Nostalgic

Haar gedachte stroom werd al snel onderbroken toen een kitten haar kant op kwam. Nieuwsgierig wiebelde ze met haar oren terwijl ze naar de kleine grijze kitten keek. Ze herkende hem niet, al ging ze er vanuit dat het een van Snowynight's kittens was, gezien deze bij haar had gelegen. Ze kende de poes niet echt, en vroeg zich dan ook af waarom de kitten op haar af kwam. Er kwamen hier wel vaker apprentices, zo speciaal was ze niet echt.
De kitten sloop stapje voor stapje dichterbij en ging toen dapper voor haar zitten, met een vragende blik in zijn grijze ogen. Een klein glimlachje sierde Airpaw's lippen. "Wie ben jij en wat doe jij hier?" Vroeg de kitten bijna dreigend, alsof hij de plicht had zijn nest te bewaken. Ze probeerde niet te grinniken en nam een bijna onderdanige houding aan, alsof de kitten heel veel indruk op haar maakte. "Mijn naam is Airpaw, en ik ben een apprentice. Mag ik u toestemming om even hier rond te kijken?" Vroeg ze met een vrolijke twinkeling in haar ogen.

De kater moest duidelijk nadenken over haar woorden. Airpaw haar snorharen trilde ietwat geamuseerd toen de kater zijn pluizige oortjes naar voren zette en een denkende positie aannam. "Wat als ik nee zeg?"Een ondeugende toon lag in zijn stem terwijl hij de woorden uitsprak. Airpaw grinnikte zachtjes, tja, wat dan? Waarschijnlijk zou ze dan gewoon wel weggaan, immers had ze niet echt een reden hier te zijn en zou de moeder van deze kitten niet erg blij zijn met een vervelende apprentice. Echter was Airpaw er redelijk zeker van dat de kitten een grapje maakte, anders had hij de ondeugende toon niet in zijn stem gehad. Toch antwoordde ze braaf. "Dan zal ik weggaan, anders krijg ik nog een boze moeder op m'n nek."Een klein glimlachje sierde haar lippen.
Uiteindelijk snoof de kater even. "Oké je mag misschien rond kijken." overwoog hij, zoals Air al had verwacht. De kater snoof nogmaals, nu ietwat trots. Airpaw keek hem met één opgetrokken wenkbrauw aan, maar zei er niets over. "Bedankt." Ze ging liggen en vouwde haar poten onder haar lichaam, haar gele ogen nieuwsgierig gericht op deze kater. "Mag ik weten wat jou naam is?"

Het katertje leek wat moeite te hebben. Hij hoestte een aantal keer en botste zelfs meer dan eens tegen haar aan. Een ietwat bezorgde blik kwam in haar gele ogen, zich afvragend of de kitten misschien een ziekte te pakken had. De angstige gedachte aan Green cough spookte door haar kop, ze ging er echter vanuit dat het daar nog veels te vroeg voor was. Dat kwam toch alleen maar voor in de winter? Toch? De poes baalde ervan dat ze er zo weinig over wist, misschien zou het wel aan Acefray vragen, als ze de moed bij elkaar kon schrapen.
"Ja hoor, mijn naam is Greykit."miauwde de kitten als antwoord, zijn borst trots naar voren gestoken. Airpaw zette de twijfel van zich af en keek hem met een warme glimlach aan. "Zo, zo, dat is zeker een mooie naam."

Bij haar compliment knikte hij trots. "ja dat is het zeker mevrouw." Een glimlachje sierde zijn kleine snuit. Airpaw grinnikte zachtjes toen hij haar mevrouw noemde, zo was ze nog niet eerder genoemd, wat niet gek was.
Trost zette de kleine kitten zijn vacht op, waarschijnlijk met het idee dat hij dan dreigend, groot en stoer zou overkomen, dat was echter niet heel erg het geval. Hij leek meer op een enorme bal fluff dan een machtige krijger, dat liet ze natuurlijk niet merken. "Waarom heet jij eigenlijk Airpaw?" Bij die vraag wiebelde ze met haar oren, niet veel katten hadden die vraag getoond. Meestal bedachten ze dat zelf wel, gezien ze enorm licht gebouwd was, of het maakten hun gewoon niet uit. "Ik was bij de geboorte als bijzonder licht, zo licht als lucht."Een klein glimlachje sierde haar snuit terwijl ze toekeek hoe hij een paar keer speels zijn staart heen en weer zwiepte. "En ik denk dat ze het gewoon een mooie naam vond."Ze haalde haar schouders op en keek de kitten weer aan. "En jij heet zeker Greykit door je grijze vacht?"Gokte ze. Natuurlijk waren zijn grijze ogen ook iets wat je niet vaak zag, maar bij de geboorte waren die nog niet open.

"Dan ben je vast zo licht dat je kan vliegen en dat je, je vijanden gewoon in een keer kan verslaan met je lucht vleugels." Ze giechelde zachtjes bij zijn woorden, hij keek haar bewonderend aan, ogen zo groot als schaaltjes. "Was dat maar zo." Grinnikte ze glimlachend. Dat zou nog wat zijn zeg! Helaas was dat niet het geval. Toen ze hem vertelde dat haar moeder haar waarschijnlijk enkel zo had genoemd omdat ze het een mooie naam vond brak zijn fantasie een beetje. Hij keek haar betreurd aan, iets wat een beetje schuldgevoel bij haar opriep. Ze veranderde snel het onderwerp van het gesprek en vroeg hem of hij genoemd was naar zijn grijze vacht. Dit leek hem echter kwaad te maken en Airpaw wist niet precies waarom. "Ehh.. Heb ik iets verkeerd gezegd?"Miauwde ze fronsend.

De vrolijkheid van de kitten was plots vervlogen, had als een vogel het luchtruim gekozen, zonder nog om te kijken. Ietwat verward en schuldig vroeg Airpaw de jonge kitten of het aan haar lag dat dit gebeurde, waarop hij gelukkig zijn grijze kop schudde. Het begon haar nu op te vallen dat er iets niet helemaal goed was bij deze kitten, hij leek wat zwakker, alsof hij problemen had met bepaalde dingen. Een bezorgde glinstering lag in haar ogen, was hij misschien ziek?
"Nee, het is gewoon..."De kitten maakte zijn zin niet af, hij legde enkel zijn staart op de grond en richtte zijn blik op de grond, het was duidelijk dat hij met iets zat.
Toen hij ook nog begon te hoesten, sloeg Airpaw ietwat onhandig, maar goed bedoeld, haar staart om de kitten heen. "Je hoeft het niet te zeggen, als je dat niet."Miauwde ze bemoedigend.

Het katertje kroop ineen, wat hem alleen nog maar zwakker eruit liet zien. Het brak haar hart een kit zo te zien, ze hoopte dan ook met heel haar hart dat Acefray wat voor hem zou kunnen betekenen. "vertel me is, hoe zou jij het vinden als je de zwakste was?"Miauwde de kater na een lange stilte, nadruk in zijn stem. Het leek niet kwaad, eerder rustig. Het was duidelijk dat de kitten duidelijk er mee zat.
Even was de poes stil, terwijl ze zorgvuldig haar woorden uitkoos. "Ik weet hoe dat voelt,"Begon ze, hem met een flauw glimlachje aankijkend. "Kijk naar me, ik heb amper vlees aan mijn botten, laat staan spier. In een gevecht zal ik het nooit winnen van een van de andere apprentices. Echter, juist omdat ik zo weinig spieren heb, ben ik bijzonder snel. Ik ben sneller dan de meeste apprentices en gebruik dat in een gevecht, waardoor ik toch een kans heb om te winnen." Bemoedigend keek ze hem aan. "Je moet niet naar je zwaktes kijken. Misschien kan je niet alles den wat de andere kits doen, maar jij zal zeker iets vinden waar jij veel beter in bent, wacht maar." Ze hoopte zo dat haar woorden hem hielpen, weer hoop gaven. Een kitten hoorde gelukkig te zijn, niet over dit soort dingen te lopen peinzen.
Plots begon het katertje weer te hoesten en een beetje slijm kwam uit zijn bek. Hij rilde, dit was niet goed. Airpaw stond op. "Zullen we even naar Acefray of je moeder gaan?"Vroeg ze bezorgd.