Stuck with Glue

Een klein piepje ontsnapte uit haar mond toen ze gaapte. Ze had in haar nestje gelegen voor de hele nacht en het begon te vervelen. Tja, veel kon ze niet zien, want haar ogen zaten nog dicht. Ze leken vast te zitten met lijm en ze had steeds een rare drang om ze te openen, wat nooit lukte. Met haar voorpootjes ging ze over haar hoofd heen en ze probeerde daarbij haar huid naar beneden te trekken om ze open te krijgen. Met haar rechterpootje bleef ze wrijven over haar gezicht en ze maakte er rare piepgeluidjes bij. De grijze kitten besloot op te staan en ging voorzichtig op haar pootjes staan. Ja ja, ze had geoefend en niet zo'n beetje ook. Haar pootjes probeerde ze voor elkaar te zetten en ze wankelde heen en weer. Bij een geluid naast haar viel ze op haar zij en rolde daarbij over de rand van het nest. Met een plof viel naast het nest. "Auw" Crescent besloot voorzichtig te gaan liggen. Als ze haar ogen nou open had was ze niet gevallen. Boos duwde ze haar neus tussen haar poten en bewoog haar neusje heen en weer.

{ Eerste post Ashdrizzle daarna open.

Ze voelde hoe ze van de grond werd getild. Crescent was klein, kleiner dan andere kittens en dat zorgde ervoor dat ze er nog breekbaarder uitzag dan anderen. Queens waren voorzichtig met haar, al was ze zelf niet zo voorzichtig met zichzelf. Toen ze in het nestje kwam te liggen hoorde ze een stem. Ze ging vragend met haar kopje om zich heen, al had het geen nut. Die stem had ze eerder gehoord! Nieuwsgierig kroop ze naar het geluid. Haar kleine pootjes legde ze opnieuw op de rand van het nest en ze gaapte onverwacht. Middenin de gaap besloot ze dat ze toch antwoord wou geven waardoor het begin van 'de zin' wat raar klonk. "Pwer ongewuk", bracht ze uit. Ze had het niet expres gedaan. Haar ogen wouden gewoon niet open, dus ze kon niet zien waar het einde van het nest was. Waarom wouden ze nou niet open?! "Mwaar," Opnieuw ging ze boos met haar poten over haar hoofdje heen. "Iwke bwoos."

De stem klonk weer en ze draaide haar hoofd ernaartoe. Hoe moest ze zeggen dat haar ogen niet open gingen? "Uuhm..." Welke woord had ze nodig? Praten was moeilijk en ze kon niet wachten tot ze eindelijk gewoon goed zou kunnen praten, net zoals deze kat voor haar. "Owgen.", bracht ze uit terwijl ze er nog een keer met haar poot tegenaan schuurde. Haar kleine pluizige staartje sloeg ze geamuseerd heen en weer. Praten was leuk! Blij dat ze het goede woord had weten te vinden kroop ze nog wat naar voren, maar ze voelde toen iets tegen haar neus komen. Het voelde als de andere kat. Owh, hij zat best dichtbij. Ze trok haar hoofdje geschrokken terug en stak haar pootje voor zich uit om het andere ding te voelen. Misschien was het de andere kat helemaal niet. Ze legde het op het ding -wat leek op de andere kat- voor haar. Het poesje wist een snuit te herkennen wat heel erg leek op de hare, alleen wel heel wat groter! Maar als hij een snuit had had hij misschien ook ogen. Voorzichtig probeerde ze zijn ogen te vinden en toen ze een plek had gevonden waar de ogen zouden kunnen zitten giechelde ze zachtjes. "Jij oowk owgen?"

"Ja, die heb ik. Blauwe ogen." Blauwe ogen? Welke kleur ogen zou zij hebben? Misschien ook blauw of misschien groen? Ze kon niet wachten totdat ze zijn blauwe ogen kon zien en de rest van de wereld. "Sommige katten zeggen ook wel dat ik er drie heb omdat ik zo goed kan jagen, maar die zijn gewoon jaloers. Opnieuw lachte ze. Ze zag het gewoon voor zich. Een kat met drie ogen. "Dwie owgen?", herhaalde ze lachend. Haar pootje legde ze weer bij haar lijf. Zij had maar twee ogen, nou dat dacht ze. En met die twee ogen ging ze het hele kamp ontdekken. Ja, ze had al veel vragen gesteld over alles om zich heen. Ze snapte er niet veel van, maar ze wist wel dat ze op een plek in het kamp zat met anderen van haar leeftijd en mamakatten. Wacht. Deze kat klonk niet als een mamakat? Deze stem was lager, maar wel net zo zoet als die van de mamakatten. Toch was het anders. "Bewn jij mwamakat?", besloot ze te vragen. Al de hele tijd zat ze met haar ogen te bewegen, hopend dat ze open zouden gaan.

"Nee, nee, ik ben meer een .. papakat. M-maar niet jouw papa." Crescent draaide haar hoofd vragend naar het geluid. Oja, je had een mamakat en een papakat. Die hoorde ze hier ook wel eens, maar niet vaak. Bij dit nestje hoorde ze het echter nooit. Veel had het haar niet gedeerd, want ze had niet door dat iedereen eentje had, behalve zij. Zij was wel blij met alleen haar mama. Op dat moment voelde ze iets achter haar bewegen en al snel voelde ze de welbekende snuit op haar hoofd. Alsof ze kon zien wie het was tilde ze haar hoofd omhoog. De papakat zei ook wat, maar ze was te druk bezig met weer in evenwicht te komen. Ooh, als er hier nooit een papakat kwam was dat speciaal toch? Blij tilde ze haar hoofdje op. "Kwijk mawma", zei ze vrolijk. "Pawpakat" Even dacht ze na. Was ze iets vergeten? Oh. "Maawr niet mijn papa." Ze snapte niet echt wat ze zei, maar de ander had het ook gezegd, dus dan zou het wel belangrijk zijn. De kleine grijze kitten besloot naar haar moeder te kruipen. De wind was koud. Crescent begroef zich in de warme vacht, maar liet haar kopje wel buiten de vacht. Anders kon ze niets meer horen! En ze wou wel mama's reactie horen.

"Hij is niet alleen een papakat, maar ook nog eens een goede warrior," Woow. Allebei? 'De kat met drie ogen' kon heel veel. Misschien kon hij het haar leren later? Want hij kon jagen, was een goed warrior & een papakat. Crescent kon alleen best goed praten voor haar leeftijd. De poes was nou eenmaal verschrikkelijk nieuwsgierig en probeerde zoveel mogelijk woorden te leren en te oefenen met dingen. Zo liep ze al erg vooruit op de anderen. Hier was ze zelf heel trots op. Alleen was vrienden maken er nog niet van gekomen. "Nou.. je moeder kan er ook wat van hoor en ze is ook nog een hele goede queen.", zei de papakat en Crescent draaide haar hoofd nieuwsgierig zijn kant uit. Crescent deed trots haar borst naar voren. Mama was heel lief, maar ze had haar nog nooit iets anders zien doen. Ze had überhaupt nog niks gezien. Geen woorden kwamen op in haar hoofd die ze kon zeggen, dus ze bleef stil. Zoveel kon ze nou ook weer niet. "Maar hey," sprak de 'drie ogige kat. De grijze poes draaide zich voorzichtig naar de kater en duwde zich omhoog met haar voorpoten. Zo kon ze hem beter horen. Haar borstje hield ze naar voren. Haar achterste pootjes probeerde ze onder zich te krijgen, helaas ging dit niet, dus bleef ze maar zo half staan. "jij hebt me helemaal niet je naam verteld!'" Oh nee, dat was ze helemaal vergeten! Ze begon te giechelen terwijl ze haar naam er probeerde uit te krijgen. "Cwe...," begon ze met moeite. Waarom had ze zo'n moeilijk naam? "...sent" Kort deed ze haar hoofd schuin. Was dat goed? Volgens haar wel. Oh, ze was wat vergeten! "kit!", zei ze er nog trots achteraan. Het was haar gelukt! En dat voor de eerste keer. Trots duwde ze haar borst naar voren, maar daarbij vielen haar voorpoten onder haar uit en viel ze weer. Nu lag ze met haar hoofd naar de kater toe. Wat was zijn naam eigenlijk? Mama's naam was...uhm...mama? Maar wat was zijn naam? Of was dat dan papa? Nee dat kon niet goed zijn. "Jij...uhm", ze slikte. Hoe was het ook alweer? "oowk naam?", bracht ze uit. Ja! Dat was goed, toch?