[open] Practice makes... well, at least bit better

Ze had besloten om Fox' raad op te volgen en tussen haar trainingen door zelf wat te gaan oefenen. Gewoonlijk deed ze in haar vrije tijd niet veel meer dan lopen, rondhangen bij Fourtrees en ook nog wel wat jagen, maar daar moest nu verandering in komen. Ze rende eerst een eind door het gras, bij wijze van opwarming en om een plek te vinden waar het rustig was. Niet iedereen hoefde haar zielige oefeningen te zien. Ze beeldde zich een vijand in en sloeg in de lucht. Ze probeerde een paar technieken uit die Lionroar haar nog had geleerd. Ze begon met een simpelde uithaal naar een denkbeeldig gezicht. Daarna oefende ze een aanval die ze zelf vrij lastig vond. Hij was echter wel geschikt voor iemand van haar grootte. Je moest je met een snelle beweging laten vallen, uithalen naar de buik van de tegenstander en dan aan de andere kant weer omhoog komen. Het kostte haar moeite om het snel te doen, maar snelheid was cruciaal. Als ze het te langzaam deed, kon een tegenstander haar makkelijk aanvallen terwijl ze nog niet overeind gekomen was.

Na een tijdje oefenen hijgde ze en ze ging even in het gras liggen. Ze had nog niet het idee dat ze heel erg vooruit gegaan was, maar dat zou wel komen als ze meer zou oefenen, toch? Oefening baart immers kunst. Nou, kunst zou ze in een gevecht niet maken, maar ze kon er in ieder geval voor zorgen dat ze wat beter vooruit zou gaan. Al was het nog maar de vraag of ze het in een gevecht echt zou gebruiken of er simpelweg weer als een lafaard vandoor zou gaan zoals de vorige keer...

And it hurts and I'm lonely
And I should never have tried
And I missed you tonight
So it's time to leave
You see it meant everything to me

I like the sad eyes, bad girls & mouths full of white lies .

F } oxfang liet zich door zijn brede poten zakken. Hij staarde geconcentreerd naar een konijn. Zijn spieren rolden onder zijn rossige vacht en dat voelde prettig aan. Het konijn keek op en richtte zijn kraaloogjes op de kater die tussen het hoge gras verstopt zat. Zijn vacht had ongeveer dezelfde kleur, dus had hij geluk. Het jong konijntje hupte wat verder en ging daar een beetje eten. Fox sloop zachtjes naar voren en maakte zich klaar voor de sprong. Echter moest hij bijna een klauw ontwijken. Hola. Voorzichtig rolde hij op zijn rug, het konijn was weg gesprongen. Nieuwsgierig, maar ook geprikkeld bleef hij op zijn rug liggen en keek vanuit zijn onzichtbare plek naar de apprentice die haar vechttechnieken oefende. Ze had zijn raad opgevolgd, goed.

Crowpaw hijgde en ging dicht bij hem liggen. Foxfang besloot om in 'actie' te schieten. Hij draaide op zijn buik en sloop nu op haar af. Eens kijken hoe ze reageerde met een echte kat. Zonder zijn klauwen te gebruiken sprong hij op haar rug met een laag gesis. Zou het rennen of vechten worden? Hij hoopte het laatste.

(a) ~

Crowpaw slaakte een verschrikte kreet toen er opeens iets op haar rug landde. Ze rolde om en sprong overeind, haar staart twee keer zo dik als normaal. Ze wilde zich al bijna omdraaien en wegrennen - na haar ervaring met die muizendief wist ze wel beter dan een gevecht aan te gaan met een rogue -, maar zag toen wie het was. Ah, dus Fox was komen kijken of ze al vooruit ging? Ze zwiepte met haar staart. Eigenlijk had ze weinig zin om aan een ander te laten zien hoe weinig ze nog kon, maar ze kon hem ook moeilijk wegsturen. Dan kon ze maar beter haar best doen. De ogen en poten geven meestal aan wat een kat gaat doen, schoten Lionroars woorden door haar hoofd. Ze hield de warrior nauwlettend in de gaten. Goed, Fox, als je mij wilt testen, ga je gang. Wat is je volgende zet?

And it hurts and I'm lonely
And I should never have tried
And I missed you tonight
So it's time to leave
You see it meant everything to me

I like the sad eyes, bad girls & mouths full of white lies .

C } rowpaw slaakte een kreet. Hij voelde haar spieren trillen, maar ze besloot toch om te vechten. Ze rolde om en sprong op. Foxfang wipte van haar af. Ze zag hoe ze zich concentreerde en knikte haar toe. Goed, goed... Hij zette wel al snel een stap naar voren, gewoon een dreigement. De grote kater richtte zijn ogen op waar hij ging springen, de schouders. Zijn rossige staart zwiepte heen en weer terwijl hij in een cirkeltje trippelde. Toen hij drie keer een rondje had gelopen sprong hij naar voren, naar de schouders van Crowpaw. Hij dook echter voordat hij de schouders raakte naar haar poten en probeerde ze onderuit te krijgen. Dat ogentrucje werkte bijna altijd. Net als verrassingen.

Nerveus als ze was, maakte ze al een klein sprongetje toen hij één stap naar voren zette. Hij begon rondjes om haar heen te lopen. Crowpaw draaide mee, maar ze werd er wel een beetje duizelig van. Toen hij uiteindelijk aanviel dook ze omlaag, omdat ze zijn poot op schouderhoogte aan zag komen, maar toen die poot opeens naar beneden, naar haar poten schoot, kon ze niet op tijd reageren. Ze struikelde half, maar met een soort raar sprongetje kreeg ze het voor elkaar om op de been te blijven. Ze zag nog geen opening voor een tegenaanval, dus wachtte ze zijn volgende zet af, terwijl ze probeerde nog beter op te letten, zodat ze ook schijnbewegingen op tijd zou ontdekken.

And it hurts and I'm lonely
And I should never have tried
And I missed you tonight
So it's time to leave
You see it meant everything to me

I like the sad eyes, bad girls & mouths full of white lies .

M } et een rare sprong bracht ze het er goed vanaf, maar zijn oogtrucje maakte haar scherper. Foxfang liet een glimlach over zijn gezicht glijden. Misschien zou ze het niet zien, want toen ze op de grond landde maakte hij een wenteling en liet zich onder de buik glijden. Daar krabbelde hij, alsof hij zijn nagels over haar buik liet gaan. Ze vocht goed, ze was veel te negatief over zichzelf geweest.

Fox voerde de aanval uit die zijzelf net had lopen oefenen. Crowpaw richtte zich op op haar achterpoten en draaide weg om zijn aanval zo veel mogelijk te ontwijken. Zoals ze zelf net had bedacht, was snelheid heel belangrijk bij de aanval die hij deed, omdat je natuurlijk even op de grond lag. Ze besloot een kansje te wagen en dook bovenop hem, hopelijk voordat hij weer overeind had kunnen komen.

And it hurts and I'm lonely
And I should never have tried
And I missed you tonight
So it's time to leave
You see it meant everything to me

I like the sad eyes, bad girls & mouths full of white lies .

Z } e richtte zich op haar achterpoten om zijn aanval te ontwijken. Nu viel zij aan en voordat hij op kon staan zat ze al op hem. Foxfang lag met zijn buik bloot, gevaarlijk. Hij kronkelde dan ook en draaide zich op zijn rug. Hij sloeg zijn staart een hen weer en probeerde zich op te drukken met een wild schuddende vacht. Hij verhief zich nu ook op zijn achterpoten, zodat ze hopelijk eraf zou vallen.

Crowpaw was vrij klein en licht, dus het moest Fox niet al te veel moeite kosten om haar van zijn rug te gooien. In een echt gevecht had ze zich met haar klauwen misschien vast kunnen houden, maar in een oefengevechtje als dit sloeg je je nagels niet uit. Ze kreeg het in ieder geval voor elkaar om niet te vallen, maar netjes te landen. Terwijl hij nog op zijn achterpoten stond, draaide ze snel om hem heen en gaf hem een duw, zodat hij hopelijk achterover zou vallen.

And it hurts and I'm lonely
And I should never have tried
And I missed you tonight
So it's time to leave
You see it meant everything to me

I like the sad eyes, bad girls & mouths full of white lies .

Z } oals gehoopt viel ze eraf. Met nagels had ze haar misschien kunnen vasthouden, maar als het niet hoefde had Foxfang die liever niet in zijn vel. Echter landde ze mooi op haar pootjes. Foxfang trok zijn lippen op in een halfhartige grauw om zijn tanden te tonen. Het was niet gemeend, maar een beetje bang maken kon geen kwaad. Hij zette zijn staart op en richtte die omhoog om nog eens twee keer zo groot te lijken. Voordat hij zijn twee voorpoten op de grond kon zetten gaf ze hem een duw van achter. Het benam zijn adem niet, maar deed hem wel struikelen. Met zijn dikke, opgezette staart hield hij zich nog net in evenwicht, maar hij was niet zo een snelle hersteller. Na een tijdje gewankeld te hebben draaide hij zich om. Nu was het aan haar om de eerste stap te zetten.

Crowpaw schrok wel even van zijn gegrom en opgezette vacht, maar ze wist dat hij het niet meende. Toch zag hij er behoorlijk intimiderend uit, met die dikke staart. Hij leek wel een leeuw! Ze mocht zich nu echter niet af laten leiden. Terwijl Fox wankelde, sloeg Crowpaw naar zijn buik. Daarna probeerde ze hem pootje te haken, zodat hij helemaal om zou vallen. Ze mocht hem vooral gaan tijd geven zich te herstellen, wist ze.

And it hurts and I'm lonely
And I should never have tried
And I missed you tonight
So it's time to leave
You see it meant everything to me

I like the sad eyes, bad girls & mouths full of white lies .

F } oxfang was amper hersteld of ze sloeg haar poten in zijn buik. Hij hapte naar adem, maar werd niet achteruit geslingerd. Zwaar ademend moest hij dan ook nog eens moeite doen om niet onderuit te gaan. Dat lukte half. Hij sprong wankelend naar haar toe en herstelde zich in zijn sprong. De grote kater duwde zijn voorpoten op haar borst terwijl hij landde. Hij hoopte dat ze op haar rug zou vallen, want nu leunde zowat zijn hele lichaamsgewicht tegen haar borst aan. -nog half in de sprong- Ze kon ook wegdraaien en dan zou hij op zijn bek gaan, maar hij hoopte het eerste.

Fox wankelde wel, maar viel nog steeds niet om. Hij maakte een sprong om zijn evenwicht te hervinden en duwde Crowpaw daarbij omver. Ze landde op haar rug en draaide snel op haar zij om haar buik te beschermen. Ze sprong weer overeind en keek naar Fox met vernauwde ogen. Ze had het idee dat ze het niet verschrikkelijk slecht deed, maar als dit een serieus gevecht was geweest, had ze nog steeds zwaar in de problemen gezeten. Ze was gewoon zo klein en licht! Dat maakte haar misschien wendbaar, maar Fox was ook niet bepaald langzaam...

And it hurts and I'm lonely
And I should never have tried
And I missed you tonight
So it's time to leave
You see it meant everything to me

I like the sad eyes, bad girls & mouths full of white lies .

Z } e viel op zoals gehoopt en Foxfang probeerde haar vast te pinnen. Dit lukte niet echt, want ze draaide zich al snel om. De kater sprong overeind. Hij hijgde lichtjes, maar hij was ergere trainingen al wel gewoon. Hij snoof en keek naar de kleine poes daarna knikte hij en ging zitten. "Je vecht heel goed. Volgens mij heb je je zwaar onderschat." Hij liet zijn blik weer over de poes glijden. "Jouw troef is dat je je niet mag vast pinnen aan de grond en stevig staan. Daar ben je veel te klein en te licht voor... Nee je moet juist snel kunnen weg Wipwap en dan toeslaan, maar misschien wist je dat al," miauwde hij knikkend.

Sorry voor de late reactie :'3 ~

Tot haar opluchting ging Fox zitten. Ze hoopte dat het geen flauwe truc zou zijn en alsnog een verrassingsaanval zou doen, maar eigenlijk leek hij haar daar niet het type voor. Het was meer iets voor haar mentor om te doen, hem zag ze er zeker wel voor aan. Crowpaw ging ook zitten. Ze hijgde behoorlijk. Haar conditie was niet dramatisch, maar ook niet geweldig. Als dit gevecht nog veel langer door was gegaan, had ze op moeten geven. "Je vecht heel goed. Volgens mij heb je je zwaar onderschat", zei Fox. "Jouw troef is dat je je niet mag vast pinnen aan de grond en stevig staan. Daar ben je veel te klein en te licht voor... Nee je moet juist snel kunnen weg Wipwap en dan toeslaan, maar misschien wist je dat al." Crowpaw snoof lichtjes. Ze wist het wel, Lionroar had ook al zoiets gezegd bij hun eerste vechttraining. Ze had echter niet het idee dat die kennis haar veel hielp. "Ik had dit gevecht nooit kunnen winnen", mompelde ze. Als zij al 'heel goed' vocht, dan vochten alle andere katten zeker 'ongelofelijk geweldig'.

And it hurts and I'm lonely
And I should never have tried
And I missed you tonight
So it's time to leave
You see it meant everything to me