[open] Practice makes... well, at least bit better

F } oxfang liet zich door zijn brede poten zakken. Hij staarde geconcentreerd naar een konijn. Zijn spieren rolden onder zijn rossige vacht en dat voelde prettig aan. Het konijn keek op en richtte zijn kraaloogjes op de kater die tussen het hoge gras verstopt zat. Zijn vacht had ongeveer dezelfde kleur, dus had hij geluk. Het jong konijntje hupte wat verder en ging daar een beetje eten. Fox sloop zachtjes naar voren en maakte zich klaar voor de sprong. Echter moest hij bijna een klauw ontwijken. Hola. Voorzichtig rolde hij op zijn rug, het konijn was weg gesprongen. Nieuwsgierig, maar ook geprikkeld bleef hij op zijn rug liggen en keek vanuit zijn onzichtbare plek naar de apprentice die haar vechttechnieken oefende. Ze had zijn raad opgevolgd, goed.

Crowpaw hijgde en ging dicht bij hem liggen. Foxfang besloot om in 'actie' te schieten. Hij draaide op zijn buik en sloop nu op haar af. Eens kijken hoe ze reageerde met een echte kat. Zonder zijn klauwen te gebruiken sprong hij op haar rug met een laag gesis. Zou het rennen of vechten worden? Hij hoopte het laatste.

(a) ~

C } rowpaw slaakte een kreet. Hij voelde haar spieren trillen, maar ze besloot toch om te vechten. Ze rolde om en sprong op. Foxfang wipte van haar af. Ze zag hoe ze zich concentreerde en knikte haar toe. Goed, goed... Hij zette wel al snel een stap naar voren, gewoon een dreigement. De grote kater richtte zijn ogen op waar hij ging springen, de schouders. Zijn rossige staart zwiepte heen en weer terwijl hij in een cirkeltje trippelde. Toen hij drie keer een rondje had gelopen sprong hij naar voren, naar de schouders van Crowpaw. Hij dook echter voordat hij de schouders raakte naar haar poten en probeerde ze onderuit te krijgen. Dat ogentrucje werkte bijna altijd. Net als verrassingen.

M } et een rare sprong bracht ze het er goed vanaf, maar zijn oogtrucje maakte haar scherper. Foxfang liet een glimlach over zijn gezicht glijden. Misschien zou ze het niet zien, want toen ze op de grond landde maakte hij een wenteling en liet zich onder de buik glijden. Daar krabbelde hij, alsof hij zijn nagels over haar buik liet gaan. Ze vocht goed, ze was veel te negatief over zichzelf geweest.

Z } e richtte zich op haar achterpoten om zijn aanval te ontwijken. Nu viel zij aan en voordat hij op kon staan zat ze al op hem. Foxfang lag met zijn buik bloot, gevaarlijk. Hij kronkelde dan ook en draaide zich op zijn rug. Hij sloeg zijn staart een hen weer en probeerde zich op te drukken met een wild schuddende vacht. Hij verhief zich nu ook op zijn achterpoten, zodat ze hopelijk eraf zou vallen.

Z } oals gehoopt viel ze eraf. Met nagels had ze haar misschien kunnen vasthouden, maar als het niet hoefde had Foxfang die liever niet in zijn vel. Echter landde ze mooi op haar pootjes. Foxfang trok zijn lippen op in een halfhartige grauw om zijn tanden te tonen. Het was niet gemeend, maar een beetje bang maken kon geen kwaad. Hij zette zijn staart op en richtte die omhoog om nog eens twee keer zo groot te lijken. Voordat hij zijn twee voorpoten op de grond kon zetten gaf ze hem een duw van achter. Het benam zijn adem niet, maar deed hem wel struikelen. Met zijn dikke, opgezette staart hield hij zich nog net in evenwicht, maar hij was niet zo een snelle hersteller. Na een tijdje gewankeld te hebben draaide hij zich om. Nu was het aan haar om de eerste stap te zetten.

F } oxfang was amper hersteld of ze sloeg haar poten in zijn buik. Hij hapte naar adem, maar werd niet achteruit geslingerd. Zwaar ademend moest hij dan ook nog eens moeite doen om niet onderuit te gaan. Dat lukte half. Hij sprong wankelend naar haar toe en herstelde zich in zijn sprong. De grote kater duwde zijn voorpoten op haar borst terwijl hij landde. Hij hoopte dat ze op haar rug zou vallen, want nu leunde zowat zijn hele lichaamsgewicht tegen haar borst aan. -nog half in de sprong- Ze kon ook wegdraaien en dan zou hij op zijn bek gaan, maar hij hoopte het eerste.

Z } e viel op zoals gehoopt en Foxfang probeerde haar vast te pinnen. Dit lukte niet echt, want ze draaide zich al snel om. De kater sprong overeind. Hij hijgde lichtjes, maar hij was ergere trainingen al wel gewoon. Hij snoof en keek naar de kleine poes daarna knikte hij en ging zitten. "Je vecht heel goed. Volgens mij heb je je zwaar onderschat." Hij liet zijn blik weer over de poes glijden. "Jouw troef is dat je je niet mag vast pinnen aan de grond en stevig staan. Daar ben je veel te klein en te licht voor... Nee je moet juist snel kunnen weg Wipwap en dan toeslaan, maar misschien wist je dat al," miauwde hij knikkend.

Sorry voor de late reactie :'3 ~