon het accepteren of niet , en dan zou Bleaktail dat heel snel gaan merken. "Ja, ik kan er niet veel op aanmerken, toch?" Zei Ashdrizzle. En probeerde te glimlachen. Oké er was dus blijkbaar nog een derde optie. Het was duidelijk hij nog al op een onhandige manier de familie binnen was gevallen. Maar gelukkig voor hem accepteerde Ashdrizzle het blijkbaar wel. Een beetje. "Maar ik ben blij voor je, zusje, dat jij iemand gevonden hebt die jou gelukkig maakt." Zei de gestreepte kater snorrend en gaf Icicleshard. Gelukkig accepteerde hij het van haar. Bleaktail wist zeker dat dat  Icicleshard goed zou doen. Toen kwam Ashdrizzle op hem af. "Welkom bij de familie?" Bleaktail knikte, Het was , vond hij zelf , een dodelijk ongemakkelijk moment. "Ja , bedankt." Zei hij vrij neutraal terug. Het feit dat hij geaccepteerd werd drong nauwelijks tot hem door. En hij bleef dan ook een beetje in zich zelf gekeerd en zenuwachtig. "En hoe is het met jou broer? Nog veel drama in de familie?"Vroeg de poes aan haar broer. Bleaktail zonk weg in zijn eigen gedachte. En liet het meeste aan hem voorbij gaan. Wetende dat de antwoorden niet voor hem weggelegd waren. "Richt je dan maar op het zijn van de leuke oom van de kittens. Ze zullen vast mij en Bleaktail uiteindelijk te streng vinden."Hoorde hij haar zeggen. Bleaktail slikte. Het was een onmogelijk feit dat als teer aan zijn levens pat vast zat. Hij zou vader worden. Dat kon niet meer terug gedraaid worden. Hij zou vader worden of hij dat nu kon of niet. Dat moest hij zelf maar uitzoeken. "Dit is dus mijn geweldige broer. De oom van onze kittens."Bleaktail keek op en probeerde te glimlachen. Ja, het had slechter kunnen aflopen. Hier zou hij over een tijdje wel mee overweg kunnen. "Hij is misschien wat beschermend over mij, maar hij zal uiteindelijk wel merken dat jij een goede partner bent."Zei Icicleshard. Hij knikte enkel. Wat kon hij er nu nog op zeggen? Het zei zo.