Peace, war, peace, war {Leopardshade}

De zon glansde tussen de bomen door en kleurde haar vacht witter dan het al was. De poes had al eerder van ene Fourtrees gehoord en nu vond ze dat het tijd was het met eigen ogen mee te maken. Haar dikke staart zwiepte emotieloos heen en weer toen ze eenmaal aankwam. Ze sprong op een V-vormige boom en maakte het zich comfortabel. Het zat best wel lekker. De poes ging zitten en maakte zichzelf schoon. Vervolgens rook ze een al te bekende geur. 'RiverClan!' bedacht ze zich opeens. Maar de witte poes trok het zich niets aan, ze was niet bang voor die katten en ging verder met het schoonlikken van haar voorpoot. Ze was trouwens wel aan toe aan wat gezelschap.

- Leopardshade only

De kater slenterde naar Fourtrees, zonder echt een reden te hebben. Hij was het jagen en patrouilleren beu, hij had het gevoel dat hij het voor niets deed. Al wist hij dat Bloodclan op de loer lag, die rotbeesten hadden zijn moeder vermoord, en hij zou het ze betaald zetten. Maar voor nu moest hij kalm blijven, zijn wonden laten helen, iets dat hij moeilijk vond. Wachten irriteerde hem, vooral in het bijzijn van anderen. Hij hoopte dat het rustig was bij Fourtrees, hij had behoefte aan wat rust. Al was het ook niet zozeer dat hij na wilde denken: hij wilde juist alles vergeten wat de afgelopen dagen gebeurd was. Toen hij rondkeek, viel zijn blik op één gedaante die het decor uit leek te springen: een sneeuwwitte kattin die nonchalant haar poot lag te likken in één van de eiken. Ze leek behoorlijk druk bezig te zijn met haar intense schoonmaakbeurt. "Ik denk niet dat je vacht veel witter gaat worden," zei de kater in zijn diepe stem, en er kon vandaag zelfs een grijns vanaf.  

De poes ging met haar voorpoot vele malen langs haar oor om het ook daar schoon te krijgen. Plots hoorde ze een stem. "Ik denk niet dat je vacht veel witter gaat worden," miauwde zpeen diepe stem. De poes stopte met likken en keek hem aan met een wenkbrauw omhoog. De kater had een grijns op zijn gelaat. 'Dat was ik ook niet van plan,' miiauwde ze lichtelijk sarcastisch. 'Ben je ook hier gekomen om jezelf schoon te maken? Dan hou ik al te graag een plek voor je over.' Toch bleef haar blik droog en de poes sloeg haar staart om haar middel heen.

Gelukkig was de witte poes voor hem niet zo'n zuurpruim die in ieder grapje reden zag om iemand tegen de grond te duwen. Daar had hij de laatste tijd wel genoeg van gehad. Een rood met witte en een zwarte Bloodclanner hadden hem tegelijkertijd aangevallen, heel oneerlijk, maar hij had nog net zijn mannetje kunnen staan. Het had hem alleen wel wat bezoekjes aan de Medicine Cat moeten kosten. "Dat was ik ook niet van plan," miauwde de poes. Hij keek haar even op en neer, een rogue was het. Zolang ze geen Clangebied betraden, en zolang ze geen reden zagen om zich bij de Bloodclan te voegen, vond Leopardshade ze prima. De poes vroeg de reden van zijn komst, en hij schudde even zijn kop. "Ik was eigenlijk op zoek naar wat alone-time," vertelde hij haar, goudeerlijk als hij was. Al vond hij het gezelschap van de kattin niet eens zo erg. Het haalde zijn gedachten tenminste af van wat er recent gebeurd was.