The dawn of new life

Onderwerp: The dawn of new life vr 22 jul 2011 - 18:03

Volgorde kittens: Leopardkit - Sparkkit - Springkit/Icekit - Springkit/Icekit - Rainkit - Tenderkit
Eens iedereen? Eerst kom Leopardstrike, en daarna pas de kits. Leopardkit zal doodgeboren worden, maar daar komen ze pas achter als hij al een naam heeft. De clan heeft geen flauw idee wie de vader is, en denken dat het een rogue is, of een kat uit een andere clan.

~~~~~~~~~`

Een beetje eenzaam lag Emberstorm in haar nest in de nursery. Haar neus lag ietsjes verstopt onder haar pluizige, tortoiseshell staart. De poes had haar ogen gesloten, maar aan haar bewegende en draaiende oren kon je zien dat ze nog wakker was. De clan had haar gewantrouwd, sommigen hadden haar zelfs nog meer gepest, omdat ze nooit had toegegeven wie de vader van de kittens was. De clan zou het ook nooit te weten komen ook.. Zelfs de kits zouden het nooit te weten komen. Ze kon Leopardstrike's Medicine cat rang nooit in gevaar laten komen, of zijn loyaliteit laten betwisten. Het zou haar hart verscheuren als hij door haar in de problemen zou komen... Plots ging er een samentrekking door haar buik heen, en haar ogen schoten open. Had ze zich.. dat verbeeld? Het leek rustig in de nursery, en ze keek om zich heen. Licht sijpelde door de bladeren die de ingang van de den beschermden. Net toen ze haar kop weer had neergelegd, en het had afgedaan als fantasie, ging er weer een stuiptrekking door haar buik heen, pijnlijker dan de vorige. Paniek flitste eventjes in haar ogen. "De kits komen.." Fluisterde ze geschrokken. Ze stak haar kop buiten de nursery, en zag gelukkig Leopardstrike lopen. "Leopardstrike! Mijn kits komen!" Miauwde ze, expres mijn zeggende.

Onderwerp: Re: The dawn of new life zo 24 jul 2011 - 14:27

Hij kwam vaker buiten dan anders sinds Emberstorm in de Nursery lag en liep er net niet opvallend vaak langs. Veel katten dachten dat hij meer buiten was vanwege het heerlijke weer, wat hij graag beaamde. Emberstorm.. Ze had alles voor hem opgegeven. Hij hoorde ze wel roddelen, achter hun ruggen om. Hij hoorde de fluisteringen wel, die minder sterke katten direct tranen in hun ogen zouden bezorgen. Maar niet Emberstorm. Zij was sterk. Leopardstrike was nu echt blij met zijn rang als Medicine Cat; nu zou hij bij Emberstorm kunnen zijn zonder dat anderen hem raar aankeken..
'Leopardstrike! Mijn kits komen!' Hij hoefde niet eens om te kijken om te weten wie het was. 'Mijn..' herhaalde hij in gedachtes. Ze hield zich aan haar belofte. 'Ik kom,' zei hij, zijn stem rustig alsof er geen emotie door hem stroomde, als vuur door zijn aderen. De witte kater snelde naar de Nursery, naar de kits, naar Emberstorm. 'Gaat het?' vroeg hij, zodra hij binnenkwam. Snel ging hij naast Emberstorm zitten en hield haar in de gaten. Voor buitenstaanders wekte dat het idee dat hij in zou grijpen, mocht het mis gaan. Voor hem was het om de eerste reden, om zijn kits te zien en om bij Emberstorm te zijn. Ze zouden er wel doorheen komen.. Er was nu nog niemand, dus gaf hij haar snel een lik over haar kop, om haar zonder een woord te spreken moed in te fluisteren.

Onderwerp: Re: The dawn of new life zo 24 jul 2011 - 14:47

Emberstorm's groene ogen waren op dit moment niet meer zo rustig als ze normaal waren, eerder bang en bezorgd. Snel kwam Leopardstrike naar haar toe, tot haar grote opluchting. Ergens was ze ook blij dat de nursery op dit moment leeg was. Maar sinds tijden was ze nog nooit zo bang geweest. Ze begon toch eventjes zacht te spinnen toen Leopardstrike over haar kop likte, als teken van goede moed waarschijnlijk. Maar haar gespin hield snel op toen er een pijnlijke samentrekking door haar buik ging. Zachtjes begon Emberstorm te hijgen. Een kleine, sneeuwwitte kit kwam tevoorschijn. Voorzichtig beet ze de zak door die de kit omhulde en begon ze hem schoon te likken. "Leopardkit.." Miauwde ze, haar ogen teder. De kit was verrassend stil, maar voordat ze daar over na kon denken, ging er weer een pijnlijke samentrekking door haar buik heen. De volgende kit kwam tevoorschijn. Hier herhaalde ze hetzelfde proces mee. "Sparkkit.." Fluisterde ze zachtjes, en ze schoof de kit naar haar buik toe. Weer wierp ze een bezorgde blik naar Leopardkit. "Leopardstrike.." Fluisterde ze zachtjes. Maar de volgende kit liet niet op zich wachten. Al snel kwam er nog een bruine tabby kit tevoorschijn, bruin als de bomen in de lente. "Springkit," Miauwde ze zachtjes. Ze begon nu toch wel redelijk moe te worden... Maar toch, de volgende kit kwam snel, deze kit was wat bleker. "Icekit," Murmulde ze zachtjes. Ze kneep haar ogen even gepijnigd dicht en kreunde zachtjes terwijl de volgende kit kwam. Kwam er ooit nog een einde aan? Deze kit was een tortoiseshell, een vachtje net als de vallende regen, "Rainkit," Fluisterde ze zachtjes. Het kon nu niet meer lang duren. Als laatste kwam er nog een kitten uit. "Tenderkit.." Miauwde ze zachtjes, haar ogen even sluitende. Nu boog ze zich over Leopardkit heen. Haar oren gingen plat in haar nek. "Leopardstrike.. hij ademt niet.." Miauwde ze zachtjes.

Onderwerp: Re: The dawn of new life zo 24 jul 2011 - 15:55

Het duurde inderdaad niet lang voor de kittens kwamen. Leopardstrike had veel moeite zijn uitdrukking professioneel te houden; stel je voor dat er iemand binnenkwam.. Het was ongelooflijk, als altijd, om kittens geboren te zien worden, maar nu.. Het was iets speciaals om je eigen kittens geboren te zien worden. Het was pijnlijk om Emberstorm zo te zien, overweldigend.. De witte kater zweeg; het leek goed te gaan. De eerste kit was sneeuwwit. Leopardstrike keek ernaar met een vertederde blik in zijn ogen, hoorde de fluistering.. Leopardkit. Naar hem genoemd. De kittens volgden elkaar redelijk snel op en ze zagen er best gezond uit, al bleef zijn blik vooral op Emberstorm gericht. Sparkkit, Springkit, Icekit, Rainkit, Tenderkit.. Prachtige namen. Hij had een glimlach op zijn gezicht en likte Emberstorm opnieuw. 'Het is voorbij..' Hij voelde zijn hart luider kloppen van blijdschap. Bijna zou hij het uit willen schreeuwen; kijk dan! Dit zijn mijn kittens! Hij keek naar de kittens die bij Emberstorm lagen, fluisterde hun namen. Hij zag dat Emberstorm zich over Leopardkit gebogen had en keek eerst naar de andere kittens, tot haar stem hem op liet kijken. 'Hij ademt niet..' Ongelovig knipperde hij met zijn ogen. 'Nee..' Snel boog de Medicine Cat zich over de kitten heen, daarbij Emberstorm zachtjes opzij duwend. Hij luisterde, zocht naar levenstekens maar.. 'Nee..' Langzaam kwam hij overeind. Wegrennen zou er vreemd uitzien, maar moest hij hier dan de dood in de ogen kijken? De dood, die juist bij al dit leven kwam? Leopardstrike haalde diep adem en huiverde. Al zijn geluk.. waarom? StarClan, verdoemde StarClan.. Ze saboteerden hem, van begin af aan. Ze hadden hem altijd al gehaat. Alleen omdat hij zijn dromen navolgde. Het was oneerlijk.. De bittere haat die hem achtervolgde was niet van gezicht af te lezen, omdat het door een vlaag intens verdriet onderdrukt werd. Hij ging weer zitten en likte de kitten zachtjes, waarbij onzichtbare tranen zich in zijn ogen wilden vormen.

Onderwerp: Re: The dawn of new life zo 24 jul 2011 - 16:58

Een kloppend hart.. Het geluid dat hem al die tijd in slaap had gesust, het was zijn slaapliedje, zijn lullaby. Zijn hele leven had hij dat kloppend hart gehoord, of tenminste, zo lang hij kon horen. Het geluid van dat hart was het enige waar hij zich aan vast kon houden. Het werd hier de laatste tijd benauwd... Hij begon de neiging te krijgen zijn pootjes te strekken, om de ruimte te zoeken. Het werd hier steeds drukker... Ze kwamen allemaal in de verdrukking. Maar nu werd het alleen maar erger.. De wanden om hem heen begonnen samen te trekken en te pulseren.. En opeens.. Was er meer ruimte. Eventjes trappelde Sparkkit ietsjes met zijn pootjes, maar al snel werd hij een nauwe gang in gedrukt. Daar was hij niet blij mee! Daar was het nog benauwder en dat beangstigde hem zeer..

Wat was er aan de hand? Wat was het hier koud! Waar was hij?.. Het was hier koud.. het was hier groot. Een huivering ging door zijn doorweekte vachtje. Maar plotseling.. begon een warme tong hem te likken, het was als een streling, het troostte de kleine kitten. Een warme geur vulde zijn neus. Was dat de geur.. van zijn moeder? Zijn kop werd even in zijn nekje gelegd, en voor de eerste keer, vulde lucht zijn longen. Wat een vreemde sensatie.. Een luid gejammer kwam uit zijn keel. Zijn buikje hunkerde naar iets, iets warms.. iets om hem te vullen... Hij had honger en dorst, het brandde in zijn keel. Plots werd hij dichter naar de warmte toegebracht. Het troostte hem.. Hij hoorde dezelfde hartslag. Instinctief sloot hij zijn kaken om een tepel en begon hij te zuigen. Warme melk vulde zijn mond en daarna zijn keel. Hij drukte met zijn pootjes tegen de buik van zijn moeder, om meer melk naar buiten te dwingen. Daarna krulde hij zich op en koesterde hij zich in de warmte van zijn moeder.

Onderwerp: Re: The dawn of new life zo 24 jul 2011 - 18:17

Krappe ruimtes die eens zo groot leken. Hij haatte het. Het gevoel om platgedrukt te worden, tegen de wand waar hij tegen aan lag of zijn broertjes of zusjes die een vergeefse poging deden om meer ruimte te krijgen. Hij vocht voor zijn plekje en probeerde redelijk wat ruimte in te pikken. Zonder een besef van tijd bleef hij in de krappe ruimte liggen. De ongeboren kitten draaide en woelde. Het kloppende hart dat hij elke keer hoorden maakte hem rustig. Toch bleef hij tegen de wanden duwen, hopend op meer ruimte. Hij haatte krappe ruimtes.
De druk die tegen zijn zij was gelegd verdween. In een seconde was alles opeens erg onrustig geworden. De wanden trokken zich samen, iets wat wel vaker gebeurde maar niet zo hevig of zo snel achter elkaar. Tastend met zijn achterpoot raakte hij lichtjes een zusje of broertje. Maar hij voelde het. Er was ruimte. Opgelucht krulde hij zich op. Eindelijk werd er gehoor gegeven aan zijn klaagzang. Opnieuw trokken de wanden zich samen. Nukkig draaide hij weg, er was ruimte zat nu dat getrek kon wel ophouden. Alsof iets hem opzoog werd de kitten naar een nauwe gang geduwd. Pissig en verward stribbelde hij tegen. Wat was dit nou weer?! Een huivering trok door zijn lichaam. Een zachte plof in het koude.
Iets ruws maar zacht en liefkozend streelde zijn rug. Happend vulde zijn longen zich met koude lucht van buiten. Een scherpe piep kwam uit zijn bek toen hij werd verschoven. Tastend met zijn neusje vond hij iets uitstekends. Hij wist niet wat het moest voorstellen, maar iets in hem zei hem dat hij gewoon moest bijten en zuigen. Zo deed hij dat en zoog hij hard aan het uitstekende ding. Warme romige vloeistof vulde zijn maag. Rustiger liet hij de warmte door zijn lijf trekken. Ja, dit was goed. Langzaam krulde hij zich op, een laatste piep voor iedereen die hem wilde storen.

Onderwerp: Re: The dawn of new life zo 24 jul 2011 - 19:53

Iedereen groeide, alles. Al was het soms niet te zien, dat er groei was, was overduidelijk. Zo was het ook bij haar en haar broertjes en zusjes gegaan; ze waren van foetussen naar heuse kittens gegaan, klaar om het daglicht op hun snuitje te voelen, de wind tegen hun vacht. Springkit had al wat bewogen, steeds meer naarmate ze ouder werd. Hier was het lekker warm, dus ondanks dat er minder ruimte kwam vond ze het hier wel fijn. Springkit wilde eigenlijk niet weten wat de volgende fase in haar leven was, maar daar zou ze snel achter komen.
Ah, nee hé! De kou! Springkit huiverde en krulde zich op, ondertussen maakte ze een jammerend geluid. Waarom nu weer? Ze was toch lief geweest, de hele tijd door? Waarom? Haar vacht plakte tegen haar aan, maar al snel was daar de warmte die haar liet denken dat ze hier misschien toch wel wilde zijn. Ze kreeg zichzelf dichter bij haar moeder en haar broertjes en zusjes te krijgen, misschien met wat hulp. Hier was het in ieder geval warm.. Allerlei geluiden drongen haar oren binnen, geluiden die ze niet kon identificeren. Wat maakte het ook uit. Ze kende de geuren van mama en van de rest, dat was genoeg..

Onderwerp: Re: The dawn of new life ma 25 jul 2011 - 12:56

Het leven in de buik was niet makkelijk, misschien wel moeilijker dan alles op de héle wereld. Bedacht Tenderkit somber. Al haatte ze deze plek, ze wilde ook niet weg uit het warme plekje dat ze na al die tijd eindelijk had veroverd. Haar lichaam was uitermate plat gedrukt door de vele lichamen die evenals haar ruimte zochten.
Plotseling voelde ze hoe er een legere plek ontstond, en daarna ging alles razendsnel. Voor ze het wist, had ze alle ruimte die ze maar kon wensen. Zo vond ze het wel best. Maar blijkbaar dacht haar moeder daar anders over, want met een schok werd ze in beweging geduwd. Wild begon ze te trappelen, om zich tegen te houden. Wilde ze de ruimte nual van haar afnemen? Schooiers! Na een poos bleef ze stilletjes liggen, waardor ze werd mee getrokken naar de smalste plek die ze ooit had gekend. Waar ze ook was, de wanden drukte onuitstaanbaar tegen haar kleine lichaam aan. Haar ademhaling ging moeilijk, en ze voelde hoe en koude gloed over haar hoofd verspreidde.
Door nog een samentrekking belandde ze op het zachte mos. Oef! Ze kreeg geen lucht meer, Tenderkit begon ruw te spartelen, tot een van haar pootjes iets open krabbelde. Een ruwe tong hielp haar, waardoor ze voor het eerst de verkoelende lucht op kon snuiven.
Een rilling kroop over haar ruggetje heen, en opzoek naar warmte begon ze rond te kruipen. Haar neus raakte zacht spul, en instictief ging ze opzoek naar de tepel van haar moeder. Helaas ging dit nogal mis, want ze was terecht gekomen bij Leopardstrike.
Een kreuntje van ongemak ontsnapte uit haar keel, en met luide miauwtjes liet ze weten, dat ze honger had.

Onderwerp: Re: The dawn of new life