When I see you again {Arrowthrill}

Daar lag de kleine, witte poes dan. In de Nursery. Ze had het advies van Brightspots braaf opgevolgd, aangezien ze wist dat ze gelijk had. Ze had er waarschijnlijk ook een stuk meer verstand van. Haar ijsblauwe ogen speurden de ruimte af. Er lagen een paar andere Queens, allemaal wat ouder dan zij was. Zeg gerust een stuk ouder. Ze had nog geen bezoek gehad en ergens voelde ze zich weer die eenzame poes die manen in de medicine cat den had gelegen. Als ze gewoon had gewacht tot ze de ware was tegengekomen en samen bleef met deze kater.. Dan hadden de kittens ook wat meer katten gehad waarmee ze om zouden kunnen gaan. Maar helaas, dat was nu niet het geval. En het was haar eigen, domme schuld. Toen ze een bekende geur rook, keek ze vrolijk op. Een kater kwam binnen en ze herkende hem meteen, het was Arrowthrill, één van de kittens van Firestar en Icestorm. Hij was tevens één van haar speelmaatjes geweest vroeger. Haar mondhoeken schoten omhoog.

+ Arrowthrill

Arrowthrill was net terug het kamp in gestapt om zijn gevangen prooi op de prooistapel te leggen. Het was mooi weer buiten en bovendien nog midden in Green Leaf. Dat betekende dat de Clan niets te kort kwam, maar er waren altijd katten die op het moment harder een maaltijd nodig hadden. Toen hij enkele oudere warriors hoorde spreken van het verschonen van de nursery liep hij op hen af en bood aan om een pootje te helpen. Hij was al een tijdje geen apprentice meer, maar de meeste jonge katten waren in het bos aan het trainen op een dag als vandaag en bovendien kende hij wel wat Wueens die momenteel in de nursery zaten. Toen hij dan ook met een bek vol mos de den in stapte werd hem een vrolijke glimlach toegezonden door iemand die hij sinds kittentijd kende, al dan niet zo goed als haar broer. Het had hem redelijk verbaasd om een van zijn leeftijdsgenoten zo jong de nursery al in te zien gaan. "Hey Sassyrose," begroette hij de poes vriendelijk.

(Ik weet nie hoe jullie de leeftijden doen maar miss eens goed om dat met zn allen eens te bespreken xD)

Ze zag de kater binnen komen lopen met zijn bek vol mos. Waarschijnlijk ging hij helpen met het verschonen van de Nursery, dat ook eens in de zoveel tijd moest gebeuren. Ze las de verbaasde blik in zijn ogen. Elke kat vond het waarschijnlijk belachelijk dat ze nu al in de Nursery lag, en eigenlijk hadden ze nog gelijk ook. Toch was het haar eigen, domme schuld. Ze had moeten wachten en niet zo moeten dromen. "Hey Sassyrose," werd ze vriendelijk begroet. Ze knikte hem toe, met een glimlach van oor tot oor. Ze had hem en zijn broertjes en zusjes ook gemist, ook al waren ze geen familie. Het voelde toch een beetje zo, aangezien ze veel met elkaar hadden opgetrokken vroeger. Hij was iets ouder dan zij was, of nou ja zo schatte ze, en was als een soort oudere broer voor haar. "Hey Arrowthrill," sprak ze vrolijk. Ze was blij om hem eens te zien. Al het bezoek was natuurlijk welkom, maar wat oude bekenden, waren natuurlijk altijd leuk om te zien. "Hoe gaat het nu met je?" vroeg ze daarna, met een bezorgde maar vriendelijke ondertoon. Misschien kreeg het moederinstinct een beetje de overhand en werd ze wat bezorgder. Maar toch was ze blij hem te zien.

OOC: Waarschijnlijk wel haha :')

Hij lachte lichtjes toen ze hem vroeg hoe het nu met hem ging. Ooit hadden ze allemaal zo goed meg elkaar kunnen opschieten en nu leek Sassyrose nog een van de enige van Blue's nest die nog normaal met hem kon spreken. "Met mij gaat het goed hoor, volgensmij kan ik dat beter aan jou vragen. Hoe lang nog?" kaatste hij de vraag terug. Hij had niet echt een oordeel klaar over het feit dat ze zo jong al in de Nursery lag zonder een kater aan haar zij. Het was iets dat hij nooit gewild en geriskeerd zou hebben, maar dat betekende niet dat het een foute keuze was. Als het iets was wat zij wilde, dan was dat helemaal prima. Zijn broer was immers ook nog jong en hij had ook al kittens rondlopen.

Een lichte lach verscheen op het gezicht van de langharige kater. "Met mij gaat het goed hoor, volgens mij kan ik dat beter aan jou vragen," sprak Arrowthrill. Ze lachte en eigenlijk had hij gelijk. Maar dat maakte haar niet uit. Katten dachten nou eenmaal en waarschijnlijk was hij geen uitzondering. Niet dat ze dat erg vond. "Hoe lang nog?" kaatste hij de vraag terug. Ze lachte en haar blauwe ogen keken in de zijne. "Nog minder dan een moon, het kan elk moment gebeuren," miauwde ze toen. Haar ogen gleden over haar goed zichtbare buik. Nog even en ze zou haar eigen kittens ontmoeten! Toen sprong er een gedachte door haar hoofd. Ze had zijn broer, Glowstick, ook wel eens binnen zien komen. Hij lag altijd bij Snowblossom, een andere jonge poes met een aantal kleintjes. Misschien dacht hij er toch anders over dan de meeste katten. "En, hoe behandelt het leven je nu?" vroeg ze toen, om het gesprek op gang te houden. "Heb ik veel gemist terwijl ik in de medicine cat den lag?" Ze had natuurlijk veel gedroomd, maar meer over haar siblings die alleen verbonden waren met haar via bloed. Maar de anderen waren ook erg belangrijk voor haar geweest.

Minder dan een maan dus. Dat was al erg snel, maar dat was eigenlijk ook wel te zien aan haar opgezette buik. Hij had alles met Snowblossom een beetje van de zijlijn kunnen volgen, dus hij was niet totaal onwetend. "Hoe het leven me behandelt? Zoals het altijd al heeft denk ik. Of je echt iets hebt gemist wat je had willen bijwonen betwijfel ik," antwoordde hij haar vragen. Het gevecht om Sunningrocks was nu niet bepaald iets geweest om bij te willen zijn, evenals zijn ruzies met haar broer Rowanflight. "Hoeveel denk je dat het er zijn?" vroeg hij terwijl hij een van de oudere nesten richting de uitgang begon te verschuiven om er vervolgens het verse mos neer te leggen wat hij had meegebracht.

Eigenlijk kon ze niet wachten om haar eigen kittens te ontmoeten. Het zou niet lang meer duren. Ze was vooral benieuwd hoeveel kleintjes ze in haar eentje zou moeten opvoeden. Misschien zouden ze op haar lijken, maar misschien leken ze ook wel op haar ouders of op hun vader. Ze hoopte niet dat ze op hun vader zouden lijken, aangezien het eigenlijk maar een domme zet was van haarzelf. "Hoe het leven me behandelt?" De stem van Arrowthrill haalde haar weer even uit haar gedachten. Het was fijn om iemand te hebben met wie je kon praten en met wie je herinneringen had, in plaats van je eerst te moeten voorstellen. "Zoals het altijd al heeft denk ik. Of je echt iets hebt gemist wat je had willen bijwonen betwijfel ik," beantwoordde hij haar vragen. Ze was blij dat hij hier was, het voelde toch goed om hem hier te hebben. Ze knikte en gunde hem een vriendelijke glimlach. "Hoeveel denk je dat het er zijn?" vroeg hij terwijl hij vers mos in één van de oudere nesten legde. Ze dacht even na, aangezien ze zelf niet echt een idee had. Ze dacht dat het er niet veel zouden zijn, maar hoeveel was voor haar ook een verrassing. "Ik denk twee, misschien drie kittens. En dat is genoeg, aangezien ik ze alleen zal moeten opvoeden," mauwde ze met een sip gezicht. "Maar ik ben blij dat ik even met je kan praten, ik heb velen niet meer gesproken sinds ik in de medicine cat den belandde," bedankte ze hem toen met een warme glimlach. Het deed haar goed, zeker zo vlak voor de bevalling.

Ze antwoordde hem met 'twee, misschien drie' en zei vervolgens dat dat ook genoeg was gezien ze het in haar eentje zou moeten doen. Arrow's lach verdween echter niet van zijn gelaat. "Dat alleen opvoeden betwijfel ik. Ik denk dat er genoeg Queens zijn die je best een pootje willen bijstaan," zei hij. Dat was toch hoe het ging, iedereen hielp elkaar, zodat alles goed zou gaan. Hij en zijn broers en zussen waren immers ook opgevangen door een ander aangezien hun moeder stierf bij de geboorte. Hij had slechts een vage herinnering van haar geur en vacht die zijn vader had aangevuld met zijn gedetailleerde beschrijvingen van Icestorm. "Dat genoegen is wederzijds. Het is jammer dat we allemaal een beetje uit elkaar gevallen zijn door de verschillende gebeurtenissen," merkte hij op. Dat doelde misschien meer op bijvoorbeeld hem en Rowanflight, maar sowieso zag hij iedereen minder dan hij eigenlijk zou willen.

De lach van de kater verdween niet toen ze vertelde over haar schatting van de kittens die zich in haar buik bevonden. Ze had dit wel echt gemist. "Dat alleen opvoeden betwijfel ik. Ik denk dat er genoeg Queens zijn die je best een pootje willen bijstaan," zei hij. De kleine, witte poes knikte. Hij had gelijk. Ze zou hulp krijgen, maar wel van vreemden die eigenlijk niets te maken zouden hebben met de kittens. Maar alle hulp was welkom natuurlijk. Ze had nog geen idee wat het ouderschap in zou houden en ze wist dat het zeker even omschakelen zou zijn. Maar ze hield nu al van de pluizebolletjes. "Dat genoegen is wederzijds. Het is jammer dat we allemaal een beetje uit elkaar gevallen zijn door de verschillende gebeurtenissen," merkte Arrowthrill op. Weer knikte Sassyrose. Het viel haar op dat hij een wijze kater was, anders dan de meeste katten. Maar er waren inderdaad heel veel dingen gebeurd in een korte tijd. Bluestar, haar moeder was overleden en kort daarna overleden ook Icestorm en Firestar, de ouders van Arrowthrill. Verder heeft ze niet veel meegekregen, aangezien ze bijna haar hele apprenticetijd had doorgebracht in de medicine cat den. "Ik hoop dat we elkaar vaker gaan zien, je mag op bezoek komen als de kittens er zijn," bood ze aan met een glimlach. "Dan zullen ze misschien een soort van oom hebben," voegde ze er nog aan toe, om geen verwarring te scheppen in haar intenties.

Ze nodigde hem uit om bij de kittens te komen kijken als ze er eenmaal waren. Arrow knikte. "Ik heb al ervaring als oom, dus dat zal geen probleem zijn," antwoordde hij. Nog meer kittens om te zien opgroeien en trots op te zijn zonder dat hij de verantwoordelijkheid van vader zijn droeg, dat was nog eens het leven. Bovendien was dit waarschijnlijk een goede kans om iedereen weer iets meer bij elkaar te krijgen.

(srry k krijg er effe nie meer uit)

Arrowthrill knikte toen ze hem uitnodigde om haar kittens te komen bezoeken. Ergens maakte dat haar erg blij, aangezien haar kittens dan iemand uit haar jeugd zouden ontmoeten. Ze hoopte dat ook haar broers en zussen zouden langskomen en hun neefjes en/of nichtjes ontmoeten. "Ik heb al ervaring als oom, dus dat zal geen probleem zijn," antwoordde hij. Ze knikte en haar ijsblauwe ogen gleden even over het nest van Snowblossom. Zij hadden een heleboel kittens gekregen en ergens hoopte ze dat zij er wat minder zou krijgen. Gewoon zodat ze rustig aan het moederschap zou kunnen wennen. Ze keek even naar haar buik en legde haar staart er beschermend omheen. "Gezellig," zei ze toen met een oprechte glimlach. "Misschien krijgen we dan toch een soort van reünie van vroeger," miauwde ze vervolgens. Dat zou een leuk idee zijn en de kittens van Glowstick en Snowblossom zouden met haar kittens kunnen gaan spelen. Dat vonden ze vast geen probleem.

OOC: It's okay c;