I'm lost in my own territory... [& Nightpaw]

Het katertje opende zijn ogen, maar al snel kneep hij ze weer dicht door het felle zonlicht dat in zijn ogen scheen. Het mochten dan wel pas de eerste stralen zijn, als je er recht inkeek, bleef het niet fijn. Voorzichtig opende hij weer een oog en liet deze langzaam aan het licht wennen, waarna hij ook zijn andere oog opende. Pas toen hij zeker wist dat hij klaar was voor het licht buiten stond hij op en keek nog een keer de den rond. De meeste Apprentices waren al weg, waarschijnlijk met hun mentors gaan trainen. Hij had nog geen mentor, maar hij wist dat hij die zou krijgen en hij hoopte dat die hem kon leren hoe hij van zijn klunzigheid afkwam. Maar hij wist niet zeker of dat wel zou lukken. Een zachte zucht was hoorbaar toen Cursepaw zich in beweging zette en naar de uitgang van de Den liep. Aan de uitgang bleef hij even staan en keek het kamp rond. Het bruiste al van leven en iedereen was al druk in de weer. Misschien moest hij ook eens iets gaan doen. Proberen te jagen ofzo, het zou hem waarschijnlijk niet lukken, maar dat was weer een ander probleem. Hij trippelde naar de prooistapel en pikte er een muisje uit, zonder eten kon hij immers niet weg, anders wist hij al helemaal dat het hem niet zou lukken. Snel at hij het magere muisje op en gooide netjes wat zand over de restjes, daarna liep hij verder en kwam zo al snel buiten het kamp. Hij spitste zijn oren en probeerde het geluid van een dier op te vangen. Hij hoorde wel iets, maar wat het was wist hij eigenlijk niet. Misschien kon hij beter wat verder lopen en kijken of hij iets zag. Dat deed hij dan maar, heel rustig liep hij over het territorium, heen en weer kijkend of er iets was dat hij kon vangen. Na een tijdje rond te hebben gelopen zag hij een konijn zitten, knabbelend aan het gras. Stil probeerde hij katten na te doen die hij wel eens had zien sluipen, maar nog voor hij zich in de juiste positie had weten te zetten stapte hij op een blad dat onder zijn gewicht begon te knisperen. Snel keek Curse naar het dier, dit keek op en zette het op een lopen.

Als een gek volgde de kleine apprentice het konijn en probeerde het in te halen. Dit zonder succes, maar hij bleef er achter aan rennen en kwam zo bij de hooggrasvelden. Hij voelde het gras tegen zijn vacht slaan en vernauwde zijn ogen tegen de grassprieten, maar het konijn verdween in het gras en Curse kon het niet meer bijhouden, waarna hijnog struikelde over een graspol ook en na een mooie koprol zittend neerkwam. Hijgend bleef hij even zitten en keek rond. OVeral om hem heen was gras, gras en nog eens gras. Hij was te klein om er bovenuit te kijken en wist eigenlijk ook niet hoe hij gelopen had omdat hij zo gefixeerd was geweest op het konijn. Een verslagen zucht rolde deze keer over zijn lippen, hij was verdwaald in zijn eigen territorium, Goed gedaan. Kon hij nog lager eindigen? Rustig stond hij op en begon maar wat te lopen in de richting dat terug was, maar na een tijdje kreeg hij het gevoel dat hij in cirkels aan het lopen was. Hij stond stil en keek doelloos voor zich uit tot hij ineens geritsel achter zich hoorde. Geschrokken maakte hij een klein sprongetje en keek toen achterom, 'Wie is daar?' zei hij stil, zijn stem vertoonde niet echt angst, maar meer verlegenheid en lichte schaamte. De apprentice draaide zich om en keek in de richting dat het geluid vandaan kwam.

[NIGHTPAW]

"Night is following you"

Zijn nacht groene ogen opende zich in de apprentice den, hij er nog drie anderen waren de enige die in de den lagen. Inkmask had gezegd dat hij vandaag zelf maar een moest gaan doen, want Inkmask had het vandaag druk met patrouilles, dat wel vaker voor kwam, maar ja, hij was de deputy, dat was zijn taak. De jonge kater hees zich overeind en rekte zijn nek uit. Vervolgens begon hij zijn tortoiseshell vacht te wassen. Hij was meer zwart, en had aan de ene kant van zijn kop een wat rood/crème kleurige vlek zitten dat door ging tot het einde van zijn net. Voor de rest had hij nog wat van die kleur vegen door zijn vacht heen. Het jonge katertje trippelde de den uit en keek over het kamp heen. Hij zag Cursepaw nog wat eten, en Nightpaw besloot ook wat te gaan eten. Hij koos een jong konijn uit en at die op tussen de andere apprentices. Toen hij daar klaar mee was ging hij het kamp uit. Hij zag nog net de staart van Cursepaw verdwijnen. Nightpaw snoof de lucht op en besloot hem te volgden. Zijn geur leidde hem naar The Moorlands. Nightpaw liep door het hoge gras, zijn kop stak nog net boven het lange gras door. Hij zag hoe Cursepaw het gemunt had op een konijn. Nightpaw verstopte zich in het gras en keek naar hoe Cursepaw een poging deed tot een geslaagde sluip houding. Toen Cursepaw het eenmaal voor elkaar had, stapte hij op een blad, en stoof het konijn weg. Nightpaw grinnikte. Niet slim. Nightpaw had geleerd dat hij altijd moest letten met waar hij zijn poten neer zette. Cursepaw stoof er vandoor en Nightpaw besloot Cursepaw te volgen. Nightpaw hield zijn tempo wat langzamer dan die van Cursepaw om te voorkomen dat hij opgemerkt zou worden. De twee katten kwamen steeds dieper in het Moordland waar het gras ook stukken hoger was. Nightpaw wist dat dit de perfecte plek was om te verdwalen, maar Nightpaw had een goed geheugen en had geleerd om de terug weg altijd weer terug te vinden. Nightpaw zag hoe Cursepaw heel creatief struikelde en een mooie rol maakte om vervolgens op zijn billen terecht te komen. Nightpaw had zich in de schaduwen van het gras verstopt en keek met zijn nacht groene ogen naar de witte apprentice. Nightpaw sloop naar achteren zo dat hij tegen de rug van de apprentice keek en begon toen te ritselen met het lange gras. 'Boeh!' Riep hij uit. Cursepaw maakte een sprongetje en vroeg meteen er na; 'Wie is daar?' Nightpaw kwam lachend uit de bosjes en keek de apprentice grinnikent aan. 'Your biggest Nightmare,' sprak hij duister en grinnikent om Cursepaw te pesten. Hij zwiepte een keer nonchalant met zijn staart en keek Cursepaw plagerig aan.

Een kater kwam lachend uit de bosjes en keek de apprentice grinnikend aan. 'Your biggest Nightmare,' sprak hij duister en Cursepaw keek hem geïrriteerd aan, 'Moest dat nou echt?' vroeg hij zacht, even was hij stil, 'Ik ben Cursepaw, jij?' begon hij toen maar, tja hij kon moeilijk blijven zwijgen en dit was het enige nuttige wat hij kon bedenken. Namen onthouden, niet zijn sterkste kant, dus dan maar elke keer vragen, niet? Stil hoopte hij dat hij de kater nog niet eerder echt gesproken had, want dan zou hij zo dom overkomen. Dan zou hij eeuwig als de kat die niks kan onthouden bekend staan, dat wou hij echt niet! 'Eehm...' begon hij en keek even naar de grond, hij was nou niet echt een held, eerder een held op sokken. 'Heb jij al een mentor?' vroeg hij toen maar, even keek hij naar de kater, zijn staart zwiepte over de grond en waar hij eerst nog helemaal wit was, zag hij nu licht grijs-bruin. Direct hield hij er dan ook maar weer mee op en keek de kater weer even aan.

"Night is following you"

Nightpaw ging op een nonchalante manier zitten en trok zich niks aan van Cursepaw's geïrriteerde blik. Niet iedereen kon tegen een grapje. Al was Nightpaw ook wel een gemeen pesterig irritant typetje. Hij had ook zo z'n leuke kanten, en als je er niet tegen kon, jammer dan. Zo simpel was het. 'Moest dat nou echt?' Vroeg Cursepaw. Nightpaw keek Cursepaw loom aan en knikte, 'Hmhmm,' antwoordde hij. Zijn lange bijna helemaal zwarte staart legde hij over zijn witte/crème kleurige voor pootjes. En zijn nacht groene ogen waren op de fluffige witte kater gericht. 'Ik ben Cursepaw, jij?' Vroeg Cursepaw. 'Volgens mij zitten we toch echt in de zelfde clan... Maar ik ben Nightpaw,' vertelde hij. Normaal kende iedereen mekaar toch wel uit de zelfde clan? Althans, zo dacht hij, een clan was zo'n beetje een familie, en familie kende elkaar, vrienden ook, en daar bestond een clan uit. Al was niet iedereen even aardig, zoals Nightpaw. Nightpaw was gewoon een gemenerd, populair bij de meeste katten - al trok hij zich daar helemaal niks van aan. Daarom was hij ook best wel verbaasd dat Cursepaw zijn naam niet had geweten. Maar ja. 'Eehm...' Begon Cursepaw. Nightpaw keek Cursepaw nonchalant aan. 'Heb jij al een mentor?' Vroeg Cursepaw toen. Nightpaw knikte. 'Yup, Inkmask is mijn mentor, was je niet op de ceremonie?' Vroeg Nightpaw toen. 'En jij dan?' Vroeg Nightpaw toen. Nightpaw was gewoon een simpel katertje, en een beetje een bazig figuur waar alles perfect moest zijn, tenslotte kon hij zich dood ergen aan katten die zich dom voor deden, maar hij kon ook speels zijn, en speels op een gemene manier. En voor de rest was Nightpaw gewoon raar.

Nightpaw knikte. 'Yup, Inkmask is mijn mentor, was je niet op de ceremonie?' Vroeg Nightpaw toen. 'En jij dan?' , even keek hij naar de grond en zuchte, 'Ik was wel op de ceremonie' mompelde hij stil, 'Maar... Maar ik onthoud dat niet en...en heb z..zelf geen m..mentor nee' Verslagen keek hij naar zijn poten, op de een of andere manier voelde hij zich niet geheel op zijn gemak. Waarom? Geen idee, maar in ieder geval, er was iets aan hem, het gevoel dat hij bij deze kater had, was een beetje richting een pester. Zelf was hij vrij gevoelig en als dit echt een soort van pester was, kwam dat hem niet echt goed uit. Eigenlijk durfde hij nu al helemaal niet meer te vragen of hij de uitweg wist, maar hij wou hier wel weg. 'Weet jij de weg hier?' vroeg hij en keek night even aan, hopend dat hij hem niet zou uitlachen, alhoewel hij het gevoel was dat dat verloren hoop was.

- Verkeerde account >< -

N I G H T P A W

Nightpaw merkte op dat Cursepaw niet echt het soort kat was dat 'i had verwacht. Wat moest hij zeggen, een verlegen watje? Nightpaw hield zijn bek en bleef op zijn nonchalante manier zitten. 'Ik was wel op de ceremonie,' mompelde Cursepaw stil. Nightpaw voelde een maar aan komen, dus wachtte hij af. 'Maar... Maar ik onthoud dat niet en...en heb z..zelf geen m..mentor nee,' stamelde Cursepaw als of 'i voor de meest gevaarlijke kat ooit stond en iets moest uitleggen waar hij voor kon boeten. Nightpaw rolde met zijn ogen toen Cursepaw verslagen naar zijn poten keek. Nightpaw tikte een paar keer met zijn staart op de grond. "Agja, je kan je zelf toch ook trainen, of niet soms?" Klonk Nightpaw stem luchtig. Nightpaw snoof de lucht op en de geur van konijn drong zijn neus binnen. Maar hij had eigenlijk geen zin om er op af te gaan. Vandaag was er wel genoeg prooi binnen de clan, het was tenslotte nóg geen Leaffall, dus niks oom zich druk om te maken. Nightpaw keek op de kater neer en probeerde zijn lag binnen te houden toen hij de vraag van Cursepaw hoorde, 'Weet jij de weg hier?' had Cursepaw gevraagd. Nightpaw grinnikte. "Je zit nu in je eigen territorium, en je weet de weg terug niet eens, boohoo," klonk zijn stem pesterig. Nightpaw was gemeen, enkel moest je een weer woord kunnen hebben mocht je met hem om kunnen gaan, watjes waren meestal heel snel de dupe bij hem. Als je een beetje terug kon pesten, plagen, of wat dan ook, dan kwam het vaak wel goed en kon er een prima vriendschap op bloeien. Nightpaw was gewoon niet de makkelijkste.

Night is stalking you,
by every step you take...

Onderwerp: Re: I'm lost in my own territory... [& Nightpaw]