Time to get strong again

Nu de kittens geboren waren was het tijd weer in vorm te komen. In de lucht sloeg ze naar een denkbeeldige vijand om haar spieren los te maken. Snelheid en conditie had ze nog. Maar je was nooit volleerd. De besten warriors konden nog dingen leren. Na het 'gevecht' besloot ze conditie te trainen. Dat kon nooit kwaad. Wiens territorium dit was wist ze niet, maar de grenzen waren heel oud. Misschien was de kat al weg. Met een kore aanloop begon ze een heuvel van rotsen te beklimmen. Heel stijl was het niet erg moeilijk. Opeens hoorde ze een vreemd geluid dat ze niet helemaal kon plaatsen. Net optijd herkende ze de sis van een boze slang. Geschrokken sprong ze achteruit. Voor alle zekerheid ging ze maar weer naar beneden. Met plezier klom ze een hazelaar in. Klimmen met kittens in je buik was bijna onmogelijk en ze had dit echt gemist. Kalm begon ze wat steentjes uit de groeven van haar pootkussentjes te halen. De bruine poes sloot haar ogen en leunde tegen de takken. Bijna was ze in slaap gevallen toen ze een onbekende kattengeur rook. Haar groene ogen speurden de grond af. Na eventjes turen zag ze wat ze zocht. Een poes, ouder dan zij. Interessant. Heel verstopt zat ze niet maar, dat maakte niet uit. Eigenlijk was ze wel nieuwsgierig.

-Eerste post voor Sushi verder vragen voor posten.

De ander had haar gezien. 'Stuck in the tree kitty?' vroeg de ander sarcastisch. Zo zag het er echt uit, stuck in the tree. Emerald bewoog geen muislengte. Ook haar gezicht bleef kalm. Vandaag had ze geen zin haar emoties te uiten. Zeker niet bij deze poes die er niet bepaalt zeer vriendelijk uitzag. 'Ja, ik zit vast.' mauwde ze. Bij een sarcastische vraag hoort een sarcastisch antwoord toch? Haar hele manier van praten met onbekenden was weggevaagd de laatste tijd. Nou, een prachtige kans ze weer op te halen.

Rustig liet de rogue zich door haar achterpoten zakken terwijl ze naar boven keek. Erg goed in klimmen was zij zelf niet, daar was ze te zwaar voor. Ja, dat kreeg de als je groot en gespierd was, dan werd je zwaar. Kort sloeg ze met haar volle staart heen en weer voordat ze die uiteindelijk over haar voorpoten legde. Maar het puntje van haar staart ging gewoon door door op de grond te gaan kloppen. 'I hope you like being stuck then' mompelde ze. Waarom was zij in Cyber's territorium, en waarom was Cyber's geur aan het vervagen.

{ Laat sorry }

''Yes i do.'' mauwde ze kort. Emerald sprong naar een iets lagere tak. Met haar staart balanceerde ze op een dunne tak. Deze boog wel erg veel door dus besloot ze nog maar iets lager te gaan. ''Zoek je iemand?'' vroeg ze. Het leek alsof de ander ergens over nadacht en stiekem was de poes wel nieuwsgierig.

(ook laat)

Opnieuw keek ze op toen ze de verplaatsing van de poes in haar ooghoeken opmerkte. Ze sprong twee takken naar beneden maar kwam niet geheel naar beneden. Misschien wel een slimme keus. Want nu kon Sushi niet besloten haar aan te vallen, ze kon amper klimmen. 'No not really' sprak ze en keek om zich heen. Waar was Cyber. 'What are you doing here?'

De poes keek om haar heen. Emerald vond dat ze wel degelijk naar iemand op zoek was. 'What are you doing here?' vroeg de ander. Tja, dat wist ze zelf ook niet helemaal. En om te vertellen dat ze aan het trainen was zou zo stoer doenerig over komen. 'Being stuck in a tree.' antwoordde ze maar. Dan begreep de poes wel dat zij hier niet echt met een reden was.

Vanuit haar ooghoeken keek ze op naar de poes toen die een beweging maakte. Die ging even twee takken lager zitten. En nogsteeds zou Sushi er niet bij kunnen komen. Kort rolde de grote poes met haar ogen. Het was een bijdehandje. Dit mocht dan wel niet haar territorium zijn maar het was wel dat van een soort van vriend, inderdaad soort van het was meer dat hij op de niet doden lijst stond. Maar dan kon ze zijn territorium nog wel beschermen mocht dat nodig zijn. Nou verwachte ze niet echt veel van de poes voor haar, ze rook naar kittens. Kort trok ze met haar oren en keek weer naar de poes. 'Then why don't you come down?' vroeg ze met een rustigere stem dan normaal. Die ruwe sluwe stem van haar zou niemand aantrekken zolang ze nog over rustig praatte.

Naar beneden komen? Ja waarom zou ze niet? Deze poes zag er héél vriendelijk uit en het dan ook geen reden dat ze hier bleef zitten... 'Ik denk dat jij ook wel snap waarom ik hier blijf zitten. Ik ben hier niet om te jagen. Het is hier rustig en ik kan hier... Laten we het maar trainen noemen.' besloot ze. Wie was deze poes en wat wou ze van haar? Was het erg dat ze trainde in een half verlaten territorium?

Een lichte grijns kwam op haar kop van de grote rogue poes terwijl ze naar de ander keek. Haar eerste zin had haar zeker wel gelegen. Ze zou niet naar beneden komen want ze wist wat er dan ging komen. Grijnzend swiepte ze met haar staart terwijl ze ging zitten. Trainen hmm. 'And how are you suppossed to train when you're staying in a tree' vroeg ze rustig en keek recht naar de poes. Zoveel trainen kon ze niet zolang ze in die boom vast zat.

Weer zo'n vraag. Emerald haalde haar schouders op. Zij had immers alle tijd. 'Waarom besteed jij tijd aan er voor zorgen dat een kat die je niet eens kent in de boom blijft?' mauwde ze. Ze wou gewoon terug naar haar training in plaats van tijd te verspillen met een onzinnig gesprek. De bruine poes overwoog haar kansen. De ander was ongetwijfeld sterker. Maar ook sneller? Als ze de boom uit kwam was er een grote kans dat de ander haar aanviel. Misschien zou de ander sneller reageren. Ook was ze haar conditie een beetje kwijt geraakt. Die zou ze wel weer oppakken maar dt kon nog een moon duren. Bij een gevecht zou ze in ieder geval niet winnen en gewond raken. Daar had ze geen trek in nu. Venom zou weer met vragen komen en de kittens zouden geschokt zijn dat hun moeder gevochten had. Gewoon afwachten en kijken wat ze met deze situatie kon leek haar het beste.

-Sorry voor late reactie!